ΜΑΝΟΣ ΛΟΙΖΟΣ

[apol]

νομιζω οτι οποιοδηποτε σχολιο περιττευει ....μιλαει η δουλεια του,μιλαει ο ανθρωπος

[apol]

οταν ζητήθηκε να  περιγράψει  ο Β  Παπακωνσταντινου την πιο έντονη ανάμνηση που έχει απο τον Λοίζο
ειπε


« Εκτός από την δισκογραφία ήμουν με τον Λοΐζο σε όλες τις συναυλίες

του και υπήρξα και αγαπημένος του φίλος . Κατά συνέπεια μπορώ να σας

πω ότι οι έντονες αναμνήσεις είναι ακόμα ζωντανές και πάρα πολλές με

αμείωτο ενδιαφέρον . Ενδεικτικά θα σας πω ότι σε μια συναυλία στην Κρήτη διευθύνοντας , έμεινε με τα χέρια στάσιμα και μετέωρα γιατί εκείνη ακριβώς την στιγμή πίσω από τον τοίχο της σκηνής πρόβαλε ένα τεράστιο φεγγάρι ».

[apol]

Ο Μάνος ήταν μια πλαγιά πολύχρωμα λουλούδια που έλαμπαν καθώς τα χτυπούσε ο ήλιος. Και θα λάμπουν για πάντα και πιο πολύ όσο θα υπάρχει και θα λάμπει στον κόσμο αυτός ο μοναδικός ήλιος: Η καρδιά του ανθρώπου.

Μίκης Θεοδωράκης

[Pappas10]

Λέγεται ότι είχε σχέση με την Χαρούλα Αλεξίου και πως ο γιός της ο Μάνος είναι δικό του παιδί.

Τώρα δεν ξέρω γιατί, αλλά εδώ και χρόνια φαντάζομαι τον Λοϊζο να πηγαίνει στην Αλεξίου και να της λέει "Σου έγραψα ένα τραγούδι... δεν ξέρω αν σ' αρέσει" και να της παίζει το "Σ' ακολουθώ".

Πραγματικά λείπει πολύ... ίσως περισσότερο από οποιονδήποτε άλλο λείπει ο Λοΐζος. Λείπει πάρα πολύ.

"... κι όπως ερχόσουν βήμα βήμα, κι όπως ζυγώναμε κι εμείς.... του φόβου έσπασες το νήμα... και τη μιζέρια μιας ζωής...."

Αν φτιάχνει μουσική εκεί που είναι... τότε το μέρος θα είναι ακόμα καλύτερο νομίζω.

Παππάς10 ή κατά κόσμον Μιχάλης.

[seagull]

Η ζωη δεν ειναι παιξε γέλασε ..πρεπει να την πάρεις σοβαρα..τοσο μα τοσο σοβαρα που θα φυτευεις σαν να πουμε ελιες... ακομα στα εβδομήντα σου...οχι καθολου για να μεινουν στα παιδια σου..μα ετσι γιατο το θανατο δεν θα τον επιστευεις ...οσο και αν τον φοβασαι..μα ετσι γιατι η ζωη θε να βαραινει πιοτερο στη ζυγαρια
και θα πεθάνεις ξεροντας πως τιποτε πιο αληθινο απο τη ζωη δεν ειναι
τιποτα αληθινο απο την ζωη δεν ειναι

Η πιο ομορφη θαλασσα ειναι αυτη, που δεν την αρμενίσαμε ακομα
Το πιο ομορφο παιδι δεν μεγάλωσε ακόμα

Πανω σε αυτη την οχθη στο θαλασσινο κατωφλι
η βροχή σα δίχτυ με τυλιγει τις μερες της βροχης
ασπρη σημαια στο καταρτι υψωνεται



ειναι δυσκολο να γραφεις σχόλια...κιθαρουλα με τη μελωδικη
φωνη του απο τα "γραμματα στην αγαπημενη"..ταξιδευτης...ευαισθητος ..ερωτικος...επαναστατης..μελωδος..


"σ' ακολουθω σ' αγγιζω και ποναω κλεινω τα ματια και σ'ακολουθω"[/i]

"θαλασσα πικροθαλασσα γιατι να σ' αγαπησω
θαλασσα πικροθαλασσα πως να μη σ' αγαπησω"

"Ολα σε θυμιζουν παλια και αγαπημενα"

 

[fmas]

Ο Δρόμος είχε την δική του Ιστορία,
κάποιος την έγραψε στον Τοίχο με μπογιά.
Ήταν μια λέξη μοναχά ελευθερία
κι ύστερα είπαν πως την έγραψαν παιδιά......

Στην γειτονιά μου την παλιά
ειχά ενάν φίλο
που ήξερε και έπαιζε τ' ακορντέον.
Οτάν τραγούδαγε φτυστός ητάν ο Ήλιος
Φωτιές στα χέρια του αναβέ τ' ακορντεόν....

Δύο από τα αγαπημένα μου........