Ποιός σκότωσε την Εφημερίδα?

[pixie]

Flash back σε ένα κοντινό παρελθόν. Τότε που οι άνθρωποι ανάμεσα στις καθημερινές συνήθειες είχαν και την αγορά εφημερίδας. Δεν κρίνω γεγονότα, τίτλους, αληθοφάνεια στα ρεπορτάζ, σκοπιμότητες ή πολιτικές. Αναγνωσιμότητα θυμάμαι.

Οι επιφυλλίδες της Ελένης Βλάχου. Τα χρονογραφήματα του Φρέντυ Γερμανού.
Η φωτογραφία του Μητσοτάκη στην Αυριανή. Μετά η φωτογραφία της Μιμής. Το σκάνδαλο Κοσκωτά. Ο "καιρός" στο οπισθόφυλλο της Ελευθεροτυπίας. Το μυθιστόρημα των τεσσάρων στα Νέα. Οι αναλύσεις στο Βήμα της Κυριακής και στην Καθημερινή. Το "Ποντίκι" σε εποχές που παρείχε ρεπορτάζ προβληματισμού.
Έντυπα που επιβίωναν και κόσμος που διάβαζε.

Τότε οι εφημερίδες ήταν "λεπτές". Η διαφήμισή τους περιοριζόταν στην μαρκίζα του περιπτέρου. Και εκεί διάλεγες είτε με βάση τον τίτλο, είτε με βάση τον πολιτικό προσανατολισμό ή το περιεχόμενο.
Το μόνο σίγουρο ήταν πως δεν ρωτούσες τι CD περιέχουν, ποιό κότερο κληρώνουν ή πόσα κουπόνια διακοπών διαθέτουν.


Η εφημερίδα ήταν... εφημερίδα! Να την διαβάσεις και μετά να τυλίξεις τα ψαροκόκκαλα ή να καθαρίσεις τα τζάμια (λένε ότι τα κάνει αόρατα).

Και την έπαιρνες για λόγους συγκεκριμένους, σαφείς και ξεκάθαρους. Γιατί ήσουν ΝΔ, ή γιατί γούσταρες τον Θέμο, ή γιατί ταυτιζόσουν με τον Κουρή, ή γιατί έψαχνες αναλύσεις του Πλωρίτη.
Κι ύστερα... ήρθαν οι μέλισσες. Η διαφήμιση καταιγιστική: η εφημερίδα - μεσίτης, η εφημερίδα - γραφείο ταξιδίων, η εφημερίδα - ντήλερ κινητών, η εφημερίδα - βιβλιοπωλείο, η εφημερίδα - τζουκ-μπόξ.

Η ύλη σε δεύτερη μοίρα. Κι η ενημέρωση μαζί της. Σταδιακή αλλαγή ρόλων. Εθελοντής σε όποια ταίριαζε στις καταναλωτικές σου ανάγκες. Σήμερα κουπόνια για το κινητό, μεθαύριο κλήρωση για διακοπές κι αργότερα διάλεγες όποια ήταν το πιο "ενημερωμένο" βίντεο κλάμπ.

Αν πράγματι κάποιος τη σκότωσε πρέπει να βρεθεί ο "δολοφόνος" της. Αλλά αποκλείεται η εφημερίδα να αυτοκτόνησε?


'Αρθρο από τον Οίστρο