Η ΜΗΔΕΙΑ ΣΕ ΕΝΑ ΤΑΓΚΟ ΜΕ ΤΟΝ ΗΡΩΔΗ

[Jezebell]

Η Μήδεια σε ένα ταγκό με τον Ηρώδη

Θάνατος…ε όχι και για να τον φοβάσαι! Τουλάχιστον όχι πάντα. Όταν πεθαίνει μέσα σου μια κατάσταση ή ένας άνθρωπος που θα σε έφερνε στον αληθινό θάνατο ούτως ή άλλως τότε ο θάνατος είναι μια όχι μόνο μια κατάσταση για να φοβάσαι αλλά και ιδιαιτέρως επιθυμητή!
Απόψε λοιπόν είστε όλοι καλεσμένοι σε έναν φόνο. Μάρτυρες στο τέλειο έγκλημα. Σε έναν φόνο που ευτυχώς για μένα  δεν τιμωρείται από τον ποινικό κώδικα. .ούτε καν αυτόν της συνείδησης μας. Και αφού θα βάψω τα χέρια μου με αίμα ας γίνω τουλάχιστον serial killer. Άρα διορθώνω τον εαυτό μου και ξαναρχίζω
 Απόψε λοιπόν είστε όλοι καλεσμένοι σε μια νύχτα φόνων. Μάρτυρες στο τέλειο έγκλημα. Σε μια νύχτα με φόνους που ευτυχώς για μένα δεν τιμωρούνται από τον ποινικό κώδικα. .ούτε καν αυτόν της συνείδησης μας.
Φυσικά ,φυσικά σας καταλαβαίνω! Αγωνιάτε, φοβάστε και ίσως σας αγχώνει λίγο που βλέπετε τις εξόδους κλειστές αλλά μη βιάζεστε. Δεν το ξέρετε ακόμα αλλά είστε εδώ με τη θέληση σας με.. την συμβολή σας.
Θα μάθετε σύντομα ποιοι είναι οι μελλοθάνατοι που θα αποχαιρετήσουμε και κυρίως γιατί!. Όμως ας τους δούμε από λίγο πιο κοντά να δούμε ποιοι είναι στο βάθος κάτω από τα ονόματα ή τις ονομασίες τους. Τι κρύβετε κάτω από αυτό το τόσο δυνατό περίβλημα από αυτήν την συσκευασία κακόγουστου δώρου. Να ανοίξω την κουρτίνα του κλουβιού?
Φώτα
Μουσική
Καπνό
Ντα νταααααααα
Καλεσμένος που ήρθε απρόσκλητος Νο 1
Ο Φόβος! Καλησπέρα αγαπητέ! Θα ήθελα να μάθω πως αισθάνεστε σήμερα που ξέρετε ότι θα πεθάνετε .Φέρτε ένα μικρόφωνο. Παρακαλώ αισθανθείτε ελεύθερος να εκφραστείτε όπως αισθάνεστε. Τι? Χαχαχαχαχα Συγνώμη αλλά δεν σας κατάλαβα? Φοβάστε είπατε? Δεν νομίζω πως είστε σε θέση να ειρωνεύεστε! Τι είπατε μαντάμ? Το λέει αλήθεια? Λέτε? Μμμμ να μια πλευρά του φόβου που δεν περίμενα να δω και πιστέψτε με όλα αυτά τα χρόνια στενής φιλίας τις έχω δει όλες Σας παρακαλώ μην τρέμετε στο μικρόφωνο ακούγεται πολύ άσχημα. Παρακαλώ πάρτε του το μικρόφωνο. Λοιπόν μου φαίνεται περίεργο, ξέρετε τόσα χρόνια ποτέ δεν σταμάτησε να μου μιλάει. Άλλοτε ψυθίριζε στο αφτί μου ακατάπαυτα και με έκανε να ανατριχιάζω και να παγώνω και άλλοτε φώναζε, στρίγγλιζε και μου επέβαλλε να τρέχω πίσω από την πόρτα της ζωής και να κοιτάω από την κλειδαρότρυπα εκείνον να φοράει τα ρούχα, τα παπούτσια, τους έρωτες μου και να ζει την ζωή μου. Αυτό βέβαια που δεν γνωρίζει είναι ότι μετά από πολλά χρόνια είχα αρχίσει να τον αντιγράφω. Όταν κοιμόταν φορούσα εγώ την ψυχή μου που δίπλωνε προσεχτικά στο μπουντουάρ του και έβγαινα έξω και χόρευα, φιλούσα αυτούς που αγαπούσα στο μέτωπο και γελούσα, γελούσα δυνατά. Έκανα πάντα όμως το ίδιο λάθος. Εκεί γύρω στο τέλος της βόλτας κοιτούσα όσα αγαπούσα όσα φορούσα και μύριζαν εκείνον και με έπιαναν τα κλάματα και ξυπνούσε και γύριζε με κοίταγε στα μάτια και ξαφνικά μίκραινα σαν την Αλίκη στην χώρα των θαυμάτων και τα ρούχα μου έμεναν μεγάλα και χωρούσαν πια μόνο σε εκείνον.

[CINDY]

 :cry:  χωρις σχολιο

[Jezebell]

Τέλος πάντων αρκετά με αυτόν ας πάμε στον προσκεκλημένο νο 2
Σβήστε τα φώτα
Σιγά την μουσική
Και όσο για τον καπνό ρίξτε πολύ
Μια
Ύπαρξη γνώριμη σε όλους μας και ακαταμάχητα θυληκή . Χρησιμοποιεί την αλάνθαστη μέθοδο της ύπουλης εισόδου στην καρδιά μας μέσω γυναικείων τεχνασμάτων όπως το κλάμα η ασφυκτική αγάπη η κατανόηση η συμπόνια…μας κοιτάει στα μάτια ναζιάρικα και εμείς αισθανόμαστε ΕΝΟΧΗ για όσα νιώσαμε αληθινά για όσα αυθόρμητα και ασυμβίβαστα κάναμε. Την νιώθουμε να κυριεύει το κορμί μας σαν μετάξι κάθε φορά που γελάμε κάθε φορά που φοράμε κάτι που μας πάει όταν φεύγουμε από το πατρικό μας όταν κάνουμε μπάνιο γυμνοί όταν είμαστε ευτυχισμένοι για ένα φιλί όταν ευχόμαστε όσοι μας μισούν να είναι δυστυχείς. Κρύβεται μέσα στις ρίζες των φτερών μας και τα σιγολείωνει όσο πιο κοντά στον ήλιο φτάνουμε. Στον πάτο της θάλασσας υπάρχουν εκατομμύρια καμένα μικρά φτερά. Νιώθετε το κρύο στην αίθουσα? Νιώθετε..άραγε ενοχές?
Σβήστε τα φώτα σας παρακαλώ. Θέλω να υποδεχτώ τον καλεσμένο μου νο 3 στο σκοτάδι. Και αλλάξτε μουσική. Νιώθω να χρειάζομαι μια πιο υπόκωφη μουσική υπονοούσα το φως.
 Το νοιώθετε? Μη μη το πείτε! Η καρδιά σας χτυπάει δυνατά και κάπως δειλά γυρνάτε λίγο το κεφάλι να δείτε πίσω. Δεν ξέρετε τι θα συμβεί και α…. όχι δεν το λέω αλλά α….. γιατί νιώθετε μια έλλειψη ασφάλειας και.. δεν είναι το σκοτάδι σωστά? Και παρακαλάτε ίσως για μια δική μου μετάνοια..αν..αν  άναβα ένα φως να ξέρατε να.. βλέπατε και να μην έπαιζε και αυτή η μουσική που υπονοεί το φως αλλά δεν το ανάβει. Ξέρω α….. αλλά μη μου πείτε πως θα αλλάζατε αυτή την α…. με τίποτα. Αυτή σας κρατάει ζωντανούς και ευπρεπείς και σας χρήζει σωστούς γονείς ευσυνείδητους επαγγελματίες και ίσως.. ίσως θερμούς εραστές. Αυτή η α….κρατάει τους παλμούς της καρδιάς σας ψηλά και χωρίς αυτήν δεν θα υπήρχε προετοιμασία και ενδιαφέρον σωστά?
Ανάψτε τα φώτα! Ελπίζω να μην σας δυσαρέστησα πολύ με το μικρό μου πειραματάκι..βλέπετε την δική μου αγωνία την κρατάω κλεισμένη στις δικές σας καρδιές.
Δύσκολο πράγμα ο πολλαπλός φόνος και δεν είστε και το ευκολότερο των κοινών. Μη νομίζετε ότι δεν βλέπω στα μάτια σας τι σκέφτεστε για μένα. Το βλέπω. Το ξέρω αυτό το βλέμμα. Το ξέρω σαν το δεν πάμε καλά-βλέμμα ή το ανεπίτρεπτη συμπεριφορά-βλέμμα ή το τι σημαίνει κουράστηκες-βλέμμα. Εγώ το λέω το αν μπορούσα θα ήμουν ελεύθερος αλλά δεν ξέρω πώς και ξέρω μόνο να σου δείξω πώς να φυλακιστείς για να μην νοιώσουμε μόνοι-βλέμμα. Το αρνείστε με θεωρείτε μελό? Υπερβολική? Ανορθόδοξα και πικρόχολα ανατρεπτική? Καμιά άλλα προσφορά? Πουλήθηκε στον κύριο. Σας ανήκει ο χαρακτηρισμός σας. Τι βλέμμα ήταν αυτό? Μα ρωτάτε? Το δεν γαμιέστε-βλέμμα. Τι με κοιτάτε? Δεν γαμιέστε ποτέ? Η γυναίκα σας δίπλα χαμογελάει μάλλον υπαινικτικά? Αχα νομίζω ότι είστε ο καταλληλότερος άνθρωπος για βοηθήσει τον επόμενο καλεσμένο μου. Τον νο 4
Συμβιβασμός. Ο γλυκός μου χαμογελαστός συμβιβασμός ακόμα δεν ανέβηκε στην σκηνή έτοιμος να συμβιβάσει τις διαφορές μας. Γκριζομάλλης έμπειρος ευγενικός μάλλον καλοβαλμένος και σίγουρα κακοραμμένος και πρόθυμος. Δανείζομαι τις κουβέντες που δανείζεται για να δανείσει λίγη από την πείρα του …»συμβιβαστείτε με την μοίρα σας και επιτρέψτε μου να σας βοηθήσω να ανέβετε γλυκέ μου και δείξτε λίγη κατανόηση». Δεν χρειάζεται να τρέξετε απλά περπατήστε ήρεμα χωρίς να κάνετε θόρυβο και μυήστε μας στην τέχνη σας. Θέλω ν ακούσω την γλυκεία τρεμάμενη φωνούλα σας να υπερισχύει των εκκωφαντικών συναισθημάτων που υπάρχουν σε αυτό το παλκοσένικο. Α και μια ερώτηση από έναν πρωταθλητή του είδους. Πως γίνεται να είναι χρυσή η τομή μιας τόσο μίζερης ζωής? Θα…συμβιβαστώ με μια απλή απάντηση και επ επ μην προτρέχετε εσείς θα συμβιβαστείτε με το να μην νικήσετε απόψε, Θέλω λοιπόν να συμβιβαστείτε προσπαθώντας να πείτε την αλήθεια σε όλους μας. Ποιος σας επινόησε και γιατί? Ήταν μια ανακάλυψη μια εφεύρεση ή αποτέλεσμα εργαστηριακό? Μήπως εσείς ο ίδιος- ως  μια απλή και καθ΄ όλα αποτυχημένη και συνηθισμένη λογική σκέψη- καθισμένος  κάπου  σκεπτόμενος τη μίζερη κατάληξη σας και πως θα αλλάζατε το παιχνίδι υπέρ σας αποφασίσατε να προμοτάρετε τον εαυτό σας με μια πατέντα μοναδική? Όπως ο Νεύτωνας ή ακόμα όπως η θεωρεία της στρογγυλής και ουχί επίπεδης γαιόσφαιρας. Α και συγνώμη αλλά.. ποιος σας ντύνει άνθρωπε μου? Α ναι και πως ακριβώς καταφέρατε να μεταδοθείτε σε όλα τα νοήμονα όντα ?Γιατί δεν συμβιβαστήκατε με την άθλια υπαρξούλα σας? Χα χα χιουμοράκι!! Ναι οκ βλέπω δεν το εκτιμάτε οπότε συνεχίζω. Ποιο θα θέλατε να είναι το τελευταίο σας ποτό? Επ συγνώμη τώρα που το σκέφτομαι έχουμε μόνο σόδα θα πρέπει να συμβιβαστείτε. Χάχα ..χιουμοράκι πάλι. Συγνώμη θα σοβαρευτώ ευθύς αμέσως. Ααα και ναι σκεφτόμουν να σας εξολοθρεύσω αφήνοντας την καρδιά μου να σκεφτεί κάτι μοναδικό κι ανεπανάληπτο όπως ένα μωρουδιακό όνειρο ένα παιδικό παιχνίδι ολότελα φανταστικό και περίπλοκο ένα παιχνίδι μαγικό που να ονομάζεται με λέξεις που ένα παιδί αγέννητο μόνο μπορεί να σκεφτεί. Ή μήπως συμβιβάζεστε και με κάτι πιο βίαιο? Χάχα χιουμοράκι συγχωρήστε με είναι τουλάχιστον απρεπές εκ μέρους του οικοδεσπότη να εμπαίζει τους καλεσμένους του. Όπως και να ΄χει όμως σας βαρέθηκα Παρακαλώ πηγαίνετε.

[Jezebell]

Μου επιτρέπετε να καθίσω ε? Αισθάνομαι λίγο κουρασμένη βλέπετε η μέρα ήταν πολύ συναρπαστική για μένα. Δεν σου δίνετε βλέπετε καθημερινά η ευκαιρία να σκοτώσεις. Νιώθω σαν παιδί με πολλά γλυκά στα χέρια που έχει εμβολιαστεί κατά της τερηδόνας του πονόκοιλου του πάχους του ζαχάρου και της μητρικής γκρίνιας. Και όλα αυτά για λίγα γλυκά..!! Δεν θα ήθελα να μάθω με τι θα έπρεπε να εμβολιστώ αν ήμουν σε ένα δωμάτιο γεμάτο χαρά. Θέλω να ξέρετε πως οποιαδήποτε στιγμή θελήστε μπορείτε να εξέλθετε του παλκοσένικου τούτου να ξαναμπείτε στην ουρά για μια κανονική ζωή να νιώσετε τον αέρα να χτυπάει το πρόσωπο σας και να μη μάθετε ποτέ πως τελειώνει μια βραδιά σαν κι αυτή ίσως με μια διάθεση άγαρμπου χιούμορ εκ μέρους της οικοδέσποινας και μουσικές άγνωστες που δεν ευφραίνουν τις κουρασμένες καρδιές σας και με σκοτάδι που πέφτει βαρύ κάποιες φορές και σας εμποδίζει να δείτε αν η έξοδο στα πλάγια σας είναι ανοιχτή. Να σας πω κάτι για τις εισόδους-(εξόδους). Πολλές φορές μπαίνουμε από πίσω και κάνοντας τον κύκλο ξαναβγαίνουμε από πίσω σε κάποιες πιο έξυπνες εκδοχές μπαίνουμε από πίσω και συνεχίζοντας ευθεία βγαίνουμε από μπρος σε αυτήν την εκδοχή η έξοδος σας είναι στα πλάγια παρακαλώ μην κάνετε στροφή. Στη μέση του χρόνου στο παρόν είναι οι πόρτες και είναι πάντα ανοιχτές. Δεν καταλαβαίνετε?
 Θα κάνουμε ένα διάλλειμα παρακαλώ. Θα εξηγηθώ. Αν υποθέσουμε ότι η ζωή είναι ένας μονότονος ίσιος δρόμος τότε σκεφτείτε τα συναισθήματα μοιρασμένα γεωμετρικά. Περπατάτε όλο χαρά αγαπάτε δημιουργείτε το σώμα σας είναι γεμάτο ενέργεια, ξαποσταίνετε , ανασαίνετε, ταξιδεύετε και το ταξίδι είναι πάντα ωραίο, κοιτάτε ψηλά και βλέπετε ήλιο και Θεό. Αν κάνετε το λάθος να σκεφτείτε πού πάτε και χαμηλώσετε λίγο το κεφάλι, χάνετε τον ήλιο, τον Θεό. Μπροστά σας στο μέλλον υπάρχει ομίχλη έτσι δεν είναι? Τα μάτια σας κουράζονται να κατανοήσουν τι υπάρχει μετά. Σας πιάνει αγωνία πανικός αισθάνεστε αδύναμοι κουρασμένοι ανέλπιδοι Σκέφτεστε γιατί πάω? Γυρίζετε το κεφάλι σας και κοιτάτε πίσω στο παρελθόν, τα πόδια σας τρέμουν. Δεν μπορείτε να γυρίσετε πίσω να αλλάξετε τη διαδρομή. Υπάρχουν χιλιάδες σήματα και εικόνες που σας μπερδεύουν. Από πού ήρθατε γιατί ξεκινήσατε αυτό το ταξίδι? Αισθάνεστε φοβισμένοι απροστάτευτοι, δυστυχισμένοι . αναθεματίζετε τον εαυτό σας που ξεκίνησε ένα ταξίδι χωρίς σκοπό. Κι όμως πριν λίγο ήσασταν χαρούμενοι ο ήλιος σας ζέσταινε και ο Θεός σας προστάτευε.και περπατάγατε με το κεφάλι ψηλά. Στο παρόν κύριοι εκεί είναι η ευτυχία και όλες οι απαντήσεις. Πίσω και εμπρός υπάρχουν εισόδοι και εξόδοι που βγάζουν σε άλλες εισόδους και εξόδους. Μην ψάχνετε πίσω και μπρος, μην αγωνιάτε μη φοβάστε. Μην παριστάνετε τον ταξιδευτή ζήστε

[Jezebell]

Κάποτε σε μια τέτοια ίδια σκηνή είδα ένα μικρό παιδί να παίζει. Εφηύρε ρόλους και διαλόγους που παρίσταναν μεγάλους να πίνουν καφέ και να συζητάνε τα καθημερινά τους όπως κάποιο φαί η ένα φόρεμα που ήταν πρασινοκόκκινο με κίτρινα αστράκια και για τους συζύγους τους που δούλευαν αδιάκοπα όλη μέρα και τα μωρά τους. Είδα ένα παιδί που έπαιζε θέατρο το μέλλον του που είχε προσχεδιάσει ένα αμείλικτο παρελθόν. ‘Έκανα να φύγω και τότε έγινε κάτι μοναδικό το παιδί βαρέθηκε και πήρε την κούκλα του τις έσκισε τα ρούχα και έφτιαξε μ αυτά ένα μικρό κολιέ και το φόρεσε και άρχισε να χορεύει και να τραγουδάει ένα δικό της τραγούδι ένα πανέμορφο ακαταλαβίστικο τραγούδι χωρίς λέξεις κατανοητές χωρίς επαναλαμβανόμενο ρυθμό και ήταν πανέμορφη με το καινούριο κατάδικο της κολιέ.
Ανάψτε τα φώτα σας παρακαλώ και γυρίστε όλους τους προβολείς προς το ταβάνι.
Υπάρχει όπως καλά βλέπετε ένα καράβι ζωγραφισμένο στο ταβάνι. Θα αναρωτιέστε φυσικά γιατί το καράβι είναι στο ταβάνι. Αναλογιστείτε πού ταξιδεύει η ψυχή σας όταν ονειρεύεστε. Ακριβώς ψηλά φεύγει από το σώμα σας και πάει ψηλά εκεί που ανήκει. Ένα καράβι παρόμοιο την ταξιδεύει. Όχι όχι κύριε αεροπλάνα οι ψυχές δεν χρειάζονται έχουν δικά τους φτερά αλλά δεν έχουν καταστρώματα να τις χτυπάει ο αέρας ούτε κύματα ούτε ναυάγια. Τσαλαβουτάνε στα νερά και λιάζονται κι αν το θελήσουν πετάνε στα κατάρτια σαν γλάροι. Αν απολαύσουν το ταξίδι δεν ξαναγυρνούν ποτέ. Μόνο αν τρομάξουν γυρνούν και κρύβονται ξανά γι΄ αυτό τα καράβια έχουν φουγάρα για να μαυρίζουν οι ψυχές και να γυρίζουν πίσω να καθαριστούν.
Νιώθετε μια ανησυχία δεσποινίς? Ήσασταν χαλαρή κι όμως τώρα να ξαφνικά η ψυχή σας πεταρίζει και το κορμάκι σας τρέμει Δεν ξέρετε γιατί αλλά ξαφνικά νιώθετε την παρουσία του έτσι? Σας έχει ξανασυμβεί αυτό! Είναι γνώριμο το συναίσθημα. Ελάτε μην αισθάνεστε άβολα να το αποκαλύψετε. Μοιάζει σαν εκείνη την νύχτα που αποκοιμηθήκατε στην αγκαλιά του εραστή σας ευτυχισμένη και ξυπνήσατε μετά από λίγο λουσμένη στον ιδρώτα. Κι εσείς αγαπητέ κύριε που συνέχεια αμφισβητείτε την καθαρότητα της σκέψης μου και την ειλικρίνεια των λεγομένων μου νιώθετε μια απίθανη δυσφορία. Μετά από μια επιτυχία που περιμένατε καιρό ,ξαφνικά μια Κυριακή ενώ γυρίζετε από μια εκδρομή. Μετά από την ευτυχία Τον νιώθετε. Είναι εδώ! Για μία και μοναδική τελευταία εμφάνιση. Έχει εκθειαστεί από λογοτέχνες θεατρικούς συγγραφείς σκηνοθέτες γλύπτες ,και ιδιαίτερα από ανθρώπους όπως εσείς κι εγώ. Καλεσμένος νο 5
Τρόμος ο ένας και μοναδικός.
Συγχωρήστε μου την αναστάτωση αλλά δεν θα μπορούσε να λείπει από την αποψινή συνάθροιση. Τον βλέπετε αλυσοδεμένο και μισοκακόμοιρο κι όμως ακόμα η όψη του σας τρομάζει. Ότι έχετε φοβηθεί ότι έχετε ονειρευτεί και εξαιτίας του δεν το κάνατε, τα φωτάκια που χαλάσατε το βράδυ όταν κοιμόσασταν, οι αρρώστιες που βιώσατε μαζί του. Η ύπαρξη του πριν τον πόνο είναι όλα εδώ ενσωματωμένα στο πρόσωπο του έτσι? Αλλά δεν είναι αυτό που σας τρομάζει σωστά? Είναι κάτι πιο βαθύ πιο απαίσιο κάτι που βλέποντας τον καταλάβατε. Ψάχνετε να φύγετε. Πως θα καταφέρετε να το ομολογήσετε στον εαυτό σας? Στους διπλανούς σας. Είναι παιδί σας. Είναι όλοι παιδιά σας. Τους γεννήσατε τους αναθρέψατε τους κανακέψατε σας πρόδωσαν! Όσοι θα πεθάνουν απόψε είναι παιδιά σας. Αναρωτιέστε τι θα γινόταν αν το είχατε καταλάβει νωρίτερα.. αν μόνο το είχατε καταλάβει νωρίτερα. Σε αυτό το παλκοσένικο δεν υπάρχει νωρίτερα και αργότερα ο χρόνος βάζει τη μουσική απόψε. Δεν θα ασχοληθεί με τίποτα άλλο.
Πάρτε τον και αφήστε τους προβολείς να δείχνουν προς τις πλαϊνές κεντρικές εξόδους. Φωτίστε ελαφρά τις πισινές και μπροστινές εξόδους.

[Jezebell]

Αλήθεια κυρία μου εσείς πότε την νιώσατε πρώτη φορά? Μη μου το παίζετε αδιάφορη και άσχετη, ξέρετε τι εννοώ. Τη βλέπω στα ρούχα σας και στα κοσμήματα σας. Αν δεν την είχατε νιώσει δεν θα ήσασταν τόσο κοινή. Σας παρακολουθώ τόση ώρα να κοιτάτε το ζευγάρι στις μπροστινές θέσεις αγκαλιασμένο. Σας θυμίζει κάτι αυτή η σκηνή σωστά? Τη νιώθετε και τώρα. Ξέρω δεν φταίτε. Εκείνη έρχεται και σας κάνει συντροφιά εσείς…εσείς ποτέ δεν τη θελήσατε. Αλλά και το ζευγάρι τη νιώθει ακόμα και νεαρός που κάθεται δίπλα σας κοιτάζοντας τον κύριο στη θέση 1.Και ο κύριος όμως κοιτάζοντας το παλικάρι. Είναι εκεί όταν βλέπετε έναν άνθρωπο χαρούμενο και όμορφο στην ευτυχία του κι εσείς σκύβετε το κεφάλι μη δει την κατήφεια σας. Είναι εκεί όταν θα θέλατε να ήσασταν κι εσείς όμορφος και διάσημος. Είναι εκεί όταν φοβάστε ότι θα τον χάσετε για κάποια πιο όμορφη, ήταν εκεί όταν τον είδατε σε ένα κακόγουστο σινεμά αγκαλιά με εκείνην αναγνωρίσατε την ιδρωμένη καραφλίτσα του…θα την αναγνωρίζατε παντού. 30 χρόνια του χαϊδεύετε τα μαλλιά 30 χρόνια πέφτουν τα δάκρυα σας στο άδειο μαξιλάρι με κάποιες τρίχες δικές του. Είναι εκεί όταν δεν έχετε το αυτοκίνητο που έχει ο ξάδερφός σας που του ήρθαν όλα βολικά είναι εκεί όταν σε διάφορες εκπομπές βλέπετε λάμψη διαμάντια τουαλέτες αυτοκίνητα που έχουν τη διπλάσια αξία από το σπίτι σας. Είναι εκεί όταν ξεφυλλίζετε περιοδικά μόδας όταν δουλεύετε νυχθημερόν  τόσα χρόνια στο ίδιο γραφείο και ένα παιδαρέλι σας παίρνει τη δουλειά. Πότε αντικατέστησαν την πείρα με την νεότητα σκέφτεστε. Πότε άρχισα να ζηλεύω αντί να με ζηλεύουν?  Ζηλεύετε τα νιάτα την ομορφιά τα πλούτη τη χαρά την άλλη, τον άλλο. Καλεσμένη νο 6
Βγάλτε την έξω. Θέλω να δω την ζήλια κατάματα. Θέλω να την ρωτήσω. Τι μας ζηλεύεις και μας τυρρανάς στις πιο ωραίες μας στιγμές? Τι ζηλεύεις και μας ξεφτιλίζεις? Τι έχουμε καλύτερο από εσένα και θες να μας το αρπάξεις? Αχα δεν έχεις δάκρυα δεν έχεις φωνή δεν έχεις μάτια να δεις την ομορφιά. Είσαι τυφλή. Δεν έχεις πρόσωπο δικό σου ούτε φωνή. Όχι δεν σε βρίσκω άσχημη. Σε βρίσκω αδιάφορη. Ένα παράσιτο χωρίς ψυχή χωρίς υπόσταση μίζερη και περιττή. Ας τη μαζέψει κάποιος Λερώνει την σκηνή.
Θέλω να ακούσω βιολιά. Βάλτε τη μουσική δυνατά πολύ δυνατά. Αφεθείτε στο συναίσθημα που σας παρασύρει. Νιώστε την αγριότητα. Τόση ώρα τη καταπιέζετε και μολύνεστε. Νιώθετε το κάψιμο στα ακροδάχτυλα σας? Νιώθετε πιο ζωντανοί από ποτέ? Θέλετε να ουρλιάζετε να γελάσετε δυνατά? Βγαίνει από μέσα σας μην την καταπιέζετε αφεθείτε δώστε την μου. Ξεσκεπάστε την ξεγυμνώστε την, έτσι! Στρέψτε την προς εμένα, μη φοβάστε είναι τρομακτική αλλά δεν είναι ζωντανή είναι πεθαμένα συναισθήματα καταπιεσμένοι φόβοι, ζήλια ανέκφραστη αγωνία τρόμος που κατάπιατε συμβιβασμοί που κάνατε, ενοχές που σας πνίγουν. Κλαίτε για πρώτη φορά σε αυτήν την παράσταση κλαίτε. Θέλετε να πείτε τόσα πράγματα υπάρχουν λέξεις στο στόμα σας που δεν ξέρετε ότι υπήρχαν υπάρχουν χρώματα που παίρνουν οι τοίχοι γύρω σας που ακολουθούν μόνο την βροχή. Καλεσμένη νο 7
Εντάξει ηρεμήστε την κρατάω. Η οργή σας είναι πεσμένη στο πάτωμα κατάκοπη. Όχι δεν χρειάζεται να την δέσω δεν θα σας ενοχλήσει. Είναι ελεύθερη. Αυτό έπρεπε να γίνει να ελευθερωθεί. Κοιτάξτε την τώρα, είναι μια γυναίκα γύρω στα 47, νοικοκυρά απατημένη ξεφτιλισμένη κακοποιημένη κατάκοπη. Θα μπορούσε να προκαλέσει μέχρι και τον οίκτο μας αν δεν ήταν τόσο γνώριμη η εικόνα της. Κοιτάξτε την και πείτε μου, έτσι θέλετε να μοιάζει η ψυχή σας? Κάτω από τα βρώμικα φτηνά παπούτσια της είναι τα όνειρα σας. Εσείς τα βάλατε εκεί εκείνη απλά τα πάτησε. Πότε αφήσατε την ψυχή σας να γίνει τόσο μικρή πότε αφήσατε το κορμί σας να γεράσει πότε αφήσατε το πρώτο όνειρο να κατρακυλήσει από την καρδιά στα παπούτσια του πρώτου τυχόντα? Πότε μάθατε να μισείτε τόσο πολύ?
Τρέμετε ακόμα. Δεν τελείωσε.
Σβήστε τελείως τα φώτα και ρίξτε ατμό. Οι καθρέφτες? Μα ήταν πάντα εδώ! Το βλέπετε να καθρεφτίζετε? Ξέρετε ότι τόση ώρα είναι εδώ αλλά δεν το βλέπατε. Αλλά αυτό που σας τρομάζει είναι ότι δεν το περιμένατε τόσο όμορφο, τόσο απόλυτα όμορφο που να σας κόβει την ανάσα. Σχεδόν δηλαδή τι σχεδόν απόλυτα έχει τον θαυμασμό σας. Σας γεμίζει δύναμη σας κάνει να αισθάνεστε ανώτεροι ικανοί φιλόδοξοι. Καλεσμένος νο 8
Μετά την οργή ..το μίσος.!

[Jezebell]

Γιατί δεν ανάβω τα φώτα? Έχετε ιδρώσει από τον ατμό. Γιατί στα φώτα δεν φαίνεται, γιατί εκεί απέναντι στον καθρέφτη το βλέπουμε μόνο. το μίσος ξέρετε δεν έχει διάσταση. Το βρίσκεις πάντα μπροστά σου δεν έχει πίσω όψη είναι η όψη που διαλέγεις να δεις από το νόμισμα γιατί η άλλη όψη του η αγάπη μας ακολουθεί. Από τη μέρα που γεννιόμαστε είναι εκεί πίσω μας και μας βοηθάει να γινόμαστε καλύτεροι. Μην την ψάχνετε παντού. Μη διαλέγετε τη λάθος οπτική γωνία. Η ζωή η ύπαρξη είναι γεμάτη καθρέφτες αντανακλάσεις.
Διαλέξτε τι θέλετε να βλέπετε στον καθρέφτη σας. Αν την ώρα που κοιτάζεστε παραμερίστε λίγο θα την δείτε. Μην αφήνεστε στις αντανακλάσεις που γεννιούνται στο σκοτάδι μην αφήνεστε μετά την οργή στο μίσος. Δείτε καθαρά αυτό που υπήρχε πάντα πίσω από κάθε βήμα σας πίσω από κάθε όψη σας πίσω από κάθε ανάγκη σας. Το μίσος είναι μπροστά σας γιατί το βάλατε εκεί . Το βάλατε εκεί για να βλέπετε κάτι στο σκοτάδι, Αλλά στο σκοτάδι το μόνο που θέλουμε είναι φως. Κοιτάξτε καλύτερα. Ο ατμός έλιωσε το μακιγιάζ του ,έλιωσε το δικό σας. Αυτό που βλέπετε τώρα πια δεν σας αρέσει. Ασχήμια βλέπετε. Η γεύση της πούδρας που τρέχει στο στόμα σας είναι πικρή και σας ανακατεύει. Πως αντέχατε αυτή τη γεύση τόσο καιρό?
Σπάστε τους καθρέφτες. Ο θόρυβος είναι λυτρωτικός. Οι αντανακλάσεις από το κρύσταλλο διαθλώνται γεμίζουν την αίθουσα με φως.
Ρίξτε κι άλλο φως. Οι προβολείς στο φουλ. Δεν βλέπετε το είδωλο σας στον καθρέφτη αλλά ξέρετε ότι είναι καθαρό.
Απόψε σε μια νύχτα φόνων έσπασαν στα πόδια σας καθρέφτες μιας ολόκληρης ζωής.
Θα κάνουμε ένα διάλλειμα άλλωστε η παράσταση συνεχίζεται…
(καθισμένη στην σκηνή)
Χαμηλώστε λίγο τα φώτα. Θέλω αυτό που ονομάζουν οι λογοτέχνες μισοσκόταδο. Χρειάζομαι μια μουσική με τύμπανα με κρουστά.
Χωρίς πολλά λόγια. Εκδίκηση.
Σκέφτηκα να την βγάλω σε πιάτο κρύα. Σαν μεζέ πριν το κυρίως πιάτο. Τον φόνο. Αλλά όσο κι αν την κρύωνα εκείνη έκαιγε. Σκέφτηκα πολύ πριν καταλήξω σε αυτό που θα δείτε. Είπα πως για να βρω κάτι που να αρμόζει σε μια τέτοια κυρία θα έπρεπε να σκεφτώ πολύ ποια είναι πως εργάζεται πως πολεμά αν είναι χρήσιμη πότε αν είναι αποτελεσματική. Αποφάσισα λοιπόν να την χρησιμοποιήσω να την δοκιμάσω τέλος πάντων. Δοκίμασα όλα της τα πρόσωπα .Την οικονομική καταστροφή, το ύπουλο χτύπημα κάτω από την μέση την ερωτική εξόντωση, την δημιουργία ενοχών, τον σεξουαλικό εξευτελισμό, την δυσφήμιση την αδιαφορία τον σωματικό πόνο.. Δεν φαντάζεστε πόση ενέργεια ξόδεψα να εκδικούμαι. Αλλά άξιζε τον κόπο. Όσο περισσότερο συνέχιζα τόσο περισσότερο το διασκέδαζα. Ήμουν γοητευμένη με το καινούριο παιχνιδάκι μου. Αλλά βαρέθηκα γρήγορα. Ίσως να έχετε καταλάβει το λάθος μου. Γνώριζα καλά πως δεν είχα καμιά επιθυμία να εκδικηθώ κανέναν από αυτούς οπότε αποφάσισα να σκεφτώ ποιόν πραγματικά θα ήθελα να εκδικηθώ. Βρήκα.. φυσικά αλλά κυρίως εύρηκα. Ανακάλυψα ότι η εκδίκηση δεν είναι συναίσθημα αλλά μέσον για να εκφραστούν συναισθήματα γι αυτό κι απόψε είναι εδώ για να με βοηθήσει να συμπαρουσιάσουμε την επόμενη καλεσμένη. Παρακαλώ περάστε. Καλώς ήρθατε, να υποθέσω ότι τους κυρίους τους γνωρίζετε. Θέλω να ξέρετε ότι φυσικά σας θεωρώ συνένοχη μέσω της αδιαφορίας και της απραξία σας και ότι σε καμία περίπτωση δεν συμφωνώ με τη λειτουργία σας αλλά απόψε με απασχολεί ο σκοπός και όχι το μέσον οπότε απολαύστε τη βραδιά μαζί μας. Καλεσμένη νο 9
Όταν πρωτογνώρισα την επόμενη καλεσμένη ήμουν μικρή. Ήταν απέχθεια με την πρώτη ματιά. Την πρόσεξα στα μάτια στις κινήσεις στα ιδρωμένα χέρια στα μισόλογα των μεγάλων. Η εκδίκηση υποστηρίζει ότι η περί ου ο λόγος είναι βασική υπαίτια για την ευημερία της. Λόγω αυτής λέει οι άνθρωποι νιώθουν ανασφάλεια και δεν έχουν αυτοπεποίθηση και μαζεύουν αρνητική ενέργεια η οποία αλυσιδωτά καταλήγει στη εκδίκηση .Εσείς αγαπητέ κύριε έχετε καταλάβει για ποια μιλάμε έτσι δεν είναι. Το βλέπω στο βλέμμα σας.
Δειλία. Αν καμιά φορά παίξουμε με μια εξακολουθητική ανάλυση με τα ρούχα των εννοιών δηλαδή τις λέξεις ίσως να καταλήξουμε και στην ουσία τους και μιας και η οικοδέσποινα απόψε έχει κέφια θα παίξει. Δειλός ..άϋλος.. πηλός ..χωμάτινος.. λάσπη.. βρωμιά.. σκουλήκια.. πτώματα.. δυσοσμία.. αναγούλα.. σωθικά.. ανήθικα.. απαρνήθηκα. Απαρνήθηκα, το ρήμα της δειλίας δεν είναι το δειλιάζω αλλά το απαρνιέμαι. Απαρνιέμαι την δύναμη φοβάμαι κρύβομαι πίσω από τις ζωές των άλλων και ρουφάω ξένο αίμα. Απαρνιέμαι και το όνομα μου γίνομαι δειλός. Απαρνιέμαι την ύλη μου και γίνομαι άυλος γίνομαι πηλός στα ξένα δυνατά χέρια με κάνουν χώμα οι αλήθειες πέφτω στη λάσπη και βρωμίζομαι μεταμορφώνομαι σε ένα σκουλήκι που μπαινοβγαίνει σε άδεια πτώματα από τραγούδια εκδρομές και όνειρα και η δυσοσμία μου και όσα έχω γίνει μου φέρνουν αναγούλα τα σωθικά μου καίνε και για να νιώσω δυνατός, σπουδαίος κάνω πράγματα ανήθικα και μετά τα αρνιέμαι…τα  απαρνιέμαι.
Δεν το έκανα εγώ κ δάσκαλε, δεν το έσπασα εγώ μαμά, δεν είναι δικό μου το λάθος κ. διευθυντά, αγάπη μου δεν είναι αυτό που νομίζεις, είμαι αθώος κ. δικαστή. ΆΡΝΗΣΗ
Κ. δάσκαλε ορκίζομαι δεν έβαλα εγώ την καρφίτσα η Μαρία την έβαλε εγώ είπα να μην το κάνει αλλά εκείνη το έκανε. Σου ορκίζομαι μαμά εγώ ούτε που το άγγιξα το βάζο η μικρή έπαιζε μπάλα και το έριξε κάτω κι εγώ προσπάθησα να την καλύψω για να μην την μαλώσεις. Κ. διευθυντά η ζημιά που έπαθε η εταιρεία μας είναι μεγάλη κι εγώ έχω μεγαλώσει με αρχές αλλά την πονάω την εταιρεία και ο κ. Χριστοφόρου είναι εξαίρετος συνάδελφος αλλά η απροσεξία του θίγει το κύρος της εταιρείας. Αγάπη μου στο ορκίζομαι δεν ήταν αυτό που κατάλαβες είχα πιει πολύ και σκόνταψα και η κακή η ώρα τα έφερε έτσι να μπεις.. όχι αγάπη μου απλά έκανε ζέστη στ ορκίζομαι πρέπει να με πιστέψεις. Ορκίζομαι κ δικαστή δεν έκλεψα εγώ εγώ είμαι θύμα μιας πλεκτάνης ενός νοσηρού μυαλού οι άλλοι 2 τα έκαναν όλα
ΑΠΑΡΝΗΣΗ
ΔΕΙΛΙΑ
Κοιτάξτε την. Αποκρουστικό θέαμα καμπουριασμένη και τρεμάμενη αρνείται να σας δείξει το πρόσωπο της δειλιάζει τα  νύχια της γρατζουνάνε το πάτωμα τα βρώμικα πόδια της σέρνονται ο ξινός ιδρώτα της βρωμίζει τη σκηνή. Σιχαίνεστε. Αγγίξτε την βρείτε το θάρρος να της βγάλετε την κουκούλα αντέξτε το θέαμα την κακοσμία την απαίσια γεύση. Την κουβαλάτε σαν βαρίδια στα πόδια σας από παιδιά όταν θέλατε να σηκωθείτε στην τάξη και να χορέψετε.
Δεν θα δείτε κάτι πιο άσχημο από αυτό που ξέρετε ότι είναι.
Τέλος