Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ...

[SoFiA24]

ο Μυελός των Οστών...    

     Για να καθίσουμε λοιπόν στην καρεκλίτσα μας ή στο καναπεδάκι μας ή όπου αλλού θέλουμε κι είμαστε άνετα κι ας θυμηθούμε πόσες φορές τρώγοντας κρέας έχουμε προσπαθήσει να απαλλάξουμε το πανέμορφο κόκαλο που κείτεται στο πιατάκι ή στη λαδόκολλά μας από τό όποιο ίχνος σάρκας έτσι ώστε να φτάσουμε στο πολυπόθητο μεδούλι. Κι όμως αυτό το ρουφηχτό έδεσμα το έχει και ο άνθρωπος. Ναι ναι το έχεις κι εσύ που έχεις γουρλώσει το ματάκι τώρα!! Βέβαια το δικό μας μεδουλάκι δεν έχει αυτήν τη χοντροειδή ονομασία. Η επιστήμη βλέπετε μας επιβάλλει να το αποκαλούμε ΜΥΕΛΟ ΤΩΝ ΟΣΤΩΝ..

      Που χρησιμεύει το μεδουλάκι το δικό μας ; Σίγουρα όχι στο ευχάριστο και ηχηρό ρούφηγμα μετά της συνοδείας αμύλου και χορταρικών. Κι αν κάποιοι το σκεφτήκατε αυτό σας επαναφέρω στην τάξη διότι κανίβαλοι έχουμε πάψει να είμαστε προ πολλού. (Ε;;; )  Το δικό μας μεδουλάκι λοιπόν χρησιμεύει στην παραγωγή του αίματος. Είναι κάτι σαν μικρό εργοστασιάκι βρε αδερφέ που μεταξύ άλλων παράγει τα ακόλουθα :

 ]Λευκά Αιμοσφαίρια : [/u]Τα καλύτερα παιδιά έτσι ; Προστατεύουν τον οργανισμό μας. Είναι κομμάτι της άμυνάς του. Τώρα αν είναι αεροπορία, πεζικό ή ναυτικό δεν το κατέχω... Πάντως μας φροντίζουν και παλεύουν για μας .

 :arrow: Ερυθρά αιμοσφαίρια : Η ACS του ανθρώπινου σώματος. Μεταφέρουν με ασφάλεια και στην ώρα του το οξυγόνο και άλλα στοιχεία στους ιστούς των διαφόρων οργάνων. Άψογη εξυπηρέτησις και 24ωρη έτσι ;;;

 :arrow: Αιμοπετάλια : Αυτά τα "τερατάκια" βοηθούν στην πήξη του αίματος βρε...

 :arrow: Μυελοβλάστες: Αυτοί οι τύποι τώρα είναι λίγο πολύπλοκοι. Πρόκειται για κύτταρα που ωριμάζουν, αναπτύσσονται και εξελίσσονται σε διάφορα είδη αιμοσφαιρίων τα οποία βοηθούν σε συγκεκριμένες εργασίες μέσα στο ανθρώπινο σώμα. Κατι σαν ΟΥΚ, Ειδικές Δυνάμεις ένα πράγμα.  

      Αυτό το εργοστασιάκι που προαναφέραμε ορισμένες φορές κάνει και κακές παρέες... Μπλέκει μ έναν τύπο που λέγεται Καρκίνος , ο οποίος του κάνει τη ζωή δύσκολη έως και του την παίρνει ένα πράγμα. Αυτός ο Καρκίνος είναι ύπουλος και υποχθόνιος διότι πάει στα κύτταρα και τα αλλοιώνει, τα μεταλλάσσει, τα κάνει να χάνουν τη μπάλα. Και σαν να μην έφτανε αυτό αυτά τα σκασμένα (τα μεταλλαγμένα) πάνε και πολλαπλασιάζονται με ανεξέλεγκτο ρυθμό και μετά δε σε σώζει τίποτα.    
       Έστω λοιπόν οτι οι κακές αυτές παρέες μπήκαν στη ζωή μας. Αντιμετωπίζονται ; Κι αν ναι πως ; Κοιτάχτε ο Καρκινάκος είναι δυνατός αντίπαλος. Έχει κάνει καριέρα στις πολεμικές τέχνες. Οι καλοί μας επιστήμονες έχουν βρει 3 τρόπους για να τον αντιμετωπίσουν αλλά το αποτέλεσμα δεν είναι πάντα θετικό .
      Ένας πρώτος τρόπος είναι οι χημειοθεραπείες. Στόχος τους είναι, τι άλλο; παρά η καταστροφή όλων των κυττάρων που πάσχουν.  Οι γιατροί λοιπόν έχουν εξελιχθεί σε πρώτης τάξεως παρασκευαστές cocktail χημικών φαρμάκων. Shaken not stirred please που έλεγε κι ο James! Δεν έχετε ξαναπιεί πιο δυνατό ποτό. Η χλωρίνη μπροστά του ωχριά. Ο γιατρός -barman εισάγει αυτά τα φαρμακάκια ενδοφλεβίως στον ασθενή κι αυτά αρχίζουν να κάνουν παιχνίδι μέσα στον οργανισμό. Υπάρχει, βέβαια, ένα μικρό μικρό προβληματάκι. Επειδή τα φαρμακάκια αυτά δεν είναι έξυπνα (όπως οι βόμβες που έπεσαν σε διάφορες περιοχούλες δεν λέμε από ποιους ]περίοδος απλασίας [/color]όπου τα φάρμακα έχουν συντρίψει οτιδήποτε υπήρχε στο μυελό μας. Αποτέλεσμα; ο οργανισμός μας αδυνατεί πλέον να παράγει λευκά, αδυνατεί να παράγει ερυθρά, αδυνατεί να παράγει αιμοπετάλια! Είναι αυτό, που λέει ο λαός μας "ένα άχρηστο κορμί"!

          Κι αυτή είναι η πιο επικίνδυνη φάση. Ο οργανισμός με λευκά αιμοσφαίρια που φλερτάρουν το ολοστρόγγυλο μηδενικό, είναι εκτεθειμένος και στην παραμικρή μόλυνση. Μικρόβια και μύκητες που πριν ήταν παντελώς αδιάφορα, είναι τώρα δυνατόν να μας κοστίσουν τη ζωή! Για να μη μιλήσουμε για σοβαρότερους ιούς! Για το λόγο αυτό η καθαριότητα και η αποστείρωση είναι, την περίοδο αυτή, το Α και το Ω!!! Γι' αυτό και η απομόνωση, όσο είναι δυνατή, γι' αυτό και οι μάσκες που φορούν όσοι επισκέπτονται κάποιον ασθενή με ανάλογα προβλήματα (κι όχι γιατι ο καρκίνος είναι κολλητικός!!!).

           Και να 'τανε μόνον αυτό! Να μην αναφερθώ σε πιθανές αιμορραγίες και άλλες παρενέργειες που το μόνο που θα κάνουν αυτή τη στιγμή είναι να σας κάνουν να κλείσετε το post.

       Ο δεύτερος τρόπος είναι η Αυτόλογη Μεταμόσχευση. Η μεταμόσχευση αυτή γίνεται με δύο τρόπους. Ένας τρόπος είναι , οι μοχθηροί γιατροί να σε βάλουν κάτω, να σε ναρκώσουν γιατί παραπονιέσαι κιόλας και να αρχίσουν να σε τρυπάνε μέχρι να πάρουν την απαραίτητη ποσότητα μυελού η οποία στη συνέχεια θα καθαριστεί με διάφορα χημειοφάρμακα και θα ψυχθεί για να στον δώσουν πίσω πάλι με τη μέθοδο της μετάγγισης αίματος. Αυτά τα κυτταράκια όμως είναι έξυπνα και ξέρουν που θα πάνε και τι θα κάνουν (κύτταρα με μόρφωση λέμε). Ο δεύτερος τρόπος είναι να κάτσεις σ' ένα ανετότατο κρεββατάκι να σε συνδέσουν μ' ένα μηχανηματάκι το οποίο σου φιλτράρει το αίμα και αφαιρεί όλα σου τα εμβρυϊκά κύτταρα (πως συνδέουμε το τηλέφωνο με την ανάλογη υποδοχή...ε κάτι τέτοιο)

       Τρίτος και φαρμακερός τρόπος θεραπείας ; Η αλλογενής μεταμόσχευση ως διαδικασία δε διαφέρει ιδιαίτερα, από την αυτόλογη. Πάλι ισχυρή χημειοθεραπεία, πάλι έγχυση μυελού ή κυττάρων, πάλι απλασίες, κ.ο.κ. (Κοινώς τι είχες Γιάννη τι είχα πάντα).  Ως λογική όμως είναι άλλο πράγμα. Τώρα πλέον, δεν ενισχύουμε τον ασθενή με δικό του, "εξυγιασμένο" μυελό παρά αποφασίζουμε να εξαφανίσουμε εντελώς τον δικό του και να εισάγουμε έναν άλλον, εντελώς ξένο και εντελώς υγιή! Η μεταμόσχευση ετούτη εφαρμόζεται σε όσους ασθενείς δεν επέδειξαν καλή συμπεριφορά με τις χημειοθεραπείες, έτσι γιατί δεν επέδειξαν καλή και κόσμια συμπεριφορά!

       Εύλογα θα ρωτήσετε που θα βρεθεί αυτός ο υγιής μυελός; Μπορώ να πάρω απ τον περιπτερά της γειτονιάς ή δεν κάνει ; Δυστυχώς, για να γίνει η μεταμόσχευση αυτή θα πρέπει να τηρούνται συγκεκριμένα και αυστηρά κριτήρια συμβατότητας (ιστοσυμβατότητας) του μυελού του δότη με τον οργανισμό μας, τα οποία δεν είναι πάντα εύκολο να ικανοποιηθούν! Το ιδανικό είναι συμβατότητα 100%, αλλά μεταμοσχεύσεις πραγματοποιούνται και με μικρότερο ποσοστό, ποιο είναι όμως το κατώτερο όριο δε γνωρίζω! Σε πρώτο στάδιο ο δότης αναζητείται στο συγγενικό περιβάλλον του ασθενούς, και ειδικότερα στ' αδέλφια εάν έχει, όπου οι πιθανότητες να υπάρχει ιστοσυμβατότητα είναι περισσότερες.
Τώρα αν η σχέση μας με την τύχη είναι κακή (δεν την πάμε, δε μας πάει, δεν πηγαινόμαστε τελοσπάντων) τα πράγματα περιπλέκονται! Ψάχνουμε όπου βρούμε! Πως λέμε ζητείται βοηθός ; Ε τώρα ζητείται ΜΥΕΛΟΣ !

Κι επειδή πολλές φορές ακούω ανακρίβειες να πω οτι η λήψη του μυελού γίνεται με οστική παρακέντηση κάτω από γενική ή ραχιαία αναισθησία από ειδικούς αιματολόγους που ασχολούνται με την μεταμόσχευση. Ο δότης εισέρχεται στο νοσοκομείο και εξετάζεται από γιατρούς μία ημέρα πριν από τη λήψη και εξέρχεται την επόμενη μέρα της λήψης. Το ποσό του μυελού που συλλέγεται, αποτελεί το 3-5% του συνόλου του μυελού των οστών του δότη, το οποίο και αναγεννιέται πλήρως σε 4-6 εβδομάδες, χωρίς να επηρεάζεται η γενική κατάσταση του. Η διαδικασία της λήψης μυελού είναι ανώδυνη, αφού γίνεται υπό αναισθησία, για τις επόμενες όμως ημέρες και έως περίπου μια εβδομάδα υπάρχει ελαφρύς μυοσκελετικός πόνος στο σημείο της παρακέντησης (λεκάνη).
   
      Για να μιλήσουμε σοβαρά τώρα. Πολύ συχνά μου περνά απ το μυαλό η ιδέα ότι δεν υπάρχει αληθινή αγάπη σ' αυτόν τον κόσμο, ότι ο καθένας σκέφτεται τον εαυτούλη του, την πάρτη του και καθόλου παραπέρα. Είναι δύσκολο να σκεφτείς τους άλλους και ακόμη πιο δύσκολο να νοιαστείς. Όταν τα άσχημα δεν περνούν το δικό σου το κατώφλι επαναπαύεσαι και λες "Εντάξει κάποια στιγμή θα κάνω κάτι" (στιγμή που σημειωτέον δεν έρχεται ποτέ). Δεν έχω την τάση να κατηγορήσω κάποιον. Σίγουρα η διαδικασία δωρεάς μυελού των οστών να φαίνεται τρομακτική σε πολλούς . Σίγουρα δεν είναι ένα απλό τσιμπηματάκι και μετά ένα κέρασμα πορτοκαλάδα κι ένα "ψωμάκι με τυράκι". Εδώ είναι ολόκληρη εγχείρηση και μάλιστα με γενική αναισθησία, σε περίπτωση που βρεθεί άνθρωπος που χρειάζεται το δικό μου,το δικό σου μυελό.
     Η πιθανότητα όμως κάποιος από μας να ταιριάζει μ έναν ασθενή υπάρχει και μοιάζει τρομακτική. Για φανταστείτε η ζωή κάποιου να εξαρτάται απο εσάς. Η μήπως θα ήταν καλύτερο να αντιστρέψω τους όρους ; Αν η δική σας η ζωή εξαρτιόταν κατ αυτόν τον τρόπο από κάποιον άλλον;

    Μια ζωή, λοιπόν, που κρέμεται από μια κλωστή και η απόφαση είναι στα χέρια τα δικά μου και τα δικά σου . Με άλλα λόγια η ζωή κάποιου είναι τόσο απερίφραστα και προκλητικά (και) προσωπική μας υπόθεση. Για σκεφτείτε η ζωή κάποιου εξαρτάται από το κατά πόσο εγώ κι εσύ θα κατορθώσουμε να ξεπεράσουμε τους φόβους μας ; Από το αν θα βγούμε από τη μικρόψυχη στάση «Μα πως, εγώ προσφέρω! Το οτιδήποτε, αρκεί εγώ να μην κινδυνέψω το παραμικρό»; Μήπως τελικά είναι πιο υπαρκτός ο κίνδυνος να με πατήσει ένας απρόσεκτος οδηγός εκεί που βολτάρω ξένοιαστα, παρά να πάθω "κάτι" από την αναισθησία, και η πιθανότητα αυτό το "κάτι" να είναι κάτι σοβαρό, είναι ακόμη μικρότερη έως και μηδαμινή ;

         Τι θα κάνουμε λοιπόν ; Θα την κόψουμε την κλωστή ή θα την ξανακάνουμε γερό και ανθεκτικό σκοινί με τη βοήθεια των γιατρών και του Θεού που θα την κάνει να πετύχει;

          Επειδή εγώ σαν άνθρωπος δεν αποδέχομαι την καθημερινή αναισθησία, τον καθημερινό ζαμανφουτισμό, το καθημερινό κρυφτό πίσω από δάχτυλα μόνο και μόνο επειδή το κακό δε χτυπά τη δική μου την πόρτα , που παρατηρώ γύρω μου. Επειδή δεν θέλω να κλαίγομαι , επειδή δεν θέλω να κοιτάω μόνο την πάρτη μου, επειδή υιοθετώ το ρητό "Ω συ μισείς  εταίρω μη ποιήσεις", επειδή θέλω να είμαι πρώτα απ όλα άνθρωπος και μετά το οτιδήποτε άλλο, δεν θέλω να γυρίσω την ωραία μου πλατούλα στο μέλλον κάποιου άλλου ανθρώπου και να αφήσω την ιατρική και τους εκπροσώπους της να βγάλουν το φιδάκι απ την τρύπα και κατά συνέπεια δεν μπορώ να μη γίνω δότης μυελού των οστών!

             Διάβασα κάπου -και μ εκφράζει απόλυτα- πως η μεταμόσχευση μυελού των οστών αποτελεί ακόμα μια νίκη της αγάπης απέναντι στο θάνατο. Γιατί της αγάπης κι όχι της της επιστήμης ; Γιατί απλά ακόμα κι αν έχω στη δάθεσή μου όλη τη γνώση της επιστήμης αν δεν έχω την αγάπη της εθελοντικής προσφοράς, του ξεπεράσματος των στενών ορίων του εγώ, «τότε δεν είμαι τίποτα παραπάνω από ένα άψυχο κύμβαλο αλαλάζον»

[Echetlaios]

eimai energos ethelontis aimodotis apo to 2001
omada:o
rhesus:+
CCDee k-
 episis exo dosei deigma gia notiaio myelo (apo aima)
to kseris oti ta nosokomeia an oxi olla den kratane basi dedomainon me
ta stoixia kathe doti notiaioy myeloy?
 moy eixan pei apo to kratiko oti an ksanaxreiastei tha prepei na ksanadoso deigma. ayti i gyftia epikrati sta nosokomeia.
kai gia to aima to idio .den kseroyn ti toys ginete.
kalokairi kai moy zitisan me thlefono na doso aima kai den ykseran
oti eixa dosei prin 20 meres.
anorganosia kai ilithiotita. ayto diakrini tin simerini perithalpsi

[SoFiA24]

     Καταρχήν να ξεκαθαρίσουμε οτι άλλο πράγμα ο νωτιαίος μυελός και άλλο ο μυελός των οστών. Ο νωτιαίος μυελός αποτελεί μέρος του κεντρικού νευρικού συστήματος και έχει μήκος περίπου 51 εκατοστά. Αρχίζει από τη βάση του εγκεφάλου του οποίου αποτελεί συνέχεια και επεκτείνεται μέχρι τη μέση. Ο μυελός των οστών όπως προανέφερα βοηθά στην παραγωγή αίματος.

       Η βάση δεδομένων-με άλλα λόγια το Εθνικό Μητρώο Εθελοντών Δοτών Μυελού των Οστών - καταρτίζεται και διατηρείται από τον ΕΟΜ. Για να εγγραφεί κάποιος στο Εθνικό Μητρώο Εθελοντών Δοτών Μυελού των Οστών - όπως το άρθρο 8 του Ν.2737/99 ορίζει - πρέπει να το ζητήσει ο ίδιος και να συμπληρώσει το ανάλογο έντυπο-δήλωση του Εθνικού Οργανισμού Μεταμοσχεύσεων.

 Έπειδή ακριβώς πρόκειται για εξειδικευμένη εξέταση (αναφερόμαστε σε ιστοσυμβατότητα και όχι σε κοινή ομάδα αίματος) δεν γίνεται προς το παρόν τουλάχιστον να πραγματοποιηθεί σε όλα τα νοσοκομεία. Υπάρχουν ορισμένα΄Κέντρα Ιστοσυμβατότητας για τον σκοπό αυτό ]