Σεξ και θρησκείες

[aiollus]

Σεξ και θρησκείες

Οι αρχαίοι πίστευαν ότι το αρσενικό παρέμενε πνευματικά ανολοκλήρωτο μέχρις ότου αποκτήσει σαρκική γνώση του ιερού θηλυκού. Η σωματική ένωση με το θηλυκό παρέμενε το μοναδικό μέσο με το οποίο ο άντρας μπορούσε να ολοκληρωθεί πνευματικά και τελικά να φτάσει στη θέαση, δηλαδή στη γνώση του Θείου.
Μέσα από την ένωσή του με τη γυναίκα ο άντρας μπορούσε να οδηγηθεί στην κορύφωση, να βιώσει μια στιγμή κατά την οποία στο μυαλό του δεν υπήρχε καμία σκέψη, οπότε και μπορούσε να δει το Θεό. Από σωματική άποψη, η αντρική κορύφωση συνοδευόταν από ένα κλάσμα του δευτερολέπτου κατά το οποίο κάθε σκέψη έπαυε. Επρόκειτο για ένα στιγμιαίο πνευματικό κενό, μια στιγμή απόλυτης διαύγειας, κατά την οποία ο άντρας σχημάτιζε μια φευγαλέα εικόνα του Θεού. Μέσα από το διαλογισμό οι γκουρού κατόρθωναν να οδηγηθούν σε μια παρόμοια κατάσταση χωρίς να καταφύγουν στο σεξ, γι΄αυτό συχνά η νιρβάνα περιγράφονταν ως μια κατάσταση διαρκούς πνευματικού οργασμού.
Η αντιμετώπιση του σεξ από τους αρχαίους ήταν τελείως διαφορετική από τη δική μας σήμερα. Μέσω του σεξ ερχόταν στον κόσμο μια καινούρια ζωή. Αυτό θεωρούνταν το απόλυτο θαύμα, και θαύματα μπορούσε να κάνει μόνο κάποιος θεός. Η ικανότητα της γυναίκας να δίνει ζωή την καθιστούσε ιερή, Θεά. Η ερωτική επαφή θεωρούνταν η καθαγιασμένη ένωση των δυο μισών του ανθρωπίνου πνεύματος, του αρσενικού και του θηλυκού, μέσα από την οποία ο άντρας μπορούσε να γνωρίσει την πνευματική ολοκλήρωση και να επικοινωνήσει με τον Θεό.
Οι άντρες που επιζητούσαν την πνευματική ολοκλήρωση πήγαιναν στον Ναό για να επισκεφτούν τις ιέρειες-γνωστές ως ιερόδουλες- με τις οποίες έκαναν έρωτα και βίωναν το Θείο μέσα από τη σαρκική ένωση.
Στα πρώτα χρόνια από την ίδρυση της εκκλησίας η χρήση του σεξ προκειμένου να επικοινωνήσει ο άνθρωπος απευθείας με τον Θεό αποτελούσε σοβαρή απειλή για την καθολική εξουσία. Η ύπαρξη δυνατότητας επικοινωνίας με το Θεό υπονόμευε άμεσα το ρόλο που είχε αναθέσει η ίδια στον εαυτό της, αυτόν του μοναδικού μέσου πρόσβασης στο Θεό. Για προφανείς λόγους, η εκκλησία κατέβαλε τεράστιες προσπάθειες προκειμένου να δαιμονοποιήσει το σεξ και να το επαναπροσδιορίσει ως μια αηδιαστική και αμαρτωλή πράξη. Το ίδιο έκαναν και άλλες μεγάλες θρησκείες.
Είναι παράξενο που νιώθουμε να διχαζόμαστε όσον αφορά το σεξ; Η αρχαία κληρονομιά μας και το ίδιο μας το σώμα μας λένε ότι είναι κάτι το φυσικό, μια πανέμορφη διαδρομή που μας οδηγεί στην πνευματική ολοκλήρωση, όμως οι σύγχρονες θρησκείες το αντιμετωπίζουν ως κάτι που θα έπρεπε να μας κάνει να ντρεπόμαστε και μας μαθαίνουν να φοβόμαστε τις ερωτικές μας επιθυμίες και να πιστεύουμε ότι είναι μια προσπάθεια του Διαβόλου για να μας παρασύρει.

------------------------------------------------
Τα ανωτέρω αποτελούν αποσπάσματα από το βιβλίο Κωδικός ΝΤΑ ΒΙΝΤΣΙ.
Δεν θα ήθελα να μείνουμε στο βιβλίο , αλλά στον προβληματισμό που γεννούν αυτά τα αποσπάσματα.
Η γυναίκα από Θεά έγινε η Εύα που παρέσυρε τον Αδάμ έξω από τον Παράδεισο, το ιερό του ναού είναι απαγορευμένο ακόμα και σήμερα για τις γυναίκες, η ισότητα της γυναίκας είναι ακόμα διεκδικούμενο αγαθό για τις συνειδήσεις πολλών αντρών (δεν μιλάμε καν για την ιερή της ανωτερότητα) ενώ η ιερόδουλος από ιέρεια έγινε η κατακριτέα μορφή της σύγχρονης κοινωνίας.
Και σαν επισφράγιση όλων αυτών το άλλοτε ιερό σεξ βαπτίστηκε ξεπέτα.

Είπατε τίποτε;