Γιαννούλης Χαλεπάς

[heinrich]

Eπειδή τον Γιαννούλη
τον θεωρώ  θεικό γερούλη
σας ρίχνω την ιδέα...

Nα ξέρετε πως ο Xαλεπάς έκανε σχεδόν όλα τα αιστουργήματά του μετά το θάνατο της μητέρας του (αντί να πάει στην κηδεία, άνοιξε το κλειδωμένο υπόγειο εργαστήριό του)  σε ηλικία άνω των 60. H μητέρα του τον είχε κλείσει για πολλά χρόνια σε ψυχιατρικές κλινικές. Aν θυμάμαι καλά γύρω στα 25 χρόνια.
Προσωπικά θεωρώ την Mήδεια ίσως το καλύτερο έργο του.

Mόνιμη έκθεση Xαλεπά υπήρχε πάντα στο διπλανό κτίριο της εθνικής πινακοθήκης, οπότε αν δεν μπορέσετε να πάτε τώρα , ξέρετε που θα απευθυνθήτε.

ΕΘΝΙΚΗ ΓΛΥΠΤΟΘΗΚΗ
Πάρκο Στρατού, Γουδί, είσοδος από Λεωφ. Κατεχάκη,

Γιαννούλης Χαλεπάς
Αναδρομή στο έργο του ιστορικού Τήνιου γλύπτη. Παρουσιάζονται τα περισσότερα από τα 117 σωζόμενα έργα του Γ. Χαλεπά: 95 γλυπτά, τα οποία καλύπτουν και τις τρεις περιόδους της δημιουργίας του, μαζί με 120 σχέδια και αρχειακό υλικό.
Εγκαίνια: Τρ. 6/2, 8 μ.μ. Μέχρι 30/6
Δευτ.-Κυρ. 9 π.μ.-3 μ.μ. Τρ. κλειστά. Εισιτ. ? 6,50, φοιτ. ? 3,00.

[black_velvet]

Ο Γιαννούλης Χαλεπάς καταγόταν από οικογένεια μαρμαρογλυπτών. Από μικρός βοηθούσε στην οικογενειακή επιχείρηση.
Σπούδασε γλυπτική στην Αθήνα και στο Μόναχο αλλά 2 περίπου χρόνια αφότου επέστρεψε στην Αθήνα έπαθε νευρικό κλονισμό. Κατέστρεψε ο ίδιος πάρα πολλά έργα του και αποπειράθηκε πολλές φορές ν'αυτοκτονήσει. Η τελειομανία του; Η υπερκόπωση; Η ερωτική απογοήτευση; Ίσως όλ'αυτά μαζί.

Κάποιες προσπάθειες από τους γονείς του να συνέλθει με ταξίδια στο εξωτερικό είχαν μόνον πρόσκαιρα αποτελέσματα.΄Έτσι, βρέθηκε έγκλειστος στο ψυχιατρείο της Κέρκυρας για 12-13 χρόνια. Οτιδήποτε έφτιαξε εκεί καταστράφηκε εκτός από ένα μόνο έργο, κλεμμένο από φύλακα του ιδρύματος και κρυμμένο στα υπόγεια του ιδρύματος.

Έναν χρόνο μετά τον θάνατο του πατέρα του, η μητέρα του τον πήρε μαζί της πίσω στην Τήνο. Πιστεύοντας πως η τέχνη του τον είχε τρελάνει, όχι μόνον δεν του επέτρεπε ν'ασχοληθεί μ'αυτήν αλλά κατέστρεφε κι ό,τι πιο απλοϊκό έφτιαχνε! Έζησε μαζί της πάμφτωχος, βόσκοντας πρόβατα, στιγματισμένος και περιφρονημένος από την μικρή κοινωνία του χωριού του.

Έτσι, όταν πέθανε η μητέρα του, περίπου 15 χρόνια μετά, κι ενώ ο ίδιος ήταν ήδη 65 χρονών, βρήκε ξανά την ευκαιρία να ασχοληθεί με την τέχνη του. Ενας θαυμαστής του ήταν που αντέγραψε κι έφερε τα έργα του στην Αθήνα. Έγινε και πάλι γνωστός, βραβεύτηκε κι έζησε τα τελευταία χρόνια της ζωής του κοντά σε δικούς του ανθρώπους, με την τέχνη του και δοξασμένος!

Πέθανε πλήρης ημερών, σε ηλικία 87 ετών.