Οικογενιακές σχέσεις

[Bijoux]

παντρεμένη με δύο παιδιά και έναν σύζυγο πάντα απών..

Η μαρία είναι φίλη μου από τα φοιτητικά χρόνια
και αποφάσισε τότε να παρατήσει σπουδές
και να ακολουθήσει την καρδιά της..

έκανε όμορφη οικογένεια, αλλά τα μάτια της είχαν πάντα μια θλίψη..

μου άνοιξε την καρδιά της
και μου είπε ότι ο αντρας της την απατά συστηματικά
δεν την σέβεται και την χτυπά...

υπομένει τον συ-ζυγο και την πεθερά της
για χάρη των παιδιών..

χώρισε για ένα διάστημα
αλλά μετά από πίεση τρίτων ξαναγύρισε κοντά του
...οι καταστάσεις παρέμειναν οι ίδιες...

και τώρα θα ήθελα να ρωτήσω

τα παιδιά λένε είναι καλύτερα να μεγαλώνουν με τους δυο γονείς
τι συμβαίνει όταν ισχύει κάτι τέτοιο;
πόσο θα πρέπει να κάνει υπομονή αυτή η γυναίκα;


όταν υπάρχουν παιδιά στην μέση
οι γονείς έχουν προσωπικά θέλω;
μπορούν να ξαναρχίσουν την ζωή τους;

[minoraki]

χώρισε για ένα διάστημα
αλλά μετά από πίεση τρίτων ξαναγύρισε κοντά του

γιατι θα πρεπει παντοτε να υπαρχει παρεμβαση τριτων??? γιατι θα πρεπει να ακουγεται η αποψη των τριτων δεν υπαρχει σεβασμος στο πως θελει ο καθενας μας να ζησει την ζωη του! και οχι απλως μονο λενε την γνωμη του, αλλά το χειροτερο ειναι οτι την επιβαλλουν! αναισχυντα....ανεδεστατα....επιδεικτικα! ποτε πλεον θα μαθουμε να ζουμε ανεπιρρεαστοι απο την γνωμη των τριτων?? εμεις γιατι δεν επεμβαινουμε στις ζωες των αλλων???
εστιαζομαι μονο σε αυτο το σημειο απο ολα οσα εγραψες μπιζουδενια, διοτι νομιζω οτι αυτο παιζει τον σπουδαιοτερο ρολο!! το οτι ακουσε την γνωμη των τριτων....οποιων και εαν ειναι αυτοι!!
εχω καει απο την επεμβαση και το ανακατεμα των αλλων στη ζωη μου, γι αυτο και ειμαι τοσο επιθετικη!! δεν υπαρχει τιποτα προσωπικο και ζητω συγνωμη γι αυτην την επιθετικοτητα μου!
απλως λυπαμαι και κατανοω πληρως την μαρια!

[chriastina]

οι γονείς μου χώρισαν μετά απο 23 χρόνια γάμου....θα έπρεπε να έχουν χωρίσει απο τον 5-6 χρόνο,αλλά δεν το έκαναν επειδή υπήρχα λέει εγώ και έπρεπε να είμαστε οικογένεια....κουραφέξαλα!
έχω φτάσει στα 38 κι ακόμα όταν ακούω κόσμο να τσακώνεται παγώνει το αίμα μου και τρέμω.....είμασταν μια οικογένεια ψεύτικη και σε συνεχή "πόλεμο".
όταν ακούω πως ζευγάρια δεν χωρίζουν γιατί υπάρχουν παιδιά "βγαίνω απο τα ρούχα μου"....τι νομίζουν? ότι τα παιδιά είναι βλάκες? δεν καταλαβαίνουν? ή νομίζουν ότι το να ζουν μέσα σε ένα ψέμα και στην υποκρισία θα τους βγει σε καλό?
πιστεύω πως υπάρχουν περισότερες πιθανότητες να μεγαλώσει ένα παιδί με λιγότερα ψυχολογικά προβλήματα έχοντας χωρισμένους γονείς,που θα εκτιμούν και θα σέβονται πάνω απο όλα τον εαυτό τους,τις επιθυμίες τους και την προσωπική τους ευτυχία,και κατ επέκταση και των άλλων,παρά με δυό γονείς που θα καταρρίπτουν σταθερά αυτά τα λίγα μα τόσο σημαντικά.
οι γονείς είναι το μέτρο και το παράδειγμα για τα παιδιά τους.....ας προσέχουν καλύτερα τι μηνύματα περνάνε.

κι εμένα προς το επιθετικό μου βγήκε η απάντησή μου....
συγνώμη......αλλά δεν πέρνω πίσω τίποτα απο όσα έγραψα!

[minoraki]

αυτα τα περι παιδιων που ειναι απο χωρισμενους γονεις και εχουν διαφορα ψυχολογικα προβληματα εγω τα ακουω βερεσε!!!! απλως ειναι δικαιολογιες εν αμαρτιαις των γονιων για να μην χωριζουν και που να διαιωνιζεται η κακομοιρια!!! υπαρχουν παιδια που προερχονται απο οικογενειες που δεν εχουν κανενα απολυτως προβλημα και δυστυχως ειναι αυτα τα ιδια τα παιδια που κουβαλανε ΤΑ προβληματα!!! μιλαω εκ πειρας....
προσωπικα πιστευω οτι οι ανθρωποι δεν χωριζουν απο δικη τους ανασφαλεια και μεταθετουν αλλου το προβλημα!

[Bijoux]

μινοράκι μου, έχω την εντύπωση πως
τρίτοι μας χωρίζουν, τρίτοι μας ενώνουν σε έναν γάμο..
να βοηθήσουν προσπαθούν
τώρα αν γίνονται χειρότερα το κρίμα στο λαιμό τους..

άκουσε τρίτους και αφού είχαν χωρίσει για ένα διάστημα
ξαναγύρισε κοντά του
...αλλά και η ίδια πολλυ έλεγε ότι τον αγαπάει ακόμα
και αυτό δεν το κατάλαβα ποτέ μου
πως είναι δυνατόν;....
αλλά τα πράγματα τα ίδια και χειρότερα
όσπου τελικά τώρα ζει μόνη της
και το κυριότερο εργάζεται

όσον αφορά τα παιδιά
προσωπικά πιστεύω ότι μεγαλώνουν πιο υγιέστατα
σε ένα κανονικό περιβάλλον
έστω και αν είναι με έναν γονιο
παρά μέσα στην φασαρία και με τους δυο μαζί

[Bijoux]

χριστίνα + πόλυ
να στε σίγουρες ότι δεν το εκλαμβάνω ως επιθετικότητα

 

[Enia]

...αλλά και η ίδια πολλυ έλεγε ότι τον αγαπάει ακόμα
και αυτό δεν το κατάλαβα ποτέ μου
πως είναι δυνατόν;....

ίσως γιατί κάποιες φορές η καρδιά δεν υπακούει στη λογική και ερωτευόμαστε τους πλέον ακατάλληλους ανθρώπους...
ίσως γιατί παρά τα αρνητικά του, ακόμα έβλεπε και ένιωθε εκείνο το κάτι που την τράβηξε αρχικά...
ίσως γιατί είχε την ανάγκη να αγαπήσει, να ερωτευτεί, και -παρόλο ακατάλληλος- αυτός ήταν ο μόνος διαθέσιμος...
ίσως και γιατί χρειαζόταν τόσο απελπισμένα να πιστέψει σε ένα ψέμα και να στηρίξει εκεί μια 'καινούρια αρχή', που το ψέμα έγινε δική της 'αλήθεια'...

όπως και να έχει συμφωνώ με τα παραπάνω, και κυρίως με τη χριστίνα.
χίλιες φορες καλύτερα μακριά κι αγαπημένοι -και κυρίως πολιτισμένοι- παρά οι συνεχείς καβγάδες και η υποκρισία...

να θέσω μια άλλη παράμετρο...?  :roll:
κατά πόσο πιστεύετε πως αυτά τα ζευγάρια μένουν μαζί πράγματι για χάρη των παιδιών όπως λένε? και όχι για τους τρίτους (πχ τους γονείς τους) ή για το 'τι θα πει ο κόσμος' (περίγυρος, κοινωνία κλπ)!!??

[minoraki]

να θέσω μια άλλη παράμετρο...?  :roll:
κατά πόσο πιστεύετε πως αυτά τα ζευγάρια μένουν μαζί πράγματι για χάρη των παιδιών όπως λένε? και όχι για τους τρίτους (πχ τους γονείς τους) ή για το 'τι θα πει ο κόσμος' (περίγυρος, κοινωνία κλπ)!!??

γι οποιουσδηποτε λογους και εαν παραμενουν μαζι, ειναι τραγικο λαθος.
ξερω ζευγαρια που εξακολουθουν να ειναι μαζι για οικονομικους και μονον λογους.
απο κει και περα ο καθενας κανει την ζωη του (και καλα κανει), αλλά οσον αφορα τα παιδια, αυτα ειναι που πληρωνουν μονιμως τη νυφη.
λες και τα παιδια δεν καταλαβαινουν εαν οι γονεις τους ειναι  αγαπημενοι, εαν, εστω και ανεχεται την παρουσια ο ενας του αλλου.....

[KiSSeS]

Η δική μου άποψη είναι ότι, οτιδήποτε και να κάνουν, είτε μείνουν μαζί είτε χωρίσουν, να είναι ΣΩΣΤΟΙ απέναντι στα παιδιά τους... ΣΩΣΤΟΙ γονείς κι ας μην μένουν στο ίδιο σπίτι.

Οι δικοί μου οι γονείς χώρισαν λίγο μετά που γεννήθηκα... Μεγάλωσα με την μητέρα μου και τον παππού μου. Ο πατέρας μου ήταν πάντοτε απών. Η μόνη μου επαφή ήταν μέσω τηλεφώνου, ανά μεγάλα χρονικά διαστήματα, τα οποία έφταναν ακόμα και χρόνια. Δεν το θυμάμαι να με παρηγορεί για κάποιο πρόβλημα που είχα, να γελάει με τη χαρά μου, να αγωνιά μαζί μου. Δεν ρίχνω άδικο στους γονείς μου που χώρισαν. Ίσα ίσα, που πιστεύω ότι έκαναν το σωστότερο πράγμα.

Όμως κατηγορώ τον πατέρα μου για την απουσία του από τη ζωή μου. Για την έλειψη που έχω μέσα μου, χάρη σε αυτόν, για τις ανασφάλειες και τις φοβίες που μου δημιουργήθηκαν. Και μετά από όλα αυτά, έχει την απαίτηση να είμαι σωστή κόρη, να του τηλεφωνώ, να τον βλέπω όποτε ευκαιρεί εκείνος, να στέκομαι καμαρωτά δίπλα του όταν με συστήνει σε γνωστούς του και το κυριότερο... να τον αγαπάω! Μπορώ να τα κάνω όλα αυτά, εφ'όσον η μητέρα μου με μεγάλωσε με αγάπη προς αυτόν (άσχετα το τι έδειξε ο καιρός και τα γεγονότα), αλλά να τον αγαπήσω παραπάνω από ότι ένα μακρινό συγγενικό πρόσωπο, συγνώμη αλλά δε μπορώ! Λατρεύω την λέξη ΠΑΤΕΡΑΣ, σαν έννοια, αλλά όχι αυτόν. Αυτός είναι απλά μια σκιά πίσω από την λέξη. Δεν τον μισώ. Όχι πια. Απλά τον λυπάμαι... Για την ζωή που διάλεξε και για τα όσα πέταξε μακριά του.

Το παιδί δεν φταίει για κανένα πρόβλημα μεταξύ του εκάστοτε ζευγαριού. Και φυσικά δε θα έπρεπε να πληρώνει τα "σπασμένα" τα λάθη των μεγάλων. Οπότε το θέμα δεν είναι για το αν θα χωρίσουν ή αν θα παραμείνουν μαζί. Το θέμα είναι να δημιουργηθεί το καλύτερο δυνατό περιβάλλον για το παιδί. Με τα ψέματα όμως και την υποκρισία αυτό δε γίνεται....

[Evitaki]

ΒΛΑΚΕΙΕΣ

για να μην πω τπτ χειροτερο τα παιδια τα παιδια τα παιδια
η μονιμη δικαιολογια των μεγαλων που δεν θελουν να παραδεχτουν το λαθος τους κ κανουν μ,αυρη την ζωη των παιδιων...
τοσα παραδειγματα κ ομως τα ιδια κ τα ιδια
δεν μπορω να φασνταστω να γινονται τοσα μεσα στο σπιτι που ακομα κ εγω πο ειμαι 26 δεν θα τα αντεχα να τα αντεχουν τα παιδια
γιατι πρεπει να πληγωνουν αγνες ψυχουλες κ μετα αυτοι να μην εχουν κανενα ποσοστο στην καταντια?
γιατι ολα τα παιδια δεν ειναι ιδια ουτε αντεχουν ολες οι καρδουλες το ιδιο


πανω απο μενα ζει ενα ζευγαρι ο θεος να το πει ζευγαρι
πλακωνονται απο το ππρωι μεχρι το βραδυ βριζονται το ιδιο
κ ειναι στην ηλικια μου
αυτη 26 κ αυτος 28
εχουν δυο υπεροχα παιδακια
τα οποια καθε φορα που πλακωνονται αυτοι φευγουν απο το σπιτι κ ερχονται σε μενα
ηλικιες 6 η μεγαλη κ 5 ο μικρος
ειναι τυχαιο που η μεγαλη καποια στιγμη μου ειπε
γιατι να μην εχω εσενα μανουλα?
αντε κ πειτε μου εσεις τι να πω εγω σε αυτο το παιδι?
αλλες φορες χτυπανε τις πορτες τα μωρα παιδια κ ζητανε βοηθεια
κ υστερα μου λενε καποιοι πως αυτοι που υποτιθεται λεγονται γονεις δεν θελουν κρεμασμα....

υπαρχουν τοσα παραδειγματα....

το μονο που θελω κ ευχομαι
ειναι αν ποτε αποκτησω παιδια
να μην δουν τπτ απο ολα αυτα...

[Bijoux]

κις + εβιτάκι με συγκινήσατε με όσα καταθέσατε...

-------

ένια, μπορεί σε μικρές κοινωνίες να ναι αυτός ο λόγος
που ζευγάρια μενουν μαζί για τα μάτια του κόσμου
όπως και πολλοί  άλλοι λόγοι..

-------