Τα γεγονότα των ημερών

[seagull]

Του μπι Κιου ορ νοτ..Εντάξει τα καταφέραμε.. Τη σβήσαμε τη φωτιά
Δε λέω κάηκαν μερικές χιλιάδες στρέμματα πανέμορφου μεσογειακού δάσους, φρικτά απομεινάρια άρχισαν ήδη να κόβουν με αλυσίδες τριγύρω από σπίτια, κάηκαν και μερικά σπίτια, και μερικές επιχειρήσεις στη φουλ σεζόν, τρομοκρατήθηκε κόσμος...αλλά τελικά τη σβήσαμε τη φωτιά
Κουφάρια έμειναν Δέος για το μπετόν που θα φυτρώσει στη θέση τους Θλίψη
Απορώ η ηλίθια
Φυτεύει κάποιος το εξοχικό του σε λάθος τόπο, μαγκιά του, την στολίζει μέσα έξω ..γιατί δεν κάνει τον κόπο να καθαρίσει τον κήπο τριγύρω από ξερόχορτα, να ελέγξει την αντιπυρική ζώνη της περιοχής του. Να το καταγγείλει, αφού τον αφορά.. (Καλύτερα το προλαμβάνειν..σε πια χώρα πρωτοειπώθηκε αυτό?)
Αφού το βλέπει που ναι πνιγμένη στο πεύκο έξω  μέχρι κατάμεσα, πως θα προφυλαχτεί, αν δεν κόψει μερικά?.. ξέχασα, αφου είναι και χαρακτηρισμένο, δάσος.. απαγορεύεται (οικόπεδο πως είναι?)
 
Αφού ξοδεύει τόσα..σε πισίνες ,ανσασερ για πάρκιν, σκέφτηκε από πριν τι θα κάνει.. Κρουνός Άντε έχεις πυροσβεστήρα? (στο αυτοκίνητο έλεγξες αν έχει λήξει ..τα υλικά στο φαρμακείο μήπως ?)
Αλλά, σε καταστάσεις καταστροφών, γιατί καλεί στο «μέσον» του να σώσει τον μεγάλο, τώρα μπορεί και βρίσκει τις άκρες..παράλληλα είναι σε λάθος μέρος ,σε λάθος ώρα και (και σκασίλα του αν) παράπλευρα κινδυνεύει κοσμάκης πολύ περισσότερο Εξάλλου δίκαια και όλοι θέλουμε ένα πυροσβεστικό στο σπίτι μας
Η ηλικιωμένη γυναίκα, που της λέει κάποιος μια καλή κουβέντα βγάζοντας την από το σπίτι της που χάνεται, γιατί γυρίζει και του λέει παιδάκι μου για το δάσος κλαίω
Μια και το φερε η κουβέντα τι φρακάρει τις αντιπυρικές ζώνες ,είπανε ακριβώς? (Ο εμπαιγμός..)

Αρπάζει την ευκαιρία της οθόνης και τα δίνει όλα, με τη μασκούλα της, κρίμα, πάνω που αραίωσε η κάπνα όμως Κυρία μου (πως την απόχτησες, το θυμάσαι μήπως?) τόσο χρόνια, τώρα θυμήθηκες να περιμένεις, εκεί, να σου μάθουν τα βασικά για το, πως θα προστατέψεις από τα αναπνευστικά προβλήματα τουλάχιστον, τα παιδιά σου  Τι έκανες πριν, εσύ Και το λές δημόσια ?
Να εξαγριωθείς ναι.. Με όλα τα δίκια σου Εγώ να δεις.. (ντροπή...φιλότιμο? )
Έφτιαξε μια μικρή μονάδα, τη νοικιάζει, σκέφτηκε τι θα κάνει, πριν, για να μην αφήσει αδέσποτο ξυπόλητο κόσμο να τρέχει νυχτιάτικα πανικοβλημένο και τριγυρισμένο από τις φλόγες και τον καπνό ..που δεν ξέρει καν προσανατολισμό της περιοχής, οικογένειες που ξαναβρέθηκαν την επόμενη μέρα... την αρπαχτή την ξέρει

Σε αυτή την περιοχή που χει δυο σειρές πηγμένα σε ουρά τα αυτοκίνητα προς κάθε κατεύθυνση τι θα κερδίσουμε με το 10 λεπτά νωρίτερα Εκεί να περάσουμε όλοι μπροστά, πετώντας αν είναι δυνατόν Και λίγο πιο κάτω που στενεύει κάθε μέρα, επί χρόνια, καραμπόλες και το ξέρουμε  Άγνωστοι κίνδυνοι.. μεγάλο κεφάλαιο, εικόνες από οικογένειες που τελείωναν γιατί κυκλοφορούν και αγροτικά μηχανήματα στις στροφές, γιατί υπάρχει ο αστάθμητος παράγοντας Οι στατιστικές είναι δραματικές..νεαρά άτομα με αναπηρίες από ατυχήματα, χειρότερα από πόλεμο

Αίμα, θυμηθήκαμε τουλάχιστον πως μπορούμε να δίνουμε 2 φορές το χρόνο?

Και ύστερα έρχεται και μια δύσκολη μέρα που πρέπει να αφεθεί ελεύθερος ο στενός δρόμος και σαν φυσικό φαινόμενο, πάμε τρέχοντας μόνο για να δούμε
Πως θα περάσουν (δεν μπορούν)  τόσα βαριά οχήματα που πρέπει να τρέξουν ..γιατί τεράστιο δυναμικό να απασχολείται στο να παρεμβαίνει στο χάος της κυκλοφορίας παράλληλα με χάος φωτιάς
Μήπως λίγο παραπέρα (παλεύουν) θα μπορούσε εκείνη την στιγμή να γινόταν έκρηξη από δεκάδες φιάλες προπανίου (ναι, φυτρώνουν αρκετά είδη στο δάσος)
από βενζινάδικα, από πολυσουπερμαρκετς από αυτοκίνητα μαζί με παιδικές κατασκηνώσεις ....ήθελα να ξερα αυτό το Αυστραλιανό μπιπ τελικά πόσο το κατέχουμε (και την οργάνωση)

Κάθεται αραχτά στη σεζλονγκ μια χαρά μπροστά στη βεράντα του, εξάλλου το δικό του σπίτι δεν κινδύνεψε,(ο αιγιαλός είναι....και οι βίλες πάνω στην άμμο 3 μέτρα από το νερό είναι αιγιαλός) και να κόβει στην οθόνη της γυάλινης καρδιάς του τον κόσμο που κατά δεκάδες έκλαιγε στον πανικό της νύχτας.
Οι άνθρωποι δεν ξέρανε που να πάνε για να σωθούνε Τα παιδάκια τους σερνότανε...βρεγμένοι  Τραυματίες υπήρχαν.. Δυο κορίτσια ανοίχτηκαν με σερφ και από τον πανικό δεν άφηναν να τις βοηθήσουν. Το ένα ποτήρι νερό δεν το έμαθε ακόμη  Την φιλοτιμία..Την Ελληνική φιλοξενία ? Ευτυχώς ανήκει στην ελάχιστοι μειονηψία γιατί κάτι που δεν μπορώ με ΤΙΠΟΤΕ είναι οι ψυχρόδερμοι Και ευτυχώς που δεν ήταν ντόπιος.. άλλοι παραθεριστές έκαναν ότι μπορούσαν
Ποια γαιδούρια ζήτησαν χρήματα από τους φυγάδες της φωτιάς για να τους νοικιάσουν τις ξαπλώστρες τους ( και τι μου φταίνε τα γαιδούρια)

 Η ζωή είναι ωραία, αλλά τα χει μ'άλλον,(κι αν δεν είχαμε και το ριμάδι..) Κανάκη,(κτλπ των windows) μαζί σου, αλλά πες μου ..
και πόσο όμορφο είναι το θέαμα να την «κάνουν» Βέγγοι στην «απέναντι», ΝΑ σώσουν εαυτούς δεν λέω.. ΟΜΩΣ
το πίσω εκεί έχει ένα τεράστιο νόημα...απλό και όμορφο.. άλλο πάω απέναντι ..άλλο πανικός κι άλλο ψυχραιμία (και οργάνωση, φιλότιμο και ευαισθησία)

Οι συνεδριάσεις για την πρόληψη γίνονται στην Νομαρχία, παρουσία του Νομάρχη, των Ο.Τ.Α, Π.Υ, Π.Π, δασαρχείου, Λιμενικού, Αστυνομίας κτλπ Γνωστό Γιατί δεν λειτούργησε, τπτ  εντέλει? Γιατί και το πρώτο δεκάλεπτο δεν υπήρχε όχημα εκεί που θα έπρεπε να είναι, απλή ερώτηση

Ευθύνες.... (Καναντέρ και Σούπερ Πούμα.. ) Η ουσία δεν αλλάζει και ούτε θα. Εκάστοτε καθείς μπορεί να ελέγχει, να οργανώνει, πριν, όταν αυτή είναι η δουλειά του, (ψηφίζεται και πληρώνεται) όχι να καπηλεύεται τον ανθρώπινο πόνο, τον άνθρωπο δεν τον φτιάχνουν τα χρώματα Η ευθύνη και η σοβαρότητα κατά γράμμα ξέρουμε που αναλογεί, αλλά η λέξη γράφεται πολύχρωμα (τυχαίο είναι?) Όμως αφορά και ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ, εκεί σε θέλω
Το μπαλάκι μετάθεσης το χουμε στη κουλτούρα, στη ζωή μας Πουλάει, αγοράζει και μας κάνει ομορφότερους  (..πως λέγεται το καθαριστικό τζαμιών στο γάμος αλλά Ελληνικά?)
Και τα κοινωνικά σχόλια
Και ύστερα θα βγούμε υπερήφανοι όποτε γιορτάζουμε και στο εξωτερικό καμαρώνουμε όταν μας αναγνωρίζουν για τα παλικάρια μας, της όποιας Εθνικής νίκης ..μόνο το φιλότιμο μην χάσουμε, αυτό
Γερμανοί και Ιταλοί τουρίστες  βγήκαν πρώτοι για να αγοράσουν πευκάκια, γιατί? ..σκέψη προς αναζήτηση απάντησης
Ρητορικές σκέψεις κάνω, που δε θα πάρουν απάντηση
Δε πειράζει, περί τα 30 χρόνια θα πάρει για να ξαναζωντανέψει ένα δάσος, (ΑΝ...ήδη τρίβουν παλάμες μερικοί) οψόμεθα, είναι αρκετός χρόνος για να σκεφθούμε.. τις επιλογές μας καλύτερα, γιατί αυτό είμαστε  

Και, λέμε τώρα, τοπία με τεράστιες καρυδιές και άγρια οπωροφόρα σε περιοχές απίστευτης ομορφιάς, το φυσικό πάρκο της Μαυρόμπαρας με τις νεροχελώνες που σβήστηκαν από τον χάρτη  για πάντα, οι ειδικές διαδρομές στο δάσος, (Δηλώνω ότι τα πήρα) όχι όμως και από βιβλία Ελληνικά και ξενόγλωσσα, ο Γλαρόκαμπος, Η Μάνη...φρίκη τόσα τοπία και δάση, η κληρονομιά της νεώτερης γενιάς κενό, αναμνήσεις μας ..που αφορούν όλους μας, το οξυγόνο, η οικονομία απλών ανθρώπων και η τσέπη μας

[kodikas]

Ο κάθε ένας από μας πιστεύει σε ένα δικό του θεό κι όλοι μαζί ελπίζουμε ότι αυτό το ηλιόλουστο καλοκαίρι,
αυτός ο δικός μας θεός θα ακουμπήσει το χέρι του στο κεφάλι μας και θα μας προστατέψει από ακόμα μια κακοτοπιά.
Με λίγα λόγια διατηρούμε κάπου βαθιά στην ψυχή μας την ελπίδα ότι θα την σκαπουλάρουμε και φέτος.
Και με ακόμα λιγότερα λόγια, καλά κρασά.

Έχουμε μάθει και δεν μας πειράζει τίποτα πια.
Είμαστε δέσμιοι της ασυνεννοησίας και του ωχαδερφισμού μας.
Καταπίνουμε αμάσητα τα ψέματα κάθε μεγαλόστομου, τις εξαγγελίες κάθε πολιτικού, που τις λέει γιατί ξέρει καλά
 πως κανένας δεν θα βγει να τον ξεφτιλίσει, κανένας δεν θα του πετάξει ντομάτες,
γιατί εμείς τους χαζεύουμε ξαπλωμένοι στον καναπέ μας.
 
Κι έχουμε βρει και μια βολική επωδό.
Ότι στο τέλος δε θα γίνει τίποτα.
 Έτσι, κατοικούμε σε αυτή την πανέμορφη χώρα και είμαστε τρελαμένοι και απαθείς μαζί
μεταθέτοντας τα θέματα της ζωής μας να τα λύσουμε μετά.
Μετά το ντέρμπι.
Μετά το μουντομπάσκετ.
Μετά τις διακοπές.

Μετά γενικά.

Μάθαμε να ζούμε παρατηρώντας την αναισθησία και τη διαφθορά, σημαδεμένοι από ένα διαχρονικό αίσθημα απώλειας.
 Της πίστης ότι μπορεί κάτι να αλλάξει.
 Bλέπω ένα σωρό έξυπνους και ευαίσθητους ανθρώπους γύρω μου που δεν αντιδρούν και δεν διαμαρτύρονται
για να μη γίνουν γκρινιάρηδες και γραφικοί και να ξοδεύουν όλο το χάρισμά τους για το αυτονόητο.
 Κι όσο περνάει ο καιρός γίνομαι όλο και πιο σίγουρος πως τέτοια ζωή σ αυτή τη χώρα δεν μας αξίζει.
Δεν μας αξίζει μια ζωή σουρεαλιστική που κάθε μέρα ξεπερνάει την προηγούμενη.
Δεν μας αξίζει να μην χωράμε στη ζωή μας και να μην ξέρουμε και το γιατί.

Μα τι λέω κι εγώ τώρα;
Το καλοκαίρι είναι ιερό πράγμα και που να μπαίνεις σε φασαρίες Αύγουστο μήνα.
Ας περιμένουμε να σκεφτούμε το θέμα από το φθινόπωρο.