Γνωστες περιπτωσεις θαυματων...

[Jezebell]

ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΠΑΝΑΓΙΑΣ  ΜΑΛΕΒΗ  ( Άγιος Πέτρος Κυνουρίας -- Τρίπολη , τηλ.27920-22630 )

       

Γύρω στά 1964  λοιπόν, σέ μία αρχαία εικόνα τής Κοιμήσεως τής Θεοτόκου ( πιθανόν τού Ευαγγελιστού Λουκά ) άρχισε νά τρέχει Αγιο Μύρο πού περιέργως δέν ανάβλυζε από κάποιο μέρος τής εικόνας αλλά τρυπούσε θά λέγαμε τό τζάμι της  ( άν είναι ποτέ δυνατόν) μέ ροή ως τό δάπεδο...                                                                                                                                    

Επειδή όμως σιγά-σιγά κατέφθαναν εκατοντάδες προσκυνητές μέ πούλμαν, επιβατικά, αγροτικά κλπ. καί γινόταν μεγάλη φασαρία, γύρω στά 1969, κάποιοι ειδοποίησαν τόν εισαγγελέα τής Σπάρτης, γιά πιθανή "απάτη". Εστειλε λοιπόν δύναμη Χωροφυλακής , έβγαλαν τήν εικόνα στήν αυλή, πλένοντάς την δύο φορές μέ ξύδι.

Κατόπιν τήν κλείδωσαν σέ διπλανό κελί βάζοντας καί  φρουρό χωροφύλακα απ΄ έξω!...

Ομως ο λόγος  καί τό θαύμα τού Θεού " ού δέδεται " ( δέν δένεται δηλαδή καί δέν φυλακίζεται μέ τίποτα ). Τό ίδιο βράδυ τό ευωδιαστό Αγιο Μύρο ξεκίνησε πάλι τήν πορεία του, περισσότερο από κάθε άλλη φορά.

Ετρεξε κάτω από τήν πόρτα, στά πόδια τού σκοπού - χωροφύλακα....

Τό άλλο πρωϊ, τό επόμενο βήμα τής εξουσίας ήταν " νά τά μαζέψει " καί νά γυρίσει στήν βάση της. Δέν υπήρχε κάν, ούτε μιά σταγόνα απάτης ! Τό Μύρο ερχότανε από τόν ουρανό κατά εντελώς παράδοξο τρόπο, όπως καί μέχρι σήμερα έρχεται, έστω καί μειωμένο.

Τό ακόμη περίεργο όμως είναι, ότι μικρές εικονίτσες - αντίτυπα τής κυρίας εικόνας, πού υπάρχουν σέ σπίτια πιστών έστω καί μακρυά, π.χ. στόν Καναδά, ευωδιάζουν καί τρέχουν Αγιο Μύρο όπως τής κεντρικής εικόνας στό μοναστήρι...  

Θαυματουργές καί άγιες εικόνες υπάρχουν αρκετές,  όπως η Παναγία τής Τήνου, η Παναγία τής Σουμελά στό Βέρμιο, τής Εικοσιφοίνισσας στό Παγγαίο, η Παναγία τής Ανδρου στό ομώνυμο νησί.

Ακόμη, η εικόνα τού Αρχαγγέλου Μιχαήλ τού Ταξιάρχη, στόν Πανορμίτη τής  Σύμης, στό λιμάνι της οποίας καταφθάνουν οδηγούμενα μυστηριωδώς μπουκάλια μέ μηνύματα πού στέλνουν οι ναυτικοί μας από όλες τίς θάλασσες τού κόσμου, ( από Ατλαντικό ως καί τόν Ινδικό Ωκεανό ) γράφοντας μέσα τίς διευθύνσεις καί τά θέματά τους γιά νά τούς απαντήσουν από τό Μοναστήρι, πράγματα θαυμαστά καί περίεργα πού μόνο στήν Ορθοδοξία συμβαίνουν...

Επίσης, μία θαυμαστή καί ξεχωριστή περίπτωση παρουσιάζεται καί σήμερα  στό όρος Σινά, όπου σύμφωνα μέ τήν Παλαιά Διαθήκη παρουσιάσθηκε  ο Θεός στόν Μωϋσή σάν ένα είδος φωτιάς, πάνω σέ βάτο πού φλεγότανε χωρίς νά καίγεται...( φλεγομένη καί ού καιομένη ... όπως  σημειώνεται καί στό κείμενο ).

Εδώ λοιπόν, καί μόνο στήν περιοχή αυτή, όποια πέτρα τού βουνού νά σπάσεις θά βρείς μέσα σταμπαρισμένη τήν βάτο μέ τά μισχοειδή λουλουδάκια της .              

Κι΄ έχουν περάσει από τότε,  3.500  χιλιάδες  χρόνια !  

Τίς πέτρες αυτές μάλιστα, τίς πουλάνε οι  Βεδουϊνοι τού Σινά, σάν αναμνηστικό γιά τό προσκύνημα.

                       TO   ΑΘΑΝΑΤΟ   ΝΕΡΟ ...

Σημείο αναφοράς ακόμη, γιά τήν ορθότητα τής πίστεως είναι καί ο λεγόμενος Αγιασμός. Πρόκειται γιά ένα συνηθισμένο ασφαλώς νερό, από τό σπίτι ή τό πηγάδι μας πού εμείς οι ίδιοι προσφέρουμε σέ ιερέα Ορθόδοξο νά τό διαβάσει.

Είναι η γνωστή τελετή τού μικρού Αγιασμού πού γίνεται στά σπίτια ή στίς Εκκλησίες μέ τήν ανάγνωση ειδικών εκκλησιαστικών ευχών. Πίνουμε έπειτα ή ραντίζουμε αγιαστικά τούς χώρους εργασίας μας, τό σπίτι, μαγαζί, κτήματα, κλπ. όπως από αρχαιοτάτων χρόνων συνηθίζεται.

Δέν κατηγορούμε κανέναν άνθρωπο, σεβόμαστε τίς όποιες επιλογές του, είμαστε όμως υποχρεωμένοι  νά καταθέσουμε τήν αλήθεια.

Τό πού ακριβώς βρίσκεται η αλήθεια πίστεως καί η σωτηρία τής ψυχής μας φαίνεται καί από τά ακόλουθα.

 Νερό πού αγιάσθηκε από Ευαγγελικό, Πεντηκοστιανό ή Ρωμαιοκαθολικό ιερέα ( ως μή έχοντα Αποστολική διαδοχή καί ιερωσύνη λόγω τού Σχίσματος τών Εκκλησιών καί τής αιρέσεως ), ή ακόμη από μάρτυρες τού Ιεχωβά, Βουδιστές κλπ ( όσοι έχουν ), βρωμάει καί σκουληκιάζει, όπως τό συνηθισμένο καί παραμελημένο νερό...

Γι΄αυτό ακριβώς σέ αχιβάδες αγιασμού πού υπάρχουν σέ παπικές κυρίως εκκλησίες,  ρίχνουν μέσα λίγο αλάτι, γιά κάποια ελάχιστη, στοιχειώδη έστω, συντήρηση.

Η Ορθόδοξη Εκκλησία δέχεται ότι τό νερό αυτό, μετά τίς ευχές πού προαναφέραμε, γίνεται φορέας αγιαστικής χάριτος αλλά καί αδιόρατος θώρακας στίς προσβολές τών πονηρών πνευμάτων. Τό αγιασμένο αυτό νερό, ενάντια στούς νόμους  Βιολογίας καί Χημείας , διατηρείται αγνό καί πεντακάθαρο ακόμη καί εκατοντάδες χρόνια μετέπειτα.

Δέν μυρίζει, δέν σαπίζει, δέν αλλάζει χρώμα, δέν σκουληκιάζει.

Λένε ακόμη μερικοί, ότι ο βασιλικός πού  χρησιμοποιεί καμμιά φορά γιά ευκολία ο ιερέας στό ράντισμα, είναι αυτός πού έχει τίς αντισηπτικές ιδιότητες ... εκατοντάδων χρόνων. Βάλε δεντρολίβανο κύριε, έλεγε κάποιος θεολόγος, βάλε κλαδί ελιάς, βάλε τά δάκτυλά σου, τέλος πάντων μή βάζεις τίποτα, εάν νομίζεις ότι σού φταίει ο βασιλικός....

Μή φθάνουμε όμως καί στήν εμπάθεια γιά νά κουκουλώσουμε ένα πανάρχαιο Χριστιανικό Ορθόδοξο θαύμα πού άφησε ο Χριστός γιά τήν  ενημέρωσή μας ως πρός τήν αλήθεια τής πίστεως.

Αυτές οι Εκκλησιαστικές ευχές πού μπορούν νά διαβαστούν μόνο από Ορθόδοξο ιερέα, (όχι λαϊκό), επενεργούν σάν βομβαρδισμός μέ ακτίνες Γάμα, θά λέγαμε, διατηρώντας τό νερό όχι γιά ενα χρόνο (όπως γίνεται σέ κάποια τρόφιμα ), αλλά γιά δεκάδες καί εκατοντάδες  χρόνια.

Μπουκαλάκια πού βρέθηκαν μέ τέτοιο νερό  σέ θεμέλια παλαιών σπιτιών πού δόθηκαν γιά  πολυκατοικίες, είχαν  νερό ανέπαφο, καθαρό, καί πόσιμο. Εργολάβοι πολυκατοικιών πού τά συνάντησαν, έχουν νά διηγηθούν περίεργες  ιστορίες ...

Ποιός διατηρεί ανέπαφο τό νερό ;

Είναι τό  Αγιον Πνεύμα, Θεός αληθινός καί ολοζώντανος, τό τρίτο πρόσωπο τής Αγίας Τριάδος, τό οποίο ο ιερέας μέ τίς ευχές παρακαλεί νά έλθει καί νά αγιάσει τό νερό καί αυτούς πού θά τό χρησιμοποιήσουν.

Μετά από όλα αυτά, είναι ποτέ δυνατόν νά δεχθούμε τήν θεωρία ισοπεδώσεως τού Οικουμενισμού καί τής Παγκόσμιας Θρησκείας  ότι, " Χριστιανοί καί Βουδιστές, Εβραίοι καί  Μουσουλμάνοι, Ινδιάνοι καί αιρετικοί, τόν ίδιο Θεό έχουμε, τό όνομα μόνο αλλάζει ..."

Πιστεύουν όλοι αυτοί, στόν Αγιο Τριαδικό Θεό, στόν Χριστό, στήν Παναγία, καί στούς Αγίους ;

Καί τί ένωση μπορεί νά γίνει, ανάμεσα σ΄ ένα δηλητηριασμένο καί σ΄ ένα καθαρό νερό;  

Απλούστατα, θά δηλητηριαστεί κι΄ εκείνο...

Καί  μόνο τούς Τούρκους νά πάρουμε, δέν γνωρίζουμε ακριβώς μέχρι σήμερα, πόσες χιλιάδες κατέσφαξαν μόνο καί μόνο γιατί ήσαν Χριστιανοί, καί μάλιστα μέ φρικτά βασανιστήρια, από τήν μάχη τού Ματζικέρτ καί έπειτα.                                                                                                                                                            

Οταν ο Χριστός μυστικά σέ καθοδηγεί πού είναι η αλήθεια, όταν αυτά πού συμβαίνουν στήν Ορθοδοξία, αλλού δέν συμβαίνουν, όταν σού δείχνει ποιούς αναγνωρίζει απέναντί του μέ ιερωσύνη καί ποιούς όχι, εμείς τί μπορούμε νά πούμε;                                                    

Ο καθένας, άς κρίνει πλέον μόνος του καί άς αναλάβει τίς ευθύνες του...

                                                           

   ΤΑ  ΛΟΥΛΟΥΔΙΑ  ΤΟΥ  ΣΤΑΥΡΟΥ...

Συνεχίζοντας τήν παράθεση εμπειριών πίστεως θά αναφερθούμε τώρα στά λεγόμενα  Σταυρολούλουδα.

Πρόκειται γιά συνηθισμένα άνθη πού προσφέρονται από τούς πιστούς στίς Ορθόδοξες Εκκλησίες δυό φορές τόν χρόνο, γιά τήν διακόσμηση τού Σταυρού τού Χριστού. Οι δυό αυτές ημερομηνίες είναι στίς 14  Σεπτεμβρίου εορτή τής Υψώσεως τού Τιμίου Σταυρού, καθώς καί η Γ΄ Κυριακή τών Νηστειών  τής Μεγάλης Σαρακοστής τού Πάσχα, τής λεγομένης Κυριακής τής Σταυροπροσκυνήσεως.

Οσα λουλούδια, ( καί μόνον αυτά ), τοποθετηθούν στόν δίσκο τής Εκκλησίας καί επάνω τους διαβασθούν οι ειδικές ευχές τού Σταυρού, αποκτούν μία ασυνήθιστη γιά τήν ανθρώπινη λογική ιδιότητα καί δύναμη. Τά λουλούδια αυτά συνήθως είναι βιολέτες, βασιλικό, δενδρολίβανο, πανσέδες, γαρύφαλλα, καί ότι άλλο άνθος έχουμε προσφέρει.

Αν στό τέλος τής Λειτουργίας ζητήσουμε από τόν ιερέα λουλουδάκι από τόν δίσκο ( όχι όμως από αυτά, πού δίνουν έξω ), καί τό βάλουμε μέ πίστη επάνω σέ ζυμάρι γιά νά φτιάξουμε ψωμί, τότε θά ιδούμε ότι τό ζυμάρι αυτό, (στό οποίο δέν έχουμε βάλει, ούτε προζύμι ούτε μαγιά όπως κανονικά  γίνεται γιά νά φτιαχτεί ψωμί ), ότι θά αρχίσει νά φουσκώνει, νά ζωντανεύει, καί νά κινείται πρός τά επάνω  διογκούμενο.

Αν όμως βάλουμε ένα λουλούδι αδιάβαστο τότε τό ζυμάρι δέν κινείται παραμένοντας ουδέτερο.

Αυτό, είναι ένα ακόμη θαύμα τής ζωντανής παρουσίας καί τής  δυνάμεως τού Αγίου Πνεύματος, πού μόνο μέ πίστη καί παρατηρητικότητα μπορούμε νά αντιληφθούμε.

Οι Αγιορείτες μοναχοί, αλλά καί πιστοί Χριστιανοί, χρησιμοποιούν τακτικά τήν μέθοδο αυτή γιά νά φτιάξουν πρόσφορα γιά τήν Εκκλησία αλλά καί ψωμί, όταν ξεμένουν από μαγιά ή προζύμι.

 

Ο  ΙΟΡΔΑΝΗΣ  " ΕΣΤΡΑΦΗ ΕΙΣ ΤΑ ΟΠΙΣΩ..."

 

Βιβλικό θαύμα επαναλήφθηκε στον ποταμό Ιορδάνη κατά την ημέρα τών Θεοφανείων, όπως μετέδωσε τό Ρωσικό Πρακτορείο Ειδήσεων Interfax-Religon  

Μόσχα, 24 Ιανουαρίου 2006

"Κάπου πέντε χιλιάδες προσκυνητές από διάφορες χώρες έγιναν μάρτυρες ενός θαύματος το οποίο σημειώθηκε στόν Ιορδάνη ποταμό την ημέρα τών Θεοφανείων.

Αμέσως μετά, αφ΄ ότου ο Πατριάρχης Θεόφιλος των Ιεροσολύμων τέλεσε την ευλογία των υδάτων, ο Ιορδάνης ποταμός σταμάτησε την ροή του και άρχισε να κυλάει προς τα πίσω, όπως έγινε αμέσως μετά το βάπτισμα του Χριστού, γράφει η ημερήσια εφημερίδα *Zhizn* (Ζωή).

Καί συνέβη αυτό, αμέσως μετά αφ΄ ότου ασημένιοι σταυροί ρίχτηκαν στα ήρεμα νερά μετά από προσευχή. Τότε, ο ποταμός άρχισε να κοχλάζει.

Μια αναταραχή δημιουργήθηκε, και η ροή των υδάτων στράφηκε προς τα πίσω για αρκετά λεπτά.

Καί μιά εκστατική κραυγή από 5.000 περίπου ανθρώπους αντήχησε στήν έρημο τής Ιουδαίας...

Όμως, μήπως τό ίδιο ακριβώς δέν είχε συμβεί εδώ καί 2000 χρόνια, στήν βάπτιση τού Χριστού στόν ποταμό Ιορδάνη; διερωτάται ή εφημερίδα  *Zhizn* !!!



 

                                  ΤΑ  ΑΓΙΑ  ΛΕΙΨΑΝΑ      

Διάσπαρτος είναι ο Ελληνικός χώρος από Αγια λείψανα. Ολα αυτά είναι τεμάχια ιερών οστών ή καί ολόσωμα σκηνώματα Αγίων ανθρώπων πού είτε ασκήτεψαν σέ σπηλιές, βουνά, καί ερημιές τής γής, είτε αποκεφαλίστηκαν, σφαγιάσθηκαν, γδάρθηκαν ζωντανοί, κάηκαν κλπ. από ειδωλολάτρες βασανιστές, αλλόδοξους (κυρίως Τούρκους ) αξιωματούχους , ανήμερους πειρατές, καί αρνησίθρησκους προδότες. Γιατί είχαμε καί από αυτούς ...

Ο λόγος καί η αιτία τών μαρτυρίων τους ήταν, τό ότι δέν δέχθηκαν νά θυσιάσουν λατρευτικά δίνοντας τιμή Θεού, σέ ξόανα καί είδωλα τής φαντασίας τών ανθρώπων, τό ότι αρνήθηκαν έως θανάτου νά λιβανίσουν αγάλματα, φίδια, ζώα, καί αστέρια τής κτίσεως,  μένοντας σταθερά καί αμετάκλητα στήν πίστη τους στόν αληθινό Θεό καί στό Ευαγγέλιό Του.

" Οι θεοί τών ανθρώπων δαιμόνια είναι " καί " ούκ έσονται έτεροι θεοί πλήν εμού, τού ενός καί αληθινού " παραγγέλνει ο Κύριος.

Είναι οι πραγματικοί Χριστιανοί τών μεγάλων διωγμών τού Δέκιου καί Διοκλητιανού, τού Νέρωνα καί τού Παραβάτη Ιουλιανού, τού Μωάμεθ τού Πορθητού καί τών γενίτσαρων, πασάδων, καί χοτζάδων τής Οθωμανικής αυτοκρατορίας πού τά αποτελέσματα τής τακτικής τους πλήρωσε ο Ελληνισμός, στήν Σμύρνη το  1922 , στήν Πόλη τό 1955 , στήν Κύπρο τό 74, καί ο Θεός ξέρει σέ ποιά άλλη εποχή τί μάς επιφυλάσσει...

Ομως, αυτά τά Αγια πρόσωπα πού αρχικά αναφέραμε , καί πού αγίασαν μέ τούς εν Χριστώ κόπους  ή τά μαρτύριά τους , υπάρχουν καί σήμερα ,  εκατοντάδες καί χιλιάδες  χρόνια από τήν εποχή τους. Αρκετές φορές μυροβλύζουν  καί ευωδιάζουν τά ιερά λείψανά τους , δείχνοντας έτσι τήν ευαρέσκεια τού αληθινού Θεού, τού Χριστού , γιά τόν Οποίον  τόσα υπέφεραν...

Μόνο στά Επτάνησα υπάρχουν σήμερα τέσσερα  ιερά καί άφθαρτα λείψανα , καί είναι ο Αγιος Γεράσιμος στήν Κεφαλονιά  ( 400 χρόνων), ο Αγιος  Σπυρίδων στήν Κέρκυρα ( 1700 χρόνων),  ο Αγιος Διονύσιος  στήν Ζάκυνθο (380 χρόνων ), καί τέλος η Αγία Θεοδώρα η Αυγούστα  πού υπήρξε σύζυγος τού τελευταίου Εικονομάχου βασιλέως Θεόφιλου, πιστή Χριστιανή όμως η ίδια πού αγίασε.

Τό ιερό της λείψανό, ακέραιο καί ολόσωμο,  βρίσκεται στήν Κέρκυρα καί είναι ηλικίας  1.135  χρόνων !

Λείψανα χωρίς ταρίχευση, μαλακά καί ευλύγιστα, ιερά καί άγια, πού θαυματουργούν στούς "μετά πίστεως προσερχομένους " .

Είναι τά θαύματα τού Θεού, γιά νά πιστέψουμε εμείς οι σύγχρονοι.

Πιστεύουμε όμως ;

           ΑΝΕΞΗΓΗΤΑ ΦΑΙΝΟΜΕΝΑ ...

"... Πρίν αρκετά χρόνια " διηγείται ένας φίλος , " σ΄ένα ταξίδι μου στήν Κεφαλονιά , συνέπεσε νά τύχω στήν εορτή τού Αγίου Γερασίμου,  καί στήν ολονύκτια αγρυπνία του.

Εκεί, γιά πρώτη φορά  κατάλαβα τήν δύναμη τών πονηρών πνευμάτων. Μέχρι τότε πίστευα στόν Θεό, αλλά μέ τόν τρόπο μου. Νόμιζα, ότι όσα άκουγα γι΄αυτά τά πράγματα, ήταν πολυλογίες  θρησκολήπτων ανθρώπων καί τίποτα περισσότερο.

Μέ μιά  μονοκονδυλιά, χωρίς νά ψάξω σέ βάθος τά πράγματα, είχα αποκλείσει τήν ύπαρξη τών δυνάμεων τού σκότους καί τής καταστροφής. Ομως, ο Θεός είχε άλλα σχέδια γιά μένα ...

Βρέθηκα στό Μοναστήρι τού Αγίου Γερασίμου , καί όσα συνάντησα εντυπώθηκαν βαθειά στό μυαλό μου. Οι άγριες φωνές τών δαιμονισμένων ανθρώπων, οι κραυγές " μ΄ έκαψες Γεράσιμε, μ΄ έκαψες Καψάλη " , καί μάλιστα από νέους ανθρώπους πού σπαρταρούσαν στό δάπεδο όταν βγήκαν τά Αγια , ή στήν Παράκληση τού Αγίου , υπήρξαν γιά μένα καταστάσεις μεγάλου προβληματισμού.

Κατάλαβα, ότι εκεί πέρα, συνέβαινε κάτι περισσότερο από αυτό, πού εμείς οι άλλοι μπορούσαμε νά αντιληφθούμε...                                                                    

Κάποιες " δυνάμεις " πού δέν βλέπαμε ,  ευρίσκονταν  σέ πόλεμο μέ κάποιες  "άλλες " ...

Συνέπεσε όμως κι΄ ένα περιστατικό πού κυριολεκτικά μέ καθήλωσε.                    

Μία κοπέλα, μοντέρνος τύπος , πού από ώρα φώναζε καί βλαστήμαγε, έτρεξε γρήγορα, σάν βέλος θά έλεγα, κι΄ άρπαξε από τά πέτα τού σακακιού του έναν άγνωστό της νεαρό,  (πού όπως μάθαμε αργότερα,  μόλις πρό δύο ημερών είχε έλθει από τήν Αυστραλία ), καί τραντάζοντάς τον,  κυριολεκτικά τόν  "ξεσκόνισε ...".

" Ρέ  Γιάννη,τού έλεγε, άφησες τήν αραββωνιάρα σου τήν Ντίνα στήν Καμπέρα, κι΄ ήλθες εδώ στόν Καψάλη... Κι΄ είχες καί τήν άλλη, τήν παντρεμένη... Γιατί ρέ, τί καλύτερο βρήκες εδώ πού ήλθες ;  Καί στό δρόμο, πήγε νά πέσει καί τό αεροπλάνο πάνω από τήν Σιγκαπούρη ... Εγώ ήμουνα εκείνος ρέ , πού θά τόρριχνα τό αεροπλάνο, αλλά δέν μέ άφησε ο Ναζωραίος μέ τόν Γεράσιμο , καί γλυτώσατε ..."

Ελεγε ονόματα  ανθρώπων , αγνώστων  της , έλεγε περιστατικά σέ χώρες μακρινές , χιλιάδες μίλια από τήν Κεφαλονιά , ήταν γυναίκα καί έλεγε,  εγώ ήμουνα "εκείνος " ( γένος αρσενικό ), καί τέλος τούς είχε γλιτώσει από τού χάρου τά δόντια ο Χριστός ο Ναζωραίος , καί ο Αγιος Γεράσιμος ...

Αυτή η άγνωστη " δύναμη " λοιπόν,  ήτανε " πρόσωπο " ,  είχε αντίληψη καί διάκριση τών πραγμάτων, έλεγε  είμαι "εκείνος ", είδα τό ένα, ξέρω τό άλλο, καί μόνο ο Χριστός καί οι Αγιοι μπορούσαν νά τόν βάλουν τελικά στήν άκρη " .

Είναι λοιπόν Θεός αληθινός ο Χριστός , καί οι Αγιοι πού γιά τόν Χριστό εμαρτύρησαν , είναι φορείς δυνάμεως ανώτερης τών δυνάμεων τού σκότους.

Ρώτησα έναν ιερέα πού έμενε από μέρες στό  μοναστήρι, καί μού είπε .

"Αυτά πού άκουσες  δέν είναι τίποτα, από όσα πραγματικά συμβαίνουν. Τήν  κοπέλα αυτή τήν έχουν φέρει από τήν Ξάνθη.  Είχε μπλέξει μέ κάτι συμμαθήτριές της καί είχανε πάει σέ κάποιο Χρήστο από τό Γάζωρο νά τούς πεί ...τό μέλλον τους.

Μετά από αυτό, η κοπέλα δαιμονίστηκε,  καί τώρα τήν γυρίζουν στά μοναστήρια.  Ωρες - ώρες λέει καί μυστικά. Οπως αυτά πού είπε προηγουμένως, στόν νεαρό μέ τό μπέζ  σακκάκι.

Πρόσεξε όμως. Οι  Αγιοι Πατέρες λένε νά μή έχουμε εμπιστοσύνη σέ δαιμονισμένους. Λένε καμμιά φορά μυστικά, όσα τούς επιτρέπει ο Χριστός νά πούνε, αλλά λένε καί αρκετά δικά τους ψέμματα. Σού λένε πέντε σωστά καί αφού τούς δείξεις τυφλή εμπιστοσύνη, σού πετάνε καί ένα ψέμα κυρίως γιά νά σέ βάλουνε νά σκοτωθείς μέ κάποιους συνανθρώπους σου.

Μόνο σέ εξομολογημένους μέ ειλικρίνεια, μπλοκάρονται...

Φανερώνουν μυστικά, πού δέν είναι εξομολογημένα, καί μάλιστα σέ Ορθόδοξο ιερέα.

Πέρυσι είχα γνωρίσει δυό Ιταλούς Καθολικούς, σοβαρούς καί θεοφοβούμενους κατά τά άλλα, πού όσα είχαν εξομολογηθεί στόν Καθολικό ιερέα τους, όπως μού έλεγαν, τούς τά πέταξε ένας δαιμονισμένος στήν Ζάκυνθο.

Γιατί ήσαν στήν ουσία ανεξομολόγητοι...

Ό δαιμονισμένος ήταν  Ελληνας, καί μάλιστα δέν ήξερε καθόλου Ιταλικά, όπως μετά τούς είπε, μέσω γνωστού του πού ήξερε τήν γλώσσα. Τούς έλεγε μάλιστα κρυφές αμαρτίες τους , σέ άπταιστη Ιταλική, καί μέ προφορά Τοσκάνης..."

Ενα σχετικό περιστατικό αναφέρεται στήν Αγία Γραφή, στίς Πράξεις τών Αποστόλων (ΙΘ΄ 13 ). Εκεί, στήν Εφεσσο υπήρχαν επτά πρόσωπα , γυιοί τού Ιουδαίου αρχιερέως ονόματι Σκευά, πού ήσαν εξορκιστές δαιμονιζομένων ανθρώπων, σύμφωνα μέ τό Εβραϊκό τυπικό.

Βλέποντας λοιπόν τήν δύναμη εξουσίας γιά εκβολή δαιμονίων είς τό όνομα τού Ιησού Χριστού, πού χρησιμοποιούσε ο Παύλος, θέλησαν καί αυτοί νά χρησιμοποιήσουν τό όνομα τού Χριστού, χωρίς κατά βάθος νά πιστεύουν σ΄ Αυτόν.

" Αποκριθέν δέ τό πνεύμα τό πονηρόν ", σημειώνει η Γραφή, "είπε, τόν Ιησούν γιγνώσκω καί τόν Παύλον επίσταμαι, υμείς δέ τίνες εστέ ; ".

Ποιοί  είσθε δηλαδή εσείς , πού χρησιμοποιείτε αυτά τά Μεγάλα ονόματα πού όμως δέν πιστεύετε.

".... καί εφαλλόμενος ( καί ορμήσας μέ λύσσα ) επ΄ αυτούς ο άνθρωπος, εν ώ ήν τό πνεύμα τό πονηρόν, καί κατακυριεύσας αυτών ίσχυσε κατ΄ αυτών, ώστε γυμνούς καί τετραυματισμένους  ( τούς ξέσχισε δηλαδή ) εκφυγείν εκ τού οίκου εκείνου.... καί επέπεσε φόβος επί πάντας ... καί ήρχοντο  εξομολογούμενοι καί αναγγέλλοντες τάς πράξεις αυτών...".                                            

Εδώ, γίνεται καί αναφορά στό μυστήριο τής ιεράς εξομολογήσεως .

Ομως τό θέμα αυτό είναι πολύ μεγάλο, καί κάποτε, πρώτα ο Θεός, θά επανέλθουμε...

                     ΤΟ  ΑΓΙΟ  ΦΩΣ

                                   

 

Στα βάθη των αιώνων χάνονται οι πληροφορίες, για το ακριβές έτος που για πρώτη φορά εμφανίσθηκε το Άγιο Φώς, στο Ναό της Αναστάσεως των Ιεροσολύμων. Τα εγκαίνια του πρώτου Ναού έγιναν στις 13 Σεπτεμβρίου στα 330 μ.Χ. επί βασιλείας του Μεγάλου Κωνσταντίνου.

Στα εγκαίνια παρίστατο ασφαλώς και η Αγία Ελένη, η οποία είχε κατέβει στην Αγία Πόλη αρκετούς μήνες νωρίτερα ψάχνοντας για τον Τίμιο Σταυρό.

Ο πατριάρχης και ιστορικός Δοσίθεος Ιεροσολύμων στην Εκκλησιαστική του ιστορία "περί των Ιεροσολύμοις Πατριαρχευσάντων" ( Δωδεκάβιβλος ), στο Β’ βιβλίο – κεφ. Α’ σχετικά αναφέρει:

" …η δε Βασίλισσα (Ελένη) μετά χαράς μεγάλης και φόβου ανελομένη τον ζωοποιόν Σταυρόν , και ασπασαμένη προσεκύνησε, και εξ εκείνου ήρξατο η εορτή της υψώσεως εις τα Ιεροσόλυμα μετά το ευτρεπισθήναι δηλαδή τον περιβόητο Ναόν, τής τού Χριστού Αναστάσεως ….

Ει και ύστερον, δια το ουράνιον φώς του αγίου Τάφου, μετετέθη είς τήν Μεγάλην Τεσσαρακοστήν…" ( δηλ. τήν Κυριακή τής Σταυροπροσκυνήσεως).

Τι είναι όμως το Αγιο Φώς, και πως παρουσιάζεται;

Εμείς γνωρίζουμε ότι το βράδυ του Μεγάλου Σαββάτου , λίγο πριν αρχίσει η θεία λειτουργία της Αναστάσεως, σβήνουν όλα τα φώτα του ναού και ο ιερέας ανάβει το κερί του με φώς από την ακοίμητο κανδήλα της Αγίας Τραπέζης, δίνοντας ακολούθως το φώς αυτό στους πιστούς για το "Χριστός Ανέστη" που θα ακολουθήσει καθώς και για την Αναστάσιμη θεία Λειτουργία.

Ανάβουν λοιπόν οι πιστοί τα κεριά τους με φώς που προϋπάρχει στην Αγία Τράπεζα.

Αυτό όμως, που μια φορά τον χρόνο συμβαίνει στον Ναό της Αναστάσεως στά Ιεροσόλυμα, ξεφεύγει από τα ανθρώπινα όρια και έχει σχέση, με τήν προσωπική παρουσία του Χριστού, στον τόπο συγκεκριμένα της ταφής του , που εδώ και 2000 χρόνια συνέβη.

Στις 12 λοιπόν το μεσημέρι του Μεγάλου Σαββάτου, έρχεται με μεγάλη συνοδεία ο Πατριάρχης Ιεροσολύμων με τους Αρχιερείς και ιερείς των Αγίων Τόπων, παρουσία των Καθολικών, Αρμενίων, Προτεσταντών, ετεροδόξων αλλά και αλλόδοξων (Μωαμεθανών και Εβραίων), αλλά και πρεσβευτών ξένων Κρατών και Δογμάτων όπως και παρουσία της Ισραηλινής Αστυνομίας για την επιτέλεση της λεγόμενης Τελετής του Αγίου Φωτός.

Να σημειώσουμε ακόμη ότι το κουβούκλιο του Πανάγιου Τάφου (εντός του οποίου υπάρχει η μαρμάρινη πλάκα επι της οποίας ο Εβραίος βουλευτής Ιωσήφ ο από Αριμαθαίας εναπέθεσε το σώμα του Θεανθρώπου Ιησού Χριστού) έχει ελεγχθεί,  σπιθαμή προς σπιθαμή από ειδική επιτροπή (ακόμη και εχθρευομένων την Ορθοδοξία) για οποιαδήποτε μορφής απάτη.

Έλεγχοι βέβαια που γίνονται για 1.670 περίπου χρόνια…..

Εχει επίσης μετά από έλεγχο σφραγισθεί, μέ ειδικές σφραγίδες, ή πόρτα  τού Παναγίου Τάφου, ενώ τόσο ο Ισραηλινός πολιτικός διοικητής τής Ιερουσαλήμ όσο καί ό διευθυντής τής Ισραηλινής Αστυνομίας ελέγχουν σχολαστικά τόν Πατριάρχη όπως  προαναφέραμε, ώστε νά μή έχει επάνω του οτιδήποτε μπορεί νά προκαλέσει φωτιά.

Ολα αυτά γίνονται, παρουσία τού κόσμου, καί ειδικώς παρουσία του Αρμένιου Πατριάρχου ή αντιπροσώπου αυτού, και μάλιστα "ως μάρτυρος κατηγορίας" για τήν περίπτωση και εδώ "κακόβουλου ορθοδόξου απάτης".

Μη ξεχνάμε επίσης, ότι ακόμη και σήμερα, τα κλειδιά του Ναού της Αναστάσεως δεν τα έχουν Ορθόδοξοι  αλλά  Μωαμεθανοί , από πάππου προς πάππου από αρχαιοτάτων χρόνων καταλήψεως υπό των Αράβων της Αγίας Πόλεως, και επί "κληρονομική διαδοχή".

Το Άγιον Φώς ούτε μια φορά δεν έχει δοθεί σε ετεροδόξους (Λατίνους και Αρμενίους) παρ’ όλες τις δολοπλοκίες των Φράγκων της πρώτης μέχρι και της ογδόης Σταυροφορίας (1096-1270), την κατοχή των Αγίων Τόπων από τον Ριχάρδο τον Λεοντόκαρδο μέχρι τον Σαλαδίνο της Αιγύπτου, κι ακόμη από τις πιέσεις και "συνεργασίες" των Αρμενίων με τις τότε, κατά καιρούς δυνάμεις κατοχής, προς απόκτηση δικαιωμάτων ισχύος επί των Αγιοταφικών προσκυνημάτων.

Αυτά, από πλευράς ιστορικής αναδρομής, ελέγχου και διαφάνειας.

Εισερχόμενος τώρα ο Πατριάρχης στον Πανάγιο Τάφο γονατίζει και προσεύχεται, παρακαλώντας τόν Κύριο Ημών Ιησού Χριστό νά στείλει τό Αγιο Φώς, σάν δώρο αγιασμού γιά τούς ανθρώπους.

 Σε λίγο το πέτρινο μάρμαρο του Παναγίου Τάφου αρχίζει να ιδρώνει και  εμφανίζεται ένα γαλάζιο, συστρεφόμενο, ουράνιο Φώς το οποίο ανάβει αυτομάτως, τα 33 κεριά (όσα τα χρόνια του Χριστού) που κρατάει ο Πατριάρχης.

Ακολούθως το Φώς αυτό βγαίνει σαν φωτεινός ανεμοστρόβιλος έξω από το Άγιο Κουβούκλιο και ξεχύνεται στο Ναό της Αναστάσεως που είναι γεμάτος από 5.000 περίπου κόσμο, ανάβοντας μάλιστα με φωτεινές αστραπές τα σβηστά κανδήλια ψηλά στην Εκκλησία ή και τα σβησμένα κεριά,  π ι σ τ ώ ν  προσκυνητών που βρίσκονται γερμένοι (για να ιδούν το θέαμα) στους εσωτερικούς εξώστες – μπαλκόνια του Ιερού Ναού, όπως άλλωστε τα τελευταία χρόνια  βλέπουμε και από την Ελληνική Τηλεόραση.


           ΜΙΑ ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ ΕΜΠΕΙΡΙΑ...

Η μαρτυρία στήν οποία τώρα θά αναφερθούμε, είναι η μόνη πού έχουμε συναντήσει νά φθάνει μέχρι τά άδυτα του χώρου του Αγίου Φωτός, εκεί πού ανθρώπινο μάτι στην δεδομένη στιγμή δεν μπορεί να εισχωρήσει, πλην ενός, πού είναι ο ίδιος ο Πατριάρχης .

Από το βιβλίο  «ΕΙΔΑ ΤΟ ΑΓΙΟ ΦΩΣ », του γνωστού Κύπριου Αρχιμανδρίτου π.Σάββα Αχιλέως θα δανεισθούμε τώρα αυτή την περιγραφή.

Βασίζεται σε μία συνέντευξη πού είχε δώσει πρό ετών, ο τότε φύλακας του Παναγίου Τάφου π. Μητροφάνης (έχει κοιμηθεί ήδη), και ο οποίος, παρ΄όλο πού ήταν φύλακας εξ΄απορρήτων του Παγκόσμιου αυτού προσκυνήματος και διαρκούς θαύματος, εν τούτοις διατηρούσε κάποια ίχνη καλόπιστης αμφιβολίας, επιζητώντας όμως να βρεί την αλήθεια.

Τό περιστατικό συνέβη τό 1926 , επί Πατριάρχου Ιεροσολύμων  Δαμιανού τού Α΄.

Ας δούμε το σχετικό κείμενο.

«…Όταν οι αιρετικοί αρχηγοί των ξένων δογμάτων, πάρουν την ευλογία από τον Πατριάρχη, τότε εκείνος βγαίνει από τον Ναό της Αναστάσεως και έρχεται απέναντι τού Ιερού Κουβουκλίου. Εκεί, σε ειδικές θέσεις κάθονται όλοι οι πρεσβευτές του κόσμου, οι αρχές της πόλεως, οι πρόξενοι, οι διευθυντές και αξιωματικοί της Αστυνομίας.

Πλήθος επισήμων και ανεπισήμων ανθρώπων και εκπροσώπων του λαού. Από τις 10 η ώρα το πρωϊ του Μεγάλου Σαββάτου ως τις 11 γίνεται μεγάλος έλεγχος. Εξουσιοδοτημένα άτομα μπαίνουν μέσα στον Πανάγιο Τάφο. Επάνω από το ιερό αυτό μνημείο της Ορθοδοξίας υπάρχουν κρεμασμένα 43 κανδήλια ολόχρυσα αναμμένα, ημέρα και νύχτα, εκ των οποίων:

13 κανδήλια ανήκουν στους Ορθόδοξους

13 κανδήλια ανήκουν στους Λατίνους

13 κανδήλια στους Αρμενίους

και 4 στους Κόπτες Μονοφυσίτες.

Όλα σχηματίζουν ένα παραπέτασμα από χρυσάφι. Μέσα στον Πανάγιο Τάφο μπαίνουν την τελευταία ώρα, μόνο τα εξουσιοδοτημένα άτομα. Σκοπός τους είναι να σβήσουν τα 43 αναμμένα κανδήλια. Για όλη αυτή την τάξη του Αγίου Φωτός γίνεται αυστηρός έλεγχος και διαρκής παρακολούθηση.

 Παρακολουθούν τά πάντα, εκπρόσωποι των Λατίνων, των Αρμενίων και των Κοπτών μαζί με τον Ορθόδοξο επιτετραμμένο. Όλα αυτά, έχουν ένα και μόνο σκοπό. Μήπως σκοπίμως ή κατά λάθος, παραμείνη αναμμένο κανδήλι ή υπάρξει κάτι άλλο, πού είναι δυνατόν να μεταδώσει φώς.

Γίνεται πλήρης συσκότιση του Παναγίου Τάφου καί ακολουθεί δεύτερος και τρίτος έλεγχος. Πρέπει να εξακριβωθεί ότι κανένα άτομο δεν βρίσκεται μέσα στον Τάφο. Στις 11 το πρωϊ ακολουθεί η διαδικασία σφραγίσεως του Παναγίου Τάφου με δυό τεράστιες κορδέλες σε σχήμα «Χ» στις 4 γωνίες τής πόρτας, και μέ λειωμένο καθαρό κερί με τις μεγάλες σφραγίδες του Πατριαρχείου Ιεροσολύμων πάνω τους.

Η πράξη αυτή θυμίζει την απεγνωσμένη προσπάθεια των Εβραίων αρχόντων να σφραγίσουν τον ίδιο αυτό Τάφο, εδώ και 2000 χρόνια, για να μη κλαπεί ο Μεγάλος νεκρός.

Ζήτησαν μάλιστα κουστωδία-φρουρά από τον Πιλάτο « σφραγίσαντες τον τάφον μετά της κουστωδίας» όπως σημειώνουν χαρακτηριστικά τά Ευαγγέλια. Ερχόμενος τώρα ο Πατριάρχης με μεγαλοπρεπή συνοδεία, γίνεται Λιτανεία γύρω από το Ιερό Κουβούκλιο, και ακολούθως εξονυχιστικός έλεγχός του Πατριάρχη, παρουσία των επισήμων, ενώ στίς 12 ακριβώς θα κοπούν οι σφραγίδες ελέγχου για να μπεί μέσα.

Άς δούμε όμως τις αποκαλύψεις του φύλακα του Παναγίου Τάφου, μοναχού Μητροφάνη, για το πώς είδε το Άγιο Φώς, το Μεγάλο Σάββατο του 1926.

ΕΝΑ ΠΡΩΤΟΦΑΝΕΣ ΤΟΛΜΗΜΑ !

« Ήταν ακριβώς, δωδεκάμισυ το βράδυ τής Μεγάλης Παρασκευής προς το Μεγάλο Σάββατο. Η προετοιμασία μου ( γι΄αυτή την επιχείρηση) αποτελείτο από ένα μικρό φακό, «φαναράκι», και λίγο νερό σ΄ένα μικρό δοχείο. Ήταν τόσο λίγο, ίσα για να ξεδιψάσει κανείς στις ώρες της αγωνίας μου. Τίποτα άλλο δεν με απασχολούσε πιά, αν και ήμουνα σίγουρος για την επιτυχία μου.

Θα έλυνα μια διά παντός την απορία μου, και θα εγνώριζα ένα μυστικό πού κανείς μέχρι σήμερα δεν μπορούσε να γνωρίζει. Όταν τελείωσα κάθε λεπτομέρεια φώναξα τον βοηθό μου π.Νίκανδρο, να μού φέρει την σκάλα. Είμαστε εντελώς μόνοι. Την στερέωσα, και ανέβηκα λέγοντάς του να πάρη την σκάλα, γιατί μόλις τελείωνα από τον καθαρισμό ψηλά, θα κατέβαινα πηδώντας κάτω.

Ετσι και έγινε.

Δεν είμαι σε θέση ούτε και έχω την δύναμι να περιγράψω τά αισθήματά μου. Τις ώρες εκείνες έζησα μία κατάσταση αλησμόνητη, γεμάτη φόβο και τρόμο. Κρύος ιδρώτας με περιέλουζε, τρέμοντας σε όλο μου το σώμα. Δεν θα διέφερα από μελλοθάνατο πού τον πηγαίνανε για εκτέλεση.

Ενας φόβος πρωτοφανής και πρωτόγνωρος με συγκλόνιζε, και ένα ερώτημα έντονο και ελεγκτικό με αναστάτωνε, μέσα στην κρύπτη μου στο σκοτάδι….

«Ποιος άλλος, μού έλεγε, τόλμησε ποτέ κάτι τέτοιο, στην μακρόχρονη Χριστιανική ιστορία του Παναγίου Τάφου; Εσύ, με ποιο δικαίωμα το αποφάσισες; Αν σε ανακαλύψουν εδώ πάνω κρυμμένο, π.Μητροφάνη, φαντάζεσαι τι έχει να γίνει, και ποιά άπολογία θα τολμήσεις να δώσεις ; ».

Όμως μέσα στις απαίσιες σκέψεις μου ορθωνόταν και η επιμονή μου. Επρεπε να μάθω για το Αγιο Φώς! Αν ήταν πράγματι θαύμα, ή αν ήταν κοροϊδία και απάτη…Σε λίγο άρχισα πάλι να πέφτω σε μεταμέλεια.

Σαν κάποιος να με έσπρωχνε λέγοντάς μου. «κατέβα κάτω γρήγορα, όσο έχεις καιρό. Γιατί σε λίγο θα αρχίσει η λειτουργία των Ορθοδόξων, μέχρι τις 4 το πρωϊ. Μετά θα έλθουν οι Αρμένιοι, κι΄εσύ θα είσαι αναγκασμένος να παραμένεις εδώ κουλουριασμένος, ακίνητος, αμίλητος, και ατάραχος. Κι΄αν δεν αντέξεις ;

Θα ακολουθήσουν μετά οι Λατίνοι, ως τις 6.30 το πρωϊ. Θα είσαι ακίνητος; Κι΄αν βήξεις; Αλλοίμονό σου τι έχεις να πάθεις, π. Μητροφάνη, έλεγα, ελεεινολογώντας τον εαυτό μου. Όλος ο κόσμος πιστεύει στό θαύμα αυτό, εσύ μόνο δεν πιστεύεις, κι΄είσαι και φύλακας του Παναγίου Τάφου, άθλιε…».

Επί τέλους, στις 2 μετά τά μεσάνυκτα προς το Μεγάλο Σάββατο ο Ορθόδοξος ιερέας άρχισε την λειτουργία. Μετά, στις 4 κατέφθασαν οι Αρμένιοι, με την μονότονη, χωρίς αλλαγή ήχων ψαλμωδία τους. Στο τέλος, ήλθαν και οι Λατίνοι. Με στόμα κατάξερο από την αγωνία μου, πού το δρόσιζα βάζοντας λίγο νερό στα χείλη μου, και υποχρεωμένος να ακούω τά πάντα κρυμμένος, περίμενα την συνέχεια.

Τέλος, αποχωρώντας και ο τελευταίος Λατίνος, κατέφθασε ο γέροντάς μου, ο π. Ανατόλιος.

Παρακολουθούσα με κάθε λεπτομέρεια τις κινήσεις του, προσπαθώντας να επισημάνω τίποτα ύποπτο. Κι΄ όταν στις 11 το πρωϊ σφραγίσθηκε ο Τάφος και μέσα στο Αγιο Κουβούκλιο πού ήμουν κρυμμένος απλώθηκε βαθύ σκοτάδι, άναψα το φακό μου.

Πάνω στο Πανάγιο μνήμα του Χριστού, ήταν η Ιερή των ευχών φυλλάδα. Μέσα της ένα χονδρό, σβησμένο κερί. Και δίπλα, σβηστή και έτοιμη, η Αγία Κανδήλα περίμενε…

Θα άναβε από τον Χριστό, ή,  μέ φωτιά κάλπικη, από τον Πατριάρχη;

Έσβυσα τον φακό και περίμενα…

ΠΩΣ ΒΓΑΙΝΕΙ ΤΟ ΑΓΙΟ ΦΩΣ...

Μέσα στο πέλαγος εκείνης της αγωνίας, άρχισα σιγανά να προσεύχομαι.

«Χριστέ μου, εσύ γνωρίζεις τις συνθήκες και την απόφασή μου να βρεθώ σ΄αυτήν την θέση. Όλα πηγάζουν από μία απορία, και από μία αδύνατη και κλονισμένη πίστη. Εγώ Κύριε, πιο αδύνατος από τον Ευαγγελιστή Ιωάννη, πού δεν πίστευε κι΄αυτός στην αρχή, ότι πραγματικά αναστήθηκες, ζητώ σήμερα να ιδώ με τά μάτια μου τι ακριβώς γίνεται εδώ μέσα, με το Άγιο Φώς…».

Σταμάτησα την προσευχή μου, και άναψα τον φακό. Εβλεπα καθαρά το μυστηριώδες «κερί» μέσα στο βιβλίο προσευχών, και οι υποψίες μου μεγάλωναν.

«Αχ! αυτό το «κερί» μονολόγησα. Τι γυρεύει εδώ μέσα, αυτό το κερί;

Διέκοψα απότομα τις σκέψεις μου, καθώς η πόρτα του Παναγίου Τάφου άνοιξε και μπήκε στα σκοτεινά ο ίδιος ο Πατριάρχης.

Κρυμμένος από πάνω τον έβλεπα!

Ήταν 12 ακριβώς το μεσημέρι. Η αγωνία μου μεγάλωνε, ενώ ένα σφίξιμο άρχισε να απειλεί την καρδιά μου, έτοιμος να λιποθυμίσω. Άκουγα ήδη τά πρώτα βήματα του Πατριάρχη, στον χώρο του Ιερού Λίθου. Διέκρινα την σιλουέτα του καθώς έσκυψε για να μπεί στο Ζωοδόχο Μνήμα.

Αρχισε νά προσεύχεται...

Εκείνη ακριβώς την στιγμή, μέσα στην απέραντη νεκρική σιωπή πού μόλις αισθανόμουν την αναπνοή μου, άκουσα ένα ελαφρό σφύριγμα. Ήταν παρόμοιο με λεπτή αύρα, πνοής ανέμου. Και αμέσως μετά, ένα αλησμόνητο θέαμα με συγκλόνισε.

Είδα, ένα γαλάζιο Φώς να απλώνεται σιγά-σιγά, σ΄ ολόκληρο τον Ιερό χώρο του Τάφου.

Το γαλάζιο αυτό Φώς, το έβλεπα να στριφογυρίζει σαν ένας δυνατός ανεμοστρόβιλος πού με ορμή ξεριζώνει πανύψηλα δέντρα και τα αρπάζει πηγαίνοντάς τα, μίλια μακρυά. Πόση ανησυχία είχε, εκείνο το παράξενο Φώς!

Μέσα από το Φώς αυτό, έβλεπα καθαρά τον Πατριάρχη και χοντρές σταλαγματιές ιδρώτα να κυλούν στο πρόσωπό του. Όπως ήταν γονατιστός, έφερε το χέρι του στο κενό πού δημιουργούσε το «κερί» στο βιβλίο.

Πάνω στο μάρμαρο του Μνήματος ακούμπησε τις 4 δεσμίδες των 33 λευκών κεριών, όσα τά χρόνια του Χριστού, και φωτιζόμενος από το μυστηριώδες εκείνο Φώς άρχισε να διαβάζει τις ευχές.

Τότε, το κάπως ήρεμο εκείνο γαλάζιο Φώς άρχισε να κινείται ανήσυχα. Ήταν ένα αφάνταστο και απερίγραπτο στριφογύρισμα, δυνατότερο από το πρώτο. Και αμέσως μετά, άρχισε να μεταβάλλεται σε ένα λαμπερό ολόλευκο Φώς, όπως περιγράφεται από τον Ευαγγελιστή, στην τού Χριστού Μεταμόρφωση!

Το Φώς αυτό, μεταμορφώθηκε σε λίγο σε έναν ολοφώτεινο δίσκο Ήλιου, σταματημένο πάνω από τον Πατριάρχη. Τον είδα να υψώνει κατόπιν τις δεσμίδες των κεριών στον αέρα, περιμένοντας «κάτι». Ήταν η βοήθεια του Θεού πού περίμενε!

Και όπως σιγά-σιγά ύψωνε παρακλητικά στον ουρανό τά χέρια του, λίγο πρίν φθάσουν στο ύψος της κεφαλής του, εν ριπή οφθαλμού, σαν να άγγιξαν τά κεριά σε αναμμένο καμίνι, πήραν φωτιά, μαζί και η Αγία Κανδήλα!

Και ξαφνικά, χωρίς κάν να το καταλάβω, χάθηκε από τά μάτια μου ο ολόλαμπρος αυτός δίσκος…

Τά μάτια μου γέμισαν δάκρυα. Το σώμα μου καιγόταν ολόκληρο. Μια αίσθηση πυρακτωμένης καμίνου με περιέζωνε. Ο Άγιος εκείνος γέροντας Πατριάρχης, φανερά συγκινημένος, οπισθοχώρησε με τα αναμμένα κεριά προς την έξοδο, σεβόμενος να γυρίσει την πλάτη στον Ιερό εκείνο χώρο.

Βγήκε στον προθάλαμο του Αγίου Λίθου δίνοντας την μία δεσμίδα αναμμένων κεριών στον Αρμένιο Πατριάρχη, (σύμφωνα με τά προνόμια), πού τον περίμενε αμίλητος στην πόρτα.

Έπειτα, από την δεξιά οπή του Αγίου Κουβουκλίου έδωσε πρώτος το Άγιον Φώς στον Ορθόδοξο Αρχιερέα, πού περίμενε.

Και εκείνος, βασταζόμενος στους ώμους των Ορθοδόξων πιστών πού φώναζαν από ενθουσιασμό " ο Χριστός είναι Θεός δικός μας καί αληθινός ", το μετέφερε στον Ναό της Αναστάσεως δίπλα, γιά να μεταφερθεί από εκεί, οδικώς, αεροπορικώς, ή με καμήλες, σε όλο τον Ορθόδοξο κόσμο πού τό περίμενε γιά τήν Ανάσταση....

Μέσα στις φωνές ενθουσιασμού και χαράς για το Άγιο Φώς, πήδησα κάτω από την κρύπτη μου, και παρουσιάσθηκα στον γέροντά μου, τον π.Ανατόλιο. Πολύ αργότερα εξομολογήθηκα την πράξη μου αυτή στον ίδιο τον Πατριάρχη, βάζοντάς μου κανόνα για αυτή την παρακοή μου…».

Σύμφωνα με την τάξη των προνομίων στους Αγίους Τόπους, πού πηγάζει από την δογματική αλήθεια πίστεως, μόνο Ορθόδοξος Πατριάρχης επιτρέπεται να μεταδώσει σε πιστούς, το ζωντανό αυτό Φώς! Από το χέρι του θα το πάρουν οι αιρετικοί.

Πρώτα ο Αρμένιος, και μετά ο Λατίνος, άν τό ζητήσει...

Γίνεται αυτό, για να έλθουν κάποτε σε συναίσθηση πίστεως, για να καταλάβουν ότι βρίσκονται σε «λάθος δρόμο», και να επιστρέψουν στην Ορθοδοξία, από την οποία έφυγαν, το 1054 οι Παπικοί, και το 1517 οι Διαμαρτυρόμενοι.

Και αφού πιστέψουν, να εκπληρωθούν οι αιώνιοι λόγοι του Χριστού, «... καί τότε γεννήσεται μία ποίμνη, είς ποιμήν» (Ιωάν.ι΄16)



.....Και ο καθενας ας βγαλει τα συμπερασματα του

Υ.Γ: Θεμα παρμενο απο το forthnet

[download]

Από τον Σεπτέμβρη του 2006 αυτό το θέμα για περιπτώσεις θαυμάτων, σε ένα φόρουμ με 250.000 και κείμενα και ακόμα να αναφερθεί κάποιο άλλο θαύμα??
Αυτό ναι !!! ΕΙΝΑΙ ΘΑΥΜΑ !!!!!!!!!

[Enia]

καταρχάς, τι ακριβώς σε κάνει να πιστεύεις ότι το θέμα έχει αναγνωστεί?  :roll:

70 φορές έχει ανοιχτεί όλες κι όλες... το 99% θα τρόμαξε και θα το έκλεισε όπως το άνοιξε... εδώ παίζεται αν το έχει διαβάσει ακόμα και η ίδια η συγγραφέας...! :shock:

και έπειτα, το κυριότερο, είσαι εντελώς λάθος! το θαύμα δεν είναι ότι δεν έχει γράψει κανείς... το πραγματικό θαύμα θα ήταν αν όποιος ήθελε να βάλει κάτι για τα θαύματα χρησιμοποιούσε την ρημαδο-αναζήτηση, και έβρισκε το παρόν θέμα και έγραφε εδώ, αντί να σηκώσει καινούριο! :twisted:

[Rakendytos]

Κι εγω περιμενω χρονια τωρα ενα θαυμα..
Να ξυπνησω ενα πρωι και η Γκολφω μου να εχει γινει Πορσε..

[kataigida]

:roll: Να που θα το ανοίξω εγώ το θεματάκι αυτό κι ας ξεχάστηκε...
Και σε μένα έχουν συμβεί θαύματα κι όχι μία αλλά πολλές φορές.Πιστεύω στον Θεό και στους Αγίους όπως πιστεύω και στα θαύματα που γίνονται μπροστά στα μάτια μας και δεν το καταλαβαίνουμε.Προστάτης μου είναι ο Άγιος Ραφαήλ.Ένα διάστημα που έμενα στην Γερμανία έστελνα γράμματα στην Ηγουμένη Ευγενία Κλειδαρά που γράφει τα βιβλία για τους Αγίους που βρίσκονται εκεί.Δεν την ήξερα πως ήταν δεν την είχα δει ποτέ.Κάποιο βράδυ παρουσιάστηκε στον ύπνο μου και μου είπε κάτι που ακόμα δεν το έχω εξηγήσει.Το θέμα είναι πως όταν είδα μετά από μέρες φωτογραφίες της σε βιβλίο ήταν αυτή ακριβώς που είχα δει στον ύπνο μου.Μου έχουν συμβεί και άλλα δεν θα αναφερθώ, όμως έχω να πω πως αν πιστεύουμε βαθιά μέσα μας μπορούν να συμβούν θαύματα!!!!

[amfiprostylos]

θαυματα εγιναν και γινοντε απο τοτε που ο ανθρωπος ανακαλυψε την θρησκεια. και σε κειμενα αρχαιων συγγραφεων υπαρχουν αναφορες για παρα πολλα θαυματα. αρχιζω και σκεφτομαι οτι υπαρχουν πολλοι θεοι και οχι ενας. μα σε καθε θρησκεια , θαυματα;

εμενα μπορει καποια θεοτητα να βοηθησει; πασχω απο χρονιο πριαπισμο. που μπορω να παω για να κανω το ταμα μου; και τι καρτελακι ασημενιο ή χρυσο να βαλω πανω στην θαυματουργη εικονα; και το καρτελακι στην περιπτωση μου τι πρεπει να δειχνει; οποιος ξερει κατι να με ενημερωσει διοτι ουτε για μπανιο στη θαλασσα δεν μπορω να παω. :mryellow:

[black_velvet]

Εσύ λοιπόν πήρες το διώροφο στην Κηφισιά και το φαρμακείο;  ]

[rain]

[quote user="amfiprostylos" post="323321"]πασχω απο χρονιο πριαπισμο. που μπορω να παω για να κανω το ταμα μου;:mryellow:[/quote]
Ξέρω μερικά καλά στέκια με μερικά καλά κορίτσια.
Αν με αυτά μετά από αδειάσματα δεν σου πέσει μεγάλε, τότε είσαι θαύμα και να σε πάμε στο Βατικανό να γίνει η επίσημη αναγνώριση