ΣΑΓΗΝΕΥΣΗ

[isabella]

....Στην ερωτική σχέση , αυτό που μας γοητεύει είναι ακριβώς η υπόσχεση που αντιπροσωπεύει ο άλλος . Παρότι η σαγήνευση ειναι ενα ειδος σκηνοθεσίας , δεν υπάρχει δόλος , δεν υπάρχει κακοπιστία , γιατί μεσω του άλλου δινω ζωη στις εσωτερικές μου εικόνες που προφανως ειναι αυθεντικες , αφου εγω τις πιστευω και εγω βαζω τον εαυτο μου στο παιχνιδι.
Οσο πιο στενη και συνηθισμενη γίνεται μια σχεση , τόσο πιο πολυ αντιλαμβανομαι οτι η εικονα που με γοητευει στην πραγματικοτητα ειναι μια δικη μου εσωτερικη εικονα.
"Ο Τριστανος και Ιζολδη δεν αγαπιουνται...Αυτο που αγαπουν ειναι η αγαπη, ειναι το ιδιο το γεγονος της αγαπης..Ο Τριστανος αγαπαει το αισθημα αγαπης που τρεφουν γι'αυτον περισσοτερο απ'οσο ο ιδιος αγαπαει την ξανθια Ιζολδη.Και η Ιζολδη δεν κανει τιποτα να τον κρατησει κοντα της.Της αρκει το γεματο παθος ονειρο.Χρειαζονται ο ενας τον αλλον για να λιωσουν απο παθος, αλλα δεν χρειαζονται ο ενας τον αλλον οπως ειναι στην πραγματικοτητα." - De Rougemont , 1939
Ειναι τεραστιο λαθος να πιστεψουμε οτι εχουμε σαγηνευτει απο τον αλλο.Η αληθεια ειναι οτι σαγηνευομαστε απο τις δικες μας εικονες που ο αλλος καταφερνει απλως να ανακαλει στη μνημη μας.Οταν πεφτω στην αγκαλια του αλλου προθυμος για ολα, στην πραγματικοτητα ειμαι ετοιμος για τα παντα, προκειμενου να κατανοησω πληρως τον εσωτερικο μου κοσμο.Ο αλλος ειναι μια ευκαιρια, ειναι το οργανο και το ερεθισμα, αλλα αυτο που βγαινει την επιφανεια ειναι η δικη μου προσωπικη, εσωτερικη διασταση.

Φυσικα δεν προκειται για απλη και καθαρη προβολη, αν και αναποφευκτη σε καθε σχεση, γιατι τοτε η ερωτικη σχεση δεν θα ηταν παρα μονο μια οφθαλμαπατη.Ο αλλος ομως υπαρχει , και "πολυ μαλιστα" , και μας ειναι απαραιτητος.Μονο το αγαπημενο προσωπο, μοναδικο και αναντικαταστατο,μπορει να ανακαλεσει αυτα που εχουμε μεσα μας και απο εκεινη τη στιγμη γινεται ο εγγυητης τους. Γι'αυτο μας ειναι τοσο πολυτιμος και δεν μπορουμε να τον αφησουμε να μας φυγει.

Δηλωσεις του τυπου "εισαι δικος μου" , που οταν εκληφθουν ως διεκδικηση για ιδιοκτησια ορθως θεωρουνταιι μη πολιτισμενες ,  ειναι αληθινες κια τρυφερες οταν εκφραζουν τη ζωτικη μας αναγκη για τον αλλο.


Aldo Carotenuto , ψυχαναλυτης
απόσπασμα απο το βιβλιο του "ΕROS E PATHOS", 1987