Μαμμόθρεφτο ο Μ.Aλέξανδρος, τραμπούκοι ο Λεωνίδας και οι 300

[Gerogriniarhs]

Τραμπούκους και λωποδύτες αποκαλεί στο καινούργιο βιβλίο του τους ηρωικούς Σπαρτιάτες του Λεωνίδα ο βρετανός κλασσικιστής του Πανεπιστημίου του Κέιμπριτζ δρ Μάικλ Σκοτ, σύμφωνα με δημοσίευμα της εφημερίδας «Τhe Ιndependent». Στο ίδιο βιβλίο, ο συγγραφέας απορρίπτει τον Μεγαλέξανδρο αποκαλώντας τον «mummy΄s boy» (μαμμόθρεφτο) και λέγοντας χαρακτηριστικά ότι η αλληλογραφία που διατηρούσε ο στρατηλάτης με τη μητέρα του κατά τη διάρκεια των μαχών προκαλούσε οργή στους στρατηγούς του. Για την ακρίβεια, σύμφωνα με τον δρα Σκοτ, η Ολυμπιάς , μητέρα του Μεγάλου Αλεξάνδρου, ήταν « μια βίαιη και άφοβη μαχητής που προκαλούσε ντροπή στον γιο της γιατί πολεμούσε καλύτερα και πέθανε σαν στρατιώτης στο πεδίο της μάχης ». Ενδεχομένως, μάλιστα, να δολοφόνησε εκείνη τον Φίλιππο, πατέρα του Αλεξάνδρου, ισχυρίζεται ο συγγραφέας.

Η μελέτη του δρος Σκοτ, που κυκλοφόρησε χθες στην Αγγλία από τον εκδοτικό οίκο Ιron Βooks, τιτλοφορείται «From Democrats to Κings» («Από τους Δημοκράτες στους Βασιλείς») και αμφισβητεί γενικότερα τις αξίες και τα επιτεύγματα της Αρχαίας Ελλάδας. Για τον μελετητή οι επιτυχίες της Αρχαίας Αθήνας επισκίασαν τη σκοτεινή Ιστορία της χώρας, στην οποία καθρεφτίζονται τα κοινωνικά προβλήματα που αντιμετωπίζει η Βρετανία στον 21ο αιώνα.

O δρ Σκοτ κάνει λόγο για διεφθαρμένους πολιτικούς και για καταρρέουσα οικονομία αναφέροντας τον επιφανή αθηναίο ρήτορα Ισοκράτη « ο οποίος “πρόδωσε” την Αθηναϊκή Δημοκρατία υποστηρίζοντας τους Μακεδόνες ». « Αν η Ιστορία μπορούσε να προσφέρει έναν χάρτη για το πού ήμασταν, έναν καθρέφτη για το πού είμαστε τώρα και ίσως έναν οδηγό για το τι θα πρέπει να κάνουμε μετά, η Ιστορία εκείνης της περιόδου ταιριάζει τέλεια για να το κάνει στην εποχή μας » ανέφερε ο δρ Σκοτ το περασμένο Σάββατο. « Παρουσιάζει τον τρόπο που αντέδρασε σε παρόμοιες προκλήσεις (με τις σημερινές) μια προηγούμενη γενιά ανθρώπων και αποκαλύπτει τις στρατηγικές που είχαν αποτέλεσμα».

Τρίτη 6 Οκτωβρίου 2009
tovima.gr/default.asp?pid=2&ct=4&artId=292326&dt=06/10/2009

[KostasD33]

& [albumimg]10779[/albumimg] αλώνι......

και χέστηκε η φοράδα στ αλώνι με την κάθε παπαριά που γραφει ο κάθε εμποράκος που στήνουν κείμενα και καλά Ιστορικά προκαλώντας για να δημιουργήσει αντίδραση και να πουλήσει.
Πάρτε παράδειγμα όσα βιβλία κατάφεραν και αφορίστηκαν από την εκκλησια έγιναν εκατομμυριούχοι οι συγγραφείς τους.... κι αυτό φάμπρικα έγινε πια.....
(εξαίρεση ο Καζαντζάκης με τον αφορισμό που έφαγε απο το παπαδαριό)

Ήταν πισωγλέντης ο Μέγας Αλέξανδρος !!! ε και??
ήταν μαμάκιας !!! ε και??
ήταν και αλλήθωρος?
εγώ λέω ότι ήταν και κουτσός και μικροτσουτσούνος... !!!! ε και??
Για όλα τα αλλα έμεινε στην Ιστορία και όχι για την κάθε ηλιθιότητα του κάθε συγγραφέα εμποράκου

φαντάσου ποσα αλλα θα είχε κάνει αν δεν ήταν και μαμάκιας και όλα τα αλλα κουσούρια...


Μας τα κάνανε τσουρέκια οι Άγγλοι........... ας πάνε να λύσουν το κέρατο που έφαγε ο Αρτούρος τους από το πρωτοπαλίκαρο του τον Λαντσελότο
(χο χο χο άνοιξα το κουτάκι με τις μαμάκες κι εγώ)

[larus audouinii]

ναι, αλλά, πως αλλιώς δεν θα τον γνωρίζαμε τον άγνωστο κυριο Σκοτ ε; Και Αγγλος  :mrorange:

βρε τι τραβάμε, δεν μας φτανουν ολα τα υπόλοιπα δηλαδή ε ;

[Gerogriniarhs]

Κι επειδή η Γλάρους εξεφράσθη ευμενώς υπέρ του εν λόγω "κυρίου",σας παραθέτω και μία φωτογραφία του...

 

...για να τον βλέπει η Γλάρους και να τον χαίρεται.  :mryellow:

[Pappas10]

[quote user="Gerogriniarhs" post="326909"]Κι επειδή η Γλάρους εξεφράσθη ευμενώς υπέρ του εν λόγω "κυρίου",σας παραθέτω και μία φωτογραφία του...

 

...για να τον βλέπει η Γλάρους και να τον χαίρεται.  :mryellow:[/quote]

Κλασική φάτσα βρετανόπουστα είναι πάντως ο Κύριος Σκοτ.

Ξεφτυλίστικε και το Κέιμπριτζ... γι' αυτό ποτέ δεν θα φτάσει την Οξφόρδη στις κλασσικές σπουδές.

[Pappas10]

"Βρεταννός Κλασσικιστής του Πανεπιστημίου του Κέιμπριτζ" τι σημαίνει ρε παιδιά;

Είναι καθηγητής;
Είναι αναπληρωτής καθηγητής; (Fellow Professor)
Είναι φοιτητής;
Είναι ερευνητής;
Είναι βοηθός ερευνητής (fellow researcher)

Οι "πηγές" στις οποίες αναφέρεται ποιές είναι;

Αν ήταν ακαδημαϊκή η έρευνα του γιατί δημοσιεύθηκε από το Iron Books  και όχι από το Cambridge University Press που δημοσιεύει τις ακαδημαϊκές μελέτες των φοιτητών και καθηγητών του... όταν έχουν κάποια αξία;

Έχουμε γεμίσει ρεβιζιονιστές "ιστορικούς" του (_/_) που το μόνο που κάνουν είναι να "πουλάνε άποψη" στηριζόμενοι σε απόψεις άλλων και όχι σε αρχαιολογική έρευνα και έρευνα των πηγών.

Το δυστύχημα είναι ότι η ακαδημαϊκή κοινώτητα παγκοσμίως είναι από ανίκανη έως απρόθυμη να σταματήσει αυτό το είδος "ιστοριογραφίας" γιατί αποφέρει πολλά χρήματα. Είτε από τους λογής λογής "Σπόνσορες" και "Δωρητές", που ουσιαστικά επιδοτούν την συγγραφή του έργου από τον Συγγραφέα ο οποίος με τη σειρά του αν χρειαστεί θα γράψει και καθ' υπαγόρευση, είτε  από τις πωλήσεις των βιβλίων μιάς και ο ιστορικός ρεβιζιονισμός είναι της μόδας.

Και είναι "της μόδας" γιατί η πλειοψηφία που αποτελεί ο αμόρφωτος ή ημιμαθής όχλος στην κάθε χώρα, αρέσκεται στο να μηδενίζει τα επιτεύγματα και την προσφορά των μεγάλων ανθρώπων της ιστορίας σε μία προσπάθεια να απαλαγεί από το σύνδρομο του αποτυχημένου. Όταν - για παράδειγμα - ο Αλέξανδρος είναι πούστης και μαμάκιας δεν χρειάζεται να τον έχεις ως πρότυπο. Έχε ως πρότυπο τον Σάκη Ρουβά και τον Δημήτρη Σαλπιγγίδη - πάλι για παράδειγμα  - που αντί για λύσεις και επιτεύγματα προσφέρουν θεάματα.

Όταν οι απελευθερωτικοί αγώνες του Ελληνικού έθνους ανάγονται - ελαφρά την Καρδία - σε "ιμπεριαλιστική πολιτική" τότε ποιά πατρίδα να υπερασπιστεί κανείς και για ποια ιδανικά να θυσιαστεί; Καλύτερα να σκοτωθεί σε κανέναν "ντου" των ΠΑΟΚτζήδων ενάντια στους Αρειανούς ή των ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΩΝ στους Ολυμπιακούς.

Όταν ήρωες της Ελληνικής επανάστασης όπως ο Καραϊσκάκης ή ο Ανδρούτσος παρουσιάζονται ως πλιατσικολόγοι και λήσταρχοι, γιατί να επαναστατήσει έναντι ενός αυταρχικού και απρόσωπου καθεστώτος; Θα πλιατσικολογήσει και θα το ονομάσει "επανάσταση"... και θα βρει και υποστηρικτές.

Το ξέρω ότι ακούγομαι γραφικός... μπορεί και να είμαι. Αλλά ρε γαμώτο δεν δέχομαι να γίνεται η άποψη του κάθε παπαρολόγου ιστορική πραγματικότητα και η τεκμηριομένη ιστορική μελέτη "εθνικισμός".

Μετά μου λέτε....

ΡΕ ΠΑΝΑΘΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑαααααααααααααααααααααααααααααααα

[Gerogriniarhs]

Φάδερ-Πάππας,να και η ιστοσελίδα του "κλασσικιστή"...

michaelcscott.com

[Pappas10]

Ό,ποιος βιάζεται σκοντάφτει και ως γνήσιος Έλλην με έπιασε το πατριωτικό μου και τον "έλουσα" τον άνθρωπο.

Ομολογώ πως όταν διάβασα το βιογραφικό του άρχισαν να με ζώνουν τα φίδια....  το Saint Magdalen  είναι το μοναδικό σοβαρό κλασικό κολέγιο του Κέιμπριτζ κατά τη γνώμη μου... δύσκολα θα ανανέωνε δύο ερευνητικές συνεργασίες και θα έδινε και δύο υποτροφίες σ' έναν ρεβιζιονιστή.

Και μετά πήγα στο μπλόγκ που έχει για το βιβλίο και - ως συνήθως - το δημοσίευμα της Independent δεν έχει καμία σχέση με το τι γράφει ο άνθρωπος στο βιβλίο του...

... κατά πως λέει τουλάχιστον.

Ιδού στα Αγγλικά η  θέση του που ξεκινά με την προτροπή "ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ"...

Για να λέμε και του στραβού το δίκιο... του την έπεσα του ανθρώπου χωρίς να έχω διαβάσει το βιβλίο. Ώρες, ώρες είμαι πολύ μαλάκας.

Τα λάθη για τους ανθρώπους - σαν κι εμένα - είναι

http://fromdemocratstokings.blogspot.com/

Tuesday, 6 October 2009
Read the book!
I have been away from my computer for much of today traveling to Guildford, where I was talking about the ancient world with the school children of RGS. We had some fascinating conversations about the nature of death and death ritual in ancient Greece and Rome. This was followed by a discussion interview with BBC radio Wales (from the BBC Surrey studio!) about D2K

As a result, I have not had a chance to respond to yet more press that has come out today about From Democrats to Kings. Today the Greek newspapers TO VIMA and TA NEA, as well as apparently Greek radio, covered the book. Or rather they covered the Independent on Sunday journalistʼs article about the book.

This is becoming something akin to Chinese Whispers. I have already laid out how the Independent article mis-represented the arguments in the book (see earlier blogs). Both Greek newspapers responded to the Indyʼs arguments – without giving me a chance to say myself what my book is really about.

TA NEA then asked respected academics to respond to the Indyʼs arguments – quite rightly they both were sceptical. But both also had the good sense to preface their comments with “I have not read the book itself”.

This is KEY. I am more than happy to debate and discuss the arguments I put forward in my book – as long as those are the arguments we are debating, NOT what somebody THINKS those arguments are which are then debated AS IF they were mine!

The solution is simple. Allow people to read the book and then let us have a proper debate, or at the very least ask me direct what my views are!

That at least is what TA NEA have agreed to do - I will be replying to their questions in a newspaper interview in the next couple of days.

But in the meantime, let me restate my case:

I do NOT “call into question the values and accomplishments of ancient Greece” as TO VIMA puts it. My goal in writing about this period is to put that great and complex world front and centre in peopleʼs minds.

I do not say in the book that Isocrates “betrays” his city – I look at how Isocrates, just like the city of Athens, was affected by the transition in power within Greece towards the Macedonian kings.

I do not “dismiss” Alexander at all – the first family of Macedon gets a good deal of attention in my book and rightly so because they are crucially important for understanding the story of ancient Greece. I do not claim that Alexanderʼs successes were “exclusively” due to his father nor do I mean to insult him by pointing out the importance of his close relationship with his mother.

I do not call Leonidasʼ 300 “thugs”. I am looking at the actions of Sparta about a 100 years about Leonidasʼ time, when Spartaʼs warrior men were supposed to be acting as peace-keepers – a job all the ancient sources agree they did not do very well at all.

From Democrats to Kings puts the spotlight on an important period of Greek history which, though well known to specialists, has not yet been, I believe, part of the wider public debate: not just democratic Athens or Alexander the Great, but how you get from one to the other in a single lifetime. That is the bookʼs purpose – pure and simple!