Μια Ματια στο ΚΟΣΜΟ.........

[riaghul]

Ειναι πολυ πρωι...
Ενα καλο πρωινο με τσαπατι και τσαι και τον  Shams , οδηγο του τζιπ,
ξεκιναμε για να απολαυσουμε την ομορφια της Hunza.
Εχω ξαναλθει σε τουτα τα μερη και μ'αρεσει να τα διασχιζω , να τα ξαναδω, να μεινω ....ουτε κι εγω ξερω τι ποθω.
Τα βουνα της οροσειρας του KARAKORAM ειναι ψηλα, βραχωδη, γυμνα μερικα, κι αλλα χαμηλοτερα  καταφυτα..Ολα ομως ορθωνονται αγερωχα,
κι επιβλητικα, ογκωδη και μεγαλοπρεπα.Κι οι παγετωνες που καποιους τους πλησιαζεις ...μια λευκη πινελια στο πρασινο ..μια παγερη νοτα στο γυμνο λειο καφε και κοκκινωπο  χρωμα του βουνου.
Και στο περασμα τουτο, μαγευεσαι, ταξιδευεις με το νου στις ψηλες κορυφες, ενω καποια υψη τολμας να τα κατακτησεις...
Λιγο δεξια, κι ενας κακοτραχαλος δρομος που μονο βοδια και κανενα τζιπ με ντοπιο οδηγο καταφερνει να διασχισει, να ανεβει, και να φτασει στη λιμνη Borit που θα πλανεψει τα ματια......
Αφηνεσαι στη θεα του νερου. Καθρεφτιζονται τα βουνα..και τα φυτα που την περικυκλωνουν. Σκυβω και βλεπω το προσωπο μου στα γαληνια νερα της.Με ελκυει  η εικονα. Μοιαζω να ειμαι ενα με  την ηρεμια των βουνων και της φυσης. Και με συνεπαιρνει ταυτοχρονα. Θελω να χαθω στο βαθος της...Ενας κυματισμος.......και θαρρεις πως ειναι η ανασα της λιμνης...
Ναι..πηγη ζωης το νερο.Ειναι η μητρα της πλασης κι ολα τα γυρω σαν εμβρυα κολυμπουν στα νερα της.Κι ως εμβρυα ανημπορα τα νιωθεις,κι ανημπορο κι αδυναμο νιωθω και τον εαυτο μου.
" Ο Black glacier δεν ειναι πολυ μακρια " μου λεει ενας πιτσιρικας...
Πως να κρυψω το μειδιαμα ...?..Πως να εμπιστευτω την αποψη του χρονου που εχουν οι ανθρωποι σ'αυτα τα μερη?.."Απο εδω ειναι κοντα  αυτο το μερος" μου ειπε ενας καποτε...κι εννοουσε οτι οι 15 ωρες ..ειναι 10...
¨τοσο κοντα?¨"...
Ξεχνω το χρονο , τη μερα και την ωρα και φευγω για περπατημα πανω στο Black glacier.  Εδω δεν με συνεπαιρνει τοσο το τοπιο..μα η μεγαλη ακριβεια που πρεπει να εχω στο βημα ,στο αλμα.....
Αυτο το "ακριβως" με αναστατωνει, με ελκυει, με παρασερνει..και υπολογιζω σαν μηχανη που δινει ενεργεια την ωθηση που θα δωσω στο σωμα μου.
Το Karimabad ειναι η πρωτευουσα της κοιλαδας Hunza. Το αλλο πρωι μας βρηκε εκει...Η ομορφια της φυσης φανηκε απλοχερη σε τουτα μερη...
Ποσα χρωματα πρασινου μπορειτε να φανταστειτε...? Ολα ειναι εδω..
και παρα πισω, ξεφυτρωνουν κορυφες χιονοσκεπαστες,και ορη οπως το Rakaposhi, Golden Peak, Naga Parbat (the killer mountain)....κι εκεινη η περιεργη μυτερη κορυφη "the lady's finger" οπως τη λενε οι ντοπιοι...
Παω στο Hunza Inn για να  ξεκουραστω. Δεν θελω να πλαγιασω. Τα ματια θελουν αχορταγα να βλεπουν τα παντα ενα γυρω σε ολες τις αποχρωσεις της μερας , του δειλινου, της νυχτας και της ροδαυγης οταν  ο ηλιος
προβαινει απο εκεινη την Golden Peak.Nαι! εκει με βρηκε η αυγη πισω απο την κουζινουλα του Ηunza Inn  στις  4.30 ..χαραματα να θωρρω τον κοκκινο ηλιο...διπλα το κελαρυσμα του νερου σ'ενα μικρο καναλι που παραλληλα τροφοδοτουσε και την πανσιον...πιο κατω ο Hunza river με το ορμητικο του νερο και τον ηχο του να επιβαλλεται στη κοιλαδα...Ηχοι και χρωματα..εικονες και ονειρα...κι ερχεται ο Goshjan με μια κουπα τρουπ
 τσαι (τσαι με γαλα κι αλατι) κι ενα χαμογελο να μιλησουμε για ολα αυτα που βλεπουμε.....

[minoraki]

μαρακι συνεχισε σε παρακαλω πολυ να μας ταξιδευεις με τις αφηγησεις σου....και σε ευχαριστουμε πολυ γι αυτο!      

[riaghul]

Υποκυπτω στην εμφυτη ταση μου να αναζητω την περιπετεια...
Τουτη τη φορα θελησα να επισκεφτω την ΑΝΑΡΑΝΤΑΠΟΥΡΝΑ..μια πολη στα βορεια της SRI-LANKA..που αλλοτε ονομαζοταν ΚΕΥΛΑΝΗ..Ομολογω οτι "προσπαθω να ταλαιπωρουμαι"
Ισως η πεποιθηση οτι δεν θα συμβει κατι κακο, να μα βοηθα...
Δεν μου επιτρεπουν να μπω στην παραπανω πολη βραδυατικα επειδη εκει οι Ταμιλς
πραγματοποιουν τις επιθεσεις τους..Αναγκαστικα μενω σε ενα κοντινο μερος..
Το δωματιο  μου ειναι σε ενα μεγαλο κηπο..Μου αρεσουν και τα φυτα και τα ζωα
και τα περιεργαζομαι λεπτομερως...Πηγα στο δωματιο μου για ενα μπανιο πριν το φαγητο που ειχα ηδη παραγγειλει..Στο τσιμεντενιο δαπεδο του μπανιου..βλεπω κατι να μαυριζει..Πιο περα κατι αλλο..Ηταν γυρω στα πεντε βατραχακια..που τους αρεσε η υγρασια...Συνεχιζω το μπανιο μου  ανενοχλητη απο την παρουσια τους.Δεν ειχα ομως την ιδια αισθηση οταν μπηκα στο δωματιο που τωρα με το φως ηταν ενα σμηνος απο σφηκες..Καλυτερα με τα βατραχακια σκεφτηκα..Σβηνω το φως και αφηνω εκεινο του μπανιο αναμμενο με το πισω παραθυρο ανοιχτο.Σιγα σιγα οι σφηκες πετουν προς το φωτεινο σημειο..Απαλλαχτηκα εντος ολιγων λεπτων.Προσπαθωντας να κλεισω το ζωικο βασιλειο μου στο μπανιο, αντιλαμβανομαι και ενα σκορπιουδακι να κινειται στην ακρη του τοιχου..Το οδηγω κι αυτο μεσα στο μπανιο.....δεν αντεξα να μην ριξω μια ματια κατω απο τα στρωματα....
..Βγαινω για μια βολτα στο κηπο να δω τι αλλο θα υπαρχει..Τα αγρια ζωα ηταν δεμενα.
Τους μιλουσα φιλικα Όμως ζηλεψε ενας πιθηκος που δεν τον ειχα δει και πηδαει στο κεφαλι μου.Τρεχει καποιος να το μαλωσει. Θυμωνει ο πιθηκος και δεν λεει να κατεβει.
Με το ενα του ποδι μου χαϊδευει το κεφαλι..σαν αν μου ελεγε "μην ανυσηχεις εσυ"ενω με το υφος του αγριευει στον Σααμπ που τον μαλωνε.Ηθελε γλυκο τροπο να κατεβει..Η συμπεριφορα παιζει παντα σημαντικο ρολο!!. Ναι..και σε ζωα και σε ανθρωπους..Ετσι καλεσαν τον Λιπτον και υπακουσε στο παρακλητικο του υφος.
Μετα το φαγητο οι ανθρωποι εκει με φωναξαν να δω μια ελαφινα με το παιδι της που ειχε μαθει να τρωει τα απομειναρια των τροφων..Υστερα..απο όλα αυτα…
μια πληγωμενη κουκουβαγια.. που περπατουσε γυρω μου ηταν απλα μια χαριτωμενη "ατραξιον" ...
   

[papi]

Μου αρεσουν και τα φυτα και τα ζωα
και τα περιεργαζομαι λεπτομερως...



Ωρε τι εχω να τραβιξω!!! :roll:

[riaghul]

θα σε περιεργαστω...

(μεχρι τωρα αρκουμαι να τρωω μονο τα φυτα..
τα ζωακια..(συμπεριλαμβανομενων και των πουλερικων)
τα περιεργαζομαι και τα αγαπω.....)


αλλα εσυ μηπως εισαι κατι σαν το ασχημοπαπο..που τραβας λιγο ταλαιπωρια??

καλα ασε να σε περιεργαστω.....λεπτομερως ομως...

[papi]

ΜΙΑ ΜΑΤΙΑ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ!

ΜΕ ΤΑ ΔΥΟ ΜΑΤΙΑ ΣΤΟ ΠΑΠΙ! :twisted:

Ταξιδευεις σε ενα κοσμο μαγικο με τα ματια στο παπι...επεξεργαζεσε καθε σπιθαμι επανω στο παπι και μαθενεις τα παντα!
Ανεβαινεις την σκαλα του ονειρου και ανταμωνεις το παπι :lol:


σε βλεπω Ριααααααα!

[riaghul]

Ειναι εντυπωσιακο να περπατας στη φυση..
Κι οταν αναζητας την περιπετεια τοτε γινεται μαγευτικο...
Κι εκει δεν προβλεπεις τιποτα..
Τιποτα δεν ειναι συνηθισμενο, τιποτα το ιδιο..Ολα εχουν κατι μοναδικο.
Φτανει να μπορεις να το δεις.Οπλισμενη με αυτη μου τη διαθεση και φορτωμενη με το απαραιτητα υλικα για τη μερα..και το Χοσέ για οδηγο
βγαινω εξω και μπαινω στη ζουγκλα της Γουατεμαλα.
Παραξενα δεντρα,ηχοι απο ζωα και πτηνα...ολα πρωτογνωρα, μα ολα ομορφα...και ο νους  να ταξιδευει και να πετα. Ενα με τα πουλια γινεσαι εδω.Εισαι θυτης και θηραμα.Σκοτωνεις και σκοτωνεσαι.
Σκοτωνεις την ηρεμια τους και ισως να εισαι ενα ακουσιο θυμα.
Πανσπερμια χρωματων!!
Ασυλληπτα ονειρα που ξεφυγαν χωρις να τα αγγιξεις.
Ενιωσες μονο την υπαρξη τους για μια Στιγμη.
Κατανοεις  τοτε, οτι η Στιγμη ειναι το Παν...μπορει και να ειναι Αιωνιοτητα αφου δεν ξερεις αν θα υπαρξει δευτερη τετοια....
και μαθαινεις...μαθαινεις...μα ποσα να συγκρατησεις..
Ποσο φτωχος γινεται ο νους καποιες στιγμες...
Ποσο πλουσιος και ταξιδιαρης τις αλλες....
Αυτο εδω ειναι το White Romon..το ετρωγαν οι Μαγιας γιατι περιεχει τα στοιχεια του ψωμιου..κι εκεινο το Pepper tree..γιατρευει τους στομαχοπονους..κι αυτο εδω  το Gordomishio..ειναι αντιδοτο στο τσιμπημα των φιδιων...αλλα και το Pepper Vine...τους ξεδιψουσε..(χαμενα ποταμια σημαινει στη γλωσσα μας, που ο φλοιος τους εχει αγνο και καθαρο νερο).
Το Wuano..εχει ομορφα πλατεια φυλλα...καταλληλο για τις σκεπες των σπιτιων τους, αλλα το SEIBA...ειναι ιερο..Οι ριζες του φτανουν μεχρι τους Θεους του Κατω Κοσμου και τα κλαδια του αντιπροσωπευουν τους Θεους του Ουρανου...Καθομαι στον ισκιο του και αναρωτιεμαι αν ειμαι σε επιγειο Παραδεισο ή χαθηκα στα εγκατα της γης...
Πιο περα η φυση οργιαζει..Δεν ξερεις πιο ειναι το δεντρο και πιο το παρασιτο...Killer tree το λενε..Περικυκλωνει ομορφα το δεντρο..το καλυπτει και θελει 20 μεχρι 30 χρονια να το πνιξει...Παραξενευομαι...
μα και γοητευομαι..γιατι.. η φυση δεν αφανιζει οταν σκοτωνει..
Ποσο διαφορετικοι ειμαστε εμεις οι ανθρωποι!!!
Ενας θανατος,λεμε, ειναι ενα κενο .
Εκει ο θανατος ειναι μια Δημιουργια..
Με συντροφια τους περιεργους ηχους, με το Χοσέ να μου αναλυει
και με το νου μου να μη ξερει που να σταθει..προχωρουσα στη ζουγκλα.
Το περιεργο ειναι οτι ενιωθα λεύτερη..
Ποσο πιεστικα κι απαισια νιωθω σε τουτο το χωρο που ειναι το σπιτι...!!!
Τι ασχημια εχουν τα ομορφα και ακριβοπληρωμενα αυτοκινητα στο δρομο!!!
Ο χρονος του ανθρωπου συρρικνωνεται στις πολεις,η επικοινωνια νοσει..
Φοβαμαι σε τουτη τη ζουγκλα κι οταν στο νου μου διαγραφεται η εικονα ενος αρρωστημενου συνολου.

[riaghul]

Όνειρο και πραγματικότητα…
Φαντασία και συνείδηση…
Ταξίδι στη φαντασία, στ’ όνειρο, στη ζωή.
Εγώ και ο σάκος μου. Τα οστά και η σάρκα του ονείρου.
Ήρεμη κάθομαι στην αναπαυτική καρέκλα του αεροπλάνου κι αγναντεύω το μαύρο της νύχτας. Κι είναι  ένα χρυσοκόκκινο φως στο βάθος του ορίζοντα που δεν αρνείσαι να το κοιτάξεις. Κι εκεί στα θέμελα του μάυρου της νύχτας ..εμφανίζεται το μισοφέγγαρο, σαν μια φέτα παραγινομένου καρπουζιού, να λάμπει και να φωτίζει τούτο το πέπλο.
 Ναι!  όσο πηγαίνουμε προς τον Ισημερινό βλέπουμε το μισό του  φεγγαριού οριζόντια . Είναι το γλυκό του χρώμα? Η ομορφιά του? Πάντως όλα τούτα ήταν ένας προάγγελος μιας άλλης ομορφιάς που αναδύεται μέσα από το σύγχρονο ρεύμα της εποχής , μιας χαράς που μπορεί να έρχεται και ν΄ αγγίζει  τα φυλλοκάρδια ..Κράτησα την εικόνα του στο νου μου κι αφέθηκα …να ακολουθώ τους οιωνούς της διαίσθησής μου.
Το χάραμα με βρίσκει στη Σανάα. Τα λιγοστά φώτα , οι λίγοι άνθρωποι που αγρυπνούν,
τα ελάχιστα αυτοκίνητα και γενικά η ιδέα του «λίγου» φέρνει τόσα πλούτη στη ψυχή συνοδευόμενα  με τη πρωϊνή γαλήνη και ηρεμία της φύσης..
Το περπάτημα στη παλιά πόλη που μοιάζει να αναδύεται σα νύμφη,ή ως μια καλλονή Αφροδίτη.. σε μεταφέρει σε μια άλλη εποχή. Ξυπνά κοιμισμένα όνειρα, διεγείρει το νού,
και το βλέμμα λαίμαργο και αχόρταγο καταβροχθίζει τις εικόνες των πέτρινων πύργων,
των ανθρώπων που κινούνται γελαστοί στην αγορά και δεν ντρέπονται να κρύψουν τη περίεργη ματιά τους προς τους όποιους «ξένους». ΄Ενα από τα παραμύθια από τις
 «Χίλιες και Μία Νύχτες»
Δεν ξέρω τι νήμα κι ούτε πόσο μεγάλο ήταν εκείνο που η Κλωθώ , η Μοίρα, έγνεσε το νήμα της ζωής μου… μα το νήμα που τυλίγει την Υεμένη είναι  πολυξόμπλιαστο.
Εναλλαγές πολλές. Βράχια ογκώδη μα και μεγαλόπρεπα. Κι ένα ασυγκράτητο πάθος να χτίζουν σε δύσβατες κορυφές   χωριά. Σπίτια πέτρινα, απαράλλαχτα με το χρώμα των βράχων. Δεν ξέρεις ποια είναι η κορυφή του βουνού  και ποια η στέγη του σπιτιού. Κάποια σου θυμίζουν  Μετέωρα αλλά σε μεγάλη έκταση. Η οροσειρά Haraz φιλοξενεί πολλά τέτοια…Ένας αετός νοιώθω.. που ήρθε να φωλιάσει σε τούτα τα λημέρια. Είναι πάλι πρωί όταν ροβολάω το στενό φαράγγι για να φτάσω στο Shibam..να συναντήσω το Βεδουίνο οδηγό και τη παρέα μου. Απομόνωση….θαρρώ πως ακούω το φτερούγισμα των γερακιών  μαζί με τον αντίλαλο των ίδιων μου των βημάτων.
Στη στροφή ..φτάνει ο ρυθμικός ήχος μιας  μηχανής τόσο έντονος, τόσο αλλόκοτος.. τόσο ξένος με το περιβάλλον. Ποιος είπε ότι αυτό το ρυθμικό μπορεί και να έχει αρμονία? Κι όμως εκείνο το σκόρπιο  κρώξιμο των γερακιών ήταν τόσο εναρμονισμένο με τη φύση…
Σε ένα από τούτα τα χωριά γνώρισα την ομορφιά των αραβικών χορών. Τύμπανα και τραγούδι.. που δεν ήξερες αν ήταν ιαχές ή μελωδία. Σφυρίγματα και χτύπημα χεριών.
Και στους ρυθμούς τους κινούνται και τα σώματα. Λες και η  βασίλισσα Bilquis που ο μύθος τη θέλει να κυριαρχεί , να μπήκε στο σώμα μου και να  χαρίζει γέλιο και χορό.

Άλλη επαρχία…άλλο τοπίο…όχι μόνο διαφορετικό αλλά και συγκλονιστικό. Νέκρα.
Βράχια , πλατώματα μαύρα σαν να είναι καρβουνιασμένα. Η Φύση στην πιο φειδωλή της έκφραση. Ούτε ένα  ίχνος από χορταράκι.. Κουράζει το βλέμμα τούτη η θέα. .μα προβληματίζει παράλληλα, απογυμνώνει, συγκλονίζει. Κι όπου  η Φύση στερείται φαντασίας… εκεί.. αναπτύσσει ο άνθρωπος τη δική του. Μπορεί να αναρωτιέσαι τι κάνουν οι ανθρώπινες υπάρξεις εδώ μα χαίρεσαι να τους βλέπεις με τις πολύχρωμες φορεσιές τους…
Κι ύστερα….αφήνεις τη ματιά σου… κι αφήνεσαι  ολόκληρος στ’ απέραντο βαθυγάλανο
της θάλασσας. Το σφύριγμα του αέρα, άγριο μα και γλυκό που αντικατέστησε εκείνα του τραγουδιού. Ένα τραγούδι όμορφο φτιάχνει το κύμα και μια εικόνα αλλιώτικη έτσι όπως αφρίζει και βάζει μια λευκή δαντέλλα στο μακρύ γιαλό. Παραλία και άμμος. Γυρίζεις από την άλλη. Μόνο άμμος απέραντη .Δεν ξεχωρίζεις την άμμο της ερήμου ..απο την άμμο της θάλασσας.
Αφήνεις πίσω σου και τούτη την εικόνα και αντικρύζεις μιαν άλλη. Στην αρχή ξαφνιάζομαι που οι κορυφές αυτών των βουνών δεν έχουν πέτρινους πύργους..μα ύστερα το είδα πιο φυσικό…Απλώνονται μακριά σου τούτα τα βουνά .Παίζω με τα σχήματά τους και με τη φαντασία μου… «Κάπου εδώ είχαν στήσει τις πολεμικές μηχανές μερικά χρόνια πριν , λέει ο Sherkhan”  Ήταν τα όρια Β. και Ν. Υεμένης.Και φαντάζει τόσο σοφό το φτωχά ειπωμένο με τα λιγοστά αγγλικά του… «οι άνθρωποι πεινάνε για πόλεμο»
 Ανακαλύπτω ότι η φαντασία δίνει τα δικά της σχήματα ανάλογα με το περιβάλλον που βρισκόμαστε και τις πληροφορίες που έχουμε…. Θωρρώντας τους πέτρινους όγκους που ξεπροβάλλουν αλάργα …τα σύννεφα και τις σκιές τους που αφήνουν στις πλαγιές.. φτιάχνω  σπαθιά, όπλα, λόχους στρατιωτών…  Είναι ωραίο να φαντάζεσαι. Είναι όπως όταν ερωτεύεσαι..
Σε μεταφέρει σε άλλες σφαίρες ηδονής και ευτυχίας.
Και ακολουθώ  με το βλέμμα μου τις κορυφογραμμές όταν βλέπω να ξεπροβάλλουν απότομα κι αλλόκοτα ..και σαν χυμένες σκόρπιες πάνω στα πλατώματα των βουνών κορυφές...στέκουν μόνες και γυμνές σαν τους φαλλούς που συντελούν στη γένννηση  του
σύμπαντος στη μήτρα της φύσης.
Κι ύστερα η ατέλειωτη έρημος. Είναι εδώ που αν μείνεις μόνος μπορεί και να γνωρίσεις το Θεό. Εσύ κι η άμμος. Η χαρά και η δυστυχία μαζί. Η ομορφιά και  ο φόβος.
Κι ‘όμως ήθελα πολύ να χαθώ… να χάσω τον προσανατολισμό μου. να μη ξέρω ποια είμαι και προς τα πού πάω.. Να δώ μέσα μου , τη γύμνια μου και τη ψυχή μου …
Οι στρατιώτες όμως που  δεν μας είδαν να περνάμε από το επόμενο φυλάκιο… άρχισαν να μας αναζητούν… Με τη συνοδεία τους φτάσαμε στη Marib..και την επόμενη έκλεισε ο κύκλος στη Σανάα …κι επιστροφή χωρίς όνειρα ..μα με θύμισες….

 

[riaghul]

μερικες φωτο...

[riaghul]

.................

[riaghul]

...................

[Bijoux]

Μαρία αν θέλεις το οτιδήποτε από φοτο επεξαργασία
πες το μου

[AdminForum]

Με την δημιουργία της ενότητας ΤΑΞΙΔΙΑ μεταφέρθηκε το παρόν θέμα από το café εδώ