Η Εργασία ως υποχρέωση ή δημιουργία...

[pixie]

Τα μαθητικά μας χρόνια πέρασαν ανεπιστρεπτί, στη συνέχεια, άλλοι σπουδάσαμε σε Πανεπιστήμια, άλλοι αναλωθήκαμε σε διάφορες εργασίες, γεγονός είναι ότι βγήκαμε στην παραγωγή και στη δημιουργία έχοντας όνειρα και απαιτώντας για μια ανάλογα καλή θέση!

Αλλά δυστυχώς δεν υπάρχουν αντικειμενικά κριτήρια, σύμφωνα με την αξία, την ιδιότητα ή τις δεξιότητες του καθένα μας και τα πράγματα, στην πορεία της εξέλιξης, είναι πολύ πιο δύσκολα από ότι φανταστήκαμε. Λίγα τα περιθώρια που αφήνει ο καπιταλιστικός πολιτισμός.


Πώς και πού να σταδιοδρομήσεις όταν δεν υπάρχει ''μέσον''?
Με ποιόν τρόπο να εξασφαλίσεις μια αξιοπρεπή διαβίωση όταν δεν υπάρχει αξιοκρατία?
Με ποιά λογική να επενδύσεις σε καινούργιες ιδέες όταν συνειδητοποιείς ότι δεν είναι καιρός να ρισκάρεις το ''σίγουρο'' κι ας είναι ελάχιστα προσοδοφόρο?

Κι από την άλλη, δεν είναι λογικό και δίκαιο μετά από τόσα χρόνια σπουδής ή εργασίας, να αποκομίζουμε και μια προσωπική ικανοποίηση μέσα από την εργασία μας, επενδύοντας και αποδίδοντας τις γνώσεις ή τις ικανότητές μας και αναδεικνύοντας τα ταλέντα μας?

Είστε ευχαριστημένοι από τη δουλειά σας?  'Εχει αξιοποιητικό χαρακτήρα στο επίπεδο των δυνατοτήτων? Είναι πηγή ευχαρίστησης ή υποχρεωτική σπατάλη - ως απαίτηση και εξάρτημα μιας μηχανής που οδηγεί στον συστηματικό κατακερματισμό της ουσιαστικής δημιουργίας?

Είστε από εκείνους που γεύονται καρπούς αλλά και τη γοητεία μιας συνειδητής επιλογής ή ανήκετε σ΄αυτούς που τυχαία ή εξ ανάγκης βρίσκονται σε χώρους εργασίας για βιοποριστικούς κυρίως λόγους?

 

pixie

[titica]

[quote user="pixie" post="320380"]Είστε ευχαριστημένοι από τη δουλειά σας?  'Εχει αξιοποιητικό χαρακτήρα στο επίπεδο των δυνατοτήτων? Είναι πηγή ευχαρίστησης ή υποχρεωτική σπατάλη - ως απαίτηση και εξάρτημα μιας μηχανής που οδηγεί στον συστηματικό κατακερματισμό της ουσιαστικής δημιουργίας?

Είστε από εκείνους που γεύονται καρπούς αλλά και τη γοητεία μιας συνειδητής επιλογής ή ανήκετε σ΄αυτούς που τυχαία ή εξ ανάγκης βρίσκονται σε χώρους εργασίας για βιοποριστικούς κυρίως λόγους? [/quote]

Γοητεία δε λες τίποτα.  Άμα κάνεις αυτό που γουστάρεις και εκφράζεσαι μέσα από τη δουλειά σου, ούτε χάσιμο χρόνου είναι, ούτε υποχρέωση. Πολλά ή λίγα, όποια κι αν είναι αυτή η δουλειά έχει την αξία της.

[pixie]

Δυστυχώς πια το θέμα της εργασίας έχει πάρει άλλες διαστάσεις!  :sad:

Ο προλαβών τον Κύριον είδε... αγώνας επιβίωσης και κάποια πράγματα είναι πολυτέλεια... :cool:

[katinaki]

Ωραία! δημιουργήσαμε για 1 μήνα και κάτι παραπάνω...
Αν δεν πληρωθούμε όμως, τέρμα τα ξενύχτια κάθε Σαββατοκύριακο :x

[amfiprostylos]

η εργασια ειναι αντιθετη στη φυση του ανθρωπου, αποδειξη οτι τον κουραζει. (δε θυμαμε ποιος σοφος το ειπε, :lol: αλλα συμφωνω απολυτα).

[pixie]

[quote user="pixie" post="320380"]Είστε ευχαριστημένοι από τη δουλειά σας?'Εχει αξιοποιητικό χαρακτήρα στο επίπεδο των δυνατοτήτων? Είναι πηγή ευχαρίστησης ή υποχρεωτική σπατάλη - ως απαίτηση και εξάρτημα μιας μηχανής που οδηγεί στον συστηματικό κατακερματισμό της ουσιαστικής δημιουργίας?

Είστε από εκείνους που γεύονται καρπούς αλλά και τη γοητεία μιας συνειδητής επιλογής ή ανήκετε σ΄αυτούς που τυχαία ή εξ ανάγκης βρίσκονται σε χώρους εργασίας για βιοποριστικούς κυρίως λόγους? [/quote]

Επαναφέρω αυτά τα ερωτήματα με ένα συμπληρωματικό:

Τι δουλειά κάνετε? ;-)  :smile:


ΥΓ. Αν και το φλέγον σημείο θα ήταν να ρωτήσω αν είστε από τους τυχερούς που έχουν ακόμη σταθερή εργασία. ;-)

[Nikos Apomakros]

Όπως πολλοί Έλληνες αυτή την περίοδο... κάνω τα πάντα (αλλά δε συμφέρω).
Βέβαια ανέκαθεν έκανα τα "πάντα" παρόλο που το αντικείμενό μου είναι πολύ
συγκεκριμένο, αλλά έτσι ήταν και είναι στην Ελλάδα, από τότε που θυμάμαι.
Τώρα με την κρίση απλά αυξήθηκε η σιγουριά των "άνω" άρα και το θράσος.

Ναι, είμαι από τους τυχερούς. Από τους πολύ τυχερούς μάλιστα, αφού η όλη
κατάσταση δεν έχει επηρεάσει καθόλου την ανταμοιβή μου, με εξαίρεση κάτι
κρατικής προέλευσης κρατήσεις.

Είναι δύσκολο να προσδιορίσω απόλυτα το επάγγελμά μου. Ωστόσο στην ουσία,
στην εταιρεία που δουλεύω, επίσημα τουλάχιστον, είμαι ο άνθρωπος που έχει
υπ' ευθύνη του οτιδήποτε έχει σχέση με τους υπολογιστές της (πχ software,
hardware, network), τους εκτυπωτές, τα scanners, τα Blackberries,  τους Server,
την κινητή τηλεφωνία (συσκευές και λογαριασμούς), τα φωτοτυπικά, την διαχείριση
του website και της ηλεκτρονικής αλληλογραφίας, τη διασφάλιση των δεδομένων
(firewall, backups etc) τους συναγερμούς, τις κάμερες παρακολούθησης, γενικότερα
τις τηλεπικοινωνίες της εταιρείας (δορυφορικές, μικροκυματικές, οπτικής ίνας και
χαλκού) κτλ, καθώς φυσικά και των συμβολαίων τους με τις αντίστοιχες εταιρείες
που προμηθεύουν τα μηχανήματα ή παρέχουν συγκεκριμένες υπηρεσίες.

Αυτά είναι τα "επίσημα". Ανεπίσημα είναι υπερδεκαπλάσια και μπορεί να μην έχουν
καν σχέση με τους υπολογιστές και την τεχνολογία ή και το... ηλεκτρικό ρεύμα
γενικότερα. Για να τα αναφέρω ένα προς ένα θα πρέπει να κάτσω ώρες να τα
οργανώσω στο νου μου και σίγουρα θα γεμίσω 5-6 σελίδες Α4 από ενασχολήσεις
που δεν έχουν απολύτως καμμία σχέση με την ειδικότητά μου.

Α, και μη φανταστείτε λέγοντας "υπεύθυνος" ότι έχω άλλους και τους τρέχω ή
τέλος πάντων τρέχουμε όλοι μαζί... Είμαι μόνος μου. Μηδέν βοήθεια.

[papadia]

.....συμφωνω με καποιον προλαλησαντα...που εγραψε

     οτι η εργασια ειναι αντιθετη με τη φυση του ανθρωπου

     τουλαχιστον ...τοσα χρονια αυτο πιστευα


     δουλευα παραλληλα σε δυο δουλειες

     μια με σταθερο ωραριο

     κ μια με ιδιατερα μαθηματα φιλολογιας

     δε μπορω να πω οτι  ημουνα μες τη τρελλη χαρα

     μαλλον για επιβιωση δουλευα παρα απο ευχαριστηση


    τωρα πλεον,,,σε αυτη την ηλικια

    αρχισα καπως να νοιωθω....αχρηστη να το πω...δε ξερω...

    κατι δε μου πηγαινε καλα με τον εαυτο μου

    κ ξαναρχισα να δουλευω αλλα βεβαια με τελιως διαφορετικη  

    ψυχολογια κ βεβαια δε το κανω για επιβιωση αλλα για δικο μου

    ψυχικο οφελος κ τωρα πλεον μπορω να πω μετα βεβαιοτητος

    οτι ναι μπορει τελικα να  συνδυασεις κ τα δυο

    κ την υποχρεωση για επιβιωση κ τη δημιουργικοτητα

    απλα πρεπει να εισαι πολυ ωριμος ομως...

    κ σκεφτομαι τι κριμα

    ολα τα καλα  να μας συμβαινουν στη δυση μας...