Τα Μικρά Παιδιά...

[pixie]

Όμορφη η ζωή και συγκλονιστική η χροιά της! Αλλά γιατί ξεφύγαμε τόσο που φτάσαμε να ζούμε μόνο με τη νοσταλγία της? Γιατί δεν χαιρόμαστε πιά τον αισθησιασμό της φύσης? Γιατί, μέρα με τη μέρα, χάνονται και τα τελευταία μαγικά χνάρια ενός κόσμου αληθινού?

'Ισως μας λείπει η καθαρή όραση! Τη χάσαμε κι αυτή με τα χρόνια καθώς παραμορφωθήκαμε με άχρηστη γνώση και μπήκαμε στα κόλπα να διαστρέφουμε την αλήθεια μας ή να φοβόμαστε να εκφραστούμε άμεσα και γόνιμα χωρίς διερμηνείς και δικηγόρους.

Φτιάξαμε μύθους αμύθητους, χτίσαμε φυλακές με τα ίδια μας τα χέρια, κρυφτήκαμε πίσω από την ασφάλεια των συμβάσεων, υποταγμένοι στο καθημερινό πεπρωμένο...
Και τώρα νιώθουμε έγκλειστοι, εξόριστοι και το κυριότερο: απόντες!

Κι αν ούρλιαζα, για ακόμα μια φορά, πως τη σιχαίνομαι αυτή την εξωστρεφή πραγματικότητα, πως ποτέ δεν την αγάπησα και ποτέ δεν την επέλεξα, πως νιώθω μια βαθιά περιφρόνηση γι' αυτήν, θα είχε κάποιο νόημα?


Μακάρι να υπήρχε ένας αντιστρέψιμος χρόνος καμωμένος γι' αγγέλους και μικρά παιδιά...
Να ήμασταν παιδιά...  

Μακάρι να υπήρχε εκείνο το αστεράκι που έπαιζα και μιλούσα μαζί του...
Κι εκείνο το φανταστικό ονειρικό μονοπάτι άφαντο... Κι η φεγγαρόσκονη...
Κι οι φίλοι της φαντασίας μου... που τους συναντούσα στο γύρισμα κάποιας σελίδας...


pixie

[blue_mermaidy]

Μακάρι....;;Να Ήμασταν Παιδιά..;;
....Τότε ....Τι Θα Νοσταλγούσαμε.....Εάν Ο Χρόνος Σταματούσε.....
                                                         ...Εκεί Πίσω Στη Παιδική Μας Ηλικία......
                   .......Το Παρελθόν Τι Θα Θαύμαζε Στη Πλάτη Του......;
     ...Όπου Χρυσός Ονομάζεται........Γιατί Απλώς Λάμπει.....
Πόσο Όμορφα Τα Φαντάσματα...Πόσο Όμορφα Τα Όνειρα Που Ξεψυχούν Στην Εφηβεία.....
....Και Πόσο Ο Γλυκιά Η Ανταλλαγή Του Θυσαυρού Μας Με Το Χρόνο Για Να Μεγαλώσουμε....
Τι Ειρωνεία.....Τα Παιδιά Είναι Πανέξυπνα....Τουλάχιστον Έτσι Ακούγεται.....
...Ένα Μονάχα Δε Καταλαβαίνω....Γιατί Δε Καταστρέφουν Τότε Τα Ξυπνητήρια..;;
..Ίσως Γιατί Κανείς Μεγάλος Δεν Αποφάσισε Να Αντικρύσει Τα Παιδιά...
Επιθυμώντας Τις Αφυπνίσεις....Για Έναν Καλύτερο Ύπνο.....

[pixie]

Δεν είναι λογικό να ξεψυχούν τα όνειρα στην εφηβεία, αλλά να ανασταίνονται...

Να ξεκινά μια παθιασμένη πάλη για την ερμηνεία ενός γνήσιου νοήματος της ζωής με έγκυρα πρότυπα!
Η εφηβεία χαρίζει ορίζοντα για καινούργιους προσανατολισμούς και είναι πολύ ευχάριστο να ακούει κανείς αυτές τις νεανικές φωνές παρατηρώντας τον κύκλο των αναζητήσεών τους - φωνές με τη χαρακτηριστική χροιά αισιοδοξίας και την ανωτερότητα της δύναμης...

[pixie]

Λιγοστεύουν και τα τελευταία υποσχόμενα ψεύτικα ψήγματα μιας νοθευμένης και αχάριστης πραγματικότητας...

Μου έρχεται στη μνήμη ένας απόηχος από τον Φάουστ: ''Η γνώση είναι η ασυνειδησία της άγνοιας''...

Ναι, τι την θέλουμε τη γνώση? Για να γνωρίζουμε και να συνειδητοποιούμε ακόμα περισσότερο την άγνοιά μας και το πόσο απρόσιτη είναι η αληθινή ζωή?
Κι ύστερα πάλι να γινόμαστε λιποτάχτες, εθισμένα έρμαια των μηχανισμών του συστήματος, και να αισθανόμαστε αποκομμένοι από την ουσία ή λαθρεπιβάτες.

Υπάρχει ένα σκοτεινό στοιχείο που αντιστρατεύεται την αλήθεια...

[Delmar]

Kαπως ετσι και ο Νιτσε ''παρουσιαζει'' την ανωτερη πνευματικη κατασταση που μπορει να φτασει ο Ανθρωπος.Να ξαναβρει την παιδικη του αθωοτητα,αφου εχει αποτιναξει τα βαρη(η καμπουρα της καμηλας) εχει αποτιναξει και την δυναμη της θελησης(του λιονταριου) και ερχεται στο ''πρωταρχικο''.

Καλημερα.

[pixie]

Ανεκτίμητος θησαυρός η παιδική αθωότητα! Στους ενήλικες ονομάζεται αλλιώς, όπως ευαισθησία...

Βέβαια, σήμερα, όποιος δηλώνει άρνηση υποταγής στους κοινωνικούς κανόνες και κώδικες συμπεριφοράς - και τη σοφία τους, υποτίθεται - εύκολα χαρακτηρίζεται από ανώριμος έως νήπιος και αταλάφρων, όπως λέει ο 'Ομηρος...

Τώρα να πω ότι το προτιμώ, έστω κι έτσι? Σίγουρα εκτιμώ τον αγνό αυθορμητισμό παιδιών και ενηλίκων, όπως σιχαίνομαι τη μετριότητα της πονηρής σκέψης και κρίσης αυτών που το παίζουν καλλιεργημένοι!


Είναι πάντως πολύ σκληρό για ένα παιδί να μπαίνει στη διαδικασία του εκκοινωνισμού και στη συνέχεια να διαπιστώνει πόσο εύκολα σπιλώνονται τα ιδανικά και πόσο τα όνειρα ή οι στόχοι είναι καμωμένα από διάψευση και πλάνη... κι ότι ο κόσμος τελικά δεν έχει την εικόνα που είχε φανταστεί στο δικό του μυαλό...

[pixie]

[titica]

[quote user="pixie" post="336555"]Όμορφη η ζωή και συγκλονιστική η χροιά της! Αλλά γιατί ξεφύγαμε τόσο που φτάσαμε να ζούμε μόνο με τη νοσταλγία της? Γιατί δεν χαιρόμαστε πιά τον αισθησιασμό της φύσης? Γιατί, μέρα με τη μέρα, χάνονται και τα τελευταία μαγικά χνάρια ενός κόσμου αληθινού?

'Ισως μας λείπει η καθαρή όραση! Τη χάσαμε κι αυτή με τα χρόνια καθώς παραμορφωθήκαμε με άχρηστη γνώση και μπήκαμε στα κόλπα να διαστρέφουμε την αλήθεια μας ή να φοβόμαστε να εκφραστούμε άμεσα και γόνιμα χωρίς διερμηνείς και δικηγόρους.

Φτιάξαμε μύθους αμύθητους, χτίσαμε φυλακές με τα ίδια μας τα χέρια, κρυφτήκαμε πίσω από την ασφάλεια των συμβάσεων, υποταγμένοι στο καθημερινό πεπρωμένο...
Και τώρα νιώθουμε έγκλειστοι, εξόριστοι και το κυριότερο: απόντες![/quote]

Βρισκόμαστε σε μια εποχή παγκοσμιοποίησης της γνώσης, μια εποχή με επιστημονικές καινοτομίες από τη μια πλευρά αλλά και εποχή τρομερής μοναξιάς και συναισθηματικών ελλείψεων. Σκληρή η πραγματικότητα αφιερωμένη στον υπερκαταναλωτισμό, τον ανταγωνισμό και τη σπατάλη για ανόητα πράγματα.
Και αν εμείς το βιώνουμε έτσι, δημιουργούμε σωστά ή λανθασμένα πρότυπα; Ή το περνάμε στα παιδιά που αισθάνονται δυστυχισμένα και βασανίζονται επειδή για παράδειγμα δεν μπορούν να ακολουθήσουν τη μόδα; Και αν καταρρακώνεται με αυτό τον τρόπο η ψυχολογία και η τρυφερότητα, ασφαλώς πάει ταξίδι η παιδική αθωότητα και οι αξίες και τα όνειρα μαζί.

[GEORGIA 111]

[quote user="pixie" post="336555"]'Ισως μας λείπει η καθαρή όραση! Τη χάσαμε κι αυτή με τα χρόνια καθώς παραμορφωθήκαμε με άχρηστη γνώση και μπήκαμε στα κόλπα να διαστρέφουμε την αλήθεια μας ή να φοβόμαστε να εκφραστούμε άμεσα και γόνιμα χωρίς διερμηνείς και δικηγόρους.[/quote]



Κάπου εκεί είναι η αιτία , στο φόβο .
Όσο μεγαλώνουμε , μεγαλώνει κι ο φόβος " αναπόφεκτα " , είτε μέσω της γνώσης , είτε μέσω της βιοχημείας του εγκεφάλου που με τα χρόνια μεταλλάσσεται .
Το δεύτερο δεν αλλάζει , δε μπορούμε να επέμβουμε , σε μεγάλο βαθμό τουλάχιστον . Το πρώτο όμως , η γνώση , μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως όπλο ενάντια στο φόβο και όχι ενάντια στις αντιστάσεις του .
Σ ' αυτό το σημείο , της ευφυούς διαχείρισης του χρόνου και της γνώσης , κάποιοι από μας ( ευτυχώς ) ,μπορούν και διατηρούν την παιδικότητά τους , μη φοβούμενοι την έκφραση ή την έκφανσή της .

[kapoia_za]

Αν και τα παιδιά φοβούνται.
Με το χρόνο βέβαια..μαθαίνουν και να ντρέπονται.