Το ταξίδι του τυφλού...

[Ntama]

Πήγα ταξίδι...

στην Βαρκελώνη, λέει...
Και είδα αυτό, είδα εκείνο... είδα κάτι άλλο!
Και κάθε ημέρα και στιγμή, κοιτάζω, βλέπω, γύρω μου εικόνες που ερεθίζουν τον νου, κι εκεί σαν μνήμες καταγράφονται, κι όσο βλέπω, γνωρίζω, κι όσο κοιτάζω αντιλαμβάνομαι, κι όπως αλλάζει ο χώρος κι' εικόνες πλημμυρίζει το μυαλό, νοιώθω την κίνηση της δράσης της ζωής...

Εικόνες, κι εκείνο το ερέθισμα, του πειρασμού, της επιθυμίας...

Και πάω ταξίδι, ν'αλλάξω εικόνες...

Κι αν ήμουν τυφλός?
Αν κλείσω τα μάτια?
Ποιό θα είναι το ταξίδι τότε?
Αν πάψουν οι εικόνες, τί θα κάνει το μυαλό μου?
Πόσο λιγότερο αληθινή θα'ναι η εικόνα κάτω απ'τα βλέφαρα μου?

Ποιά να'ναι η μορφή της μνήμης του τυφλού?
Ποιό να'ναι το ταξίδι του?
Ποιό είναι το ερέθισμα πέρα απ'το φως..?

... και κλείνω τα μάτια, κι αφήνομαι...
στην μαγεία των δικών μου κόσμων να πλέω...
Το δικό μου φως στο δικό μου σκοτάδι ν'ανακαλύπτω...
Κι εκεί, το ερέθισμα του νου,
όσα θα μου πρόσφερε το ταξίδι των εικόνων,
μου χαρίζει, και περισσότερα...
κι όλος ο χρόνος δικός μου...

Και με γράφω...
Στην άβυσσο της σελίδας,
στο χάος του δωματίου με ταξιδεύω,
κι όλα είναι εδώ!

Εικόνες, κι εκείνο το ερέθισμα του πειρασμού, της επιθυμίας...

Στο ταξίδι του τυφλού...
Στην στιγμή του πουθενά, που στην νοητή αγκαλιά της χωράει το παντού...



 ...  :roll:  :roll:  :roll:  ....

[riaghul]

"Πως ειναι δυνατον, αναρωτηθηκα, να περπατας
για μια ωρα μεσα σε ενα δασος και να μην παρατηρησεις τιποτα?
Εγω , που δεν βλεπω, βρισκω εκατονταδες πραγματα να με ενδιαφερουν
απλα , με ενα αγγιγμα.
Νοιωθω την λεπτεπιλεπτη συμμετρια των φυλλων, Περνώ τα χερια μου
γλυκα, στη λεια επιφανεια της ασημενιας βεργας ή της ανωμαλης επιφανειας ενος κορμου....
............................................
......................................
Σε μενα  ο ερχομος των εποχων ειναι ενα εκπληκτικο,
και ατελειωτο δραμα , η πραξη που διερχεται μεσα απο τα
ακροδαχτυλα μου..."
(Hellen Keller)

Εχουμε το δωρο της  ορασης...
αλλα αυτο δεν προσθετει παντα
στην πληροτητα της Ζωης..

[Mixalis]

στην Βαρκελώνη, λέει...

..κτήρια πλευστά, απ'του Antonio Gaudi τον νου, στον δρόμο...!

..κι η βρώμα, του αναμασούμενου στις σκοτεινές γωνίες.......

Εχεις βρεθεί εκεί ποτέ?


-->

Και ναί! ... κλείνω τα μάτια, κι αφήνομαι...
στην μαγεία των δικών μου κόσμων να πλέω...
στο agalia.gr