Ψυχοθεραπεία με σήμα το .. φτυάρι

[kodikas]

Μ έχει πιάσει ο κωλοπαιδαρισμός μου.
Έχω ψωνίσει από σβέρκο  μ αυτούς που ξεκατινιάζονται και μ αυτούς που κάνουν αγώνα δρόμου για το ποιος θα πει την μεγαλύτερη παπαριά.  
Ψάχνω μια όαση στην έρημο του συνεχούς κι ανελέητου «ψου ψου»
Διαπιστώνω ότι ολοένα και περισσότεροι «νεανίες» υιοθετούν τα «στυλάκι της καντίνας» που απαρτίζεται από αυτί τεντωμένο, στόμα διάπλατα ανοιχτό, φτυάρι καλά λαδωμένο και σάλτσα διαθέσιμη σε.. αστρικές ποσότητες.
Αυτοί που ανήκουν στα εν λόγο .. καλόπαιδα, μη έχοντας βρει αυτό το ρημαδοκάτι που ψάχνουν, χαζεύουν λαγνοχαοτικά και με τις ώρες, τους υπόλοιπους.
Αναλύουν.. αναλύουν.. αναλύουν..
Συμπεραίνουν..
Κατασταλάζουν  βέβαιοι για την ακρίβεια των σκέψεων τους..
Με το πονεμένο βλέμμα μιας «αθώας» ύπαρξης σε κοιτάνε και ξεστομίζουν προκλητικά κάνοντάς σε να θέλεις να απαντήσεις σαν να έχεις πάθει παράκρουση:
- ναι σου λέω.. σίγουρα.. διάβασε.. δες.. παρανοϊκός σου λέω..
   δεν συμφωνεί πουθενά.. και με κανένα.. σίγουρα σου λέω.. γκαραντί..

Βέβαια , αν δεν κουνιέται τίποτα στη ζωή σου, σε τι άλλο μπορείς να ελπίζεις μπας κι αρχίσει να συμβαίνει κάτι το οποίο θα σου δώσει μια μηδαμινή διέξοδο;;
Όταν κάθεσαι σπίτι, παρέα με άφθονα τοστ, (η τελευταία εμμονή) και επιδίδεσαι σε μαραθώνιο μανικιούρ, τι άλλο μπορείς να κανείς εκτός απ το να ξεκατινιάζεσαι σε μια προσπάθεια να ξεχάσεις τα προβλήματά σου;;
Τι άλλο έχεις να κάνεις για να αποσπάσεις τις σκέψεις σου;;

Διαβάζεις απόψεις και οδηγείσαι με μαθηματική ακρίβεια σε συμπεράσματα  αυθαίρετα και άκρως  προσβλητικά.
Αν εξαιρέσουμε την αδυναμία μερικών σε ιντριγκώδεις σκέψεις, οι υπόλοιποι μάλλον πιστεύουν ότι οι απόψεις που τους ξενίζουν, αυτές που αντίκεινται  στον οπισθοδρομισμό τους, είναι κατάθεση σατανικής και διεφθαρμένης νόησης.
Επιδεικνύουν μια απόλυτη ασυμμετρία στη σκέψη και έναν ειρμό που ακροβατεί στα όρια της νευρικής κρίσης.
Όλοι έχουμε ένα καραγκιόζη μέσα μας, αλλά πρέπει να είσαι πολύ απελπισμένος ή πολύ ψώνιο εγκεφαλικά για να καταφέρεις τα Ιονεσκικά επίπεδα να τα έχεις προ πολλού ξεπεράσει.

[Jezebell]

Κι ετσι οπως γραφεις αντε να καταλαβει ο μεσος αναγνωστης τι θες να πεις...
Καλα που σου εχω απομεινει κι εγω

[Enia]

Το νόημα ήταν σαφέστατο... Για ποιον χτυπάει η καμπάνα μόνο δεν ξέρω...

[Bijoux]

Το νόημα ήταν σαφέστατο... Για ποιον χτυπάει η καμπάνα μόνο δεν ξέρω...

ένια ούτε και εσύ ανήκεις στον μέσο αναγνώστη ε; :wink:

[Enia]

Να θιχτώ ή να το αφήσω?   Ρητορική η ερώτησή σας κυρία μου.

[heinrich]

και γιατί θα πρέπει να μας αφορά ρε κώδικα?

[Bijoux]

Να θιχτώ ή να το αφήσω?   Ρητορική η ερώτησή σας κυρία μου.

εκτός από την σταυρούλα του έμεινες και εσύ του κώδικα χεχεχεχεχε

[Bijoux]

και γιατί θα πρέπει να μας αφορά ρε κώδικα?

το θέμα είναι λεπτό και πολύπλευρο
ας το εξετάσουμε από όλες τις πτυχές του..

μην προκαταβάλεστε

[virtu]

κυριε κωδικα ,  τα σεβη μου

[heinrich]

εφόσον έχω αρχίσει να ακυρώνω ό,τι μέχρι τώρα έχω ακούσει και δει γραμμένο και προτιμώντας τις πραξεις παρά την θεωρία λέω να επιμείνω στην σκέψη μου.

[kodikas]

και γιατί θα πρέπει να μας αφορά ρε κώδικα?

Κι όμως θα έπρεπε να μας αφορά
Ο κάθε ένας από μας πιστεύει σε ένα δικό του θεό κι όλοι μαζί ελπίζουμε ότι αυτό το ηλιόλουστο καλοκαίρι,
αυτός ο δικός μας θεός θα ακουμπήσει το χέρι του στο κεφάλι μας και θα μας προστατέψει από ακόμα μια κακοτοπιά.
Με λίγα λόγια διατηρούμε κάπου βαθιά στην ψυχή μας την ελπίδα ότι θα την σκαπουλάρουμε και φέτος.
Και με ακόμα λιγότερα λόγια, καλά κρασά.

Έχουμε μάθει και δεν μας πειράζει τίποτα πια.
Είμαστε δέσμιοι της ασυνεννοησίας , του ωχαδερφισμού μας κι ενός επιδειχτικού ανταγωνισμού  
καταπίνοντας αμάσητα τα ψέματα, τις μεγαλοστομίες και τις αδιακρισίες του καθενός,
που τις εξακοντίζει γιατί ξέρει καλά πως κανένας δεν θα βγει να τον ξεφτιλίσει, κανένας δεν θα του πετάξει ντομάτες,
γιατί εμείς τον χαζεύουμε ξαπλωμένοι στον καναπέ μας.
 
Έχοντας βρει και μια βολική επωδό, ότι στο τέλος δε θα γίνει τίποτα,
κατοικούμε σε αυτή την πανέμορφη χώρα και είμαστε τρελαμένοι και απαθείς μαζί
μεταθέτοντας τα θέματα της ζωής μας να τα λύσουμε μετά.
Μετά το ντέρμπι.
Μετά το μουντομπάσκετ.
Μετά τις διακοπές.
Μετά γενικά.
 
Μάθαμε να ζούμε παρατηρώντας την αναισθησία και την ηλιθιότητα, σημαδεμένοι από ένα διαχρονικό αίσθημα απώλειας.
 Της πίστης ότι μπορεί κάτι να αλλάξει.
 

Όσο περνάει ο καιρός γίνομαι όλο και πιο σίγουρος πως τέτοια ζωή σ αυτή τη χώρα δεν μας αξίζει.
Δεν μας αξίζει μια ζωή σουρεαλιστική που κάθε μέρα ξεπερνάει την προηγούμενη.
 Δεν μας αξίζει να μην χωράμε στη ζωή μας και να μην ξέρουμε και το γιατί.

Μα τι λέω κι εγώ τώρα;
Το καλοκαίρι είναι ιερό πράγμα και που να μπαίνεις σε φασαρίες ντάλα καλοκαίρι.
Ας περιμένουμε να σκεφτούμε το θέμα από το φθινόπωρο.

[Enia]

Έλα μου όμως που μπήκε και το φθινόπωρο, επισήμως τουλάχιστον...
Μήπως να το αφήσουμε για μετά τα Χριστούγεννα? :roll:

Μα τι μας λες βρε Κώδικα?
Και γιατί να του πετάξω εγώ ντομάτες? Τι έχω να κερδίσω?
Και δεν είναι ωχαδερφισμός αυτό. Απλώς προτιμώ να κοιτάω να είμαι εγώ όσο γίνεται καλύτερη. Και όχι, ούτε θα δεχτώ ότι μπαρούφα μου πούνε.
Από εμάς αρχίζουν και σε εμάς τελειώνουν όλα. Οι άλλοι ας πρόσεχαν. Δεν μπορώ να κάνω εγώ καλύτερο τον κόσμο, μπορώ όμως να φροντίσω τον εαυτό μου...

 :roll: