Σκεψεις

[Jezebell]

Σκεφτομαι εδω και καιρο παρατηρωντας τους ανθρωπους γυρω μου, να αντιρδουν στα εξωτερικα ερεθισματα και να συμπεριφερονται πως οτι  αξιζει παραπανω στη ζωη ειναι η καθαρη ψυχη.
Τους βλεπω, μας βλεπω χαμενους οργισμενους κομπλεξαρισμενους και Ιουδες να παλευουμε σε ενα ρνγκ χωρις αντιπαλο, με τους ανεμομυλους, φτιαχνοντας εχθρους και προβληματα για να παλεψουμε.
Οι σχεσει μας οι πορειες μας οι χαρακτηρες και οι επιλογες μας ειναι παντα αποτελεσμα διεργασιων...ζυμωσεων που εχουν αντικρυσμα σε εκεινα τα πιο σκοτεινα "δωματια" της ψυχης μας.
Κληθηκα τον τελευταιο καιρο να κοιταξω σε καποια απο αυτα τα δωματια και ανακαλυψα τοσα πραγματα, οχι μονο για το παρελθον αλλα κυριως για το παρον.
Ειδα την ουσιαστικη αλληλουχια αναμεσα στον εξω κοσμο και στον μεσα.Ανακαλυψα πως τιποτα απο αυτα που μας απασχολουν θετικα η αρνητικα δεν ειναι αποτελεσμα εξωτερικων παραγοντων αλλα τα γεννησαμε προσκαλεσαμε και δημιουργησαμε εμεις οι ιδιοι.
Και για να μη μιλησω εκ μερους σας θα μιλησω μονο για μενα.
Οι φιλοι μου, οι γνωστοι μου, οι γκομενοι μου. η δουλεια μου, οι δυσκολιες μου, οι φοβοι μου ειναι ολοι εκει γιατι τους χρειαστηκα.
Τους ανθρωπους γυρω μου τους προσκαλεσα εγω,κι εννοω ακομα κι αυτους που αποδειχθηκαν καταστροφικοι,τους φοβους και τις δυσκολιες μου τους γεννησα και τους αναθρεψα εγω,ολα οσα με πληγωσαν στην συνειδητη κι ενηλικη ζωη μου τα προκαλεσα.
Δεν ειναι ευκολο να το βλεπεις και να το δεχεσαι, ειναι ομως λυτρωτικο γιατι την ιδια στιγμη κανεις το ξεσκαρταρισμα σου.Αδειαζεις το μυαλο και την ψυχη σου απ οσα εβαές να τα μπλοκαρουν και...σαν να ξημερωνει.Δεν ειναι φυσικα αμμεσο ουτε ερχεται απαιδευτα αλλα ερχεται.
Τωρα πια,παρολο που εχω ακομα να δω και ν αποχαιρετησω πολλα ξερω πως δεν χρειαζομαι πια κωλοπαιδισμο, τραμπουκισμο, αρρωστια-σωματικη η ψυχικη,δικη μου η ξενη-βια, ψεμμα και ωραιοποιημενες καταστασεις στην ζωη μου.Λεω οχι σε ανθρωπους που μου παιρνουν αγαπη σαν "βρυκολακες" λεω οχι στον "καλο" μου εαυτο για να με "αγαπανε", λεω οχι σε "σκουπιδια" και σε απωθημεναλεω οχι σε οσους νομιζουν οτι βλεπουν σε εμενα τον καθρεφτη τους.
Προσκαλω την αγαπη την υγεια και την αληθεια και ελπιζω να με βοηθησουν να φωτισω καθε σκοτεινο δωματιο στην ψυχη και το μυαλο μου.

[Pappas10]

Καλά είναι και τα σκοτεινά δωμάτια... βοηθούν μερικές φορές να κρύβεις και δικά σου κομμάτια.

Από εκεί και πέρα.. μακάρι να πετύχεις να φωτίσεις τα πάντα.

[Jezebell]

Μιχαλη νομιζω πως στα σκοτεινα δωματια κρυβεις οσα δεν θελεις να δεις δεν ειχες το κουραγιο να πεταξεις η δεν ξερεις οτι εχεις.Σαν τις αποθηκες που ειναι παντα δωματια χωρις παραθυρο και χωρις ιδιαιτερο φως με πραγματα στην καλυτερη περιπτωση τακτοποιημενα σε κουτες.
Ειχα παντα την ταση ξαφνικα να αδειαζω τον χωρο μου απο αντικειμενα που κραταγα χωρις ουσια.Στο εχω ξαναπει τα κουβαλαμε ολα στην ψυχη μας, τ αναμνηστικα που κραταμε ειναι για να πιεσουμε τον εαυτο μας να μη φυγει,να μη ξεφυγει, να μην προχωρησει.
Τα πραγματα που αγαπας τα βλεπει το φως, τα στολιζεις, τα προσεχεις στα πιο ομορφα καθαρα και περιποιημενα δωματια.
Αντευχομαι...