ΟΡΦΙΚΟΙ ΥΜΝΟΙ

[vasilis]

ΤΟΥ ΑΙΘΕΡΑ - ΑΙΘΕΡΟΣ

Ω Διός υψιμέλαθρον έχων κράτος αιέν ατειρές,
άστρων ηελίου τε σεληναίης τε μέρισμα,
πανδαμάτωρ, πυρίπνου, πάση ζωοίσιν έναυσμα,
υψιφανής Αιθήρ, κόσμου στοιχείον άριστον,
αγλαόν ω βλάστημα, σελασφόρον, αστεροφεγγές,
κικλήσκων λίτομαί σε κεκραμένον εύδιον είναι.

Ώ εσύ με την ύψηλόβαθρη εξουσία του Διός την ακατάλυτη, πάντα,
μέρος άστρων και ηλίου και σελήνης,
πανδαμάτορα, πυρίπνοε, έναυσμα ζωής σε όλα τα ζωντανά,
εσύ ό υψηλόφεγγος Αιθέρας, το άριστο στοιχείο του κόσμου,
ω λαμπρό γέννημα, φωτοφόρο, αστροφώτιστο,
καλώντας σε ικετεύω να σαι μακρόθυμος γαλήνιος.

[vasilis]

ΤΟΥ ΑΣΤΡΑΠΑΙΟΥ ΔΙΟΣ - ΔΙΟΣ ΑΣΤΡΑΠΑΙΟΥ
Κικλήσκω μέγαν, αγνόν, ερισμάραγον, περίφαντον,
αέριον, φλογόεντα, πυρίδρομον, αεροφεγγή,
άστράπτοντα σέλας νεφέων παταγοδρόμωι αυδήι,
φρικώδη, βαρύμηνιν, άνίκητον θεόν άγνόν,
άστραπαίον Δία, παγγενέτην, βασιλήα μέγιστον,
ευμενέοντα φέρειν γλυκερήν βιότοιο τελευτήν.

Επικαλούμαι τον μεγάλο, ιερόν, περιφανή, βροντώδη,
νεφελώδη, φλόγινο, πυρόδρομο, αερόφεγγο,
αυτόν πού αστράφτει των νεφών το φως με γοργοβρόντητη φωνή,
τρομαχτικό, οξύθυμο, ανίκητο αγνό θεό,
αστραπαίο Δία, παγγενήτορα, μέγιστο βασιλέα,
να φέρνει ευμενής γλυκύ τέλος του βίου.

[vasilis]

ΤΗΣ ΠΡΟΘΥΡΑΙΑΣ - ΠΡΟΘΥΡΑΙΑΣ
Κλυθί μοι, ώ πολύσεμνε θεά, πολυώνυμε δαίμον,
ωδίνων επαρωγέ, λεχών ηδεία πρόσοψι,
θηλειών σώτειρα μόνη, φιλόπαις, αγανόφρον,
ώκυλόχεια, παρούσα νέαις θνητών, Προθυραία,
κλειδούχ', ευάντητε, φιλοτρόφε, πάσι προσηνής,
η κατέχεις οίκους πάντων θαλίαις τε γέγηθας,
λυσίζων', αφανής, έργοισι δε φαίνηι άπασι,
συμπάσχεις ωδίσι και ευτοκίηισι γέγηθας,
Ειλείθυια, λύουσα πόνους δειναίς εν άνάγκαις·
μούνην γαρ σε καλούσι λεχοί ψυχής ανάπαυμα
εν γαρ σοι τοκετών λυσιπήμονες είσιν ανίαι,
Άρτεμις Είλείθυια, και ή σεμνή, Προθυραία.
κλύθι, μάκαιρα, δίδου δε γονάς επαρωγός εούσα
και σώζ', ώσπερ έφυς αιεί σώτειρα προπάντων.
Προθυραία: προσωνυμία της Αρτέμιδος και της Ειλείθυιας, θεάς του τοκετού. Στεκόταν μπροστά στη θύρα και βοηθούσε στον τοκετό των γυναικών. Στον ύμνο του Πρόκλου "εις Εκάτην καί Ιανόν", Προθυραία αποκαλείται και ή Εκάτη, (χαίρ' Εκάτη προθυραία, μεγάσθενες).

Εισάκουσε με, ώ πολύσεμνη θεά, πολυώνυμη θεότητα,
αρωγέ των ωδίνων, γλυκύ πρόσωπο στίς λεχώνες,
συ μόνη σωτηρία των θηλέων, φιλόπαιδη, πραύθυμη,
εύτοκία, πού άπ' τους θνητούς στίς νέες παραστέκεσαι, ώ Προθυραία,
κλειδούχε, ευπρόσιτη, θρέπτειρα, σε όλους προσηνής,
συ πού εξουσιάζεις όλων τίς κατοικίες καί χαίρεσαι στα συμπόσια,
λυσίζωνη, αφανέρωτη, φανερώνεσαι σ' όλα τα έργα,
συμπάσχεις στίς ωδίνες καί χαίρεσαι στίς ευτοκίες,
ώ Ειλείθυια, πού λύνεις τους πόνους σε φοβερές ταλαιπωρίες·
γιατί μονάχα εσένα ονομάζουν οί λεχώνες ανάπαυση ψυχής
διότι σε σένα βρίσκονται οί ξεχασμένες θλίψεις των τοκετών,
ώ "Αρτεμις Είλείθυια, καί σεμνή Προθυραία.
Ακουσε, μακαρία, καί δίνε ως αρωγός πού είσαι απογόνους
καί σώζε, καθώς γεννήθηκες πάντοτε σωτήρας όλων.

[vasilis]

Ο ΟΡΦΕΥΣ ΣΤΟΝ ΜΟΥΣΑΙΟ
Ευτυχώς χρω έταιρε

Μάνθανε δη, Μουσαίε, θυηπολίην περισέμνην,
ευχήν, η δη τοι προφερεστέρη εστίν απασέων.
Ζευ βασιλεύ και Γαία και ουράνιαι φλόγες αγναί
Ηελίου, Μήνης θ' ιερόν σέλας Άστρα τε πάντα·
και συ, Ποσείδαον γαιήοχε, κυανοχαίτα,
Φερσεφόνη θ' αγνή Δημήτηρ τ' άγλαόκαρπε
Άρτεμι <τ'> ιοχέαιρα, κόρη, και ήιε Φοίβε,
ος Δελφών ναίεις ιερόν πέδον ος τε μεγίστας
τιμάς εν μακάρεσσιν έχεις, Διόνυσε χορευτά·
Αρές τ' όμβριμόθυμε και Ηφαίστου μένος άγνόν
αφρογενής τε θεά, μεγαλώνυμα δώρα λαχούσα'
και συ, καταχθόνιων βασιλεύ, μέγ' υπείροχε δαίμον,
Ήβη τ' Ειλείθυια και Ήρακλέος μένος ηύ'
και το Δικαιοσύνης τε και Ευσεβίης μέγ΄ ονειαρ
κικλήσκω Νύμφας τε κλυτάς και Πάνα μέγιστον
Ήρην τ', αίγιόχοιο Διός θαλερήν παράκοιτιν
Μνημοσύνην τ' έρατήν Μούσας τ' έπικέκλομαι άγνάς
εννέα και Χάριτας τε και Ώρας ήδ Ένιαυτόν
Λητώ τ΄ ευπλόκαμον, Θείην σεμνήν τε Διώνην
Κουρητάς τ' ενόπλους Κορύβαντάς τ' ηδέ Καβείρους
και μεγάλους Σωτήρας όμου, Διός άφθιτα τέκνα,
Ίδαίους τε θεούς ήδ άγγελον Ουρανιώνων,
Ερμείαν κήρυκα, Θέμιν θ', ιεροσκόπον ανδρών,
Νύκτα τε πρεσβίστην καλέω και φωσφόρον Ήμαρ,
Πίστιν τ' ηδέ Δίκην και αμύμονα Θεσμοδότειραν,
Ρείαν τ' ηδέ Κρόνον και Τηθύν κυανόπεπλον
Ωκεανόν τε μέγαν, συν τ' Ωκεανοίο θύγατρας
Άτλαντός τε και Αιώνος μέγ' υπείροχον Ισχύν
και Χρόνον αέναον και το Στυγός αγλαόν ύδωρ
μειλίχιους τε θεούς, αγαθήν τ επί τοισι Πρόνοιαν
Δαίμονα τ' ηγάθεον και Δαίμονα πήμονα θνητών,
Δαίμονας ουρανίους και ηερίους και ένυδρους
και χθόνιους και υποχθονίους ήδ' έμπυριφοίτους,
και Σεμέλην Βάκχου τε συνευαστήρας άπαντας,
Ινώ Λευκοθέην τε Παλαίμονα τ' όλβιοδώτην
Νίκην θ' ηδυέπειαν ίδ' Αδρήστειαν άνασσαν
και βασιλήα μέγαν Άσκληπιόν ήπιοδώτην
Παλλάδα τ' εγρεμάχην κούρην, Άνεμους τε πρόπαντας
και Βροντάς Κόσμου τε μέρη τετρακίονος αυδώ'
Μητέρα τ΄ αθανάτων, Άττιν και Μήνα κικλήσκω
Ουρανίαν τε θεάν, συν τ' άμβροτον αγνόν Άδωνιν
Αρχήν τ' ήδέ Πέρας -το γαρ έπλετο πασι μέγιστον -
ευμενέας έλθειν κεχαρημένον ήτορ έχοντας
τήνδε θυηπολίην ίερήν σπονδήν τ΄ επί σεμνήν.

Να σαι καλότυχος φίλε

Μάθε λοιπόν, Μουσαίε, την Ιερουργία την πολυσέβαστη,
την προσευχή, πού είναι πραγματικά ή υπέρτατη ολων
ώ βασιλέα Ζεΰ καί ώ Γαία κι ουράνιες άγιες φλόγες
του Ηλίου, καί λάμψη της Σελήνης Ιερή κι ολα εσείς τ" άστρα·
καί συ, γαιοκράτη Ποσειδώνα, μαυρομάλλη,
καί Περσεφόνη αγνή καί Δήμητρα ώραιόκαρπη
καί "Αρτεμη τοξεύτρια κόρη, κι ώ εύστοχε Φοίβε,
πού κατοικείς την ίερή πεδιάδα των Δελφών καί πού τίς μέγιστες
τιμές ανάμεσα στους μακάριους έχεις, ώ χορευτή Διόνυσε·
καί γενναιόψυχε "Αρη καί "Ηφαιστε αγνέ
καί άφρογέννητη θεά, πού ονομαστά σου έλαχαν δώρα·
καί συ, των ύποχθόνιων βασιλέα, μεγάλη υπέροχη θεότητα,
κι ώ "Ηβη καί Είλείθυια καί γενναίε Ηρακλή·
καί της Δικαιοσύνης κι Εύσεβίας μέγα ευεργέτημα
επικαλούμαι καί τίς Νύμφες τίς περίφημες καί τον μέγιστο Πάνα
καί του ασπιδοφόρου Διός τη θαλερή όμόκλινη Ήρα·
καί την εράσμια Μνημοσύνη επικαλούμαι καί τίς αγνές εννέα
Μούσες καί Χάριτες καί Ώρες καί τον Ένιαυτόν
καί τη Λητώ την ώραιοπλόκαμη, τη σεμνή Θεία καί τη Διώνη
καί τους Κουρήτες τους ενόπλους καί τους Κάβειρους καί Κορύβαντες
καί μαζί τους μεγάλους Σωτήρες, τ' αθάνατα τέκνα του Διός,
καί τους μεγάλους Ίδαίους θεούς καί των Επουρανίων τον άγγελο,
τον κήρυκα 'Ερμή, καί των ανθρώπων την ίερομάντισσα Θέμιδα,
καί προσκαλώ τη Νύκτα την πανσέβαστη καί τη φωσφόρο Ήμερα,
καί την Πίστη καί Δίκη καί την άμώμητη Θεσμοδότρια,
τη Ρέα καί τον Κρόνο καί την Τηθύν την μελανόπεπλο
καί τον μεγάλο Ωκεανό καί του Ωκεανού μαζί τίς θυγατέρες
καί του "Ατλαντος καί του Αίώνος την πιο υπέροχη ισχύ
καί τον αέναο Χρόνο καί το ύδωρ της Στυγός το διαυγές
καί τους μειλίχιους θεούς, καί πλάι σ αυτούς την αγαθή την Πρόνοια
καί το πανάγιο Πνεύμα καί το κακό το Πνεύμα των θνητών,
καί τίς ουράνιες θεότητες, εναέριες καί υδρόβιες
καί γήινες καί ύποχθόνιες καί πυροβάτισσες.
Καί τη Σεμέλη κι όλους του Βάκχου τους συμβακχιστές,
τη Λευκοθέα Ινώ καί τον Παλαίμονα τον όλβοδότη
καί τη γλυκόφωνη τη Νίκη καί την Αδράστεια την ανάσσα
καί τον μεγάλο βασιλέα τον πραϋντικό Ασκληπιό
καί την Παλλάδα τη φιλόμαχη κόρη, κι όλους τους Άνεμους
καί τίς Βροντές καί του τετράστυλου του Κόσμου προσφωνώ τα μέρη
καί τη μητέρα των αθάνατων, τον Άττι καί τον Μήνα επικαλούμαι
καί τη θεά Ουρανία, μαζί καί τον αθάνατο αγνό Άδωνη
την Αρχή καί το Πέρας -γιατί αυτό είναι το πιο σπουδαίο σε ολα-
ευμενείς να προσέλθουν χαρούμενοι έχοντας καρδιά
σ' αυτή την ιερή τελετουργία καί στη σεβάσμια σπονδή.