Αυτός ο υπέροχος Λόγος !

[black_velvet]

Όχι, δεν έχει περδικλώσει τίποτα. Εγώ συμφωνώ απόλυτα μαζί του.

[pixie]

Λοιπόν... Δεν είναι δυστυχισμένος εκείνος που κάνει πορείες κόντρα στον άνεμο και ταξιδεύει πάνω σε γραμμές που δεν έχουνε ποτέ χαράξει...


Είναι μάλλον αυτός που ζει με το άγχος της ύλης,  και ζει προσκολλημένος και ο τοίχος του δωματίου του πρέπει να έχει ένα συγκεκριμένο χρώμα.
Αυτός δλδ. που βλέπει τα πράγματα καθορισμένα βάζοντας απαγορευτικό στις υπόλοιπες διαστάσεις του ορίζοντα, σε κάθε πιθανό αέναο σχηματισμό του σύμπαντος και στην πολλαπλότητα των εικόνων.

Αυτός που, ζώντας με περιοριστικές αρνήσεις, νιώθει σαν λαθρέμπορος της ζωής αν τύχει και πάρει καμιά ελεύθερη ανάσα, ξετυλίγοντας το σύρμα τ' αγκαθωτό γύρω απ' το κορμί του...




ΥΓ. Εγώ προτιμώ το πεδικλόω - ώ. :mrblue: :mricy:

[κώστας]

Εγώ προτιμώ το πεδικλόω - ώ
Φαίνεται.

[pixie]

:lol:  :lol:  :lol:  :lol:  :lol:  :lol:  :lol:  :lol:  :lol:

[pixie]

Ελευθερογνωμία... Υπάρχουν όμως βασικά στοιχεία που παρεμποδίζουν την έκφραση της σκέψης και παραμορφώνουν την αλήθεια... όπως είναι η λογοκρισία, οι περιορισμοί ή οι υποδείξεις που κατά καιρούς η κοινωνική στενοκεφαλιά επιβάλλει σε όλη τη διαδικασία της διαμόρφωσης σκέψης και του αναφαίρετου δικαιώματος της ελεύθερης έκφρασής της.

Τι εννοώ? Μα... την μισαλλοδοξία, τον δεσποτισμό, τις αντιλήψεις παρωχημένων εποχών, τον φόβο, κάποιους σκληρούς ηθικούς κανόνες... ακόμα και τα προσωπικά συμπλέγματα... ως σημαντικά εμπόδια στο θέμα του ελεύθερου λόγου.

[Belladona]

[quote user="pixie" post="338397"]:mryellow:  :mryellow:  :mryellow:


Ως προς αυτό που σχολίασα σχετικά με τη λογογραφία και γενικά με τον γραπτό λόγο, γνώμη μου είναι πως ναι, είναι κατώτερος από τον προφορικό!

Κι αυτό γιατί ο προφορικός λόγος είναι αυθόρμητος, πραγματικός, ζωντανός, έμψυχος... άρα και με τεράστια υπεροχή.
Λογικότατα, ο γραπτός, σωστό θα ήταν να θεωρείται ομοίωμα!

Ακόμα και τα σπουδαιότερα συγγράμματα του κάθε στυλίστα του είδους ή τα δοκίμια των μεγάλων φιλοσόφων, είναι αδύναμα από μόνα τους να διδάξουν την αλήθεια, αφού είναι ακίνητα και αμίλητα. ;-)[/quote]

θα διαφωνήσω μαζί σου . δεν μπορώ να δεχτώ ότι " Ακόμα και τα σπουδαιότερα συγγράμματα του κάθε στυλίστα του είδους ή τα δοκίμια των μεγάλων φιλοσόφων, είναι αδύναμα από μόνα τους να διδάξουν την αλήθεια, αφού είναι ακίνητα και αμίλητα"
Είναι δυνατόν να αμφισβητήσω την αξία τους και την σπουδαιότητά τους ? Δια του γραπτού λόγου έμειναν στην ιστορία για τα μελετούν οι μεταγενέστεροι .
άλλωστε όπως λέει και ο μεγάλος Όμηρος - Έπεα πτερόεντα ]

[pixie]

Μα δεν είναι φανερό? Υπάρχει πάντως η εξήγηση στην ίδια απάντηση και είναι σαφής: γιατί ο προφορικός λόγος είναι αυθόρμητος, πραγματικός, ζωντανός, έμψυχος... άρα και με τεράστια υπεροχή.
Λογικότατα, ο γραπτός, σωστό θα ήταν να θεωρείται ομοίωμα! Σοφός, δεν αντιλέγω, αλλά ένα ακίνητο ομοίωμα.

Γιατί μπορεί ο γραπτός λόγος να μένει, όπως σωστά λες, αλλά έχει μια στατικότητα... και οι αλήθειες εν στάσει χρειάζονται τεράστια εσωτερική αξία και ισχυρούς κραδασμούς ουσίας στην έκφραση μέσω των λέξεων για να παραμένουν ζωντανές.

[Belladona]

Ο προφορικός και ο γραπτός λόγος είναι διαφορετικά αλλά ισότιμα είδη λόγου.
Όλοι γνωρίζουμε την προτεραιότητα του προφορικού λόγου ο οποίος προηγείται ιστορικά αλλά και βιολογικά από τον γραπτό λόγο.
Ο άνθρωπος πρώτα μιλάει και μετά μαθαίνει να γράφει
όμως
Ο γραπτός λόγος ήταν αναμενόμενο να προκύψει αφού ο προφορικός δεν μπορούσε να διαρκέσει πέρα της στιγμής που εκφωνείται, ούτε να μεταφερθεί πέρα του τόπου που εκφράζεται. Ο γραπτός λόγος,  αποτελεί  αδιάψευστη μαρτυρία του προφορικού και μεταβιβάζεται είτε σαν χειρόγραφα κείμενα είτε σαν επιγραφικά μνημεία.
Ο γραπτός λόγος ελαχιστοποιεί τη πιθανότητα παρερμηνείας των εννοιών ή του μηνύματος που θέλουμε να μεταδώσουμε.
Το συμπέρασμα μου είναι ότι και τα δύο είδη λόγου είναι εξίσου πολύτιμα και είναι θείο χάρισμα για όποιον έχει τις δυνατότητες να τα χρησιμοποιεί με την πρέπουσα σημασία και αξία που τους αρμόζει

[fortune]

Verba volant,spripta manent(επεα πτεροεντα,τα γραπτα μενουν).

Και τα δυο ειδη λογου ειναι εξ ισου σπουδαια κατ εμε.
Ασφαλως και ο προφοφορικος λογος προσδιδει αμμεσοτητα ,ομως και ο γραπτος αναπτυσει...
Ασφαλως και ο προφορικος λογος δημιουργει αληλεπιδραση ομως και ο γραπτος σου εξαπτει την φαντασια.
Μην ξεχναμε επισης οτι υπαρχουν οπτικοι και ακουστικοι τυποι.

Εννοιες σπουδαιες και ,που μας βοηθουν να μπουμε στην θεση του αλλου για να τον καταλαβουμε καλυτερα,οπως η ενσυναισθηση, η εννοιες ,που συμβαλουν στην μεγαλυτερη αποτελεσματικοτητα των μερων ,οπως η  αλληλοδραση ,ασφαλως και προωθουνται καλυτερα με τον προφορικο λογο.Επισης εννοιες ,που διευρυνουν την συμμετοχη ως περιπλεξη μεταξυ δυο μερων και βοηθουν τις αντιληψεις να ενωθουν συναισθηματικα...οπως η μεθεξη,παλι προαγονται καλυτερα μεσω του προφορικου λογου.

        Μην αμελουμε ομως και τις  δυνατοτητες του γραπτου λογου.

Ειναι αυτος ,που ενωνει το παρελθον με το μελλον.Αρα και γινεται δασκαλος ιστορικος και οχι μονο.Μας ενωνει με τους προγονους μας.Καταγραφει νομους.Δινει την δυνατοτητα εμβαθυνσης στα μεγαλα βαθη της υπεροχης γλωσσας μας.Προσδιδει σταθεροτητα.Ειναι λοιπον ενας θησαυρος ,που κανει πλουσιο αυτον ,που ανατρεχει σε αυτον.

Χωρις τον συνδιασμο και των δυο ειδων λογου ,η ανθρωποτητα θα ηταν πτωχοτερη.

fortune.

[pixie]

[quote user="Belladona" post="350611"]Είναι δυνατόν να αμφισβητήσω την αξία τους και την σπουδαιότητά τους ? Δια του γραπτού λόγου έμειναν στν ιστορία για τα μελετούν οι μεταγενέστεροι .
Θέλω αποδείξεις γι΄ αυτό το ζήτημα, γιατί όσα λες είναι «έπεα πτερόεντα» και δεν με πείθεις.[/quote]

Πρώτον... δεν αμφισβήτησε κανείς την αξία ή την σπουδαιότητα των δοκιμίων αυτών! Τουλάχιστον δεν έγινε τέτοια αναφορά από μένα. Και ως προς τι να σε πείσω? Την άποψή μου λέω, ότι: ο προφορικός λόγος είναι αυθόρμητος, πραγματικός, ζωντανός, έμψυχος... άρα και με τεράστια υπεροχή!

Βεβαίως η εσωτερική ουσία των λεγομένων και η πυκνότητα των νοημάτων είναι αυτό που έχει αξία. Και προσωπικά, σέβομαι ακόμα και την παραμικρή λέξη ενός γραφιά, ξέρω ότι ματώνει το μυαλό του σε στιγμές μόνωσης για να αποδοθεί ακέραια... κι αφήνει το αίμα του να τρέξει μήπως ζεστάνει έτσι... με την άδολη ελπίδα και, αν γίνεται, να εκφραστεί και κάποιος άλλος μαζί του, μέσα στα λόγια του...