μια ζωη... μαρια...

[kuria]

ειχα καποτε δυο καναρινια... μου τα ειχε χαρισει ενας συναδελφος... πρωτα τον κουτσουρινο και μετα απο λιγους μηνες την κουτσουρινα...
η κουτσουρινα πηρε το ονομα της απο τον προηγηθεντα κουτσουρινο...
ηταν τοσο γλυκια αλλα και τοσο ανεξαρτητη...
της αρεσε να παραβιαζει την πορτα του κλουβιου της, να ανοιγει τα κατακιτρινα φτερακια της και να βγαινει τσαρκα... μετα απο ωρα, αφου αποδεικνυε σε ολους πως εχει κατακτησει το δικαιωμα της αυτοδιαθεσης της, γυριζε και περιμενε να της ανοιξουμε να μπει παλι μεσα...
ολημερις μασουλαγε τα σπορακια της κι εφτυνε επιδεικτικα τα τσοφλια στο πατωμα... εμπαινε στο μπανακι της, τιναζε τα μουσκεμενα φτερα της και οι πιτσιλιες εφταναν στο ταβανι...
οποιο αρσενικο ειχε την ατυχια να προσπαθησει να ζευγαρωσει μαζι της, το τσουρουμαδαγε και ετσι δεν εμενε ποτε εγκυος (ειναι κι αυτος βλεπεις ενας φυσικος  τροπος αντισυλληψης)...
ωσπου μια μερα, ανοιξε το κλουβι της και αφου εκανε μια γυρα στα περιξ, κατεβηκε στο παρτερι του πεζοδρομου να κανει παρεα στους συναθροισθεντες σπουργους της γειτονιας... για κακη της τυχη ομως, πισω απο τον κοκοφοινικα, καιροφυλακτουσε καλα κρυμμενη μια γατα...
η κουτσουρινα μεθυσμενη απο την χαρα της ελευθεριας της, δεν ενιωσε τον κινδυνο και ετσι δεν προλαβε να απομακρυνθει απο τα φονικα νυχια...
οταν το μεσημερι γυρισα απο τη δουλεια, ο πατερας μου που ηδη την ειχε θαψει, για να μη στεναχωρηθω, μου ειπε πως απλα ειχε πεταξε μακρια και πιθανοτατα καποιος απο τη γειτονια την μαζεψε...
τοτε εβαλα bird alert και αρχισα door to door την αναζητηση της απωλεσθεισας...
εβαλα κατα μερος τις αναστολες μου, παραμερισα τον εγωισμο που μου ελεγε πως θα φανω ανοητη και μπηκα σε σπιτια και μαγαζια που ποτε πριν δεν ειχα διαβει το κατωφλι τους...
το χειροτερο απ ολα ηταν οτι ετρεμα στη σκεψη πως οποιος την ειχε παρει, θα την εβαζε να ζευγαρωσει (βλεπεις τα θηλυκα καναρινια δεν κελαηδουν, ειναι προορισμενα μονο να γεννοβολουν) και οταν εβλεπε τα αποτελεσματα, θα την σκοτωνε... ετσι αναγκαζομουν να δωσω το βιογραφικο της στον καθενα και να καταληγω λεγοντας: "εσας θα σας ειναι αχρηστη, ενω εγω την αγαπω και την θελω ετσι οπως ειναι... σας παρακαλω αν την βρειτε ειδοποιηστε με..."
μετα απο πολλα χρονια, στην κηδεια του κουτσουρινου, ο πατερας μου εσπασε (μπορει και να σκεφτηκε οτι αφου κλαιω που κλαιω, ας τους θρηνησω και τους δυο μαζι...) και μου ομολογησε το τραγικο  της τελος...
δεν την αντικατεστησα ποτε...

[fortune]

:roll:  :roll:  :roll:

Aυτο το δεσιμο μας με τα ζωα μονο ανεξηγητο δεν ειναι.Ειναι και αυτες ψυχες,κατωτερης μεν συνειδητοτητας αλλα ψυχες.Επειδη ειναι και μικρουλια αισθανομαστε την αναγκη να τα προστατεψουμε.Οσο ζουνε η ζωη κυλα ομορφα...ο θανατος ομως φερνει μεσα μας την στεναχωρια και την θλιψη ,που δεν απεχει και παρα πολυ απ την απωλεια και και την θλιψη ,που αισθανομαστε και με τους ανθρωπους.
Ας αναπαυεται εν ειρηνη η Κουτσουρινα σου..
Και μονο αυτες η υπεροχες στιγμες που περασες μαζι της ειναι φαρος αναμνησης ,που ναι μεν σε κανουν να μελαγχολεις και να στεναχωριεσαι οταν την θυμασαι , αλλα απ την αλλη η νοσταλγια  τους ,μας δενει με το παρελθον και τις  οποιες ομορφες στιγμες  του, που στο τελος μενουν γλυκα περασματα μιας γεματης ζωης!

[Pappas10]

Κι εγώ θα την έψαχνα.

Κι εγώ δεν θα (σ)το έλεγα.

Κάθε απώλεια είναι αναντικατάστατη...

[larus audouinii]

Το έχουν οι Μαρίες ...η κόρη μου και η Μαρία θα τα πήγαιναν τέλεια ...

Άσχετο
Πριν από μερικές βδομάδες άφησαν μια σακούλα με γατάκια σε ένα χωράφι παραδίπλα από το εξοχικό.
Με τα νιάου, νιάου τα μαζέψαμε αλλά ήταν νεογέννητα και πολύ δύσκολο να ζήσουν...δεν ξέρω και για πόσο καιρό ήταν εκεί πέρα.
Το ένα μπόρεσε και 'επαιρνε τροφή, πολύ δύσκολο στην αρχή αλλά επέζησε. Τώρα άρχισε να τρώει και μαλακή κονσέρβα.
Είχε τόση όρεξη που έτρωγε και έτρωγε το έρμο που στο τέλος γινόταν μια μπάλα με τέσσερα πόδια. Ούτε να περπατήσει καλά καλά δε μπορούσε...έλεγα πως στο τέλος θα σκάσει  :smile:  Από κακομοιρούλη και ψωριάρικο ομόρφυνε.   :smile:  Είναι τόσο ζωηρό που τρέχει σαν σφήνα και σκαρφαλώνει τέλεια....Το έλεγα βάση ταπεραμέντου ..(σπορτ) μπίλι...αλλά προέκυψε γκριζομάτα δεσποινίδα  :lol: Μαρία θα μου βρείτε ένα όνομα;