Εκπτώσεις...

[pixie]

Αν κάποιος σας ζητήσει οικονομική βοήθεια εσείς θα του δώσετε ότι έχετε και δεν έχετε? Την περιουσία σας, τα σπίτια σας, το πορτοφόλι σας και μετά θα διαμαρτύρεστε γιατί μείνατε στον δρόμο?


Μεταφέρω εδώ ένα ενδιαφέρον άρθρο από το innerwork.gr.


Γιατί άραγε δίνουμε τα πάντα σε μια σχέση? Το κάνουμε από "αγάπη" ή γιατί θέλουμε κάτι να "αγοράσουμε"? Είναι δύσκολο να δώσουμε μια απάντηση όσο τα γεγονότα και η σχέση βρίσκονται σε εξέλιξη. Όταν όμως η όλη υπόθεση κάπου καταλήξει τα συμπεράσματα εξάγονται ευκόλως.

Αν δίνουμε χωρίς να ζητάμε κάτι τότε αν δεν πάρουμε τίποτα μάλλον δεν θα ενοχληθούμε ιδιαίτερα. Δίνουμε γιατί το θέλουμε. Όταν όμως ενοχληθούμε από την απουσία της ανταπόκρισης που επιθυμούμε, τότε έχουμε δώσει για να αγοράσουμε. Και μάλιστα επιχειρήσαμε να αγοράσουμε κάτι που ο άλλος δεν θέλει να πουλήσει, τουλάχιστον σε μας. Ειδάλλως προς τι η ενόχληση;

Αναρωτιόμαστε όμως το εξής. Μια σχέση δεν πρέπει να είναι ισότιμη? Να υπάρχει αμοιβαιότητα? Να δίνει ο ένας στον άλλον? Μια μονομερής προσφορά δεν είναι σχέση, είναι μάλλον εκμετάλλευση. Αυτό μας ενοχλεί. Όμως γιατί παραμένουμε σε μια νεκρή σχέση όπου "δίνουμε" μόνο εμείς?

Ενδόμυχα γνωρίζουμε ότι δίνουμε χωρίς να παίρνουμε, γνωρίζουμε ότι η προσφορά μας είναι στην ουσία μια "προκαταβολή" ελπίδας. Πληρώνουμε τον άλλον για κάτι που δεν θέλει να μας δώσει, ελπίζοντας ότι κάποτε αυτή η εκποίηση του εαυτού μας θα τον συγκινήσει, ή θα τον εκβιάσει συναισθηματικά και θα αρχίσει να συμμετέχει και ο ίδιος ενεργά στην σχέση. Και όλα αυτά γίνονται με την θέλησή μας. Αυτό μας στερεί το δικαίωμα της απόδοσης ευθυνών σε άλλους. Αν όμως ενεργούμε παρά την θέλησή μας, πριν κατηγορήσουμε τους πάντες και τα πάντα ότι μας εξαπάτησαν, ας αναρωτηθούμε γιατί εξαπατηθήκαμε εμείς. Γιατί είμαστε επιρρεπείς στην εξαπάτηση και που "κοιμόταν" η θέλησή μας όταν οι άλλοι μας εκμεταλλεύονταν?  

Η άποψη ότι δεν πρέπει να τα δίνουμε όλα ακούγεται εγωιστική. Όμως μια σχέση απαιτεί την συμμετοχή δύο ανθρώπων υπαρκτών σαν προσωπικότητες, όχι ενός εκμεταλλευτή και ενός φαντάσματος που δεν διαθέτει "εαυτό" γιατί τον έχει "δώσει". Αν ο άλλος δεν θέλει να "πουλήσει" εσείς γιατί συνεχίζετε να τον "πληρώνετε"?

Ίσως ξενίζει η οικονομολογική ορολογία που χρησιμοποίησα μέχρι τώρα. Είναι άραγε μια σχέση μεταξύ ψυχών σχέση αγοραπωλησίας, αγοράζουμε, πουλάμε, δίνουμε χρήματα, εξασφαλίζουμε παροχή υπηρεσιών? Δεν το βλέπω έτσι κυνικά, όμως όταν εμπλέκεται ο εγωισμός μας η σχέση υποβαθμίζεται σε αγοραπωλησία και αυτή η ορολογία της αρμόζει.

Αν τα δώσαμε όλα και μας πρόδωσαν τότε σχέση δεν υπήρξε ποτέ, παρά μόνο στην φαντασία μας! Η σχέση περιλαμβάνει δύο ισότιμους ανθρώπους που ενδιαφέρονται ο ένας για τον άλλον. Όταν από την μια πλευρά δεν υπάρχει ενδιαφέρον τότε η άλλη πλευρά που ενδιαφέρεται μπαίνει στον πειρασμό να αρχίσει να "δίνει", με την ελπίδα ότι θα συγκινήσει τον αδιάφορο. Με την σειρά της η αδιάφορη πλευρά μπαίνει στον πειρασμό να αρχίσει να "παίρνει" μονομερώς, εισερχόμενη στην λογική του βολεμένου εκμεταλλευτή.

Αν δεν σας θέλουν αποχωρήστε αξιοπρεπώς. Μην αρχίζετε να ξεπουλάτε τον εαυτό σας δίνοντας και δίνοντας... Αφού αυτό που δίνετε και αυτό που είστε δεν το θέλουν φυλάξτε το για κάποιον που θα το εκτιμήσει. Αλλά συνήθως υπάρχει η εξάρτηση. Ο φόβος της μοναξιάς, ο φόβος της απόρριψης, το να μην σημαίνουμε τίποτα για κανέναν. Θέλουμε να έχουμε μια θέση στην ψυχή και στην ζωή των άλλων, ίσως γιατί δεν έχουμε θέση στην δική μας ψυχή και στην δική μας ζωή. Και η "ανάγκη" αυτή μας εξωθεί στο "ξεπούλημα".

Κάνουμε "εκπτώσεις" δίνοντας όλο και περισσότερα, για να παίρνουμε όλο και λιγότερα. Στο τέλος δίνουμε τα πάντα για το τίποτα, και κάποτε μοιραία μας κλείνουν κατάμουτρα την πόρτα με περιφρόνηση γιατί έτσι που καταντήσαμε δεν είμαστε επιθυμητοί σε κανέναν, δεν μας σέβεται κανείς. Διαμαρτυρόμαστε, φωνάζουμε, απειλούμε, παρακαλάμε... αλλά...


Αλλά, γιατί τα δώσατε όλα?

[papadia]

...πολυ ....πολυ ωραιο θεμα-αρθρο

         με αγιξε πολυ κ θα το

         δωσω κ στη κορη μου να το διαβασει.....

[saliara]

Πωπωωω ρε συ!! Πραγματικά πολύ ωραίο άρθρο...
Και απ' ότι καταλαβαίνω όλα στο μυαλό μας είναι!! Εμείς πλάθουμε την ερωτική σχέση όπως θέλουμε..
Και μετά αντιδράμε σύμφωνα με αυτό.
Το βασικό λοιπόν είναι ΜΗ πέσεις πάνω στον **** ή στην **** που δεν διαθέτουν "εαυτό". Πολύ ωραία έκφραση και πολύ σωστή!!! :cool:

[MEGA 1]

Όχι άσχημο άρθρο αλλά τελικά αναλώνεται σε γενικότητες αν μπορώ να πω.
Το βιβλίο της ψυχολογίας :"η τετραλογία του φόβου" που βγήκε πέρυσι η πρόπερσι αν δεν κάνω λάθος έχει πολύ καλή και κατανοητή ανάλυση για όλα αυτά τα θέματα ακόμα και για μη ειδικούς πάνω στην ψυχολογία.
Και επειδή μου αρέσει να κριτικάρω και να πειράζω λίγο  τις γυναίκες θα πω ότι είναι ίδιο χαρακτηριστικό των γυναικών την έλλειψη αυθορμητισμού και τρυφερότητας (συνεχούς!) από μεριάς  ανδρών να την ερμηνεύουν ως :"αδιαφορία".
Είναι όμως πιο πιθανό να μην είναι αδιαφορία αλλά απλά διαφορετική "κατασκευή και δομή" της ψυχοσύνθεσης και συμπεριφοράς του άνδρα.
Ο άνδρας είναι παρορμητικός-οι γυναίκες είναι αυτές που είναι αυθόρμητες μην ξεχνιόμαστε.
Και άλλο παρορμητισμός άλλο αυθορμητισμός.

[pixie]

Η αλήθεια είναι MEGA πως όντως υπάρχει ένας διαφορετικός κώδικας σκέψης, επικοινωνίας και συμπεριφοράς ανάμεσα στα δύο φύλα.

Πολλές φορές οι γυναίκες είναι εκείνες που από την πρώτη στιγμή που τις μαγνητίζει ένας άντρας είναι σαν να χάνουν τον προσανατολισμό τους ή ξεχνούν τις αξίες τους και αφήνονται. Παύουν να σκέφτονται ορθολογικά, ενσωματώνουν τα συναισθήματα ή τις γαμηλιακές φαντασιώσεις τους στο πρόσωπο ενός άντρα με αποτέλεσμα να χάνουν την ισορροπία και τον έλεγχο της ζωής τους δίνοντας και δίνοντας σε μια μονομερή και ανύπαρκτη ουσιαστικά σχέση.

[pixie]

Αλλά γιατί οι γυναίκες που κρατούν τις αξίες τους και υποστηρίζουν ξεκάθαρα τη θέση τους καταλήγουν μόνες?

Έχω την εντύπωση πως οι άντρες δεν αντέχουν την αλήθεια, να την ακούσουν και πολύ περισσότερο να την αντιμετωπίσουν. Έτσι η γυναίκα μαθαίνει και εξασκείται σε ηλίθιους - κατ΄εμέ - χειρισμούς και κολπάκια κι ο άντρας γίνεται εργαλείο χωρίς να το αντιλαμβάνεται κιόλας ότι το υποθετικά ασθενέστερο φύλο είναι το ισχυρότερο και η υποθετικά αβοήθητη γυναικεία φύση που αγκαλιάζουν ως αντικείμενο προστασίας είναι στην ουσία ένας δυναμικός καταπιεστής.

Νομίζω τελικά πως οι άντρες δεν αγαπούν τις γυναίκες που αγαπούν τον εαυτό τους! Αγαπούν εκείνες που δεν τους τρομάζουν με την αυτοτέλειά τους...

[Nikos Apomakros]

[quote user="pixie" post="373662"]
...
Αγαπούν εκείνες που δεν τους τρομάζουν με την αυτοτέλειά τους...[/quote]

Aναρωτιέμαι...

Αυτοτέλεια και σχέση δεν είναι λίγο παράταιρο, όταν ως ουσία της σχέσης
πλασάρεται η ολοκλήρωση μέσω του "έττερου ήμισυ";

Δηλαδή αν κάποιος είναι αυτοτελής, ανεξάρτητος, τότε μιλάμε για σχέση που ορίζεται
διαφορετικά κι έχει τελείως διαφορετική κατεύθυνση ή σκοπό από αυτόν που πιστεύω
θεωρείται ως ο σύνηθης.

Κι αυτό ίσως να είναι και η αιτία της όποιας αποποίησης.  Σίγουρα πάντως όχι μια αστεία
προσέγγιση με άκομψη λέξη για την περίσταση, όπως πχ η λέξη "τρόμος".

Οι απόψεις μας Πιξι για το τι είναι και πως "πρέπει" να είναι μια σχέση διαφέρουν όπως
πιθανώς αντιλαμβάνεσαι. Το θέμα βέβαια είναι τι ζητά κανείς από μία σχέση και τι νομίζει
ακριβώς πως μια σχέση είναι. Δεν υπάρχει σωστό και λάθος. Μόνο διαφοροποίηση.

Διαφωνώ. Είμαι της άποψης ότι αν τελικά νιώθεις αυτοτελής ή ανεξάρτητος, δεν έχεις καμμία
δουλειά με ένα "έττερο ήμισυ". Ή δεν έχει αυτό με σένα

[pixie]

[quote user="Nikos Apomakros" post="373669"]Aναρωτιέμαι...

Αυτοτέλεια και σχέση δεν είναι λίγο παράταιρο, όταν ως ουσία της σχέσης
πλασάρεται η ολοκλήρωση μέσω του "έττερου ήμισυ";

Διαφωνώ. Είμαι της άποψης ότι αν τελικά νιώθεις αυτοτελής ή ανεξάρτητος, δεν έχεις καμμία
δουλειά με ένα "έττερο ήμισυ". Ή δεν έχει αυτό με σένα [/quote]
Κι εγώ όμως διαφωνώ με το συμπέρασμά σου! :smile:

Διότι σε επίπεδο ατομικής συνείδησης μόνος του ολοκληρώνεται ο καθένας από εμάς ούτως ή άλλως. Για την ολοκλήρωσή μας ως φύλο τώρα σαφώς χρειαζόμαστε τον άλλο και σαφώς συνεργαζόμαστε διατηρώντας όμως πάντα τα στοιχεία μας και τη σφραγίδα μας στη ζωή. Για ψυχολογική και σωματική δέσμευση μιλάω. Και βεβαίως η προσωπική ανάπτυξη δεν εμποδίζει μια σοβαρή σχέση - σχέση όπου η ισότητα και η εμπιστοσύνη υπάρχουν σε βάθος - και γιατί άλλωστε? Ο καθένας διατηρεί την δική του ταυτότητα ενώ παράλληλα υπάρχει και αμοιβαία ανάπτυξη με ανοιχτή συντροφικότητα και τίμια επικοινωνία. Μια ομορφιά δλδ. κι όχι εκείνα τα κλειστά περιοριστικά συμβόλαια όπου το κρυφτούλι πάει σύννεφο και τίποτα δημιουργικό που να φέρνει ουσιαστική ικανοποίηση εννοώ να μην υπάρχει. Εγώ δεν θα ήθελα έναν σύντροφο ως αποβάθρα για να αδειάζω τα προβλήματά μου και το μόνο δημιουργικό στη σχέση μας να είναι η απόκτηση της κοινής ταυτότητας του ζευγαριού ή κάποιο κοινωνικό ταμπελάκι ως επίφαση.

Αλλά μάλλον φαίνεται δυσκολοχώνευτη η άποψή μου... :razz:  :mryellow:
Και τους άντρες τους τρομάζουμε μόνο τις Απόκριες, όπως έλεγε μια φίλη... :lol:

[Nikos Apomakros]

[quote user="pixie" post="373673"]
Κι εγώ όμως διαφωνώ με το συμπέρασμά σου! :smile:

Διότι σε επίπεδο ατομικής συνείδησης μόνος του ολοκληρώνεται ο καθένας από εμάς ούτως ή άλλως. Για την ολοκλήρωσή μας ως φύλο τώρα σαφώς χρειαζόμαστε τον άλλο και σαφώς συνεργαζόμαστε διατηρώντας όμως πάντα τα στοιχεία μας και τη σφραγίδα μας στη ζωή. Για ψυχολογική και σωματική δέσμευση μιλάω. Και βεβαίως η προσωπική ανάπτυξη δεν εμποδίζει μια σοβαρή σχέση - σχέση όπου η ισότητα και η εμπιστοσύνη υπάρχουν σε βάθος - και γιατί άλλωστε? Ο καθένας διατηρεί την δική του ταυτότητα ενώ παράλληλα υπάρχει και αμοιβαία ανάπτυξη με ανοιχτή συντροφικότητα και τίμια επικοινωνία. Μια ομορφιά δλδ. κι όχι εκείνα τα κλειστά περιοριστικά συμβόλαια όπου το κρυφτούλι πάει σύννεφο και τίποτα δημιουργικό που να φέρνει ουσιαστική ικανοποίηση εννοώ να μην υπάρχει. Εγώ δεν θα ήθελα έναν σύντροφο ως αποβάθρα για να αδειάζω τα προβλήματά μου και το μόνο δημιουργικό στη σχέση μας να είναι η απόκτηση της κοινής ταυτότητας του ζευγαριού ή κάποιο κοινωνικό ταμπελάκι ως επίφαση.

Αλλά μάλλον φαίνεται δυσκολοχώνευτη η άποψή μου... :razz:  :mryellow:
Και τους άντρες τους τρομάζουμε μόνο τις Απόκριες, όπως έλεγε μια φίλη... :lol:[/quote]

Διαφωνουμε σε πολυ μεγαλυτερο βαθμο απο οσο νομιζα. Κατι ειναι κι αυτο.

Σε επιπεδο " ατομικης" συνειδησης η " ολοκληρωση" ειναι αποτελεσμα του περιβαλλοντος. Ακομα και η διεργασια που θα του κανεις, ειναι δικο του προηγουμενο αποτελεσμα. Αυτο σε κανει να αναρωτιεσαι "τι ειναι τελικα ταυτοτητα αν οχι το πως επεδρασε το περιβαλλον πανω μου". Μου ειναι λοιπον δυσνοητο το για ποιο λογο να αποκλειω συγκεκριμενη οντοτητα απο το ευρυτερο περιβαλλον στο να επιδρα κι αυτη στο πως θα μετασχηματιστω, λεγοντας οτι ετσι χανω την ταυτοτητα μου. Περαν αυτου, Η ταυτοτητα οπως συνηθως τιθεται ως εννοια,  ειναι ψευδαισθηση. Γιατι ταυτοτητα ειναι αυτο που εισαι οτι κι αν ειναι αυτο. Η ταυτοτητα δηλαδη δεν χανεται. Αυτο που χανεται ειναι η ταυτοτητα που θα ηθελες να εχεις. Αν δηλαδη σε μια σχεση εισαι καταπιεσμενη ή δεκτικη ή καρτερικη, αυτο ειναι και η ταυτοτητα σου. Ετσι εξελιχτηκες.

Για μενα η σχεση δεν αφορα ολοκληρωση ως φυλο μονο. Ειναι κατι πολυ ευρυτερο απο αυτο. Οσον αφορα στα υπολοιπα που αναφερεις, σε καθε σχεση υπαρχουν κραδασμοι και μειονεκτηματα που δυνασαι να απορροφας οταν το συμπερασμα που βγαζεις περιλαμβανει μεγαλυτερη ωφελεια απο οτι καταστροφη. Δεν υπαρχουν μαζοχες. Υπαρχουν απλα ανθρωποι που αντιλαμβανονται διαφορετικα το τι τους συμβαινει και βασει αυτου επιλεγουν, παντα προς ωφελος τους ακομα κι οταν εσυ δεν μπορεις να το δεις πουθενα. Να εισαι βεβαιη ομως πως οτι κι αν κανει κανεις, αυτη ειναι και η ταυτοτητα του. Ολοι μετασχηματιζονται.

[pixie]

Δεν το εξειδίκευσα έτσι για ταυτότητα μέσα στη σχέση, εννοείται ότι ο χαρακτήρας του καθένα [η ταυτότητά του] δεν αλλάζει επειδή δεσμεύεται, αυτό είναι ατομικό στοιχείο. Δεν αποκτάς ειδική ταυτότητα καμωμένη στα μέτρα της σχέσης σου, είσαι ό,τι είσαι, μοιράζεσαι ό,τι έχεις ή θέλεις. Τα υπόλοιπα είναι ρόλοι και πράγματα που σαφώς αναπροσαρμόζονται με το να είμαστε ελαστικοί, γεμάτοι κατανόηση και κυρίως ευκρινείς στη σηματοδότησή μας με διάθεση για ανοιχτή επικοινωνία.

Αν δεν κάνεις αυτό που πραγματικά θέλεις για τον εαυτό σου εκ παραλλήλου κι ας βρίσκεσαι μέσα σε σχέση - η προσωπική ανάπτυξη δεν πρέπει να σταματά επειδή δεσμευόμαστε - τότε δεν εκφράζεσαι και δυστυχώς καταδικάζεται κι η σχέση.
Δεν ξέρω πού ακριβώς διαφωνούμε, εκείνο που θα σχολίαζα είναι ότι επειδή θεωρώ τη σχέση σοβαρή διαδικασία και όχι κάτι που καταγράφεται τυχαία, δίνω περισσότερες πιθανότητες επιτυχίας για μια δέσμευση ανάμεσα σε άτομα που είναι συνειδητοποιημένα, πιστεύουν στον εαυτό τους, έχουν μια στοιχειώδη αυτάρκεια, είναι ευέλικτα στην συμπεριφορά, άτομα που ξέρουν να αναγνωρίζουν στοιχεία και να σέβονται, άτομα που δεν θα απαρνηθούν τον διαμορφωμένο πια εαυτό τους. Αυτό εννοούσα.

[Nikos Apomakros]

[quote user="pixie" post="373686"]Δεν το εξειδίκευσα έτσι για ταυτότητα μέσα στη σχέση, εννοείται ότι ο χαρακτήρας του καθένα [η ταυτότητά του] δεν αλλάζει επειδή δεσμεύεται, αυτό είναι ατομικό στοιχείο. Δεν αποκτάς ειδική ταυτότητα καμωμένη στα μέτρα της σχέσης σου, είσαι ό,τι είσαι, μοιράζεσαι ό,τι έχεις ή θέλεις. Τα υπόλοιπα είναι ρόλοι και πράγματα που σαφώς αναπροσαρμόζονται με το να είμαστε ελαστικοί, γεμάτοι κατανόηση και κυρίως ευκρινείς στη σηματοδότησή μας με διάθεση για ανοιχτή επικοινωνία.

Αν δεν κάνεις αυτό που πραγματικά θέλεις για τον εαυτό σου εκ παραλλήλου κι ας βρίσκεσαι μέσα σε σχέση - η προσωπική ανάπτυξη δεν πρέπει να σταματά επειδή δεσμευόμαστε - τότε δεν εκφράζεσαι και δυστυχώς καταδικάζεται κι η σχέση.
Δεν ξέρω πού ακριβώς διαφωνούμε, εκείνο που θα σχολίαζα είναι ότι επειδή θεωρώ τη σχέση σοβαρή διαδικασία και όχι κάτι που καταγράφεται τυχαία, δίνω περισσότερες πιθανότητες επιτυχίας για μια δέσμευση ανάμεσα σε άτομα που είναι συνειδητοποιημένα, πιστεύουν στον εαυτό τους, έχουν μια στοιχειώδη αυτάρκεια, είναι ευέλικτα στην συμπεριφορά, άτομα που ξέρουν να αναγνωρίζουν στοιχεία και να σέβονται, άτομα που δεν θα απαρνηθούν τον διαμορφωμένο πια εαυτό τους. Αυτό εννοούσα.[/quote]


Αφου δεν σου ειναι διολου δυσκολο ν ακριβολογησεις εξ αρχης, γιατι δεν το κανεις επιτρεποντας μου ετσι να παιζω με το νοημα, οπως αυτο αποδοθηκε;
Φταιω εγω που σε τσιγκλαω δλδ;

[pixie]

[quote user="Nikos Apomakros" post="373688"]Αφου δεν σου ειναι διολου δυσκολο ν ακριβολογησεις εξ αρχης, γιατι δεν το κανεις επιτρεποντας μου ετσι να παιζω με το νοημα, οπως αυτο αποδοθηκε;
Φταιω εγω που σε τσιγκλαω δλδ;[/quote]
 :oops:

Μα... μ'αρέσει...

 :grin: