όταν ο αετός συνάντησε την στιγμή

[galileo001]

Μην κοιτάς που ζω
                           και μην ακούς που τραγουδάω
               πονάω


είμαι ένας αετός
                          που σπαρταράει στην φυλακή,


είμαι μια ψυχή
                          χαμένη στην βροχή
             και πάω

[size=18]ΠΟΥ ΝΑ ΠΑΩ  ΠΟΥ ??[/size]


αφού  [size=24] ΕΣΥ [/size]δεν θα ' σαι εκεί




πόσες αλήθεια φορές ευχήθηκα να ήσουν εκεί


ΕΣΤΩ ΚΑΙ ΓΙΑ ΜΙΑ ΣΤΙΓΜΗ


''''''''''Μα εμένα την στιγμούλα μου πίσω ποιος θα την φέρει ,
εγώ ότι αγάπησα σ εκείνην το χρωστώ.............................'''''''''''

[Atma]

....επιλογή μας...

να ζούμε μόνο το παρόν βγάζοντας έξω τις επιπτώσεις, τις οποιαδήποτε επιπτώσεις...


/αναζητώ συνεχώς ένα λιμάνι/την αρμονία του μυαλού και της καρδιάς/ένα
άπιαστο μείγμα νερού και φωτιάς.


Βλέπεις αυτό το ποτήρι? Διψάω. Αποφασίζω να απλώσω το χέρι και να το πιάσω. Σε ποιο βιβλίο είναι γραμμένο ότι θα καταφέρω να ολοκληρώσω την κίνηση μου? Πουθενά πιστεύω. Ούτε στα αστέρια ούτε στην άβυσοο.Έτσι και οι επιθυμίες μου άλλες θα πραγματοποιηθούν άλλες θα είναι καταδικασμένες να σβήσουν. Από  κει πηγάζει και η δύναμη μου και ο φόβος μου.





Σε ευχαριστώ για πάρα πολλά πράγματα :!:

[galileo001]

το χέρι που θα σε τραβήξει να ανέβεις ψηλά στα αστέρια είναι και αυτό που θα σε κρατήσει όταν θα παραπατήσεις και θα πέσεις στην αβυσσο

το λιμανάκι είναι αυτό που σε προστατέψει από τον λυσσασμένο άνεμο

η φωτιά αυτή που θα σε ζεματίσει και θα σε κάνει να ψάξεις

το νερό αυτό που θα σε σταματήσει όταν θα ψάχνεις άσκοπα



εσύ είσαι αυτό το μείγμα


 :wink:

[Atma]

τα καταφερα?

[Atma]

Κι αν γεννηθείς κάποια στιγμή
                    Μιαν άλλη που δε θα υπάρχω
                              Μη φοβηθείς
                  Και θα με βρείς είτε σαν άστρο
              Όταν μονάχος περπατάς στην παγωμένη νύχτα
          Είτε στο βλέμμα ενός παιδιού που θα σε προσπεράσει
               Έιτε στη φλόγα ενός κεριού που θα κρατάς
                     Διαβαίνοντας το σκοτεινό το δάσος

          Γιατί ψηλά στον ουρανό που κατοικούνε τ' άστρα
                      Μαζεύονται όλοι οι ποιητές
         Και οι εραστές καπνίζουν σιωπηλοί πράσινα φύλλα
                Μασάν χρυσόσκονη πηδάνε τα ποτάμια
                             Και περιμένουν
               Να λιγωθούν οι αστερισμοί και να λιγοθυμήσουν
                    Να πέσουν μεσ' στον ύπνο σου
           Να γίνουν αναστεναγμός στην άκρη των χειλιών σου
            Να σε ξυπνήσουν και να δεις απ' το παραθυρό σου
                           Το προσωπό μου φωτεινό
                            Να σχηματίζει αστερισμό
                             Να σου χαμογελάει
                              Και να σου ψιθυρίζει
                                    Καλή νύχτα

[Atma]

Το χαμόγελο μου

το έψαχνα καιρό επιτέλους το βρήκα
από την συλογή κίτρινες φλόγες ( η φωτιά που έλεγα )

Σ αγαπω δεν μπορω
τιποτ αλλο να πω
πιο βαθυ, πιο απλο,
πιο μεγαλο!

Μπρος στα ποδια σου εδω
με λαχταρα σκορπω
τον πολυφυλλο ανθο
της ζωης μου.

Τα δυο χερια μου,να!
στα προσφερω δετα,
για να γειρεις γλυκα
το κεφαλι.

Κ η καρδια μου σκιρτα,
κι ολη ζηλια ζητα
να σου γινει ως αυτα
προσκεφαλι!

Ω! ΜΕΛΙΣΣΙ ΜΟΥ!πιες
απ αυτον τις γλυκιες,
τις αγνες ευωδιες
της ψυχης μου!

Σ αγαπω τι μπορω
ακριβε να σου πω
πιο βαθυ,πιο απλο,
πιο μεγαλο;

[Atma]

...Έτσι μιλώ για σένα και για μένα


Επειδή σ' αγαπώ και στην αγάπη ξέρω

Να μπαίνω σαν Πανσέληνος

Από παντού, για το μικρό το πόδι σου μες στ' αχανή σεντόνια

Να μαδάω γιασεμιά - κι έχω τη δύναμη

Αποκοιμισμένη, να φυσώ να σε πηγαίνω

Μέσ' από φεγγερά περάσματα και κρυφές της θάλασσας στοές

Υπνωτισμένα δέντρα με αράχνες που ασημίζουνε

Ακουστά σ' έχουν τα κύματα
Πως χαϊδεύεις, πως φιλάς
Πως λες ψιθυριστά το «τι» και το «ε»
Τριγύρω στο λαιμό στον όρμο
Πάντα εμείς το φως κι η σκιά



Πάντα εσύ τ' αστεράκι και πάντα εγώ το σκοτεινό πλεούμενο

Πάντα εσύ το λιμάνι κι εγώ το φανάρι το δεξιά

Το βρεμένο μουράγιο και η λάμψη επάνω στα κουπιά

Ψηλά στο σπίτι με τις κληματίδες

Τα δετά τριαντάφυλλα, το νερό που κρυώνει

Πάντα εσύ το πέτρινο άγαλμα και πάντα εγώ η σκιά που μεγαλώνει

Το γερτό παντζούρι εσύ, ο αέρας που το ανοίγει εγώ

Επειδή σ' αγαπώ και σ' αγαπώ

Πάντα εσύ το νόμισμα κι εγώ η λατρεία που το εξαργυρώνει:


Τόσο η νύχτα, τόσο η βοή στον άνεμο
Τόσο η στάλα στον αέρα, τόσο η σιγαλιά

Τριγύρω η θάλασσα η δεσποτική
Καμάρα τ' ουρανού με τ' άστρα
Τόσο η ελάχιστή σου αναπνοή

Που πια δεν έχω τίποτε άλλο
Μες στους τέσσερις τοίχους, το ταβάνι, το πάτωμα
Να φωνάζω από σένα και να με χτυπά η φωνή μου
Να μυρίζω από σένα και ν' αγριεύουν οι άνθρωποι
Επειδή το αδοκίμαστο και το απ' αλλού φερμένο
Δεν τ' αντέχουν οι άνθρωποι κι είναι νωρίς, μ' ακούς
Είναι νωρίς ακόμη μες στον κόσμο αυτόν αγάπη μου

Να μιλώ για σένα και για μένα...

[Atma]

Θέλω να μου χαρίσεις κάτι.


- Ό,τι θες.

- Ό,τι θέλω;

- Τ' ορκίζεσαι;

- Στ' ορκίζομαι.

- Είναι δύσκολο.
- Δεν πειράζει.

- Είναι ακριβό.

- Δεν με νοιάζει.

- Είναι σπάνιο.

- Τόσο το καλύτερο.

- Είναι επικίνδυνο.

- Δεν φοβάμαι.

- Μπορεί να καείς άμα το πιάσεις.

- Θα γίνω νερό να σβήσω την φωτιά.

- Μπορεί να σου γλιστρήσει απ' τα χέρια και να φύγει.

- Θα το ξαναπιάσω.

- Μπορεί να πάει πολύ μακριά.
- Θα το κυνηγήσω.

- Μπορεί να χαθεί στον ουρανό.

- Θα γίνω πουλί να το ψάξω.

- Μπορεί να βυθιστεί στη θάλασσα.

- Θα γίνω αγκίστρι να το πιάσω.

- Μπορεί να πνιγεί στο σκοτάδι.

- Θα περιμένω τα χαράματα.

- Μα μπορεί να διαλυθεί ως τότε.

- Θα φέρω τ' άστρα να φωτίσουν πιο νωρίς.

- Είναι τόσο μικρό, δεν θα μπορέσεις να το πιάσεις.

- Θα ζητήσω σ' ένα μυρμήγκι να με βοηθήσει.

- Κι αν είναι μεγάλο σαν σπίτι;

- Θα φέρω γερανό.

- Κι αν είναι μεγάλο σαν βουνό;

- Θα φέρω ένα γερανό πιο μεγάλο από βουνό.
                                                   
- Υπάρχει;                                    

- Θα τον φτιάξω.

- Που ξέρεις να φτιάχνεις γερανούς;

- Δεν ξέρω.

- Τότε;

- Τότε θα μάθω.

- Από που;

- Από τα βιβλία.

- Κι αν δεν το λένε τα βιβλία;

- Θα βρω τον γέροντα που φτιάχνει γερανούς.

- Κι αν έχει πεθάνει;

- Θα βρω τον άλλον γέροντα.

- Ποιον άλλον γέροντα;

- Εκείνον που ξέρει όλα τα βότανα.

- Όλα τα βότανα;

- Όλα τα χόρτα και τα μικρά άνθη του αγρού. Ξέρει τι μάγια κρύβουν.

- Και πως θα φέρει εκείνος το βουνό;

- Όχι εκείνος, εγώ. Θα μου δώσει βότανα να πιω, να γίνω τόσο δυνατός, που θα μπορέσω να το σηκώσω το βουνό.

- Εμένα θα μπορείς να με πάρεις αγκαλιά;

- Πάντα.

- Τώρα.

- Τώρα. Έλα, τι θέλεις;

- Θέλω να μου χαρίσεις κάτι.

- Ό,τι θέλεις.

- Ό,τι, ό,τι θέλω, τ' ορκίζεσαι;

- Στ' ορκίζομαι.

- Θέλω,... θέλω κάτι που δεν υπάρχει πουθενά.

- Να το φτιάξουμε.

- Με τι;

- Με τι θέλεις;

- Δεν ξέρω.

- Να το φτιάξουμε με ξύλο καρυδιάς και χρυσά καρφιά.

- Όχι, όχι δεν είναι έτσι.

- Να το φτιάξουμε με πούπουλα και ψίχουλα, με σταγόνες και γαργαλήματα και να του βάλουμε ένα κλειδί να το κουρδίζεις.

- Όχι, όχι, δεν θέλω κλειδί.

- Γιατί;

- Μπορεί να το χάσω.

- Θα στο κρεμάσω στον λαιμό.

- Μπορεί να χαθώ κι εγώ.

- Θα έρθω να σε βρω.

- Κι αν δεν μπορείς να με βρεις;

- Θα μπορέσω.

- Κι αν είναι σκοτάδι;

- Θ' ανάψω κερί.

- Κι αν λιώσει το κερί;

- Ως τότε θα σ' έχω βρει.

- Κι αν όχι;

- Θα ψάχνω ώσπου να σε βρω.

- Πόσο θα ψάχνεις;

- ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ!

- Τι θα πει για πάντα;

- Ότι Σ' ΑΓΑΠΩ!

- Κι εγώ τι θα κάνω ώσπου να με βρεις;

- Μπορείς να κοιμηθείς.

- Που;

- Κάτω από μια μυρσινιά.

- Που έχει μυρσινιές;

- Παντού.

- Έχει και λιοντάρια παντού;

- Όχι.

- Που έχει λιοντάρια;

- Στην ζούγκλα.

- Είναι κοντά η ζούγκλα;

- Πολύ μακριά. Στην άλλη άκρη του κόσμου...

- Δεν μπορούν να έρθουν εδώ ποτέ;

- Ποτέ.

- Τ' ορκίζεσαι;

- Στ' ορκίζομαι.

- Ξέχασα τι θα πει για πάντα.

- Θα πει ότι σ' αγαπώ.

- Πόσο;

- Ως τον ουρανό.

- Ναι, ναι. Να κοιμηθώ τώρα;

- Ναι.

- Θα με πάρεις αγκαλιά;

- Ναι.

- Θέλω να μου χαρίσεις κάτι.

- Ό,τι θέλεις.

- Ό,τι, ό,τι θέλω, τ' ορκίζεσαι;

- Ναι.

[mourmouritsas]

:roll:

[Bijoux]

παπί γιατί σκαλίζεις παλιά θέματα;

[Enia]

gia na 8umountai oi palioi kai na ma8ainun oi kainourioi.

omorfo 8ema, omorfa logia...