ΟΙ ΟΛΕΘΡΙΕΣ ΣΥΝΕΠΕΙΕΣ ΤΗΣ ΕΛΛΕΙΨΗΣ ΑΥΤΟΠΕΠΟΙΘΗΣΗΣ

[tristana]

Λένε ότι όσοι δεν έτυχαν αποδοχής και αγάπης στα παιδικά τους χρόνια
μεγαλώνοντας γίνονται μίζεροι, φουκαράδες και τρομαγμένοι.
Δεν ξέρω αν ισχύει. Εκείνο που ξέρω είναι ότι χαίρομαι τους ανθρώπους
με αυτοπεποίθηση που μπαίνουν σ'έναν χώρο και τον γεμίζουν με λάμψη
και θετική ενέργεια. Συνήθως είναι καλοπροαίρετοι, χωρίς συμπλέγματα,
δίχως το πράσινο στίγμα της ζηλοφθονίας.
Είναι μεγάλη ανακούφιση να περιστοιχίζεσαι από ανθρώπους που ξέρουν ποιοι είναι, τι θέλουν και που σε αποδέχονται και σε ενθαρρύνουν.
Σε αντίθεση μ'εκείνους που αποκαλώ ΓΚΡΙΖΑΝΘΡΩΠΟΥΣ,
δεν πασχίζουν να αποδείξουν ότι αξίζουν ακριβώς επειδή αξίζουν.
Δεν πετούν εξυπνάδες, δεν ηθικολογούν, δεν μεμψιμοιρούν,
δεν συκοφαντούν, δεν μειώνουν τον άλλον για να βασιλεύσουν
ως μονόφθαλμοι στους τυφλούς.
Ανακούφιση σκέτη... σε καιρούς χαλεπούς και νοσηρούς
που δεν χαιρόμαστε με τις αρετές του άλλου παρά σπάνια,
που ακούγονται ευτράπελα όπως "Έσύ μιλάς ή γράφεις ωραία" διατυπωμένα ως κατηγορία! Σου το προσάπτουν!
Εμπρός, λοιπόν, με αυτοπεποίθηση να κατακτήσουμε τον εσωτερικό μας κόσμο και μετά βλέπουμε...  

[minoraki]

τρις!!! καλημεραααααααααα    
νομιζω οτι το να ειναι κανεις καλοπροαιρετος, και να εχει αυτοπεποιθηση δεν εχει να κανει με το εαν μεγαλωσε με αγαπη και στοργη απο τα παιδικα του χρονια, αλλά νομιζω οτι ειναι θεμα χαραχτηρα.....την μιζερια ή την εχει ή δεν την εχει κανεις......και εαν ειναι μιζερος στα αισθηματα, πιστευω οτι ειναι μιζερος παντου.....η θετικη ενεργεια πηγαζει μεσα απο την ψυχη μας.....οπως η θετικη σκεψη......εγω εργαζομαι κοντα σε εναν ανθρωπο που παρ ολο που ειμαστε οικογενειακοι και κολλητοι φιλοι εδω και δεκαετιες, εν τουτοις στον εργασιακο χωρο παρουσιαστηκε εντελως διαφορετικος ανθρωπος.....μιζερια, γκρινια, αναποδια, κακοπροαιρετος.....αυτο μου παγωσε την καρδια και την ψυχη μου και με εκανε να τον δω εντελως αρνητικα.......παρ ολες τις προσωπικες μου αντιξοοτητες και στενοχωριες, ποτε μα ποτε δεν σταματησα να σκεπτομαι οτι θα ελθουν πολυ καλλιτερες ημερες.....απο μεσα μου πηγαζει μια δυναμη και αυτη με κανει να πιστευω οτι ολα θα πανε καλα......και τοτε χαμογελαω, παιρνω θαρρος και προχωρω.....ο χαραχτηρας του καθενος μας δεν αλλαζει.....απλως πιστευω οτι μπορουμε να βελτιωθουμε σαν ανθρωποι, εαν βεβαιως το θελουμε και το επιδιωκουμε.....αυτα απο μενα.....τρις μου φιλια πολλααααααααααα

[purple]

symfvnw me to minoraki.pisteyw oti o xaraktiras toy anthrwpoy proyparxei kai den paizei para poly megalo rolo an eixe agapi i oxi sta paidika xronia.pare paradeigma didyma aderfia pou megalwnoyn katw apo tis idies akribws synthikes kai exoyn entelws diaforetiko xaraktira.

[kuria]

σεβομαι τις αποψεις σας αλλα δυστυχως διαφωνω...
τα βιωματα μας μας ακολουθουν στην υπολοιπη ζωη μας... τα γονιδια παιζουν μεν σημαντικο ρολο, ομως μην ξεχναμε πως ο χαρακτηρας του ανθρωπου δεν γεννιεται απλα αλλα και πλαθεται...

[energizer]

...η τελευταια λαλησασα ειναι πιο κοντα στην "αληθεια"!
& ΓΕΝΝΙΕΣΑΙ & ΓΙΝΕΣΑΙ...οτιδηποτε-οποιοσδηποτε...
...βεβαια το κεφαλαιο αυτοπεποιθηση ειναι ενα ζητουμενο...
...ομοιως & εδω,την διαθετεις ως χαρακτηριστικο & την αυτοτροφοδοτεις...αλλα ταυτοχρονα τροφοδοτειται & απο το περιβαλλον (κοινωνικος περιγυρος)...
...οσο για τα νηπιακα-παιδικα-εφηβικα βιωματα σιγουρα μας ακολουθουν...
...αλλα δεν μας "στοιχειωνουν" απαραιτητα...
 :roll:
 :salut:

[tristana]

Εξακολουθώ να πιστεύω -όπως και η Κυρία- ότι το περιβάλλον παίζει
καθοριστικό ρόλο σ'αυτό το θέμα.
Πόσοι από εμάς δεν νιώθουμε καμία υποχρέωση να είμαστε αρεστοί σε κανέναν; Διότι δεν έχουμε. Δεν απαντάμε σε κακοήθειες, ανοησίες και εμπάθειες όσο και να μας προκαλούν απλούστατα επειδή γνωρίζουμε ποιοι είμαστε και δεν χρειαζόμαστε την έγκριση και την αποδοχή κανενός.
Εκείνους που εκτιμούμε και αγαπούμε τους επιλέγουμε προσεκτικά
και δεν αναλωνόμαστε σε πλήθη φορτικά και αδιάφορα.
Δεν μπαίνουμε στο κοπάδι, διότι κανείς λύκος δεν μας θα μας φάει ποτέ.

[xhmeia]

συμφωνω με ολους απο ..λιγο.
Γεννιεσαι ....πλαθεσαι .....κ αλλαζεις ......σε αλλαζει η ζωη ......τα βιωματα ......τα καλα στοιχεια βγαινουν στην πορεια της ζωης .......αρκει να στα εχουν εμφυσησει ......και ναι δυο παιδια -κ ας μην ειναι διδυμα- μια μανα τα μεγαλωνει ,ενας πατερας αλλα το καθενα θελει αλλη αντιμετωπιση ......συν του οτι κ οι γονεις αλλαζουν συμπεριφορες μεγαλωνοντας κ αυτοι .....οποτε και παιζεις σαν γονιος σημαντικοτατο  ρολο στην εξελιξη του χαρακτηρα του παιδιου ειδικα στα πρωτα του χρονια που ολοι πιστευουν οτι δεν καταλαβαινει .....πλανη .....αλλα ρολο οχι μονο εσυ -ο γονιος- ρολο παιζουν ολα οσα βιωσεις ως σημαντικα κ ολοι οσοι ειναι η ηταν σημαντικοι για σενα ......οι αρχες παραμενουν ,οι συμπεριφορες αλλαζουν ......οντως η αυτοπεποιθηση σημαντικος παραγων που σου δινει μια λαμψη ..........πρεπει να το εχεις κ λιγο μεσα σου .....καλλιεργειται ομως .........
οντως η αρνητικη αυρα κ η μιζερια απωθητικη ......
αυταααααααα

[Sophia]

Η πορεία μας στη ζωήκαι οι εμπειρίες μας απλά αναδυκνύουν είτε τα θετικά, είτε τα αρνητικά στοιχεία της ψυχοσύνθεσης με την οποία γεννηθήκαμε.

Κουβαλάμε μέσα μας από καταβολής ορισμένα χαρακτηριστικά για τον χαρακτήρα μας γονιδιακά!

Όσο πιο ναοιχτόμυαλοι είμαστε τόσο περισσότερα πράγματα μπορούμε να ανακαλύψουμε για τον εαυτό μας και τα να βελτιώσουμε! Στο χέρι μας είναι ή μάλλον καλήτερα στο μυαλό μας!

[jcdenton]

Ο χαρακτήρας είναι όπως ένα χωράφι. Δεν προϋπάρχει τίποτα από σπαρτά, αλλά υπάρχουν οι θρεπτικές ουσίας που χρησιμοποιούνται. Κοινώς υπάρχουν κάποια στοιχεία, αλλά αυτά δεν προδικάζουν κάτι. Έχει τεράστια σημασία το πως θα χρησιμοποιηθούν.