Παραμύθια για μεγάλα παιδιά...

[Enia]

Ποσοι αραγε βγαζουν τον πραγματικο τους εαυτο απ την αρχη?

Μαρθούλα συμφωνώ στα υπόλοιπα που λες... όσο γι'αυτήν την απορία σου όμως, ας μην τους καταδικάζουμε... υπάρχει η παράμετρος να μην είμαστε κι εμείς σε θέση να τους δούμε όπως πραγματικά είναι από την αρχή... ή να το βλέπουμε και να το αγνοούμε... ακόμα χειρότερα, το μέγα λάθος 'εγώ θα τον αλλάξω'...!

 

Ρακ μου... Τα έχεις βαρεθεί γιατί τα έχεις ζήσει όμως, έτσι?!  
 
Θα προτιμούσες να μην τα είχες ζήσει ποτέ!???

[Rakendytos]

Οχι δεν μετανιωνω ποτε και για τιποτα..!

Πιστευω σε καποια ονειρα η παραμυθια εστω..
που η τυχη..η οι περιστασεις
τους αρνηθηκαν την υπαρξη..
Αυτα ζουν για παντα μεσα μου!

[Enia]

Έεεετσι...! :wink:

[anzelina]

ακριβώς έτσι είναι σωστός ρακ....

[Nikos28]

Νίκο.... ευχαριστώ πολύ!  :evil:

Είμαι φαν του ρομαντικού και παραμυθένιου έρωτα.

Αλλά αυτό δε μου αφήνει το περιθώριο να αγνοήσω την ωμή πραγματικότητα...

Γιατί, τότε, θα αγνοήσει κι εκείνη εμένα. Κι αυτό δε θα' μου είναι ΚΑΘΟΛΟΥ ευχάριστο!   :!:

[Athinoula]

Όχι, δεν είναι τρομακτικό...

Τα παραμύθια δίνουν ελπίδα. Πως στο τέλος πάντα κερδίζει η αγάπη, και οι καλοί ανταμοίβονται...

Και μας μαθαίνουν πως ναι, δε θα είναι όλα ρόδινα στη ζωή μας... Θα περάσουμε δυσκολίες... Και πως σίγουρα θα βρεθούν στο δρόμο μας οι κακοί...

Εγώ όμως πάντα ήμουν με τους καλούς...  :roll:



Και τώρα που μπορώ να ζω το παραμύθι μου, νιώθω πως δικαιώνομαι...
Κι ας μην έχει λευκό άλογο, είναι και θα είναι ο βασιλιάς μου.
Κι ας ξέρω πως το 'ζήσαν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα' θα αργήσει πολύ ακόμα να έρθει...

simfono apolita!

[heinrich]

μου αρέσουν που όλοι μπορουν να αντέξουν την αλήθεια...

ακομα και ο έρωτας παραμύθι είναι..
Σε τυφλώνει και δεν ξέρεις που παν τα τεσσερα. Δεν μπορείς να ξεχωρίσεις 2 γαιδουριών άχυρα... Αν μπορέσεις τότε δεν είσαι ερωτευμένος..
Διαλέγεις και παίρνεις.

[sui-generis]

Στα παραμυθια των παιδικων μου χρονων( ειμαι και κομματακι ...αρχαια) παντα υπηρχε ενα παλικαρι-πριγκιπας  και μια κοπελα-πριγκιπισσα  και η αγαπη...μεγαλη και δυνατη αρματωσια η αγαπη,  μοναδικη αρματωσια  για το παλικαρι πολλες φορες στα παραμυθια, που τα εβαζε με κακους  βασιλιαδες, δρακους, μαγισσες, στοιχεια της φυσης και παντα ηταν νικητρια αυτη η αγαπη  και το παλικαρι και η  κοπελα τελειοι και  ζουσαν καλα για παντα και εμεις καλυτερα....μεσα στην ψευδαισθηση για τελεια παλικαρια και κοπελες .

Ομορφα τα παραμυθια αλλα καλο ειναι πια στις σχεσεις μας να τα ...τροποποιουμαι λιγο να τα προσαρμοζουμε στην πραγματικοτητα ξεροντας πως δεν υπαρχουν τελειοι πριγκιπες και πριγκιπισσες αλλα ανθρωποι  που οπως πολυ σοφα εγραψε η Λιλη Ζωγραφου( περιπου) γεννιουνται, πεινανε κρυωνουν , κατουρανε, πονανε, φοβουνται, ελπιζουν, μαχονται, λυγιζουν, αμυνονται, επιτιθονται, κανουν  λαθη....αλλαζουν, εξελισσονται ( η και οχι) διεκδικουν, παραιτουνται κουραζονται , απελπιζονται...... παθαινουν και  πεθαινουν...αν λοιπον ξεκιναμε τις σχεσεις μας  βλεποντας τετοιους ανθρωπους και οχι τους τελειους του παραμυθιου...τους ερωτευομαστε για το πολυ αλλα και το λιγο τους( εστω και αν δεν το εχουμε δει ακομα)...δεν υπαρχει λογος για παραμυθιασμα......

[Clarabelle]

Παντα μ'αρεσαν τα παραμυθια, και παντα τα ακουγα ή τα διαβαζα με δεος. Αλλά την ιδια στιγμη θυμομουν οτι ειναι ακριβως αυτο: παραμυθια. Φτιαξε λοιπον το δικο σου παραμυθι, και μπες μεσα...για λιγο ομως!! Για οσο χρειαζεσαι ενα διαλειμα απο την σκληρη πραγματικοτητα.
Τα παραμυθια δεν εβλαψαν κανεναν που ηξερε τι να κανει με αυτα.
Δε μου αρεσει να παραμυθιαζομαι και δεν παραμυθιαζω. Απλως θελω να μπορω να κανω ενα διαλειμα απο την πραγματικοτητα, για να συνεχιζω με καινουρια ανασα.