Ελένη Δήμου......

[blue-roses]

Προσωπικά        
 
Προσωπικά δεν έχω αισθήματα για σένα φιλικά
μονάχα βήματα θιγμένα ερωτικά,
που μ' αναγκάζουνε να φεύγω βιαστικά

Προσωπικά δε θέλω τίποτα μαζί σου λογικά
μου πάει ο ήχος της φωνής σου τραγικά
και δεν αλλάζω το κορμί σου με την άψογη ζωή σου
τελικά

Προσωπικά εγώ τρελαίνομαι,
το παραμύθι σου και να 'μαι και να φαίνομαι
Προσωπικά δεν έχω αίσθηση
αυτό που ζούμε αν είναι αλήθεια ή παραίσθηση
προσωπικά

Προσωπικά, τυχαίνει βράδια με τραγούδια λαϊκά
ντυμένη κι άδεια κι αφημένη γενικά
να μεταφράζω τη σκηνή δραματικά

Προσωπικά, εμένα ο χρόνος μου γυρίζει κυκλικά
κι αλλάζει ο τόνος μου στο τέλος ειδικά
γι' αυτό να ξέρεις κι επιμένω, κι ας μου το 'χεις ξεγραμμένο
οριστικά

 

[blue-roses]

Στα δύσκολα σε θέλω        
 
Σε είδα να χλομιάζεις
Να χάνεσαι σκυφτός
Στην πρώτη αστραπή το μέλλον είδα

Στης μοίρας τον καθρέφτη
Να πέφτει μαύρο φως
Να καίγεται η στιγμή και η σελίδα

Κι εσύ σε μια ρωγμή
Σαν τρωκτικό να τριγυρνάς
Να λες πως μ' αγαπάς, πως με πονάς
Γιατί σιωπάς

Στα δύσκολα σε θέλω
Ν' ανοίξεις αγκαλιά
Εκεί μετράνε λόγια και αγάπες

Στα δύσκολα σε θέλω
Να λες τα τρυφερά
Δεν θέλω πλατινένιες αυταπάτες

Στην κόψη του χρόνου
Η αλήθεια μας γυμνή
Να καίει χτεσινές φωτογραφίες

Το ρήγμα με τρομάζει
Αλλάζει η σκηνή
Καινούργια φονικά και απουσίες

Κι εσύ σε μια ρωγμή
Σαν τρωκτικό να τριγυρνάς
Να λες πως μ' αγαπάς, πως με πονάς
Γιατί σιωπάς
 

[blue-roses]

Στη νύχτα        
 
Στη νύχτα με τα ψέματα,
εγώ κι εσύ δυο βλέμματα,
και δυο ζωές χαμένες.
Στη νύχτα με τα θύματα,
εσύ κι εγώ αινίγματα,
δυο περιπτώσεις ξένες.

Στη νύχτα με τα θαύματα,
η αλήθεια μας κατάματα,
συνωμοτούν τα χέρια.
Στη νύχτα με τα χρώματα,
φεγγάρια στα πατώματα,
και σώματα στ'αστέρια.


Στη νύχτα της αγάπης μας δε ζει άλλος κανείς,
μονάχα δυο εχθροί, εμείς οι δύο.
Στη νύχτα της αγάπης μας, της τρέλας συγγενείς,
κοιμόμαστε παράφορα, ξυπνάμε μ'ένα αντίο.


 

[blue-roses]

Τα 'χω βρει με τον εαυτό μου        
 
Εγώ μωρό μου
δεν τη φοβάμαι τη ζωή
και πίστεψέ μου τα' χω βρει
με τον εαυτό μου
έχω περάσει αυτά που λες
κι αν έχω ακούσει συμβουλές
για το καλό μου...

Εγώ ψυχή μου
σου το δηλώνω ειλικρινά
πως την δοκίμασα ξανά
την αντοχή μου
δεν έχω λόγους να κρυφτώ
όταν ακούω το "σ' αγαπώ"
"μείνε μαζί μου... μείνε μαζί μου"

Κάτι παραπάνω απ' αυτό που ζούμε
τώρα μη ζητήσεις
μη μου πεις
κάτι παραπάνω απ' αυτό δεν θα' θελα
να μου χαρίσεις
να υποσχεθείς
Εγώ μωρό μου
δεν τη φοβάμαι τη ζωή
και πίστεψέ με τα' χω βρει
με τον εαυτό μου.

Εγώ καρδιά μου
δάνεισα σ' όποιον μου' χει πει
σχεδόν χωρίς επιστροφή
και τη φωτιά μου
και μην τρομάζεις που τ' ακούς
μα έχω κοπιάρει σε πολλούς
και τα κλειδιά μου...
ναι τα κλειδιά μου.

 

[blue-roses]

Τι να σού κάνω        
 
Είναι η κάθε στιγμή,
πάντα μοναδική,
θέλεις μια αλλαγή,
μα ό,τι είναι θα'ρθει.

Τι θα πει μ'αγαπάς;
Ό,τι λέω προσπερνάς,
για να πάρεις ζητάς,
μα να δίνεις ξεχνάς.


Τι να σου κάνω, τι να σου κάνω,
έπεσες στην περίπτωση επάνω, τι να σου κάνω...
Έτσι είμαι, σού κλείνω το μάτι, από γινάτι,
έτσι είμαι'γώ και σ'όποιον αρέσω,
και δε θα πέσω να πεθάνω.


 

[blue-roses]

Το ανθρωπάκι        
 
Το ένα φέρνει τ' άλλο
κι αφού σ' αγάπησα
απ' το δικό μου δρόμο
για σε ξεστράτισα.
Με πήρες να με κάνεις
κυρά κι αρχόντισσα,
προδότης όμως βγήκες,
δεν το λησμόνησα.

Όλο ήθελες να παίρνεις
και ποτέ δεν έδινες,
ανθρωπάκι ήσουν πάντα
κι ανθρωπάκι έμεινες.

Ο κόσμος είναι ρόδα
γυρίζει, μάτια μου,
θα 'ρθεις μετανιωμένος
στα σκαλοπάτια μου.
Στην πόρτα την κλεισμένη
θα κλαις, λεβέντη μου,
μα δεν θα σου ανοίγω
παλιέ αφέντη μου.

 

[blue-roses]

Το δέντρο        
 
Η γιαγιά κοιμήθηκε, άγγελος στο χιόνι,
κάτω απ' το δέντρο το ψηλό,
δίπλα στο σπίτι το παλιό,
που χρόνια ζούσε μόνη.

Κι αυτό το δέντρο το ψηλό,
που ξέρει χρόνια το θεό,
χωρίς βοριά λυγάει,
στα χαραγμένα αρχικά,
απ' τον παππού και τη γιαγιά,
το δάκρυ να κυλάει.

Κι αυτό το δέντρο το ψηλό,
που φτάνει ως τον ουρανό,
παρακαλάει τ' αηδόνια,
να πουν αντίο στη γιαγιά,
που τη θυμάται κοπελιά,
να πλένει τα σεντόνια.

Αυτό το δέντρο το ψηλό,
παρακαλάει το θεό,
σταυρώνοντας τα κλώνια,
να κάνει πάλι τη γιαγιά,
κορίτσι μ' άσπρα νυφικά,
και προίκα δυο μπαλκόνια.

Η γιαγιά ταξίδεψε μ' ένα χελιδόνι,
γέρνει το δέντρο το ψηλό,
σπάνε οι ρίζες το μπετό,
ποτέ δεν ήταν μόνη.
 

[blue-roses]

Το τραγούδι της ντροπής        
 
Απόψε με πλημμύρισαν πολύ παλιές αισθήσεις,
αγάπες που ψυθίρισαν μονάχα οι ψευδαισθήσεις.
Απόψε μία συγκίνηση με πήγε προς τα πίσω
και έκανα την κίνηση να σου τηλεφωνήσω.

Αυτό το τηλεφώνημα το ξέρω είναι ντροπή
συγγνώμη αν σου έγινα ενόχληση μεγάλη.
Μα είναι που μαζεύτηκε ένα βουνό σιωπή
και είπα να κατέβω πάλι.

Απόψε με παρέσηραν τα πάθη και τα λάθη,
το παρελθόν ανέσυραν απ'τα μεγάλα λάθη.
Απόψε μία συγκίνηση με πήγε προς τα πίσω
και έκανα την κίνηση να σου τηλεφωνήσω.

 

[blue-roses]

Τραγούδι γενεθλίων        
 
Γαλάζια κεράκια σου πήρα να σβήσεις
καρδιά μου να ζήσεις και να 'σαι καλά
Θα βρεις στο παρμπρίζ μια κασέτα καινούρια
γεμάτη τραγούδια για χρόνια πολλά

Τα τραγούδια λένε πάντα την αλήθεια
ό,τι ψέμα στη ζωή μου και να πω
τα τραγούδια λένε πάντα την αλήθεια
λένε πάντα πως για πάντα σ' αγαπώ

Αυτή την κασέτα ποτέ μην τη χάσεις
κι όταν γεράσεις και γίνεις παππούς
αν δε μ' έχεις δίπλα σου να μ' αγκαλιάζεις
κρυφά να τη βάζεις να την ξανακούς

Τα τραγούδια λένε πάντα την αλήθεια
ό,τι ψέμα στη ζωή μου και να πω
τα τραγούδια λένε πάντα την αλήθεια
λένε πάντα πως για πάντα σ' αγαπώ

 

[blue-roses]

Φίλα με        
 
Νύχτες και νύχτες μεσ' στην έρημο
τη φωνή μου πιά δεν την ακούς
έχω ένα όνειρο παντέρημο
καταφύγιο γιά ζωντανούς

μιά σταγόνα μόνο
απ' τη φλόγα της ψυχής
στάξε μου να νιώσω
τη μαγεία της ζωής

φίλα με μάτια μου
ο καιρός ας μας δικάσει
φίλα με μάτια μου
η καρδιά δε θα γεράσει

νύχτες και νύχτες μεσ' στον έρωτα
το κορμί μου φώς γιά τους πιστούς
γνώρισα όλα τα φανέρωτα
απαρνήθηκα πόθους κρυφούς

 

[blue-roses]

Ψεύτρα ζωή        
 
Όλα είν' ένα ψέμα πικρό
ψεύτρα ζωή σ' αγαπώ, σ' αγαπώ
σπίτια, έπιπλα, ρούχα, λεφτά
φεύγουν οι άνθρωποι, μένουν αυτά

Πόσα ακόμα φεγγάρια θα δω
ψεύτρα ζωή σ' αγαπώ, σ' αγαπώ
που με βάζεις στο φως, στη σκιά
πάνω στου έρωτα εγώ τη φωτιά

Ένα αυθαίρετο έχω
στη χώρα των τρελλών
πεταλούδες εκτρέφω
με αίμα παλιών καημών

Κι όλες φεύγουν χωρίς γυρισμό
ψεύτρα ζωή σ' αγαπώ, σ' αγαπώ
που με βάζεις στον ήλιο, στη γη
πάνω στου έρωτα εγώ την πληγή

Το σταυρό μου ας κάνω που ζω
ψεύτρα ζωή σ' αγαπώ, σ' αγαπώ
μα σε καίω σαν να 'σαι χαρτί
για δυο ματάκια, για ένα κορμί

Δε μου φτάνεις για να τα χαρώ
ψεύτρα ζωή σ' αγαπώ, σ' αγαπώ
που με βάζεις στο φως, στη σκιά
πάνω στου έρωτα εγώ τη φωτιά

Όλα είν' ένα ψέμα πικρό
ψεύτρα ζωή σ' αγαπώ, σ' αγαπώ
σπίτια, έπιπλα, ρούχα, λεφτά
φεύγουν οι άνθρωποι, μένουν αυτά

Κάποια μέρα θα φύγω κι εγώ
ψεύτρα ζωή σ' αγαπώ, σ' αγαπώ
που με βάζεις στον ήλιο, στη γη
πάνω στου έρωτα εγώ την πληγή