πως;

[donkey]

Θα ήθελα να σου πω ρομαντικά λόγια, να σου πω ότι σε σκέφτομαι το βράδυ που κοιτώ το φεγγάρι αλλά είναι ψέμα.
Σε σκέφτομαι κάθε στιγμή, όλη μέρα, κάθε ερέθισμα που δέχομαι είναι αφορμή για να σκεφτώ εμάς. Ταξιδεύω και παίζει στο ράδιο το «φίλα με». Δεν θυμάμαι καν να μου άρεσε το τραγούδι αλλά τώρα σε ταξιδεύει σε μένα, κοντά μου, μέσα στην αγκαλιά μου.
Να σε κρατώ σφιχτά, να κοιτώ βαθιά στα μάτια σου και συ στα δικά μου. Να ξέρεις ότι αυτό που νιώθω για σένα είναι αληθινό από τον τρόπο που σε κοιτώ κι όχι από τα αναπάντητα μηνύματα που μου στέλνεις.
Είμαι στη παραλία μόνος, 500 άτομα γύρω μου και γω μόνος. Φοράω τα γυαλιά για να μη φαίνεται το βλέμμα μου που ταξιδεύει σε σένα. Το θαλασσινό αεράκι μου χαϊδεύει το πρόσωπο αλλά κάτι λείπει.
Λείπει το άρωμα σου, αυτό που για μια και μοναδική φορά μπλέχτηκε με τη θαλασσινή αύρα και το αποτέλεσμα ήταν μοναδικό. Σε έσφιγγα θυμάσαι; Σε έσφιγγα γιατί ήξερα πως ήταν η τελευταία φορά που σε αγκάλιαζα έτσι.
Χιλιάδες οι εικόνες που περνούν καθημερινά από τα μάτια μου κι όλες θα ήθελα να τις μοιραστώ μαζί σου.
Ναι σε σκέφτομαι, μπορεί να μη στο λέω αλλά το εννοώ κάθε μέρα.
Με πονά που μου λείπεις αλλά περισσότερο με πονά που δεν μπορώ να σου πω και να σου δείξω το πόσο μου λείπεις.
Είναι εφιαλτικό να ξέρεις να κάνεις τόσα πράματα, να ξέρεις ότι μπορείς να δώσεις τα πάντα και τα χέρια σου να είναι δεμένα. Ακούω καθημερινά τα προβλήματα που σε απασχολούνε και ξέρω πως και μόνο με την παρουσία μου δίπλα σου θα σου έδινα το κουράγιο να τα ξεπεράσεις. Μα ούτε αυτό δεν μπορώ να κάνω.
Πάντα φραγμός ο ίδιος διάλογος

-Μπορείς να είσαι διπλά της;

-Όχι

-Την αγαπάς πραγματικά;

-Ναι, μα το θεό!

-Τότε άστη να φύγει, μη τη κρατάς, μη τη φυλακίζεις. Κράτα ότι πιο ωραίο σου έδωσε και ελευθέρωσε την.

-Μα τη θέλω.

-Μπορεί, αλλά δεν μπορείς να της προσφέρεις τίποτα, ούτε μια πρίζα του σπιτιού της δεν μπορείς να αλλάξεις, όχι να σταθείς κοντά της τα βράδια, να την κρατήσεις τρυφερά, να της πεις πόσα σημαίνει για σένα.

Πρέπει να φύγω αλλά είναι δύσκολο ρε γαμώτο!
Πως μπορώ να φύγω από εκείνα τα δυο μάτια που ήταν καρφωμένα πάνω μου όταν μιλούσαμε στο μαγαζί.
Πώς να φύγω από εκείνα τα δυο χείλη που γεμάτα δροσιά μιλούσανε και χανόμουν.
Πώς να αδειάσω την αγκαλιά μου από εσένα, εσένα που μπορώ να κρατώ μέσα της για ώρες;


Πως;

[TZINA_]

δεν μπορείς....

είσαι δικός της κι είναι δική σου


όπου κι αν είναι....όπου κι αν είσαι.

[Christina:-)]

Τι λες τωρααααα?

Και γιατι δε μπορεις παρακαλω?
Ποιος σε εμποδιζει?
Να του σπασω τα μουτρα :evil:

Sweet donkey μη στεναχωριεσαι...Ελα στο καφε να σε κερασω κατι τις να μου πεις το πονο σου...



(θα σου δωσω να φας και μια κουταλια μελι να σε γλυκανω :hug2: )

[black_velvet]

....

-Μπορεί, αλλά δεν μπορείς να της προσφέρεις τίποτα, ούτε μια πρίζα του σπιτιού της δεν μπορείς να αλλάξεις, όχι να σταθείς κοντά της τα βράδια, να την κρατήσεις τρυφερά, να της πεις πόσα σημαίνει για σένα.
...

]θέλεις [/b]να σταθείς κοντά της τα βράδια, να την κρατήσεις τρυφερά, να της πεις πόσα σημαίνει για σένα....

σε εμποδίζει η πρίζα;   :?
Υπάρχουν και οι ηλεκτρολόγοι βρε παιδιά! Κλέφτες θα γίνουν οι άνθρωποι;;

Για να μην πω ότι την πρίζα ίσως και να μπορεί να την αλλάξει μόνη της. Αγκαλιά όμως... πώς θα πάρει μόνη τον εαυτό της; Ε; πώς :?:

[xhmeia]

η πριζα δεν νομιζω, βελβετακι μου
Ισως μια αλλη σοβαρη  δεσμευση, ή μη ευνοϊκες συνθηκες ζωης
εμποδιζει καποιον/α να δωσει την αγκαλια του/της, εκει που λαχταρα
Δεν ειναι παντα αρκετο το.... ΘΕΛΩ
υπαρχουν  φορες που νικαει  το.... ΔΕΝ μπορω

[black_velvet]

Είναι προφανέστατο xhmeia ότι η πρίζα είναι κάτι αλληγορικό. Δεν χρειάζεται καν εξήγηση μιας και τα ευκόλως εννοούμενα παραλείπονται. Κι αν είναι κλειστό το κύκλωμα, τα πράγματα είναι όντως δύσκολα. Αν όμως δεν έχει κλείσει, ή αν υπάρξει κάποια διακοπή, τότε... όλα παίζονται.

Το θέμα είναι πού σταματά η αλληγορία και πού αρχίζει η πραγματικότητα....

[sui-generis]

Γαιδαρακο μ΄ απο καποιους ανθρωπους δεν φευγουμε ποτε...
καποιοι ανθρωποι δεν φευγουν ποτε απο μεσα μας......


και που ξερεις οπως μου  λεει και καποιος που λογοι πρακτικοι τον εμποδιζουν να ειναι καθε βραδυ κοντα μου ...ισως ο χρονος και οι δυσκολιες, οι μη ευνοικες συνθηκες ζωης αυτες,  απλα δουλευουν για μας......   :wink:

[oluja]

Ήθελες να της πεις να μην βιαστεί, αν νιώσει ότι κάποιες φορές βαριέται .
Έστω και αφόρητα.
Μπορεί να είχε την αίσθηση ότι κάνετε τις ίδιες συζητήσεις ή ότι δεν συζητάτε καθόλου,
 ότι είχες πάψει να την εκπλήττεις, ότι τα πάντα έγιναν προβλέψιμα, ότι δεν την ψάχνεις όσο αυτη, ότι ασχολείσαι με πράγματα που απεχθάνεται.
Όμως η ρουτίνα και η συνήθεια σε μια σχέση είναι φυσιολογική. Δημιουργεί ένα είδος οικειότητας με τον άλλο, άρα και ένα δέσιμο.
Και κανείς δεν είναι ανεξάντλητος.

Ήθελες να της πεις να μην βιαστεί, όταν δει ότι προβάλει σε σένα τις επιθυμίες της, περιμένοντας να τις καλύψεις για λογαριασμό της.
Δεν είσαι πακέτο προσφορών. Αν υπάρχουν πέντε πράγματα που της αρέσουν πάνω σου, θα υπάρχουν κι άλλα τόσα που θα της σπάνε τα νεύρα.
Ότι οι αντοχές σου στους καυγάδες σας, δείχνουν πάθος και ένα βαθύτερο ενδιαφέρον.
Ένα πάθος που είναι ότι καλύτερο μπορεί να σου συμβεί στη ζωή και που μετά απ αυτό , όλα σου φαίνονται λίγα..

Ήθελες να της πεις να μην συγκρίνει την σχέση σας με τον πρώτο καιρό.
Να λάβει υπόψη της ότι ο ενθουσιασμός του μυθικού πρώτου καιρού έχει μετουσιωθεί σε ουσιαστικότερα και απείρως βαθύτερα αισθήματα.
Και οι αισθηματικοί δεσμοί είναι πολύ πιο ισχυροί.

Ήθελες να της πεις ότι τον έρωτα  τον μετράνε με το με πόσες φορές ένιωσες αυτά τα σκιρτήματα στο στομάχι.
Με το με πόσες φορές ένιωσες ότι θέλεις να ξυπνάς κάθε πρωί με την σκέψη κάποιου και να κοιμάσαι τα βράδια με την ίδια σκέψη.

Ήθελες να της πεις να μην βιαστεί να πάρει ριζικές αποφάσεις.
Να μην βιαστεί να τραβήξει την σχέση σας από την πρίζα, αν νιώθει ότι ο χωρισμός σας θα την πονέσει κι αυτόν, έστω και λίγο.

Δεν πρόλαβες όμως.


Τώρα σε επισκέπτεται στον ύπνο σου και συ ξυπνάς κομμάτια με άπειρα γιατί να στριφογυρίζουν στο μυαλό σου..
Γιατί να σε επισκεφτεί, γιατί σου στοιχειώνει τα όνειρα, γιατί δεν σε αφήνει να ζήσεις ελεύθερα;
Κουνάς το κεφάλι να τινάξεις τις σκέψεις, κρύβεσαι κάμποσο καιρό στο δωμάτιο..
Κοιμάσαι με την ελπίδα πως όταν ξυπνήσεις, μπορεί και να έχει φύγει.

Μα κάποια φορά που θα ξυπνήσεις..θα έχει φύγει.

[sui-generis]

Μα κάποια φορά που θα ξυπνήσεις..θα έχει φύγει.

οχι δεν θα εχει φυγει....

θα κοιμαται πανω σε βελουδενιο κοκκινο μαξιλαρι μεσα σε ενα σεντουκι της ψυχης σου που εσυ θα την(/ τον ) εχεις βαλει εκει, απλα θα εχεις μαθει με τον καιρο να μην ανοιγεις το σεντουκι  και  να την ξυπνας ...εκει θα ειναι παντα ..... :wink:

[oluja]

μπορει και να εχεις δικιο..

αληθεια ειναι πως οι αναμνησεις δεν σβυνουν.
καθονται εκει και δεν το κουνανε ρουπι.

εκεινο που αλλαζει, ειναι τα συναισθηματα που ειναι συνδεδεμενα
με αυτες τις αναμνησεις.

[porky]

Νομίζω ότι δύο άνθρωποι όταν θέλουν να είναι μαζί, οφείλουν και πρέπει να υπερνικήσουν τα εμπόδια και να το καταφέρουν.

Οσα "δεν πρέπει" και "δεν γίνεται" και να μπαίνουν στον δρόμο μας, εμείς πρέπει να κοιτάμε τα "θέλω" μας.  
Γιατί πρέπει να συμβιβαζόμαστε με κάτι που δεν θέλουμε? Ακόμα και αν το κάνουμε για κάποιους οι οποίοι θεωρητικά "δεν μας φταίνε σε τίποτα", αυτοί οι κάποιοι εισπράττουν την θλίψη μας και την δυστυχία μας και τελικά γίνονται και οι ίδιοι δυστυχείς.

Η ευτυχία και ο έρωτας δεν μας χτυπάνε συχνά την πόρτα, για αυτό όταν την χτυπάνε εμείς πρέπει να την ανοίγουμε.....


Μουλαράκι μου....

[Clarabelle]

-Μπορεί, αλλά δεν μπορείς να της προσφέρεις τίποτα, ούτε μια πρίζα του σπιτιού της δεν μπορείς να αλλάξεις, όχι να σταθείς κοντά της τα βράδια, να την κρατήσεις τρυφερά, να της πεις πόσα σημαίνει για σένα.

Πρέπει να φύγω αλλά είναι δύσκολο ρε γαμώτο!
Πως μπορώ να φύγω από εκείνα τα δυο μάτια που ήταν καρφωμένα πάνω μου όταν μιλούσαμε στο μαγαζί.
Πώς να φύγω από εκείνα τα δυο χείλη που γεμάτα δροσιά μιλούσανε και χανόμουν.
Πώς να αδειάσω την αγκαλιά μου από εσένα, εσένα που μπορώ να κρατώ μέσα της για ώρες;


Πως;

το ξερω ειναι δυσκολο...


αλλα επιτελους πρεπει να με ξεχασεις!!

(παρεπιπτοντως, τις πριζες ξερω και τις αλλαζω μονη μου)


   

[TZINA_]

(παρεπιπτοντως, τις πριζες ξερω και τις αλλαζω μονη μου)

ωραία...το λύσαμε κι'αυτό...

όχι τίποτα άλλο..αλλά ήμουν με την έννοια....

(και πού να βρεις ηλεκτρολόγο την σήμερον ημέρα.... )

[Clarabelle]

(παρεπιπτοντως, τις πριζες ξερω και τις αλλαζω μονη μου)

ωραία...το λύσαμε κι'αυτό...

όχι τίποτα άλλο..αλλά ήμουν με την έννοια....

(και πού να βρεις ηλεκτρολόγο την σήμερον ημέρα.... )

οτι βρισκεις, βρισκεις

το θεμα ειναι που σου πιανει και τον κ_λο.

[donkey]

(παρεπιπτοντως, τις πριζες ξερω και τις αλλαζω μονη μου)

ωραία...το λύσαμε κι'αυτό...

όχι τίποτα άλλο..αλλά ήμουν με την έννοια....

(και πού να βρεις ηλεκτρολόγο την σήμερον ημέρα.... )

οτι βρισκεις, βρισκεις

το θεμα ειναι που σου πιανει και τον κ_λο.

Και πότε αυτό έπαψε να είναι επιδίωξη;
 :lol:  :lol: