Ολέθριες Ιστορίες...

[pixie]

Λατρεύω τις ολέθριες σχέσεις ως σενάριο ταινίας και ως σταυρόλεξο ζωής για δυνατούς λύτες! Εννοώντας τα εκρηκτικά σκηνικά και τις συναρπαστικές ή οδυνηρές συγκινησιακές παρενέργειες...  

Η στασιμότητα μου προκαλεί ανία, με εξοντώνει...
 
Καμιά φορά ίσως είναι καλό να ξεκαρφώνεται λίγο πιο έντονα η ζωή στα άκρα, να αποκτά μυθιστορηματική υφή, να φοράει ένα πιο άγριο πρόσωπο κι οι πρωταγωνιστές να βιώνουν το ζενίθ και το ναδίρ μαζί!  

Εύλογα θα ρωτούσε κάποιος: Μήπως είναι καιροσκοπικό όλο αυτό? Και οι συνέπειες?

Και φυσικά θα έπαιρνε την απάντηση: Τα 'χασες όλα, ε, και? Πόνεσες, άδειασες, έτρεξε το αίμα σου, και? Πώς αλλιώς? Θα 'ταν καλύτερο να μην το είχες ζήσει? Δεν είναι απαραίτητα ''κακό'' στοιχείο η απογύμνωση! 'Αλλωστε όλες οι ασφάλειες στην ουσία είναι μια αυταπάτη...


Για όποιον τολμάει, η ζωή έχει πιο δυνατή αίσθηση στην κόψη του ξυραφιού!


pixie

[pixie]

Καμιά φορά ο έρωτας γίνεται ακραίος, απόλυτος, νοσηρά διεκδικητικός, εκδικητικός, τραγικός, ξεφεύγει από κάθε έλεγχο, παίρνει  αυτοκαταστροφικές ή ακόμα και εγκληματικές διαστάσεις.


Πάθος για δυο, ασυγκράτητο και αυτοκτονικό ή έως θανάτου! Αντίφαση και σχιζοφρένεια...
Πάθος που ενώ ξεκινά σαν απλή περιπέτεια, φτάνει στο σημείο να θολώνει και ύστερα να παγιδεύει... να αιχμαλωτίζει... να καίει και να αφήνει στάχτες παντού...


Συμβαίνει και στην πραγματικότητα βέβαια, αλλά αυτό που μου έρχεται στο μυαλό, αυτή τη στιγμή, είναι μια παλιά κινηματογραφική ταινία του Φρανσουά Τριφό ''Η γυναίκα της διπλανής πόρτας'' (La Femme D Α Cote).  ;-)

[pixie]

Επανέρχομαι στο θέμα αυτό ένα χρόνο μετά για να δηλώσω - αναθεωρώντας - ότι είμαι φαν της γαλήνιας συνύπαρξης τελικά!  :grin:

[Belladona]

[quote user="pixie" post="354857"]Επανέρχομαι στο θέμα αυτό ένα χρόνο μετά για να δηλώσω - αναθεωρώντας - ότι είμαι φαν της γαλήνιας συνύπαρξης τελικά!  :grin:[/quote]


θα συμφωνήσω περί γαλήνιας συνύπαρξης γιατί θεωρώ ότι είναι το ιδανικότερο .
Εδώ όμως υπάρχει η ειδοποιός διαφορά ,για τον δικό μου τρόπο σκέψης  πάντα,είναι  ότι για να φτάσεις σε αυτό το σημείο πρέπει πρώτα να έχεις βιώσει όλα τα έντονα συναισθήματα που αναφέρεις στα παραπάνω ποσταρίσματα σου και αν κατορθώσεις και περάσεις το στενό της "Σκύλας και Χάρυβδης" και βγεις αλώβητος , τότε ,ναι, αξίζεις να απολαύσεις τις χαρές και τα πλεονεκτήματα της γαλήνιας συνύπαρξης.


"Για όποιον τολμάει, η ζωή έχει πιο δυνατή αίσθηση στην κόψη του ξυραφιού!" το moto μου !!!!

[pixie]

Κατ' αρχήν, χαίρομαι που κρατάς ένα κομμάτι της σκέψης μου ως moto! :smile:

Και, ναι... είχα αρκετές περιπέτειες και με πολλή συναισθηματική ένταση οι στιγμές μου και με συγκινησιακούς πόρους ήταν ''ζωγραφισμένες'' οι εικόνες μου... πριν φτάσω στο σημείο να αποζητώ την ηρεμία, να μετουσιωθώ σε ''χόρτο'' με λίγα λόγια... :mryellow:
 
Εγώ, ένα μάλλον ακραίο άτομο που έβλεπα τη ζωή σαν μια άγρια πρόκληση. ;-)

[larus audouinii]

[quote user="pixie" post="354917"] να μετουσιωθώ σε ''χόρτο'' με λίγα λόγια... :mryellow:
 
Εγώ, ένα μάλλον ακραίο άτομο που έβλεπα τη ζωή σαν μια άγρια πρόκληση. ;-)[/quote]

Αγριεύομαι  :grin:  ;-)

[pixie]

[quote user="larus audouinii" post="354924"]Αγριεύομαι  :grin:  ;-)[/quote]
Μη, καλό μου, ησύχασε το μάζεψα το θηρίο... :lol:

Για να γίνει μια σχέση ολέθρια σημαίνει ότι και αδιέξοδη είναι και όχι αρκετά ισορροπημένη συναισθηματικά. Και μάλλον δεν υπάρχει ούτε κοινός τρόπος επικοινωνίας.
Η μεγάλη διαφορά ηλικίας, η διαφορά μορφωτικού ή κοινωνικού επιπέδου, οι εξωσυζυγικές ιστορίες, είναι πιθανόν να δημιουργήσουν τέτοια πάθη μέσα στα οποία εγκλωβίζεται κανείς με κίνδυνο παίζοντας με τη φωτιά να χάσει την αυτοκυριαρχία του, ακόμα και τον εαυτό του.