Το τσιγάρο μια νέας μέρας......

[gbyzf1000]

“Download mp3 to your mobile completed succesfully”....μου ανακοίνωνε το PC μου...την ώρα που πίσω μου η βαρεία πόρτα του γραφείο μου άνοιγε....και πρόβαλε ο αντικαταστάτης μου.
Η ώρα είχε πάει 22:40 την ώρα που ο..Πόλυ μου έλεγε καλησπέρα.
Καλήσπέρα του απάντησα και εγώ...και άρχισα να του παραδίδω τα κεκτενόμενα εντός και εκτός δικτύου.
23:05...και εγώ κατευθύνομαι πρός το WC προκειμένου να αλλάξω παπούτσια πλύνω τα χέρία μου και ετοιμαστώ..για την επιστροφή στο σπήτι....

Αφού φόρεσα της κατάμαυρες δερμάτινες μπότες...άρχισα να κατηφορίζω για το χόρω στάθμευσης της εταιρείας....στο -2.Φτάνω κοντά στο 1000.....και ένα μίσο χαμόγελο πρόβαλε στα 1000 μου.... “καλησπέρα φιλαράκο”..έβγαλα βιαστικά το κρίκο απο το θυλάκι του τζήν μου....και έστρεψα το κλειδί προς την κλειδαρία..του.
Αφού το γίρυσα προς τα δεξιά...τράβηξα απαλά το Chock του αέρα προς τα κάτω...γίρυσα το kill switch προς το Οn….και πάτησα το Run…με μιά γλυκία καύλα........βρουμμμμμμμμμμμμμμμμμμμμμμμ...ακούστικε με μίας ...την ώρα που άρχισα να τσιμπάω λίγο το γκάζι του 1000.....ένας μπάσος...χαμηλόσυχνος ήχος...απολαυστικός αντήχισε στο άδειο παγωμένο parking την ώρα που η βελόνα στο σροφόμετρο έδειχνε 1600 rpm.Αρχισα τότε να ανεβάζω το φερμουάρ στο δερμάτινο μπουφάν μου...και να δένω ενα-ενα τα κουμπία...απο τα μανίκια του,καθώς σιγά –σιγά τ’ωρα φοράω τα κατάμαυρα δερμάτινα...αγωνιστικά γάντια της ΑΧΟ....και αφού φόρεσα και αυτά....έκλεισα το chock του αέρα μίας και πλέον ο 1000άρακος είχε ζεσταθεί.....
¨Εβγαλα απο το τσαντάκι μου το φρεσκοφωρτισμένο και γεμάτο απο νέα mp3 κινητό μου ..σύνδεσα το hands free…το φόρεσα στα αυτία..και μετά....φόρεσα την εσωθερμική κουκούλα....τέλος..
φόρεσα το κράνος την ώρα που το ρολόι έδειχνε 23:13...

Ανέβηκα πάνω στη σέλα...στήριξα τα χέρια μου στα παγωμένα clip-on’s...έπαιξα λίγο με τον τζόγο του γκαζιού...και με την αριστερή φτέρνα και καθώς έγερνα το βάρος του φίλου μου πάνω στους προσαγωγούς μου..

..έκλεισα το stand του.....και...
Κλααααααααααακκκκ......ακούστηκε καθώς έκλεινε βιαστικά.....

Κοίταξα δεξιά..κοίταξα αριστερά.....καί πατώντας το συμπλέκτη βαθία μέσα στην παλάμη μου και ταυτόχρωνα με το δεξί μου πόδι να στηρίζει το βάρος και των 2.μας

έβαλα την 1η ταχύτητα με το αριστερό μου πόδι στο κιβώτιο .....κρρρρρρραααπππ....ακούστηκε απο το ακούνητο για ώρες μοτέρ...

και  τσιμπώντας λίγο γκάζι.....και απελευθερονοντάς σιγά-σιγα...το συμπλέκτη...ξεκίνησα την ανηφόρα για την ελευθερία......

αφού οδήγησα για 50μ...και στρίβοντας αριστερόστροφα ανέβηκα την τελευταία ανηφόρα ...κοντοστάθηκα μπροστά στο μεταλικό τείχος...που προβαλόταν μπροστά μου ,πάτισα κάτω και τα 2 μου πόδια...και προτάσωντας την κάρτα υπαλλήλου στο reader ..το σιδεροφραχτο τείχος άρχιζε να ανεβαίνει....και έτσι ..σιγά σιγα...άρχισα πάλι να κινούμαι....

βγαίνοντας...φρέναρα μπροστά στην Λ.Αθηνών...και κοιτώντας αριστερά..διπίστωσα οτι ήμουν ολομόναχος....δεξιά μου το φανάρι ήταν πράσινο...και έτσι ξεκίνησα ....

¨Εβαλα πάλι 1η και ξεκίνησα προς το ποτάμι...

         ....καθώς ανάβαιναν οι στροφές...άλλαξα σε 2α ...3η ..και

φτάνοντας στο κηφισό..σταμάτησα στο φανάρι...στην δεξία πλευρά του δρόμου.

Πράσινο....και εγώ νοχελικά αρχίζω πάλι να κινούμαι ..στο ύψος των ΚΤΕΛ..στρίβω αριστερά για την έξοδο προς την εθνική...και αρχίζω να επιταχύνω...2α......4.000.....4500....5.000.....6000.........8.000.rpm.....και τα 140 χλμ...έρχονται για χαβαλέ...καθώς περνάω πάνω απο την γέφυρα  την Λένορμαν ...πλέον είμαι στο ύψος της ροσινίολ..και με 3η στο κιβώτιο..προσπαθώ να καταλάβω τι κάνω και που πάω....μίας και είχα πάρει λάθος δρόμο.........!!!!!!

¨Αρχισα να φρενάρω σιγά-σιγά...και στην έξοδο για Πατήσια...σταμάτισα στην δεξιά πλευρά του δρόμου...

Χωρίς να το πολυσκεφτώ έσυρα το φερμουάρ απο το τσαντάκι που χα στην μέση και έβγαλα το κινητό...Μενού->πολυμέσα->αναπαραγωγή..και...ένα μουσικό κύμα άρχισε να κατακλύζει τα αυτία...το μυαλό...και την ψυχή μου....

Βράδυ Σαββάτου κι εσύ 'σαι κάπου
(και κοιτώντας αριστερά μου την αδιφάγο εθνική...άρχισα πάλι να γλυστράω...στην αγκαλία της...)
άραγε πού να βρίσκεσαι για τι να λες
περνάει ο χρόνος βαρύς και μόνος
κι όλες τις σκέψεις μου για σένα δεν τις θες

Βράδυ Σαββάτου ζω στη σκιά του
και ξενυχτάω στα λιμάνια στους σταθμούς
βράδυ Σαββάτου στην ερημιά του
σου τραγουδάω πού να είσαι δεν ακούς

Άδεια η πόλη πού πήγαν όλοι
κι όλοι 'σαι εσύ που έφυγες χωρίς να φταις
άδεια η πόλη τι γίναν όλοι
αν με θυμάσαι στην υγειά μου κάτι πιες

Βράδυ Σαββάτου κι η μοναξιά του
να με γυρίζει σαν σκυλί στις γειτονιές
βράδυ Σαββάτου κι η συννεφιά του
να με τυλίγει από παντού χωρίς να φταις

Πλέον κινούμαι στο ύψος της κιφισίας...μην ξέροντας που πάω και γιατί πάω...

Τι ψάχνω εγώ....12 παρά στην εθνική...και μάλιστα ...για Λαμία?...

Το κρύο τσουχτερό....η ανάσα μου παγωμένη το τζαμάκι απο το κράνος...ψιλοθωλό..απο τα χνώτα μου...τα πόδια...μου τα μισα σφιχταγκαλιαζμένα πάνω στο δερμάτινο καλυμα απο το τεπόζιτο και τα αλλά να ακουμπούν πάνω στο κρύο αλουμίνιο σκελετό του φίλου μου........και εμένα να μην με νίαζει τπτ.....

170χλμ....γεμάτα αδρεναλίνη....μουσική...μπασίες απο την εξάτμησι...ένας τρελός χωρός απο τα πιστόνια καθώς ανεβάινουν με 9.000 στρόφες το λεπτό μέσα στα αγαπημένα τους κύλινδρα.....

Ενας έρωτας γεμάτος παροξυσμό χωρίς καθόλου ρομάντζο αλλά πραγματικός πόλεμος.....


Απ’τις κανονιές κόκκινη βροχή
Κι από τους εχθρούς έχω κυκλωθεί
Και σου γράφω πιά, τη στερνή γραφή
Να σου ξαναπώ, πόσο σ’αγαπώ

Ξέχασε την καημέ
Να μη κλάψει γιά με
Και να βρεί μιά φωλιά
Σ’άλλη αγκαλιά
Και να κάνει παιδιά
Μ’ατσαλένια καρδιά
που θα βάλουν φωτιά
σ’όλη την Τουρκιά

Μες στη ρεματιά, μες τον Νταλβορίκ
χάθηκε ο Σερόπ, πάει στον ουρανό
Κι η στερνή γραφή, απ’το Νταλβορίκ
μάτωσε κι αυτή, σαν το δειλινό

Αρχίζω να κατηφορίζω την μέγαλη..κατηφόρα και μπροστά μου ...νάσου ξαφνικά....λες και ήταν φάροι απο ξεχασμένες βραχονησίδες τα διόδια των αφιδνών...
Φτάνω μπροστά στο ταμείο...
Κοντοστέκομαι με το δεξί μου πόδι κατεβαζμένο...στο έδαφος ενώ τα χέρια μου ψαχουλέουν της τσέπες μου να βρούν το αντίτιμο...
-καλησπέρα....λέω στην αποσβωλομένη υπάλληλο....
καλησπέρα...μου αποκρίνεται.....
-καλά που πάτε τέτοια ώρα και με τέτοιο κρύο?
αν ήξερα και έγω......θα της απαντούσα
-Για τσιγάρο πάω...
καθώς μου έδινε τα ρέστα την καλυνίχτισα....έκλεισα την ζελατίνα..απο το κράνος...έβαλα απόδειξη & ρλεστα στην τσέπη μου....και άρχισα πάλι να κινούμαι..προς την μεγάλη ανηφόρα που εκτινώταν μπροστά μου....

τράβηξα απότομα το γκάζι και αφήνοντας εξίσου...το συμπλέκτη...
ο μπροστινός τροχός...άρχισε να περνει την ανούσα....και εγώ κοίταγα τα αστέρια να μου χαμογελούν......

τη αίσθηση...θεέ μου.....τη ξερόκαυλα.....μετά απο μια κουραστική μέρα....να τρέχεις μόνος..κάπου χωρίς να ξέρεις τη θές...που πάς...γιατι το κάνεις.......

Η μουσική...μου τρύπαγε τα τύμπανα....ένα χαμόγελο στα 1000 μου ένα γλυκόξινο..τσίμπημα στην καρδεία μου..την ώρα που άκουγα τους στίχους να κατακλύζουν το λαβύρινθο....του εγκεφάλου μου..



Στις άδειες πόλεις που γυρνάς
εικόνες σε ξοδεύουν
αδύναμος να προσκυνάς
αυτούς που σε ληστεύουν

Σαν δαίμονας να κουβαλάς
του κόσμου τους χειμώνες
στα μάτια της να κυνηγάς
παλιούς μικρούς κανόνες

(τα χέρια μου παρόλα το κρύο...τραβάν βιαστικά το γκάζι...αυτή η αιστερή παρατεταμένη αριστερή στροφή στο ύψος τοτ ωροπού πάντα μ’αρεσε...εγώ σκυμένος πίσω απο την ζελατίνα....να νίοθω τον αέρα να κυλάει στην ραχοκοκαλία μου καθώς τα 200...περνάν μπρόστα απο το κοντέρ...μου)

Μοναξιά μου όλα,μοναξιά μου τίποτα
μη μ' αφήνεις τώρα που είναι όλα πιο δύσκολα
έρωτα μου όλα, κι έρωτά μου τίποτα
μη μ' αφήνεις τώρα που είναι όλα πιο δύσκολα

(Είμαι..μπροστά στην μέγαλη κατηφόρα του Αυλώνα...και ολοένα επιταχύνω....η ανατριχίλα..να διαπερνάει κάθε πόρο του κορμίου μου...η αδρεναλίνη στα ‘υψη...και να θέλω και άλλο....)

Τις νύχτες ντύνεσαι μικρός
κάποιον θα ξεγελάσεις
και ένα κακό που ήρθε χθες
τρέχεις για να προφτάσεις

(είμαι στην αριστερή στροφή...καθώς ο κορμός μου κρέμεται ο μισός απ΄ξω και ασριστερά...για να χοθώ με όσα μπορώ περισσότερα στην γλυκία επικυνδινη στροφή....και μετα ευθεία.....)

Μοιάζουν οι δρόμοι με φωτιά
τα βράδια του θανάτου
έρωτας που μυρίζει πια
αρένα στο άγγιγμά του

Εχω φτάσει στο 47...και το μεγάλο λιμάνι της ΕΚΟ...εκτίνεται μπροστά μου...αρχίζω να επιβραδύνο....στίβω δεξεία...και μπαίνω στην παράπλευρω της εθνικής με κατεύθυνση το πρατήριο υγρών καυσίμων...
..σταματάω μπροστά...στην 1η αντλία...
.......ο αέρας...ξερός..παγωμένος...η βουή..τρελλή....
βγαίνει ο υπάλληλος...με κοιτάει με απορία....

-καλά...που πάς?
-γεμισέτο μου ..με Plus..αμόλυβδη....
δεν με ξαναρώτησε........

πλήρωσα τα 14 ευρώ.....και άρχισα πάλι...να κινούμαι προς την έξοδο....

κοιτάζοντας στον αριστερό μου καθρέφτη αντίκρυσα....μέγαλα φώτα...να έρχονται απο το βάθος..έτσι βιστικά....
κούμπωσα την 1η......και έφυγα...μαλιοκούβαρα.........
2000....3000.....4000.......6000......9000........11000......και τα 90 χλμ...έρχονται μόλις σε 4 sec…αλλάγή σε 2α.....και η ταχίτιτα...εκτοξεύεται......τώρα είμαι μια ανάσα πρίν την μεγάλη δεξια απολαυστική στροφή ...στην κορυφή της ..τράβαγα με ζόρι το clip-on..να χωθεί...η 3η έχει γεμίσει...και αλλάζω σε 4η...230.χλμ....και τώρα εγώ...και η ευθεία.....
Είμαι κρυμένος...πίσω απο την ζελάτίνα..τα χέρια μου κλεισμένα...τα γόνατά μου καρφωμένα πάνω στο πλαίσιο...ο κορμός μου όλος σφιγμένος.....και σαν μία ανθρώπινη οβίδα....ξεχύνομαι....στην ευθεία....καθώς πλέον αχνά...ακούω..

Just sixteen a pick up truck
Out of money out of luck
I’ve got no place to call my own
Hit the gas and here I go

I’m running free yeah, I’m running free
I’m running free yeah, I’m running free

Spend the night in an l.a. jail
Listen to the sirens wail
But they ain’t got a thing on me
I’m running wild I’m running free

Θυμόμενος...την πρώτη φορά...που καβάλισα του τζίμη το Fj….ναναι καλά...ήμουν 16..τότε..και ακόμα αυτή η ρεύση δεν λέει να μου φύγει απο το μυαλό...

I’m running free yeah, I’m running free
I’m running free yeah, I’m running free

Pulled her at the bottle top
Whiskey dancing disco hop
And all the boys are after me
And that’s the way it’s gonna be

I’m running free yeah, I’m running free
I’m running free yeah, I’m running free

Φτάνω γρήγορα στα διόδια...σχηματαρίου...και κόβοντας λίγο ταχύτητα...τα προσπερνάω....την ώρα που ένα ζεύγος..μαχητικών..MIRAGE 2000…περνάει μόλις λίγα μέτρα πάνω απο τα καλώδια της ΔΕΗ...........απίστευτο..πανέμορφο...

Μπροστά μου τώρα εκτίνεται το φιδίσο..φόρεμα της ΠΑΘΕ..ένα κομμάτι....που παρόλο την κακή χάραξη σε εμάς τους 2τροχούς  στέλνει ρέυμα...στα επινεφρίδια....μας.

Χομένος μόνιμα...πίσω απο την προστασία που μου παρέχει ο φίλος μου...αρχίζα να επιταχύνω.....και ο λαβίρινθος..με της στροφές αρχίζει...να μου γουστάρει....

Εναλλάγες απο κατηφορικές δεξιο-αρσιτερες σφιχτές και μεγάλες στροφές...στέλνουν...κύματα απόλαυσης στα μιλλιγιά μου.....τα χέρια μου πλέον...δεν είναι κρύα....το σώμα μου δεν τρέμει απο την παγωνία.....
Ολα είναι ιδρωμένα τα 1000 μου λές...και είναι διψασμένα....είναι ξερά.

Η καρδεία μου πάλλεται ολοένα και πίο γρήγορα....οι σφυγμοί μου να ανεβαίνουν ολο ένα και πίο πολύ....νίοθο λές και πετάω....
Την ώρα που προσπάθω απο την μία να φέρω την μηχανή αριστερά και στα καπάκια δεξία....μίας και οι στροφές εναλάσονται πολύ γρήγορα.....

..αλλά μ’αρέσει......

Το ολόγιομο  φεγγάρι.πίσω μου.φωτίζει την άδεια....άσφαλτο...

Δεξία μου...εκτέινονται τα φρεσκοκαλιεργημένα χωράφια...ενώ αριστερά...προσπερνάω την βραδυνή ταχεία....

Τωρά εγώ...και η μεγάλη κατηφορική ευθεία..της θήβας......
Κλέινω βιαστικά με τα 2 μου δάχτυλα...τον υδραυλικό συμπλέκτη...

Και γκαζώνο κατεβάζοντας βιαστικά...σε 3η .....

Και εφορμώ.......

Οι στροφές...ανεβαίνουν πιο γρήγορα απο τους παλμούς της καρδίας....

7000.....8000......9000.......11.000.......11500.........κόκκινα...

και αλλάζω σε 4η...τα 230 χλμ..έρχονται γρήγορα...

τώρα είμαι σαν φύλο στον άνεμο....καθώς το κοντέρ ανεβάινει μαζί με το στροφόμετρο...9000....10000....και τα 270...ααγγίζουν...τον νοτιαίο μυελλό των οστών μου...

εγώ σφιχταγκαλιαζμένος...πάνω στο 1000....όπως ο βράχος την θάλλασα...

τα αστέρια..χάνονται γρήγορα...απο το νοιτό μου ορίζοντα όλα...αρχίζουν γύρω να γίνονται ένα.....καθώς εγώ...τρυπάω....τον αέρα...

280..χλμ.....και η καρδεία μου δουλεύι....σαν ελβετικό ρολόι...και η 5η καρφωμένη ...να γυρνάει σαν τρελλή...αλλά με μία.....προτοφανής.....ηρεμία....

ναι........πετάω.........

χωρίς να το καταλάβω έχω φτάσει στο τέλος...του δρόμου και συνιδιτοπιώ...οτι η κλειστή δεξιά σρτοφή είναι μόλις 300...μέτρα μπροστα μου....

εκείνη την ωρά μου ρθε στο νού μου η εικόνα...της χρυσάνθης...και πανικοβλίθηκα...!!!

κατέβασα αργά αλλά σταθερά το γκάζι και σιγά σιγά......φρέναρα με τα 2 δάχτυλα το μπροστινό..τσιμπώντας ταυτόχρωνα με την μπότα το πίσω φρένο καθώς κατέβασα και 4η....και έγυρα το 1000....και με εμένα μπροστά..λίγο έξω και δεξία και με το κεφάλι πλέον έξω απο την ζελατίνα......και γλίστρισα γλυκά...μέσα στην αγκαλία της......

πλέον...μπορούσα να ακούω πάλι.....τον ήχο...απο το κινητό...

There's a lady who's sure all that glitters is gold
And she's buying a stairway to heaven
And when she gets there she knows if the stores are closed
With a word she can get what she came for
Τώρα περνάω μπροστά απο το 90χλμ...στα δεξιά μου...πουναι γεμάτο φώτα...και ετοιμάζομαι....να χωθό...στην αριστερή κλειστή στροφή της υλίκης...
Woe oh oh oh oh oh
And she's buying a stairway to heaven
There's a sign on the wall but she wants to be sure
And you know sometimes words have two meanings
In the tree by the brook there's a songbird who sings
Sometimes all of our thoughts are misgiven
Πάω αργά...μόλις με 120 χλμ....απολαμβάνωντας την μουσική....την λίμνη...τα αστέρια...που μου γνέφουν....το φεγγάρι πίσω μου να μου κλείνη,....το μάτι...ενώ..στρίβω απανωτά...μια δεξία...μία αριστερά...
Woe oh oh oh oh oh
And she's buying a stairway to heaven
There's a feeling I get when I look to the west
And my spirit is crying for leaving
In my thoughts I have seen rings of smoke through the trees
And the voices of those who stand looking
Φτάνω στο πρώτο πάρκινγ....και στρίβω δεξία...και σταματώντας.........κοιτάω την αντανάκλαση του ουρανού..μέσα στα παγωμένα νερά...την κυρά λίμνης
Woe oh oh oh oh oh
And she's buying a stairway to heaven
And it's whispered that soon, if we all call the tune
Then the piper will lead us to reason
And a new day will dawn for those who stand long
And the forest will echo with laughter
And it makes me wonder
If there's a bustle in your hedgerow
Don't be alarmed now
It's just a spring clean for the May Queen
Yes there are two paths you can go by
but in the long run
There's still time to change the road you're on
Your head is humming and it won't go because you don't know
The piper's calling you to join him
Dear lady can't you hear the wind blow and did you know
Your stairway lies on the whispering wind
And as we wind on down the road
Our shadows taller than our souls
There walks a lady we all know
Who shines white light and wants to show
How everything still turns to gold
And if you listen very hard
The tune will come to you at last
When all are one and one is all
To be a rock and not to roll
Woe oh oh oh oh oh
And she's buying a stairway to heaven
There's a lady who's sure all that glitters is gold
And she's buying a stairway to heaven
And when she gets there she knows if the stores are closed
With a word she can get what she came for
And she's buying a stairway to heaven, uh uh uh.
Δεν τολμάω να κοιτάξω την ώρα....

Στήνω το σταντ...με το αριστερό μου πόδι....γυρνάω τα clip-on’s….αριστερά...την στυρίζω και κατεβαίνω....απο την αριστερή μερία...

Τα πόδια μου τρέμουν...στην δεξία μου γάμπα..έχω μια κράμπα.....

Βγάζω τα γάντια...το κράνος...την κουκούλα...την ώρα που ο 1000....ξαποστένει πίσω μου..
Ανοίγω το τσαντάκι...καθώς περπατάω προς το τσιμεντένιο κριπίδωμα...

Κάθομαι στο παγωμένο μπετό....και με τα μάτια στραμμένα στην κυρα ίμνη βγάζω το καπνό...απο μέσα...βγάζω ένα χαρτάκι....πίανω λίγο καπνό με τα δύο μου δάχτυλα...τον τακτοπιό στο χαρτάκι...και με τα δύο μου χέρια..αρχίζω να στρίβω το πρώτο τσιγάρο της νέας μέρας...
Γλύφω απαλά...με τα 1000 μου το χαρτάκι....και βάζω το φρεσκοστριμμένο τσιγάρο...στο στόμα....ταυτόχρωνα...ανάβω με τον Ζιππο...

Εκείνη την ώρα αρχίζει...ο Bruce dickinson….να τραγουδάει....μεστην ψυχή μου....



For too long now, there were secrets in my mind
For too long now, there were things I should have said
In the darkness...I was stumbling for the door
To find a reason - to find the time, the place, the hour

Waiting for the winter sun, and the cold light of day
The misty ghosts of childhood fears
The pressure is building, and I can't stay away

I throw myself into the sea
Release the wave, let it wash over me
To face the fear I once believed
The tears of the dragon, for you and for me

Where I was, I had wings that couldn't fly
Where I was, I had tears I couldn't cry
My emotions frozen in an icy lake
I couldn't feel them until the ice began to break

Ενα κύμα απο δάκρεια μέ πινιξε...και σκεφτόμουν....όλα αυτά που πέρασα των τελευταίο καιρό....

I have no power over this, you know I'm afraid
The walls I built are crumbling
The water is moving, I'm slipping away...

I throw myself into the sea
Release the wave, let it wash over me
To face the fear I once believed
The tears of the dragon, for you and for me

Slowly I awake, slowly I rise
The walls I built are crumbling
The water is moving, I'm slipping away...

Ενα πράγμα σκέφτομαι..συνέχεια...και είναι εκείνη...άραγε που νάναι...τη κάνει....γιατί έφυγε?.....

I throw (I throw)
Myself (myself)
Into the sea
Release the wave, let it wash over me
To face (to face)
The fear (the fear)
I once believed
The tears of the dragon, for you and for me

I throw (I throw)
Myself (myself)
Into the sea
Release the wave, let it wash over me
To face (to face)
The fear (the fear)
I once believed
The tears of the dragon, for you and for me

Πάντα θα αναρωτίμεια.....γιατί...γιατί?

Το τσιγάρό...κείτεται..σβυσμένο στα 1000...μου και τα μάτια μου....πνιγμένα στα δάκρυα.....

Αλλή μια μέρα ξεκοίνησε......

[riaghul]

με 1000δες αστέρια
και 1000δες στροφές μπροστά σου
1000δες τραγουδια στο μυαλό
μαζί με 1000δες σκέψεις
έκανες τη καρδιά να χτυπά σε 1000δες παλμούς
κι έκανες τα χείλια ..1000..
ισως ...1000δες και τα δάκρυα
κι αλλα τόσα τα" γιατί."....


κι ειναι ¨ΟΛΑ¨......αυτά
που στη ζωή σου θα γευτείς
1000δες κι αλλα τόσα
μα με τα ματια ανοιχτά
και τη καρδιά γεμάτη....
.....καλως να τα δεχτείς....
γιατί τα φύλλα που ο 'ανεμος τα παίρνει
ποτε απο ' δω πότε απο κει..
καποια στιγμή στο χώμα τα σταθεροποιει...




 

[tristana]

Πολύ όμορφο. Προσυπογράφω, Ρία-Μαρία μου.

Τζι Μπι, συνέχισε να γράφεις.

[minoraki]

τι υπεροχο κειμενο..... :!:  :!:  :!:

[black_velvet]

...ομολογώ ότι, διαβάζοντας, ακολουθούσα νοερά τη διαδρομή... την τόσο γνώριμή μου...  ]

[spellbound]

βαφτιστηρακι μου...

με συγκινησες βρε  :oops:  :cry:  
απιθανη γραφη , κηπ ιτ απ  :thumright: