Σου στελνω δυο λογια

[aiollus]

Σου στελνω  δυο λογια

Με ρωτησες πώς ηταν η μερα μου!
Η μερα μου λοιπον ηταν τρεμαμενα ομορφη σαν νεκροταφειο με κατεβασιες ψυχρου αερα.

Δεν αντεχω τα κινητα, το ξερεις. Περιοριζουν τη φαντασια και αντιστρεφουν τη γεωμετρικη προσοδο των των αισθηματων.
Μου λες, "το λακωνιζειν εστι φιλοσοφειν", σου λεω, "θα σου γραφω εδω", αν εδω επιτρεπουν την ελευθερια της εκφρασης.
Μου λες, "η λογικη ειναι πιο δυνατη κι απο τη βια ακομη", σου λεω, "ειναι στη φυση των ανθρωπων να σκεφτονται σοφα και να κανουν πραγματα γελοια".
Οπως και ναχει, πρεπει να εκπληρωσω το ποθουμενο. Αλλωστε σου χρωσταω κατι πιο πολυ απ'τον ερωτα, σου χρωσταω την ανασα και την ελπιδα, γιατι πριν μπεις ακομα στη ζωη μου, ειχες ζησει πολυ μεσ'τα ονειρα μου.
Επειτα βλεπω τους δυο μας σ'ενα παρελθον που δεν μπορω να καθορισω. Εσυ να οριζεις τη μοιρα σου συμφωνα παντα με το μετρο της ταξικης διαφορας, εγω να ισχυριζομαι πως η αγαπη και ο θανατος εξισωνουν ολες τις ταξεις.
Ο χρονος απομακρυνεται, μενω μετεωρο. Δεν πρεπει να ειμαστε πιο ασπλαχνοι απο την ιδια τη ζωη. Η αγαπη δεν ειναι δανειο, ειναι δωρο. Απο τη μια στιγμη στην αλλη βρισκομαι πλουσιος απο εκατονταδες στιγμες αγαπης, επειτα, ειναι σαν να στηνω αγαλματα στο κενο, οταν δοκιμαζω να διαιωνισω το φευγαλεο.

Επιμενω παντα, πως δεν μπορω να σκεφθω την αγαπη, διχως να σκεφθω εσενα...

[sevenseas]

Πώς τον λεν, πώς τον λεν
τον ποταμό;
Ιλισό, Ιλισό.
Να σου πω το μικρό μου μυστικό.
Σ' αγαπώ, σ' αγαπώ.

Τα μωρά φωνάζουν τη μαμά τους,
μα εγώ είμαι έρμο κι ορφανό.
Τα πουλιά πετούν με τα φτερά τους,
μα εγώ πετώ μες στο χορό.

Πώς τον λεν, πώς τον λεν
τον ποταμό;
Ιλισό, Ιλισό.
Να σου πω το μικρό μου μυστικό.
Σ' αγαπώ, σ' αγαπώ.

[anastasia]

:roll: