ΝΕΟΣΥΝΤΗΡΗΤΙΣΜΟΣ - το δογμα της εξωτερικης πολιτικής των ΗΠΑ

[sevenseas]

μελετώντας τις διαφορες φάσεις της εξωτερικής πολιτικής της μεγαλης υπερδύναμης, της μεγαλύτερης δημοκρατίας στον κόσμο, του μεγαλύτερου χωνευτηριού πολιτισμών , των ΗΠΑ,

παρατηρουμε, οτι από την δεκαετία του 1960 περίπου η εξωτερικη πολιτική των ΗΠΑ διατρεχει μαι περίοδο, την οποία οι ειδικοι διεθνολόγοι και διπλωματικοί την χαρακτηρίζουν Νεοσυντηρητισμό .

Η εποχή πριν και μετά τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο, όπου οι ΗΠΑ προσπαθουσαν με τροπους, ας τους ονομασουμε φιλικούς, να εχουν δημιουργήσει συμμαχίες ,κι ετσι να ελεγχουν τους τομεις του αμεσου ενδιαφέροντος τους , όπως το εμπόριο ή ασφαλεια τους , έχουν παρέλθει.

Η νεα εξωτερικη πολιτική των ΗΠΑ χαρακτηρίζεται από την ΕΠΙΘΕΤΙΚΟΤΗΤΑ  και την ΣΤΡΑΤΙΚΟΠΟΙΗΣΗ .

Νομίζω, ότι η απαρχή του νέου δογματος ήταν η επεμβαση στην Κουβα και στο Βιετναμ .

Οι ΗΠΑ τότε προσπαθησε με διαφορους τρόπους, αλλοτε πιιο ηπιους (προσπαθεια ανατροπης καθεστώτων) κι αλλοτε πιο σκληρά ( στατιωτικες επεμβάσεις ) να  επιβάλλει την βούληση της  στο εσωτερικό κυριαρχων χωρών .

Εκτοτε τα παραδειγματα ειναι παμπολλα , κι εχουμε νοιωσει και μεις την επιετικότητα των ΗΠΑ , είτ αμεσα με την χουντα είτε εμμεσα με την επεμβαση στην Κυπρο, την γειτονικη μας Γιουγκοσλαβία .

ΟΙ τελευταίες επεμβάσεις των ΗΠΑ, εχουν ως δικαιολογητικό λογο την πάταξη της τρομοκρατίας .

Κρατουν τα δυο κυρια χαρακτηριστικά τους , την επιθετκότητα κα την στρατιωτικοποίηση , κι επι πλεον εχουμε ενα νεο χαρκατηριστικό . Την αμφισβητηση των διεθνων οργανων και θεσμών και πρωτα από ολα του ΟΗΕ

Η αιτιολογία αυτή, δεν αποτελεί αλλγή του δογματος της εξωτερικης πολιτικής της, αλλά την συνέχιση του ιδιου δογματος .

Ως κυριος στοχος ειναι η εμπέδωση του φοβου
Σε διεθνές επίπεδο , ο φόβος αυτός εχει θετικά για της ΗΠΑ αποτελεσματα.
Κανεις δεν τολμα να αμφισβητήσει την ηθικη των ΗΠΑ στον πόλεμο της κατά της τρομοκρατίας , όπως τον αποκαλεί.

Στο εσωτερικοο της ,κι αυτό ειναι το περιεργο , οι αντιδρασεις προέρχονται από λίγες προσωπικότητες, ιδιαιτερα του καλλτεχνικου χώρου κι αυτού των γραμμάτων , χωρις όμως ανταπόκριση.
Δεν εχουμε καμμια μαζικη εκδήλωση κατα των πολεμων των ΗΠΑ ,οπως οι διαδηλώσεις τοτε κατά του πολέμου του Βιτεναμ .
και σε πολιτικό επίπεδο , καμμια αλλαγή .
Ειναι κοινο χαρακτηριστικό των υποψήφιων Προεδρων , ότι κανεις τους  μιλαει ευθέως , όχι μονο για την αποχώρηση τνω μαρικανικών στρατευμάτων από το Ιρακ , αλλα και για το τελος του δογματος του νεοσυντηρητισμού στην εξωτερικη πολιτική

7~