Θλίψεις...

[black_velvet]

[quote user="larus audouinii" post="343599"]
Καλά τα λες κώστα
Το αλτσάιμερ εκφυλίζει την προσωπικότητα με τον χρόνο,
η λοβοτομή τον κάνει φυτό
Παρέμετροι για την κακή υγεία
Υπάρχουν όμως και άλλοι στην βιβλιογραφία να ξέρεις  :evil:  :grin:[/quote]

Χτυπάτε εξαιρετικά ευαίσθητες χορδές. Κι είπα να το προσπεράσω.

Αλλά τελικά δεν θα το κάνω. Όσο και αν με θλίβει.
Η νόσος του Αλτσχάιμερ δεν εκφυλλίζει καμία προσωπικότητα.
Η νόσος του Αλτσχάιμερ σταματά μία προς μία τις λειτουργίες του εγκεφάλου. Επομένως, τις σωματικές λειτουργίες. Επομένως, την ύπαρξη την ίδια. Επομένως....

Επομένως; άστε το καλύτερα. Πιάστε άλλη αρρώστεια για παράδειγμα. Κι αφήστε τη νόσο του Αλτσχάιμερ στην ησυχία της.
Και στην έρευνα. Ίσως κάποτε να βρούνε την αιτία. Και τότε να βρεθεί και η γιατρειά. Κρίμα μόνο που δεν μπορούμε να προσφέρουμε σχεδόν τίποτα ως δείγμα για να τη βοηθήσουμε. Μιας και το μόνο που εκφυλίζεται είναι ο ίδιος ο εγκέφαλος. Αυτός που συντονίζει το είναι μας....

Αα! και να εύχεστε ένα πράγμα: να μην συμβεί σε γονιό σας (κακά τα ψέμματα, τους παππούδες και τις γιαγιάδες τους αντιμετωπίζουμε αλλιώς).
Και κάτι ακόμη... αν σας τύχει το κακό; να εύχεστε να φύγει γρήγορα. Όσο πιο γρήγορα γίνεται!!!

[larus audouinii]

Βελουδένια μου συγνώμη
Δεν θα το ήθελα να σε (και οποιοδήποτε)στεναχωρέσω, και το έκανα και εγώ
(Για την ιστορία ...κάτι άλλο ακριβώς...(και εγώ στεναχωρέθηκα) ήθελα να πω ...τέσπα)
χαμογελάκι και φιλάκι ;

[pixie]

[quote user="Delmar" post="343553"]Παραμενει ομως το αιωνιο ερωτημα της ανθρωποτητας....πως μπορει ενας νους να αδειασει το περιεχομενο της συνειδησης του(με ολη αυτη την θλιψη - αναμνησεις και γενικα ολο το κοινωνικο  περιεχομενο του) και να παραμεινει υγιης και τελικα πιο αποτελεσματικος απ οτι ηταν πριν?...[/quote]

Δεν μένει παρά να αποδεχόμαστε τα πάντα φυσικά και χαλαρά! Κι αυτό που θα βοηθήσει είναι να μην αφήνουμε τα γεγονότα να μας παρασέρνουν ή να καταγράφονται τυχαία, ούτε φυσικά τη γνώση του εαυτού μας...

Το να χρησιμοποιούμε τις αρνήσεις της ζωής και τις θλίψεις μας θετικά και ως βασικές βαθμίδες στην πορεία, είναι πολύ σημαντικό επίσης.

[Delmar]

Παραμενει ομως το αιωνιο ερωτημα της ανθρωποτητας....πως μπορει ενας νους να αδειασει το περιεχομενο της συνειδησης του(με ολη αυτη την θλιψη - αναμνησεις και γενικα ολο το κοινωνικο περιεχομενο του) και να παραμεινει υγιης και τελικα πιο αποτελεσματικος απ οτι ηταν πριν?...

Θελω να τοποθετηθω ξανα στην προηγουμενη μου διατυπωση πιο ξεκαθαρα.

Οταν λεω να αδειασει το περιεχομενο της συνειδησης του καποιος(ολο αυτο το κοινωνικο περιεχομενο του) εννοω να το κατανοησει μονομιας χωρις αναλυση.Και πως γινεται αυτο?.Ιδεα δεν εχω.Ειναι στο χερι του καθενος.Παντως γινεται χωρις καμια προσπαθεια και στιγμαια.

Οταν εχεις ταμπελες ιδεολογιες πιστευω δεν κανεις τιποτα.Μονο διαχωριζεις.Και με τον διαχωρισμο το μονο που καταφερνεις ειναι να αναλυεις τον εαυτο σου τμηματικα και παντα σε συγκριση μην καταφερνοντας στην ουσια τιποτα.Ετσι ξεπερνας τον ενα ''τοιχο'' και μετα απο λιγο καταληγεις σε αλλον.

Ατομο.  α-τομο. Αυτος που δεν δεχεται κατατμηση. Αδιαιρετος. Αυτη ειναι η σημασια της λεξεως. Και το πως θα πρεπει να ειναι ''ενα ατομο στην κοινωνια''.

[pixie]

Η ευρύτερη κατανόηση προϋποθέτει συνειδητότητα! 'Εστω ένα μικρό βηματάκι κάθε φορά...

Και μάλιστα όταν η δράση και η βούληση της κοινωνίας είναι στατική προς την κατεύθυνση αυτή.
Ως γνωστόν, υπάρχει ένας ενιαίος μηχανισμός ομαδικός που είναι τροχοπέδη στην ατομική εξέλιξη και την ελευθερία του ατόμου. Πώς να συγκροτηθεί το άτομο και πώς να προχωρήσει όταν κάθε φορά που κάνει αυτό το βηματάκι πρέπει να δίνει μάχες με τον εαυτό του αλλά και με τους κανόνες της κοινωνικής μας διαύγειας?

Βλέπεις όλα σε ωθούν στο να είσαι πρώτα απ' όλα πολίτης και διχασμένο άτομο, παρά αυτόνομος, ολοκληρωμένος άνθρωπος ουσίας με ανάλογη νοημοσύνη!

[Delmar]

[quote user="pixie" post="344315"]Η ευρύτερη κατανόηση προϋποθέτει συνειδητότητα! 'Εστω ένα μικρό βηματάκι κάθε φορά...

Eτσι ειναι Pixie πρεπει να σπας σιγα σιγα το φως..για να βλεπεις καθε φορα....

(αν και ξεφευγω απο το θεμα)

Καπου διαβασα οτι ο Γκουρτζιεφ ειχε διαχωρησει τα επιπεδα ενεργειας σε τρια...το προσωπικο...της ψυχης...και το θεικο...

Στο προσωπικο ειναι οταν ''πεθαινεις'' στο εγω.....στο επιπεδο ενεργειας της ψυχης ειχε παρει μια τεχνικη απο τους Σουφι.....λεει αν παραμεινεις αυπνος για ενα μηνα.....τοτε αναδυεται ενα πρωτογνωρο επιπεδο ενεργειας...αυτο της ψυχης.....και το τριτο το θεικο ειναι οταν αγγιζεις τον θανατο.....ειχε σκηνοθετησει ο ιδιος ενα τροχαιο ατυχημα...οπου εσπασε ολα τα κοκκαλα του......και αν το ατυχημα πετυχει?....τι γινεται?....μαλλον συναντας το υπερτατο.....χαχαχα.......

Θελω να καταληξω οτι και με την παρατηρηση απελευθερωνεις συνειδητοτητα που σε βοηθαει να δεις εστω βηματακι - βηματακι καθε φορα.

[pixie]

Συμφωνώ και πάλι μαζί σου... :smile:


Στο θέμα των θλίψεων, αυτό που έχω να προσθέσω πολύ απλά, είναι μια έννοια: Υπομονή!

Γιατί χωρίς υπομονή, θετική σκέψη, αισιοδοξία, ελπίδα... βασανιζόμαστε διπλά...


Μπορεί και νάναι μαθήματα οι θλίψεις... Μπορεί πατώντας πάνω τους ν΄ανακαλύπτουμε τον πραγματικό λόγο της ζωής...

[Delmar]

Κατανοηση θα ελεγα καλυτερα.

Καπου διαβασα παλι οτι η αρχαια ριζα της λεξης θλιψης ειναι Παθος.

Ολοι μας εχουμε θλιψη...για καποιο προσωπο που χασαμε....για την ανθρωποτητα...κ.λ.π...παμπολα παραδειγματα..

Αυτη η θλιψη...παθος....καποια στιγμη γινεται Αγαπη...που ειναι η ουσια ολων....

Οποτε και υπομονη...αλλα και κατανοηση της θλιψης....παθους.....που μεταλλασεται σε αγαπη....

[pixie]

Καλημέρα, Delmar


Δεν είχα συνδέσει ποτέ τη θλίψη με το πάθος, έτσι όπως το αναφέρεις. Αλλά, επίσης, θεωρώ τελικά πως όταν γενικά η έκφραση του εαυτού μας καταπιέζεται και τα όνειρά μας γίνονται ανεδαφικά και ανεκπλήρωτα ή το ελεύθερο πάθος μας για ζωή και δημιουργία συνθλίβονται στα πρέπει και σε μηχανισμούς υποχρεώσεων... λέμε καλημέρα στη θλίψη!!!

 :sad:

[pixie]

Αν στηριχθούμε στην παρακάτω μελέτη, οι άνθρωποι με κατάθλιψη μπορούν να βοηθηθούν από το βελονισμό, όσο και από την ψυχοθεραπεία και περισσότερο, σε σχέση με την απλή φαρμακευτική θεραπεία, τουλάχιστον για μερικούς μήνες, σύμφωνα με μία νέα βρετανική επιστημονική έρευνα.

Οι ερευνητές του Τμήματος Επιστημών Υγείας του πανεπιστημίου της Υόρκης, με επικεφαλής τον Χιου Μακ Φέρσον, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο ιατρικό περιοδικό PLoS Medicine, σύμφωνα με το πρακτορείο Ρόιτερ, μελέτησαν 755 ανθρώπους με μέτρια ή σοβαρή κατάθλιψη, τους οποίους χώρισαν σε τρεις ομάδες: Η πρώτη έκανε βελονισμό, η δεύτερη ψυχοθεραπεία και η τρίτη έπαιρνε απλώς φάρμακα.

''Όσοι άνθρωποι έχουν κατάθλιψη και έχουν δοκιμάσει διάφορες φαρμακευτικές επιλογές, αλλά, παρόλα αυτά δεν έχουν δει τη βελτίωση που θα ήθελαν, θα έπρεπε να δοκιμάσουν το βελονισμό ή την ψυχοθεραπεία, που πλέον αποδεικνύεται ότι είναι κλινικά αποτελεσματικές επιλογές'', δήλωσε ο Μακ Φέρσον.


Η μελέτη έδειξε ότι περίπου ένας στους τρεις ασθενείς δεν εμφάνιζε κατάθλιψη, μετά από τρεις μήνες βελονισμού ή ψυχοθεραπείας, σε σχέση με έναν στους πέντε που είχε βελτίωση μόνο με αντικαταθλιπτικά φάρμακα.

Προηγούμενες μελέτες, σχετικά με την επίδραση του βελονισμού στην κατάθλιψη, είχαν δώσει ασαφή ευρήματα, αλλά η νέα έρευνα δείχνει ότι ο βελονισμός μπορεί να έχει αισθητό αποτέλεσμα σε μερικούς ανθρώπους.


Το 70% των συμμετεχόντων έκανε ήδη φαρμακευτική θεραπεία, κατά το προηγούμενο τρίμηνο, πριν την έρευνα και δεν τους ζητήθηκε να σταματήσουν τα αντικαταθλιπτικά τους.

Μετά από τρεις μήνες, όσοι είχαν κάνει βελονισμό, εμφάνιζαν οριακά μεγαλύτερη βελτίωση από ό,τι όσοι είχαν κάνει ψυχοθεραπεία και αρκετά μεγαλύτερη βελτίωση σε σχέση με όσους έκαναν απλώς φαρμακευτική αγωγή.

Η διαφορά αυτή στα οφέλη -και μάλιστα, χωρίς κάποιες παρενέργειες- παρέμεινε για τουλάχιστον άλλους τρεις μήνες, μετά το σταμάτημα του βελονισμού ή της ψυχοθεραπείας.


Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ

[saliara]

Το ζήτημα όμως ξέρεις ποιο είναι??
Πόσοι αληθινά από μόνοι τους γνωρίζουν ότι έχουν κατάθλιψη?
Και πόσοι από αυτούς θέλουν πραγματικά να βοηθηθούν?
Γιατί οι περισσότεροι δεν το δέχονται όταν τους το λες...

Απίστευτο... (κατά)θλιψη...