Φιλοσοφικές ιστορίες...

[TaKs|D|_PoLyTaRaXo]

Κάτσε εκεί στη γωνια και μίλια μη βγάζεις!
μια ιστορία θα σου πω μήπως και πάψεις να γκρινιάζεις
μήπως φύγει η ειρωνεία που ζωγράφισες στα μούτρα σου
και νοιώσεις άνθρωπος......κι ανοίξει η κούτρα σου.....
Ρε κάτσε κάτω σου λέω! Κατσε και βούλωσε το!
αφού τελειώσω πάρτο όπου πας και ξέχασε το...
πούλησε το,αγνόησε το,μοίρασε το......
..............αρχίζω:
Βαθιά ανάσα μη σκοντάψω στις λέξεις....
βάζω τον ήρωα εγώ,την εποχή εσύ θα διαλέξεις
κάπου....σε μια καλύβα στις φωτιάς τα μέρη..
ζούσε ένας γέροντας που κουβαλούσε ένα άσπρο πανέρι.
μέσα είχε βάλει και πουλούσε ευχές
που χαν ξεμείνει στους ανθρώπους απ'τά χθες.....
έτσι γυρνούσε ολημερίς σε χωρια σε σοκάκια
κουβαλώντας τι παράξενη πραγματια....
Εκεί τον είδε λοιπόν ένας κουφός και του έγνεψε
έψαχνε ελπίδα λες και η τύχη του στέρεψε.....
πήρε δυο ευχές απτό πανέρι,τις άνοιξε κι έλαμψε
έκανε πίσω....κρύφτηκε κι έκλαψε...
Λίγο πιο κάτω τον άκουσε μια κοπέλα τυφλή....
καθισμένη σ'ένα βράχο παρέα μ'ένα σκυλί
τον παρακάλεσε να βγάλει δυο ευχές ν'αγοράσει
κι αν είναι εύκολο σιγά να τις διαβάσει.....
Έτσι κι έγινε....
άκουγε κι έσφιγγε το στόμα της
σαν να ζαλίστηκε και έχασε το χρώμα της.....
είπε στον γέροντα που διάβαζε να πάψει...
σφιγγόταν τόσο......για να μη κλάψει.
Λίγο πιο πέρα τον φώναξε ένας έμπορος...
γελαστός,καλοστεκούμενος και εύπορος.
έβγαλε ένα πουγγί και πήρε το μισό πανέρι...
πρέπει να διάβαζε ευχές όλο το μεσημέρι...
γιατί τον βρήκανε αργότερα λιπόθυμο στην άκρη
και η κόρη του έλεγε.....πως δεν του μείνε δάκρυ...
Έτσι ο γέροντας......βάζοντας κάτω το κεφάλι
ένοιωσε άσχημα πρώτη φορα ντροπή μεγάλη!
Αφησε όλα τα λεφτά και μάζεψε όλα τα χαρτιά
τά'βαλε μες στο πανέρι....κι αφού άναψε φωτιά....
δεν μπορούσε να ξεχάσει όλες τούτες τις στιγμές....
σαν να πλήρωσαν για να πάρουν τις παλιές τους ευχές!
έκανε τα πίσω μπρός κι ασπροντυμένος ο ουρανός
του τραγουδούσε...ποσο ήταν τυχερός
που είχε στα ματια του όλα όσα πέρασε....
που τα κατάφερε............... και γέρασε!

Κι αν γελώ... είναι που ξέρω το δρόμο μου και πάω

Κι αν ρωτώ ...είναι για κείνα που ήξερα και ξέχασα

Κι αν θα βρω ....όλα όσα νοιάζομαι κι όσα αγαπάω

Θα μπορώ ......να λέω σ'όλους "τα κατάφερα!   γέρασα! .......
                                          ..................κι όμορφα πέρασα!"








(ΤΗΑΝΚς Κωστης για τη σελιδα  :wink: )

[TaKs|D|_PoLyTaRaXo]

Βάζω λίγο σκοτάδι και λιγάκι βροχή
για να σου φτιάξω μια παράξενη αρχή ......
και να σε ξεμακρύνω λίγο από τη σκέψη σου
που έτσι κι αλλιώς σε συνερίζεται το κέφι σου.
Σε πάω σε δρόμο μικρό, σε σοκάκι παλιό
σ' ένα αιώνια ποτισμένο απ' το κρασί καπηλειό,
μέρος κακόφημο, ακόμα και για το στοχασμό μου
που ούτε κι ο φόβος δε με φέρνει στ' όνειρό μου.
Εδώ λοιπόν, θα μοιραστώ μια ιστορία μαζί σου
που 'ναι σα να συνέβη χθες και ορκίσου .....
αν σε πειράξει τόσο που ντραπείς .........
............. πουθενά να μη τη πεις.


-Καλώς ήρθες, ξένε στο τόπο μου
άραξε δίπλα να σου βάλω ένα κρασί να πιεις
συγχώρεσέ με λιγάκι για τον τρόπο μου,
μα με βρήκες στην αγκαλιά της ντροπής.
Ξέμεινα μόνος μου, πάρε και κάτσε όπου θες
κουρασμένο σε βλέπω, πρέπει καιρό να γυρίζεις,
όμως μέσα στη ζαλάδα μου και πίσω απ' τις σκιές
σα να μου φαίνεται πως κάτι μου θυμίζεις.
-Γεια σου και σένα, έλειπα χρόνια ήμουνα κάπου μακριά
με φέραν πίσω δυνατές φωνές
και κάποιες τύψεις που μου είπαν πως εδώ κοντά
έχω γεννηθεί κι έχω πεθάνει δυο χιλιάδες φορές.
-Ω!... να τα μας! καλά είπα όταν σε είδα
πως σίγουρα παράξενα θα πρέπει να μιλάς
από άλλο κόσμο έχεις απάνω σου σφραγίδα
αυτά τα αγκάθια στο κεφάλι και τα ρούχα που φοράς.
-Κάποτε κάποιοι μου το φόρεσαν για στέμμα
και με χλευάζανε μεγάλο βασιλιά
ακόμα τρέχει από τότε φρέσκο αίμα
σ' αυτά που ανέβηκαν του χρόνου τα σκαλιά.
Γι' αυτό με βλέπεις μέσα στις σκιές
σαν να φοβάμαι και να θέλω να γλιτώσω
μια προσευχή σ' ένα περβόλι με ελιές
δε με αφήσανε ποτέ να την τελειώσω.
-Κι όμως μυρίζεις ουρανό και χώματα
κι αυτή την όμορφη δροσιά της σιωπής......
-Είναι που μ' έφεραν εδώ αλλόκοτα μαλώματα
άκου, λοιπόν, τι θα τους πεις: ...........
Αφού φωνάζουν όλοι αυτοί
κι αφού σκοτώνουν στ' όνομα μου
πες αναβάλλεται η γιορτή
πάω να ξαπλώσω στα καρφιά μου.
Πες τους ο χρόνος πως τρελάθηκε
δε κάνει στάση Γολγοθά
πες ο παράξενος πως .......χάθηκε
..........κι έφυγε οριστικά .......
-Μπερδεμένα μου τα λες, αλλά γουστάρω!
πρέπει να σπούδασες τη τέχνη του μυαλού!
ή σαν κι μένα όταν με πιάνει και σαλτάρω
και πίνω εδώ, με πιάνει αλλού.
-Γι' αυτό και εγώ ήρθα εδώ και σε διάλεξα πιωμένο
για να μπορέσεις την αλήθεια να τους πεις
κάτω από το φως το μέτωπο έχεις ιδρωμένο,
μα το προσέχεις καθαρό, δε θα ντραπείς.
Οι άλλοι παίξανε μαζί μου στους αιώνες
αυτοκράτορα με χρίσανε, με κάναν στρατηγό,
τα απλά μου λόγια τα σκορπίσαν σαν κανόνες
και δεν ήξερα τίποτα εγώ.
-Που με βρήκες εδώ κάτω τι με θες ?
Το μυαλό μου δε σαλεύει από κούνια !
σα να γεννήθηκα μου φαίνεται χτες
ενώ έξω υπάρχουνε έξυπνοι μιλιούνια!
-Αυτούς τους είδα, τους άκουσα, τους νιώθει το πετσί μου
προτιμώ τα καρφιά που με κρατάνε στο σταυρό
αυτοί πουλήσαν ακριβά τη γέννησή μου,
αυτοί φυλάνε το σκοτάδι θησαυρό.
Πες στους εχθρούς μου ότι είχαν λόγο καλό
και θα τους σέβομαι γιατί πιο τίμια σταθήκαν
όταν με σκοτώναν, κοιτούσαν ουρανό
κι έτσι πρόλαβαν από εκεί συγχωρεθήκαν.
-Ωραίος! παράξενε φίλε μου, απόψε ....
για την ανημποριά μου βρήκες σκοπό!
πάρε μια κούπα!! πάρε ψωμί και κόψε!!
να τελειώσω το κρασί μου και θα πάω να τους πω: ......
Αφού φωνάζουν όλοι αυτοί
κι αφού σκοτώνουν στ' όνομα σου
θα πω αναβάλλεται η γιορτή
πας να ξαπλώσεις στα καρφιά σου.
Θα πω ο χρόνος πως τρελάθηκε
δε κάνει στάση Γολγοθά
θα πω ο παράξενος πως χάθηκε
κι έφυγε οριστικά.........

[TaKs|D|_PoLyTaRaXo]

2000

Τώρα που φεύγεις αιώνα μοιάζεις πολύ με το φευγιό μου
θα σε κάνω δυο λόγια να σε χαρίσω στο γιο μου.
Θα το κάνω παραμύθι να μοιάζει ....
για να το πάρει καλά, μπορεί και να τον νοιάζει
Θα σου φερθώ ευγενικά,όσο μπορώ φυσικά
ψάχνω τον τρόπο πως να του το πω κανονικά....
πως όταν φώναζε ο Θεός δεν τον πήραμε χαμπάρι
εμείς είχαμε το νου μας πως θα πάμε στο φεγγάρι.
Γιατί ζηλεύουν τα πουλια και δεν μας κάνουν χαρά
που έχουμε τώρα σιδερένια,μεγάλα φτερά
Γιατί τα πόδια μας στη γη σπανια πατάμε
και τα χερια μας τιμόνι συνεχεια κρατάνε.....
Πως να του πω ότι η μουσική έβγαινε από ένα χωνί....?
Κι ότι ο πρώτος σινεμάς ήταν πανί.......?
Κι ότι μας φτιάξαν ένα μικρό ονειροκουτι
για να γλιτώσουνε μια και καλή όλοι ετούτοι.
Πως να του πω για προσφυγιά......για Πόλη και για Σμύρνη??
και για εμφύλιους και τέτοια ........ κάγκελο θα μείνει...!!
Πως να πω ευγενικά.......για πολέμους σε παιδάκι??
Κι ότι ο πιο τρανός μαλακας είχε ένα μικρό μουστάκι.......
Πως στη χωρα με τα χιονια έγινε αφέντης ο λαός
για να γίνει τ'όνειρο ,καημός.......
Την αλήθεια αν του πω.... θα του το βγάλω από τι μύτη
αυτός νομίζει ότι ο Ζορό............είναι φίλος του Σημίτη.......

Πρέπει να βρω στη ψυχή μου ν'ασχολείται μ'άλλο θέμα
για να μπορέσω να του φτιάξω ωραίο ψέμα.
Ήρθε η ώρα να του πω για τη φύση και τα ζώα.....
.....όχι για μας........για τ'άλλα που ναι αθώα....
Γιατί δεν μας μιλάνε και δεν μπόραν οι μηχανές....
τι ναι τελικά το "άγχος" και το "στρές"?
Πως να του πω ότι ανήκει στην Ευρώπη??
Και δεν milan την ίδια γλώσσα όλοι οι άνθρωποι....
Αντε πες του ότι ο κόσμος τώρα μπήκε σε κουτάκι.....
Αντε πες του ότι η "Ντόλη".......δεν είναι προβατάκι.....
Κι ότι δεν είναι "Power Ranger" οι μπάτσοι....
αυτό θα το ρισκάρω και στραβά ,ρε, να του κάτσει!
Αντε πες του για μπάσκετ αφού δεν πρόλαβε τον Γκάλη!
Θα νομίζει τώρα η μπάλα ότι είναι πιο μεγάλη....
Aντε πες του ότι υπάρχουνε παιδιά που ζουν στο κρύο....!!
Κι ο "μπαμπάς" του Μικι Μάους διατηρείται σε ψυγείο!
Αντε πες του..........για το Σπίτι το λευκό.....
που σκορπάει το κακό όσο γαμεί το αφεντικό.....
Αντε "δειξτου" το δικό μας πού'ναι τίγκα περιστέρια....
κι ότι εκεί μέσα..............βρώμικα έχουν όλοι χερια!
Λάθος παραμύθι.......... μοιάζει με τιμωρία......
τα ψέμματα θα αφήσω να του πει η ιστορία......
Ντρέπομαι για πρώτη φορα ......μπροστά στο γιο μου!!
Την βλέπω να του λέω μοναχα ......για το φευγιο μου   .....