Αισθήσεις

[Nikos Apomakros]

Αρκετά ενδιαφέρον θέμα μου είχε φανεί στο παρελθόν το σχετικό με τις αισθήσεις.

Παραθέτω

Πιστεύω ότι υπάρχουν περισσότερες από τις πέντε πολύ γνωστές αισθήσεις.
Με προβληματίζουν οι εξής...

α) Η αίσθηση του Χρόνου, η οποία αναρωτιέμαι αν βασίζεται στις πέντε γνωστές,
αν είναι προϊόν τους ή αν είναι ουσιαστικά ανεξάρτητη. Κοινώς, αν κάποιος
απωλέσει τη δυνατότητα αντίληψης μέσω όρασης, ακοής, αφής, γεύσης, όσφρησης,
εξακολουθεί να αντιλαμβάνεται τον χρόνο;

β) Η αίσθηση της Βαρύτητας και η αντίληψη του κέντρου βάρους. Αναρωτιέμαι
αν είναι συνυφασμένη και πλήρως εξαρτώμενη από άλλες αισθήσεις όπως πχ
όραση και αφή.

γ) Η αίσθηση της Κατεύθυνσης ή αλλιώς Προσανατολισμός. Τι ακριβώς είναι
αυτός ο περίφημος προσανατολισμός; Μήπως είναι η δυνατότητα του υποκειμένου
να αντιλαμβάνεται τη θέση του, ως προς τη θέση των πόλων, άρα και την
κατεύθυνση που έχει ως προς αυτούς. Δηλαδή ένα είδος αντίληψης των
ηλεκτρομαγνητικών δυνάμεων;

δ) Η λεγόμενη Έκτη αίσθηση, την οποία προτιμώ να ονομάζω Συναίσθηση (κι όχι
Διαίσθηση), ενώ δεν είμαι σίγουρος για το αν πέρα από χαρακτηριστικά υψηλή
αντίληψη είναι ταυτόχρονα  και μία "εν αγνοία μας" λήψη σημάτων, τα οποία απλώς
δεν μας έχουνε γίνει (ακόμη)  γνωστά-αντιληπτά με κάποιον τρόπο.

Μια διαφορετική εκδοχή-εξήγηση της Συναίσθησης (και προσεγγίζει την έννοια της
Διόρασης και Διαίσθησης), είναι ότι το υποκείμενο απλώς χαίρει αξιοζήλευτης αντίληψης,
με άγνωστο τρόπο, πληθώρας σημάτων/δεδομένων διαθέτοντας ταυτόχρονα μια
τρομακτική συνδυαστική λογική και συνειρμό ώστε να καταλήγει σε απόλυτα ορθές
και φαινομενικά ακατόρθωτες προβλέψεις.

[Nikos Apomakros]

Και θα ήθελα να μοιραστώ έναν προβληματισμό... με όσους ενδιαφέρονται να γεμίζουν το
κεφάλι τους με τέτοια πράγματα.


Ο Νίκος, εκ φύσεως κι εκ γεννετής, έχοντας μια ελάχιστη "διαφοροποίηση" στο οπτικό κέντρο του
εγκεφάλου, έβλεπε πάντα κάθε μπλε χρώμα ως κόκκινο και κάθε κόκκινο χρώμα ως μπλε.

Καθώς μεγάλωνε το βρέφος, η μητέρα του, δείχνοντας ένα μπλε αμαξάκι του είπε

"Αυτό γλυκέ μου είναι το μπλε χρώμα. Αυτό το αμαξάκι είναι μπλε."

Έπειτα του έδειξε ένα κόκκινο ποδήλατο και του είπε

"Κι αυτό είναι το κόκκινο".


Έτσι ο Νίκος έμαθε ότι αυτό που έβλεπε ο ίδιος ως κόκκινο, ονομαζόταν "μπλε" ενώ αυτό που
έβλεπε ως μπλε ονομαζόταν "κόκκινο".

Όταν λοιπόν είδε την κόκκινη γι'αυτόν θάλασσα, είπε στη Μαρία...

"Κοίτα πόσο όμορφο μπλε χρώμα έχει..."

Κι εκείνη κούνησε το κεφάλι συγκαταβατικά

και ζήσαν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα, χωρίς ποτέ να μάθουν πόσο διαφορετικά τα έβλεπαν "όλα"

[kapoia_za]

[quote user="Nikos Apomakros" post="352547"]...αν κάποιος
απωλέσει τη δυνατότητα αντίληψης μέσω όρασης, ακοής, αφής, γεύσης, όσφρησης,
εξακολουθεί να αντιλαμβάνεται τον χρόνο;[/quote]φαντάζομαι πως ναι..εκτός αν σταμάτησε και να γερνά

[quote user="Nikos Apomakros" post="352550"]
και ζήσαν αυτοί καλά...[/quote]...τί κι αν ζεσταίνονταν μοναχικά
 ::

[kapoia_za]

[quote user="kapoia_za" post="352551"][quote user="Nikos Apomakros" post="352550"]
και ζήσαν αυτοί καλά...[/quote]...τί κι αν ζεσταίνονταν μοναχικά
 ::[/quote]:oops:
Επειδή ώρες ώρες γράφω κάπως, εξηγώ πως αναφέρομαι στα χρώματα
(που πέρα από διαφορετικά ονόματα έχουν και διαφορετικές θερμοκρασίες)

Οι ήρωές σου λοιπόν..ακόμη κι αν συναντιόνται στις λέξεις..
χάνονται σίγουρα στις αισθήσεις

[KostasD33]

ο χρόνος η βαρύτητα και η κατεύθυνση υπάρχουν ανεξάρτητα από την ύπαρξη του ανθρωπινου είδους και αν τα αισθάνεται ή όχι.

Για τον χρόνο αν κάποιος χάσει και τις 5 αισθήσεις όπως λες δεν χάνει την αίσθηση του χρόνου.
Έχει μπόλικα βιολογικά ρολόγια ο οργανισμός μας.
πχ κάθε x δευτερόλεπτα ανοιγοκλείνουν τα ματια για να μη στεγνώσουν. Το αίσθημα της πεινας της δίψας και πολλά αλλα.
Απλά τα ανθρώπινα βιολογικά ρολόγια δεν έχουν την δεδομένο περιοδικότητα των 24 ωρών και από κούρντισμα έχουν δικό τους.

Συμπερασματικά ο χρόνος υπάρχει ανεξάρτητα αν υπάρχει ένα περίεργο πλάσμα σαν εμάς να τον μετράει.

Η βαρύτητα κι αυτή υπάρχει για πάρτι της κι αν εξαιρέσουμε τις μαύρες τρύπες δεν έχει κανέναν άλλο επηρεασμό από όραση.

Και πάμε στη Διαίσθηση.
Εγώ το ονομάζω Φαντασία. Η πιο υψηλή από τις συνθετικές ικανότητες του ανθρώπου.
Ακόμα και η διαίσθηση είναι υποομάδα ή παραγωγο της φαντασίας
Το πιο δύσκολο απ όλα είναι να περιγράψεις τι είναι η Φαντασία.
Πιο εύκολα περιγράφεις τι είναι ο κάθε Θεός στο μυαλό του καθενός παρα την φαντασία.

[black_velvet]

[quote user="KostasD33" post="352591"]...

Και πάμε στη Διαίσθηση.
Εγώ το ονομάζω Φαντασία. Η πιο υψηλή από τις συνθετικές ικανότητες του ανθρώπου.
Ακόμα και η διαίσθηση είναι υποομάδα ή παραγωγο της φαντασίας
Το πιο δύσκολο απ όλα είναι να περιγράψεις τι είναι η Φαντασία.
Πιο εύκολα περιγράφεις τι είναι ο κάθε Θεός στο μυαλό του καθενός παρα την φαντασία.[/quote]

Θα συμφωνήσω αρκετά. Όχι εντελώς αλλά ...εν γένει.

Σε ό,τι αφορά όμως τη διαίσθηση, μια αίσθηση που καλώς ή κακώς την έχω ιδιαίτερα ανεπτυγμένη (κι ας μην είμαι σίγουρη τελικά αν μου αρέσει ή όχι), έχω να παρατηρήσω πως έχει περισσότερη σχέση με την πραγματικότητα που δεν μας είναι ακόμη γνωστή παρά με την φαντασία όπως υποστηρίζεις.
Αλήθεια; πού το στηρίζεις αυτό; τι σε κάνει να το λες; Είναι απλά εντύπωσή σου; Διότι αυτήν στην καταρρίπτω εύκολα. Ή ξέρεις κάτι περισσότερο που μου διαφεύγει; Οπότε και θα με ενδιέφερε να το δω/διαβάσω/μάθω/μελετήσω.

[KostasD33]

[quote user="black_velvet"]..
...
Αλήθεια; πού το στηρίζεις αυτό; τι σε κάνει να το λες; Είναι απλά εντύπωσή σου; Διότι αυτήν στην καταρρίπτω εύκολα. Ή ξέρεις κάτι περισσότερο που μου διαφεύγει; ...
..[/quote]
Στηρίζεις εννοείς αν έχω κάποιο μεγάλο όνομα φιλοσοφου ή αλλου "επιστήμονα" για να μη έχεις τάσεις κατάρριψης?

Το απλά γνώμη μου σε χαλάει πολύ?

Σίγουρα ξέρω κάτι που σου διαφεύγει. Αν είναι περισσότερο ή λιγότερο αυτό μου διαφεύγει κι εμενα.

Το μονο σίγουρο όμως είναι ότι δεν το έγραψα έτσι ελαφρά αλλα με αρκετή συνειδητοποίηση για αυτό και ειδικά σε συνδυασμό με την φράση που λέω συνθετική ικανότητα του ανθρωπινου νου.
Εκεί είναι το κλειδί, όλα τα αλλα είναι λέξεις.

[black_velvet]

Δεν με χαλάει η γνώμη κανενός.

Απλά εγώ έχω βιώματα. Και όχι μια απλή γνώμη. Διότι γνώμη για μένα είναι αυτό που απλά πιστεύω, χωρίς να έχω προσωπική εμπειρία.

Αν λοιπόν δεν έχες βιώσει κάτι ανάλογο αλλά απλά νομίζεις, τότε ναι, μπορώ να σου μιλήσω για τα προσωπικά μου βιώματα, και όχι απλά για σκέψεις. Εάν και εφόσον θα σε ενδιέφερε κάτι τέτοιο.

Από κει και πέρα, θα με ενδιέφερε να μελετήσω κάθε τι καινούργιο πού δεν γνωρίζω. Τι ακριβώς σε χάλασε εσένα; Δεν καταλαβαίνω.

Σε ό,τι αφορά τη συνθετική ικανότητα του νου, αυτήν ακριβώς υποστηρίζω κι εγώ. Την ουσιαστική ικανότητα όμως, ξανατονίζω. Και όχι το όποιο λογικό συμπέρασμα. Αντιλαβού; ή πάλι περίπλοκα τα είπα;  :roll:

[pixie]

Θα συμφωνήσω πως η βιωμένη σκέψη έχει μεγαλύτερη αξία! Πίσω από την έννοια του ουσιαστικού όμως θα μπορούσε να κρύβεται αρκετός υποκειμενισμός.

Επίσης, αν και εκτιμώ αφάνταστα την οπτική της φαντασίας, οι διαισθήσεις - με την μορφή των συγκεκριμένων εικόνων - προέρχονται από έναν άλλο ''χώρο''.

[Nikos Apomakros]

Όντας βέβαιος ότι θα ακολουθήαει θύελλα αντιρρήσεων θα επικολλήσω

"Για τι να πρωτομιλήσεις; Ποιές λέξεις να ταιριάξεις; Ξεστόμισε αυτές που γνωρίζεις λιγότερο,
αυτές που ποτέ δεν κατάλαβες, που ποτέ δεν έμαθες και θα δεις πως η αλήθεια δεν είναι τίποτε άλλο
πέρα από μια σύμπτωση. Από αυτές τις συμπτώσεις που ουδέποτε αντελήφθηκες ότι συνέβησαν."



Πριν βιαστείτε να το αρνηθείτε, μην προσπαθήσετε να σκεφτείτε μόνο τις περιπτώσεις που (θεωρείτε πως)
δεν ισχύει...

Η σκέψη η στηριγμένη σε βίωμα, δεν είναι απαραίτητο ότι ανταποκρίνεται σε κάτι αληθινό. Αν ήταν έτσι,
όλοι μας και πάντα θα εκφράζαμε την αλήθεια. Δεν είναι όμως. Εκφράζουμε την δική μας αλήθεια.
Γιατί η σκέψη/γνώση που  προκύπτει από βίωμα, ανταποκρίνεται σε κάτι τμηματικά αληθινό.
Κι ομιλούμε για "υποκειμενικότητα". Η οπτική μας γωνία, δεν ήταν, δεν είναι και δεν θα είναι ποτέ 360 μοιρών.

Υπό ένα τέτοιο πρίσμα, της "αναγκαστικά τμηματικής αλήθειας μέσω βιώματος", μια συμπτωματική (τυχαία)
ή μια φανταστική ή μια διαισθητική ή και μια παρανοϊκή σκέψη είναι πιθανότερο να φτάσει κάποια στιγμή
στην απόλυτη αλήθεια. Γιατί δεν περιορίζεται σε τέτοιο βαθμό από τα δεδομένα των αισθήσεων, μέσω των
οποίων είχαμε πάντα την τάση να συγκεκριμενοποιούμε, να κατηγοριοποιούμε, να ονομάζουμε και να ορίζουμε.

και θα κλείσω με μια τελευταία επικόλληση...

"Δεν ξέρω τι με κρατά ακόμα στα όρια της περίφημης "λογικής" και δεν έχω παρανοήσει αρκετά.
Ξέρω όμως ότι κάθε μέρα η δήθεν "παράνοια" κερδίζει έδαφος. Την παρακολουθώ κι ανά στιγμές την θαυμάζω
περισσότερο κι από την ίδια την φαντασία γιατί είναι λεύτερη, σ'αντίθεση ειδικά με την λογική που κινείται σε ήδη
χαραγμένες πορείες, την λογική που βολτάρει σε ένα απειροελάχιστο κελί μιας αχανούς πραγματικότητας."

[pixie]

Καλησπέρα!


Δεν θα μπορούσε να υπάρξει, από εμένα τουλάχιστον, αντίρρηση στα γραφόμενά σου.
Όλα στηρίζονται στις υποκειμενικές επινοήσεις μας που με τη σειρά τους δημιουργούν μια πραγματικότητα, είναι η γνώμη μου.
Είμαστε κομμάτια μιας πολλαπλότητας ή μιας ψευδαίσθησης που τυχαία καταγράφεται η γνώση της ή μιας ουσίας-αλήθειας που είναι απρόσιτη.
Σαν να γυρίζουμε άσκοπα γύρω-γύρω από έναν κύκλο, τον ίδιο κύκλο, όπου στο κέντρο του πιθανόν να υπάρχει μια αλήθεια απροσπέλαστη όμως, οπότε τριγυρίζουμε γύρω της χωρίς να την φτάνουμε ποτέ...

''Ανυπαρξίες που περιφέρονται, δορυφόροι στην ανώφελη τροχιά του Τίποτα...''

Είμαι κι εγώ από εκείνους που κινούνται στα απαγορευμένα δωμάτια της λογικής και σε χώρους που δεν έχουνε γραμμές χαράξει...

[Nikos Apomakros]

Κάπως έτσι...
γύρω από έναν κύκλο ή σαν έντομα στο τεχνητό φως μιας λάμπας...
ή σταματώντας απότομα στον αόρατο τοίχο μιας "δήθεν άκρης", όπως λέω κάπου αλλού.

Δεν υπάρχει τραγικότερο από την άκρη. Γιατί κάθε άκρη, είναι μια δήθεν άκρη.
Ακόμα κι όταν την θέτουμε ύπο όρους, όταν παραδεχόμαστε δηλαδή το "δήθεν",
σύντομα συνηθίζουμε στην ιδέα της και τους ξεχνάμε.
Κι έτσι η "δήθεν άκρη", εκλαμβάνεται ξαφνικά ως "άκρη".

Μέχρι την αναίρεσή της.


Όσον αφορά πάντως στη πρώτη μου επικόλληση...
είναι ειρωνική. Όχι ιδιαίτερα εμφανώς μάλλον...

"θα δεις πως η αλήθεια δεν είναι τίποτε άλλο πέρα από μια σύμπτωση.
Από αυτές τις συμπτώσεις που ουδέποτε αντελήφθηκες ότι συνέβησαν

Λέω "θα δεις" ειρωνευόμενος και το αναιρώ αμέσως μετά.
Γιατί δεν πρόκειται.

[kapoia_za]

Σπάνια αλήθεια..καθένας μας την αντιλαμβάνεται όπως του ταιριάζει..
Αν δεν την καταλάβει συμπτωματικά..θα την καταλάβει αργότερα..

Αισιοδοξώντας..μέσα στην κούραση..λέω πως οι συμπτώσεις είναι και στο χέρι μας..

[pixie]

Η αλήθεια έχει πολλά και διαφορετικά πρόσωπα οπότε πάντα είναι σχετική η δυναμική της και εκδηλώνεται μέσω της πολλαπλότητας.

'Ισως δεν είναι ακριβώς όπως του ταιριάζει του καθένα, με την έννοια της βολής, αλλά όπως την δημιουργεί ανάλογα με τον τρόπο σκέψης του. Ναι, σε κάθε ελεύθερη σκέψη ή φιλοσοφική εκζήτηση, το θέμα είναι να μην υποκύπτει η όποια αλήθεια σε αγελαίους μηχανισμούς, σε θρησκευτικά προσωπεία και δογματικές συμπεριφορές.

[pixie]

Πιστεύω πως οι αισθήσεις των περισσότερων ανθρώπων είναι πιεσμένες σφόδρα... αν δεν έχουν ήδη πεθάνει δηλαδή...

Από τη στιγμή που γεννιόμαστε κι αρχίζει η εκκοινωνικοποίησή μας με προκαθορισμένους τύπους...
Από τη στιγμή που απαρνιόμαστε κάθε έκσταση προκειμένου να προσαρμοστούμε στις πληροφορίες του συστήματος και σε νόρμες κοινές για όλους...
Από τη στιγμή που δεχόμαστε να μας καθοδηγούν εξωτερικοί κανόνες ήθους κόντρα στον αυθορμητισμό της φύσης μας...
Από τη στιγμή που χρησιμοποιούμε ως ναυαγοσωστικά της ''ψυχής'' μας τα φτερά των αγγέλων και τους θρόνους των θεών...



ΥΓ. Για μένα, πολύ σημαντικός - ο σημαντικότερος ίσως - είναι ο ψυχικός αισθησιασμός! Είναι η φύση και οι σπάνιες αλλά ευτυχισμένες στιγμές ακινησίας και ενατένισης.

Κι επειδή μιλήσαμε και για προσανατολισμό... νομίζω αρκεί ένα μοναχικό σύννεφο που ταξιδεύει σιωπηλά...