***ΣΚΕΨΕΙΣ ΒΡΑΔΙΝΕΣ***

[Anonymous]

Θέλω να κάνω ένα ταξίδι μακρινό, απόλους και όλα να κρυφτώ,
να μείνω μόνη να σκεφτώ, όσους με πόνεσαν καιρό. Να ξεχαστώ
και με τον εαυτό μου να τα βρω....Η μοναξιά κάνει καλό..
Σε κάνει για λίγο ή μάλλον σε βάζει για λίγο να δεις τη ζωή και
τους γύρω σου διαφορετικά απ' ότι συνήθως.
Μου αρέσει ορισμένες φορές ν'απομονώνομαι απο τους γύρω μου..
Μου δίνεται η ευκαιρεία να μείνω για λίγο μακριά απ' τα προβλήματα
και τις έγνοιες της καθημερινότητας.. Όμως από αλλού άρχισα και αλλού
το πήγα πάλι...Ας πάω πίσω στο θέμα μου. Λοιπόν τι λέγαμέ ? Α! Ναι..  Για
ένα ταξίδι μακρινό.. Μμμ! Σε κάποιο νησί ίσως, μόνη να ατενίζω τα ηλιοβασιλέματα που τόσ μου χουν λείψει μέσα στο χάος της πόλης!
       Κάπου διάβασα πως όταν βλέπεις ένα ηλιοβασίλεμα να έχει ένα
περίεργο κόκκινο χρώμα, διαφορετικό απ' το συνηθισμένο, λένε πως
κάποιος άνθρωπος , κάπου, ίσως να πεθαίνει! Βέβαια δεν το πολυπιστεύω,
μόνο σε εξαιρετικές περιπτώσεις, όταν νιώθω στεναχωρημένη ή ψυχολογικά χάλι, μόνο τότε όταν το κοιτώ πολλές φορές δακρύζω...........
Γιατί?..  Δεν ξέρω....
Λατρεύω τα ηλιοβασιλέματα και περισσότερο τις νύχτες με πανσέληνο
και εναστρο ουρανό...
Πολλά βράδυα του καλοκαιριού συνήθιζα να κάθομαι στο μπαλκονάκι μας
μ'ένα κεράκι αναμμένο και να κοιτώ τ'άστρα... Χιλιάδες μικρά "φωτάκια"
στολίζουν ένα μαύρο τοπίο, το καθένα διαφορετικό από το άλλο που όμως στην πραγματικότητα δεν υπάρχουν!!!  Ναι , κ'όμως! Από κάπου τ'ακουσα
πως όταν δεις ένα αστέρι να πέφτει, αυτό δεν συμβαίνει τη στιγμή που το
βλέπεις, αλλά έχει γίνει πριν πάρα πολλά χρόνιια απλά εμείς το βλέπουμε τώρα.... Περίεργο, ακόμα δεν το χω καταλάβει....
Εγώ τ'αστέρια πιστεύω πως είναι ψυχές ανθρώπων  που έχουν φύγει απ' τη ζωή  και στέκονται εκεί ψηλά, σιωπηλοί θεατές....  'Η άλλωτε φαντάζομαι πως κάθε αστέρι είναι μια όμορφη σκέψη μας και ένα από τα πολλά όνειρα μας.. Κ' όταν ένα αστέρι σβήνει νιώθω σαν να σβήνει μέσα μου κάτι που ονειρευόμουν... Παράξενο ε?   Κ' ύστερα τι γίνεται? Τίποτα απλά συνεχίζω να ονειρεύομαι κ'ας μην πραγματοποιούνται τα όνειρα μου...! ΦΤΑΝΕΙ ΠΟΥ ΓΙΑ ΛΙΓΟ ΚΑΙ ΑΥΤΑ ΣΑΝ ΑΣΤΡΑ ΣΤΟΝ ΟΥΡΑΝΟ ΠΟΥ ΛΑΜΠΟΥΝ, ΕΛΑΜΨΑΝ ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΨΥΧΗ ΜΟΥ, ΕΤΣΙ ΓΙΑ ΛΙΓΟ......
Άλλωστε τα όνειρα γι'αυτό λέγονται όνειρα γιατί ξέρουμε πως μπορεί να μην εκπληρωθούν ΠΟΤΕ!!!  Αλλά είναι ωραίο να ονειρευόμαστε..... :!:
 :!:  :!:  :!:  :!:  :!:  :!:  :!:  :!:  :!:  :!:  :!:
 :!:  :!:  :!:                            

ΑΥΤΑ ΓΙΑ ΣΗΜΕΡΑ ΕΧΩ ΚΑΙ ΠΟΛΛΑ ΑΛΛΑ ..ΑΛΛΗ ΦΟΡΑ ΟΜΩΣ!!!!!!

[riaghul]

Μου 8υμισες....ηλιοβασιλεμματα....
Ενας ΓΛΥΚΟΣ ΑΠΟΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΣ  ΤΗΣ ΜΕΡΑΣ..
Μου εφερες στο νου..αστρα που πεφτουν...
(ποτε δεν εκανα ευχη)
Θυμηθηκα  νησακια που επισκεφθηκα και εζησα την
ομορφια τους...
Σκεφτηκα...  ολα αυτα τα βιωνα  Μονη μου και  μου αρεσε..
κυριως γιατι ημουν επαγρυπνη..."ημουν στον εαυτο μου"
αγαπησα τη μοναξια και....
εγινε δευτερη φυση μου
Μην την επιδιωξεις ομως...

(αν ημουν καλη στη ζωγραφικη θα ζωγραφιζα τον ουρανο και '
ολη τη φυση γυρω μου..σε βουνα..σε παραλιες....
ετσι οπως τον εχω  πολλες φορες βιωσει με ομορφια απεραντη)
ας πω ενα παραδειγμα...
"..κοιμαμαι κατω απο ενα δεντρο...
μπροστα μου  ορθωνονται δυο πανηψυλα βουνα που
οι κορυφες τους μοιαζουν να αγγιζουν τον ουρανο..
Ηταν 1:00  μετα τα μεσανυχτα...κι εκει ακριβως στη μεση
εμφανιζεται μισογιομο το φεγγαρι...
Κοιταζω ενα γυρω μου τον ουρανο...
αστερια πολλα...αγκαλιες ..καλαθια πολλα να ειχα θα τα γεμιζα..
κι σ'εκεινο το σημειο στο βαθος ...ενα φεγγαρκι μισο..στεκει μονο
Λες και δεν το αφηνουν οι κορυφες να απλωθει..."
Κοιμηθηκα θωρρωντας το...
Περιμενα να ελθει το επομενο βραδυ και να κουρνιασω  σε κεινο
το δεντρο..και να ατενισω  το στερεωμα...
Η αλλη μερα? η αλλα ωρα??
Την ιδια στιγμη δεν την εζησα...
Μα εμεινε στο νου μου...
εκει στον Ινδοκαυκασο σε 2.500μ.
Μα με πανσεληνο....η Θεα ειναι διαφορετικη...ομορφη
αλλοιωτικη...
Κι οταν οι κορυφογραμμες χαραζονται απο τη λαμψη του
φεγγαριου που δεν φαινεται ακομα....μα η ακτινοβολια του
φωτιζει τη πρασινη χαραδρα....κι ειναι και κεινος ο ηχος του νερου
απο τον ορμητικο χειμμαρο που γεμιζει με φωνη  τη φυση..
εκει...στο μικρο πλατωμα...τα χερια των παιδιων...
χτυπουν ρυθμικα πανω στις λεκανες, τα ταψια...(οτι βρουν)
κι ενα καλαμι για φλογερα.....
κι αερινες μορφες χορευουν....
εκει..χορευω. .(κι εγω.).στο ρυθμο της φυσης...
Σαγηνευτικη ΟΜΟΡΦΙΑ...

[Ntama]

Η αλήθεια είναι πως και μένα μου έρχονται τόσα πολλά
μέσα στο μυαλό και τη ψυχή μου
το βράδυ...

Πνίγομαι να τα πω, να τα γράψω...

Ισως τελικά η νύχτα από μόνη της να εμπνέει... χωρίς να χρειάζεται να κάνει τίποτα απολυτως....

Ειναι μαγική και μαγευτική από μόνη της...

Ειναι ενα μυστήριο που προσπαθεί να σε πιάσει στα δίχτυα του...

Ειναι ενα μυστήριο που σε σαγηνεύει...

Και οι αισθήσεις σου κάνουν πάρτυ... :wink:  :wink:

[Atma]

η  νύκτα προσφέρεται για  τις ονειροδιαδρομές μου ..

ριανκούλ για μια ακόμη φορά με ταξίδεψες

[Atma]

η  νύκτα προσφέρεται για  τις ονειροδιαδρομές μου ..

ριανκούλ για μια ακόμη φορά με ταξίδεψες

[Atma]

Μια νύκτα που θα κάθεσαι μόνος
στο φτωχικό σου δωμάτιο
αναλογίζοντας την θλίψη της ημέρας
ένα αηδόνι θα ρθει στο παράθυρο σου
 και θα τραγουδήσει
θα ναι το πιο όμορφο τραγούδι
Αν σου συμβεί μπορείς πραγματικά να νιώσεις ευ-τυχής
γιατί είναι σπάνιο
τα αηδόνια δεν τραγουδάνε
πια τις νύκτες στις μίζερες πόλεις μας
αηδιασμένα για την κατάντια της ανθρώπινης ψυχής

[danai]

Με είδες;
καμαρώσεμε τώρα..

Νόμισες πως τα παντα
μπορείς να τα εξατμίσεις;
Δεν σβήνει η ψυχούλα μάτια μου.

Τι σκύβεις τάχα το κεφάλι;
Ανέβαστο πάνω..στίριξτο!

Πνίγεσαι λές απ τον λιγμό;
Και εγώ το νιώθω..κόμπος...

Μα να θαρρώ ένα σε σώζει τώρα,
σκέψου γρήγορα και ανέπνευσε,
ρούφα τον τον καημό..
κατάπιε αέρα από πικρή σταγόνα
έτσι ξερό, μη και σωθείς
μα και σιγά μην προδοθείς.

Το ξέρεις, έχω περάσει και εγώ από εδώ
πάει καιρός..και ακόμα...


stigmi

[PoiSoN_GiRL]

Είναι ένας ήχος στο σκοτάδι,
η μοναξιά μετά απ' το χάδι,
μια στάλα ιδρώτα στο λαιμό σου,
και μια γραμμή στο μέτωπό σου,
είν' αυτή...
μια στιγμή...

Κι αν είναι γρήγορες σαν σφαίρες,
είναι μικρές, χαμένες μέρες,
και όσες περνάν έχουν χαθεί,
ποτέ καμιά τους δε θα ξαναρθεί...
ποτέ καμιά τους δε θα ξαναρθεί...

[PoiSoN_GiRL]

Μυρίζει όμορφα απόψε
Κι ας είναι όλα σαν εχθές
Η μοναξιά όμως δεν είναι ίδια με όλες τις φορές
Μυρίζει όμορφα απόψε
Σήκω ψυχή μου και δες
Γελάει το φεγγάρι και λάμπει
Με φως που σβήνει το χθες

Το ξέρω, μην το πεις
Πως βλέπεις το κακό στα όνειρά σου
Τρομάζεις, μα μπορείς
Στο αύριο ν' ανοίξεις τα φτερά σου
Κι αν φύγεις μακριά
Τα δάκρυά σου θα σκεπάζει η νύχτα
Εγώ δε θα 'μαι εκεί
Για μια ακόμη καληνύχτα

[Valia]

Η νύχτα μου θύμιζε τα μάτια σου την μέρα του χωρισμού μας.
Σκοτεινά και απροσπέλαστα, μάταια έψαχνα να βρώ λίγο φως να προχωρήσω. Αφέθηκα να με πνίξει το σκοτάδι, τώρα πια κατάλαβα ότι έπρεπε να με πνίξει το σκοτάδι των ματιών σου για να συνειδητοποιήσω ότι όλη αυτή η μαυρίλα ερχόταν από την ψυχή σου. Επιτέλους τώρα πια και οι νύχτες μου γίναν φωτεινές. Τώρα τις νύχτες μπορώ να ονειρεύομαι και να χαμογελώ, έμαθα ν'αγαπώ και να μην φοβάμαι τα σκοτάδια, σ'ευχαριστώ γι'αυτή σου την απουσία, τώρα μπορώ και ζω.

[Anonymous]

Μου λείπεις...κι όμως είσαι μακριά ...
λίγες σταγόνες δάκρυα στα χέρια μου επάνω πέφτουν..εσένα σε ζητούν και όμως δεν σε έχουν... ]

[junkie]

ΚΑΡΑΒΙΑ ΟΙ ΣΚΕΨΕΙΣ ΤΑΞΙΔΕΥΟΥΝ ΣΤΟ ΧΡΟΝΟ ΣΤΩΝ ΜΑΤΙΩΝ ΤΗ ΛΑΜΨΗ..
ΑΓΝΟΟΥΝ ΚΑΘΕ ΠΟΝΟ...
ΣΕ ΠΕΛΑΓΗ ΟΝΕΙΡΟΥ Η ΖΩΗ ΠΕΡΝΕΙ ΑΞΙΑ ΣΤΟ ΒΩΜΟ ...................................................ΤΗΣ ΚΑΡΔΙΑΣ......................

[moon-fairy]

mperdemenes skepseis eikones
spasmena gyalia sto patwma
oneira kommatiasmena
mia psyxh apo edw ki apo ekei
xwris skopo
anasfaleia
synexeia kati leipei
einai h elpida pou se krataei zwntano
kai mia fwnh makria sou
pou sou leei sagapw
san na einai h prwth fora
afhnesai
mhn ksanakaneis ta idia lathh
vres thn dynamh na gineis ayto pou thes

[papi]

αχ μου λειπεις....τι θα κανω χωρις εσενα.....

[apol]

ωραιο θεμα  ατελειωτο
πολυ καλες τοποθετησεις
εγω μετα απο χιλιαδες  ωρες  βραδυνων σκεψεων δε ξερω τι να πρωτοπω και γι αυτο καταθετω ενα θαυμασιο ποιημα του Φρεδερικο Γκαρθια Λορκα με τιτλο   .......................... Η νύχτα δίψασε για ίσκιους

Η νυχτα διψασε για ισκιους
για χείλη δίψασε η πηγή
στενάζει ο άνεμος στα φύλλα
κι είναι η σελήνη μοναχή

Μα εγώ διψώ για ένα τραγούδι
Να φτάνει ως τους ουρανούς
Δίχως φεγγάρια δίχως κρίνους
Και δίχως έρωτες νεκρούς

Ένα τραγούδι όλο γαλήνη
Ένα τραγούδι φωτεινό
Παρθένο από την αγωνία
Κι από τη θλίψη ορφανό

Η νύχτα δίψασε για ίσκιους
Για χείλη δίψασε η πηγή
Μα εγώ διψώ για ένα τραγούδι
Να φτάνει μέσα στην ψυχή