Μέλη
  • Σύνολο μελών: 7,373
  • Latest: iguzovec
Stats
  • Σύνολο μηνυμάτων: 360,324
  • Σύνολο θεμάτων: 11,759
  • Online today: 606
  • Online ever: 1,061 (Οκτωβρίου 10, 2023, 08:28:42 ΠΜ)
Συνδεδεμένοι χρήστες
  • Users: 0
  • Guests: 576
  • Total: 576

Η ΧΑΜΕΝΗ ΚΙΒΩΤΟΣ ΤΗΣ ΑΡΧ. ΕΛ. ΦΙΛΟΣΟΦΙΑΣ ΚΑΙ ΤΩΝ ΜΥΣΤΗΡΙΩΝ.

Ξεκίνησε από Teo, Απριλίου 14, 2004, 06:51:06 ΜΜ

« προηγούμενο - επόμενο »

Teo

ΜΥΘΟΙ ΚΑΙ ΜΥΣΤΗΡΙΑ

"Μακάρι να ξεκαθαριζόταν το μυθικό και να έβγαινε από αυτό με την λογική μια ιστορική πραγματικότητα"
ΠΛΟΥΤΑΡΧΟΣ

Ας προσπαθήσουμε να προσεγγίσουμε κάποιους από τους μύθους και τον συμβολισμό τους .Ο Διόνυσος είναι υιός του Δια και της Σέμελης, της θνητής μητέρας. Η Ήρα ζηλεύοντας για την απιστία του Δία με την Σέμελη προτρέπει τους Τιτάνες εναντίων του Διονύσου τον οποίο τεμαχίζουν. Η θεά Αθηνά σώζει την καρδιά του και την φέρνει στον Δια , από όπου γεννιέται για δεύτερη φορά ο Διόνυσος.

Η αλήθεια που περικλείει ο μύθος είναι η γέννηση του θείου και το πεπρωμένο της ανθρώπινης ψυχής. Μόλις το θείο και Διονυσιακό στοιχείο σκιρτήσει σε αυτήν (ψυχή), αισθάνεται μια νοσταλγία. Η κοινή συνείδηση η οποία αντιπροσωπεύεται στον μύθο από την Ήρα, ζηλεύει τον τοκετό του θείου. Για αυτό λοιπόν προτρέπει τους Τιτάνες- την κατώτερη δηλαδή φύση του ανθρώπου να κατασπαράξουν την θεία φύση του .Έτσι το θείο είναι παρόν στον άνθρωπο αλλά με τις αισθήσεις και την γνώση τεμαχισμένη.

Αλλά εάν η ανώτερη σοφία (ο Ζευς) είναι αρκετά ισχυρός στον άνθρωπο τότε αυτή (η ανώτερη συνείδηση) θα ξαναγεννηθεί ως δεύτερος θεός. Έτσι από την γνώση η οποία είναι η τεμαχισμένη στον άνθρωπο γεννιέται η σοφία, που είναι ο λόγος , ο υιός του θεού και μιας θνητής μητέρας, δηλαδή του φθαρτού μέρους της ψυχής, η οποία ανυψώνεται ασυνείδητα προς το θείο. Ο Διόνυσος ήταν μια από τις σημαντικότερες θεότητες , που διατηρούσε το μεθύσι της ζωής, δηλαδή τη θεία μέθη για δημιουργία, η οποία βρήκε την συνέχεια της μέσα από την μορφή του Χριστού. Εξάλλου το αμπέλι το κυριότερο σύμβολο του Διονύσου είναι και σύμβολο του Ιησού.

Στα σπουδαιότερα ελληνικά μυστήρια τα Ελευσίνια, πρωταγωνιστές ήταν η θεά Δήμητρα, η κόρη της Περσεφόνη και ο Θεός του κάτω κόσμου Πλούτωνας.

Ο μύθος της Δήμητρας αναφέρεται στην περιπέτεια της Κόρης και έχει ως εξής: Ο Πλούτων, ο θεός του Άδη, ερωτεύθηκε την ανιψιά του Περσεφόνη και -με την άδεια του αδελφού του, Δία- αποφάσισε να την απαγάγει και να την οδηγήσει στο σκοτεινό βασίλειό του. ΄Έτσι κάποια μέρα που η Κόρη βρισκόταν στους αγρούς με την Αθηνά, την Αρτέμιδα και τις κόρες του Ωκεανού, και ετοιμαζόταν να κόψει έναν νάρκισσο ή κρίνο , άνοιξε ένα χάσμα και από μέσα πρόβαλε ο Άδης επάνω στο άρμα του. Ο Θεός άρπαξε την Κόρη και, παρά τις φωνές της, την πήρε μαζί του στον Κάτω Κόσμο. Όταν η Δήμητρα πληροφορήθηκε την εξαφάνιση της κόρης της, πήρε δύο δάδες στα χέρια και άρχισε να περιπλανάται παντού σε αναζήτησή της. Η περιπλάνησή της κράτησε εννέα μέρες και εννέα νύχτες, αλλά δεν είχε κανένα αποτέλεσμα.

Μόνο ο Θεός Ήλιος είδε τι είχε συμβεί: και όταν ενημέρωσε τη θεά, η Δήμητρα θύμωσε τόσο πολύ ώστε αποφάσισε να μην ξαναγυρίσει στον Όλυμπο και να απέχει από την κοινότητα των θεών όσον καιρό η κόρη της θα ήταν αιχμάλωτη του Άδη. Περιπλανώμενη στη γη και μεταμορφωμένη σε γριά, έφτασε στην Ελευσίνα και κάθισε αμίλητη σε έναν βράχο (που αργότερα ονομάστηκε Αγέλαστη Πέτρα), δίπλα σε ένα πηγάδι (το Καλλίχορον φρέαρ) για να ξαποστάσει. Εκεί την συνάντησαν γυναίκες της πόλης και ανάμεσά τους η Ιάμβη, κόρη του βασιλιά της Ελευσίνας Κελεού, που με διάφορα αστεία την έκανε να γελάσει έπειτα από τόση θλίψη. Οι Ελευσίνιοι προσέφεραν φιλοξενία στη Δήμητρα, η οποία με τη σειρά της προσφέρθηκε να γίνει τροφός του γιου του Κελεού και της Μετάνειρας, και αδελφού της Ιάμβης.

Θέλοντας μάλιστα να τον κάνει αθάνατο, τον τάιζε κρυφά θεϊκή τροφή και κάθε νύχτα έκαιγε τα θνητά του μέλη επάνω σε φωτιά. Μια νύχτα όμως που η Μετάνειρα παραξενεμένη παραφύλαξε και είδε τι έκανε η θεά-τροφός, έβαλε τις φωνές και άρπαξε από τα χέρια της το βρέφος. Τότε η Δήμητρα αποκαλύφθηκε με όλη της τη μεγαλοπρέπεια και ζήτησε από τους Ελευσίνιους να της κτίσουν ναό και βωμό κοντά στο Καλλίχορον φρέαρ και την Αγέλαστη Πέτρα όπου την είχαν πρωτοσυναντήσει. Όταν το έργο ολοκληρώθηκε, η θεά κλείστηκε στο εσωτερικό του ναού αγνοώντας τις εκκλήσεις των θεών να επιστρέψει κοντά τους.

Όσο καιρό η θεά έμενε στη γη, κανένας καρπός δεν φύτρωνε και το ανθρώπινο γένος κινδύνευε να αφανιστεί από τη ξηρασία και την πείνα. Βλέποντας την κατάσταση αυτή, οι θεοί ανησύχησαν. Τότε ο Δίας διέταξε τον Πλούτωνα να στείλει την Κόρη στον Επάνω Κόσμο. Ωστόσο, η Περσεφόνη είχε ήδη γευτεί σπόρους ροδιάς (σύμβολο της γονιμότητας και του γάμου, αλλά και του Κάτω Κόσμου) και, σύμφωνα με τους θεϊκούς νόμους, όποιος έτρωγε αυτόν τον καρπό έμενε δεσμευμένος στον Άδη. Τελικά, συμφωνήθηκε να ανεβαίνει η Περσεφόνη στη Γη για οκτώ μήνες, ενώ τους υπόλοιπους τέσσερις να μένει με τον Πλούτωνα στον Κάτω Κόσμο. Ικανοποιημένη η Δήμητρα, γύρισε και πάλι κοντά στους θεούς και έκανε τη γη να ανθίσει ξανά. Αλλά όσο διάστημα η Κόρη ξαναγύρισε στον Άδη, η φύση μαράζωνε. Για να ευχαριστήσει τους Ελευσίνιους που την φιλοξένησαν όταν ήταν δυστυχισμένη, η θεά τους δίδαξε την καλλιέργεια του σίτου και την τέλεση των μυστηρίων. Δεν είναι ιδιαίτερα δύσκολο να αντιληφθούμε τον συμβολισμό του μύθου σε ανθρώπινο και θείο επίπεδο.

Η Δήμητρα (Δα-μάτηρ-μητήρ η μητέρα της Γης ) που συμβόλιζε την καρδιά του κόσμου -την παμμήτορα Φύση-, γέννησε την Περσεφόνη τις ανθρώπινες ψυχές δηλαδή, οι οποίες ενσαρκώνονταν στην Γη για να καλλιεργήσουν το πνεύμα τους και να διαδώσουν την αγάπη αφού έχουν θεια καταγωγή. Η Περσεφόνη με την παραμονή της κατά το ένα τρίτο του έτους στον Όλυμπο και την μητέρα της και τα δύο τρίτα στον κάτω κόσμο και τον σύντροφο της Ποσειδώνα αποκάλυπτε τον κύκλο της γέννησης και της μετενσάρκωσης. Η ανθρώπινη ψυχή δεν κατοικεί διαρκώς στην θεϊκή μήτρα , είναι αναγκασμένη να επιστρέφει στο βασίλειο των σκιών. Όπως ο σπόρος περιμένει υπομονετικά να έρθει το κάλεσμα της φύσης για να αναπτυχθεί και να φέρει τους σπόρους της ζωής, έτσι και οι ψυχές μετά τον θάνατο επιστρέψουν στη θεϊκή μήτρα για να ξαναεπιστρέψουν.

Η Δήμητρα επιθυμεί να κάνει τον άνθρωπο αθάνατο, αλλά λόγω της αμάθειας και της φοβίας αποτυγχάνει, και έτσι η Δήμητρα ιδρύει μία λατρεία διαμέσου της οποίας ο άνθρωπος θα μπορεί αν συμμετάσχει του Θείου. Ο Πλούτωνας ήταν ο Βασιλιάς του κάτω κόσμου όπου οι ψυχές των πεθαμένων μεταβαίνανε για να κριθούν από τους τρεις δικαστές . Ανάλογα με την κάθαρση των ψυχών οι άδικες παραπέμπονταν στα Τάρταρα για να διαλυθούν από τον Κέρβερο, ενώ οι δίκαιες ψυχές μεταβαίνανε στα Ηλύσια πεδία.. Ο Άδης λοιπόν δεν ήταν ο τόπος κολάσεως των ψυχών, αλλά τόπος κρίσεως του ανθρώπινου επί της Γης βίου. Είναι η νάρκωση της σάρκας και η κάθαρση της ψυχής από τον κόπρο του Αυγείου , που κατοικεί στην ανθρώπινη ψυχή. Το όνομα Πλούτωνας δόθηκε στο Θεό γιατί παρείχε πλούτο αφού από τα έγκατα της Γης ανέρχονται όλα τα αγαθά. Ενώ το όνομα Άδης έκφρασε το αόρατο (αεδές ) και την άγνοια και τον φόβο που προκαλούσε η μεταθανάτια ζωή.




Ενδιαφέρον παρουσιάζει για την φύση της ψυχής ο μύθος της όπως τον περιγράφει η ελληνική μυθολογία.

H ψυχή ήταν κόρη βασιλιά εξαίσιας ομορφιάς, και είχε δύο αδελφές. Οι αδελφές της ψυχής είχαν βρει συζύγους, ενώ η ίδια λόγω της σπάνιας ομορφιάς της φόβιζε τους άντρες. Ο πατέρας της απελπισμένος ρώτησε το μαντείο τι έπρεπε να κάνει για να βρει γαμπρό στην κόρη του Ψυχή, και το μαντείο απάντησε ότι θα έπρεπε να την στολίσουν σαν νύφη και να την αφήσουν σε ένα βράχο, όπου θα ερχόταν ένα τέρας να την κάνει δική του, όπως και έγινε.

Η Ψυχή μόνη στον βράχο αισθάνθηκε ένα άνεμο να την σηκώνει ψηλά και να την παρασύρει στον ουρανό, σε μία κοιλάδα όπου την πήρε ο ύπνος. Όταν ξύπνησε κατάλαβε ότι βρισκόταν σε ένα παλάτι από χρυσό και μάρμαρο. Επισκέφτηκε όλα τα δωμάτια και εκεί την δέχονταν φωνές που της αποκάλυπταν ότι ήταν σκλάβες της. Το βράδυ αισθάνθηκε δίπλα της μία παρουσία. Ήταν ο σύζυγος της για τον οποίο είχε μιλήσει το μαντείο, και ο οποίος δεν φαινόταν τελικά τόσο τερατώδης όσο φοβόταν, παρότι δεν μπορούσε να τον δει. Την προειδοποίησε μάλιστα ότι εάν προσπαθούσε να τον δει θα τον έχανε για πάντα. Αυτό συνεχίστηκε για αρκετές εβδομάδες , δηλαδή την ημέρα ήταν μόνη στο γεμάτο φωνές παλάτι, ενώ το βράδυ αντάμωνε τον άντρα της. Ήταν πολύ ευτυχισμένη , κάποτε όμως πεθύμησε την οικογένεια της, οι οποίοι νόμιζαν ότι είχε πεθάνει.

Ζήτησε την άδεια από τον σύζυγο της και αυτός της επισήμανε τους κινδύνους της απουσίας της, η Ψυχή όμως επέμενε και τελικά τα κατάφερε. Ο άνεμος την ξαναμετέφερε στον βράχο και κατόπιν επέστρεψε στο πατρικό της. Όταν οι αδελφές της διαπίστωσαν την ευτυχία της αδελφής τους ζήλεψαν, και όταν έμαθαν ότι δεν είχε δει ποτέ το πρόσωπο του συζύγου της, την έπεισαν να κρύψει την νύχτα όταν θα επέστρεφε κοντά του και να κοίταγε κρυφά το πρόσωπο του. Όταν η ψυχή έπραξε τα συμφωνηθέντα, έκπληκτη ανακάλυψε ότι δίπλα της κοιμόταν ένας όμορφος έφηβος ο Έρωτας. Τρέμοντας από την συγκίνησε μία σταγόνα από το λάδι του λύχνου έπεσε πάνω στον Έρωτα και τον ξύπνησε.. όπως την είχε όμως προειδοποιήσει ο Έρωτας έφυγε αμέσως και δεν ξαναγύρισε ξανά.

Χωρίς την προστασία του συζύγου της και λόγω της ομορφιάς της η Αφροδίτη την έκλεισε στο παλάτι της και την βασάνιζε με διάφορους τρόπους, και στο τέλος την υποχρέωσε να κατέβει στον κάτω κόσμο και να ζητήσει από την Περσεφόνη ένα φιαλίδιο με το νερό την νιότης. Στον δρόμο της επιστροφής όμως η Ψυχή άνοιξε το απαγορευμένο μπουκάλι με το νερό της νιότης και αμέσως έπεσε σε βαθύ ύπνο. Ο σύζυγος την έρωτας όμως δεν μπορούσε να την ξεχάσει και όταν την είδε την ξύπνησε με τα βέλη του και ζήτησε από τον Δία να παντρευτεί την θνητή Ψυχή, όπως και έγινε για να ζήσουν μαζί για πάντα…….









ΜΕΤΕΝΣΑΡΚΩΣΗ ΚΑΙ ΨΥΧΗ

"Λέγουν ότι η ψυχή του ανθρώπου είναι αθάνατος και άλλοτε μεν τελειώνει, οπότε λέγομε ότι ο άνθρωπος αποθνήσκει, άλλοτε δε πάλιν γεννάται, ποτέ όμως δεν χάνεται"
ΜΕΝΩΝ-ΠΛΑΤΩΝΑΣ

"Εκείνο που η κάμπια θεωρεί το τέλος του κόσμου, ο δημιουργός το ονομάζει πεταλούδα…" .
Ρ. ΜΠΑΧ

Για τους Έλληνες όπως φαίνεται και από τον μύθο των Ελευσίνιων μυστηρίων, η μεταθανάτια ζωή ήταν δεδομένη , λόγω του αιώνιου τμήματος που υπήρχε μέσα στον άνθρωπο.

Χαρακτηριστικό είναι το υπέροχο παρακάτω απόσπασμα του Εμπεδοκλή:


"Άφρονες και αγνοούντες είναι και με την σκέψη τους μακριά δεν φτάνουν,
Αυτοί που υποθέτουν πως εκείνο που δεν υπήρχε μπορεί να υπάρξει,ή πως εντελώς να πεθάνει κάτι μπορεί , και παντελώς να εξαφανιστεί.
Αδύνατον αρχή να γίνει από την Μη ύπαρξη.
Αδύνατον επίσης η ύπαρξη στο τίποτε να σβήσει, διότι εκεί όπου μία ύπαρξη οδηγείτε, εκεί θα συνεχίσει να είναι.
Ποτέ κανένα μην πιστέψετε που καθοδηγούμενος εις τα θέματα αυτά υπήρξε, ότι τα πνεύματα των ανθρώπων ζουν μόνο όσο η αποκαλούμενη ζωή κρατά.
Ότι μονάχα τότε ζούνε, όσοι απολαμβάνουν τις χαρές και τις λύπες τους, ή ότι προτού να γεννηθούν και αφού πεθάνουν, αυτοί είναι ένα τίποτα…".


Πιο περιεκτικά ο Ηράκλειτος έλεγε:


" Το αθάνατο είναι θνητό. Το θνητό είναι αθάνατο Ο θάνατος είναι αθάνατη ζωή για τους θνητούς, για τους αθάνατους, η θνητή ζωή είναι θάνατος..",


ενώ σε έναν από τους διάλογους του ο Ερμής ο Τρισμέγιστος αναφέρει:


"-Δεν παθαίνουν πατέρα τα ζωντανά όντα στον κόσμο, μολονότι αποτελούν τμήματα του κόσμου;
-Σώπα, παιδί μου, γιατί κινδυνεύεις να παραπλανηθείς από την ονομασία του φαινομένου. Τα ζωντανά όντα δεν πεθαίνουν.. Απλώς καθώς είναι σύνθετα σώματα , διαλύονται. Η διάλυση αυτή δεν είναι θάνατος, αλλά διάλυση ενός μίγματος. Και αν πρόκειται να διαλυθούν, δεν καταστρέφονται, αλλά ανανεώνονται . Τι είναι στα αλήθεια, η ενέργεια της ζωής: Δεν είναι η κίνηση; Ή τι υπάρχει στον κόσμο που μένει ακίνητο; Τίποτε, παιδί μου.
-Αλλά πατέρα η Γη τουλάχιστον δεν φαίνεται να είναι ακίνητη;
-Όχι παιδί μου. Κατά αντίθεση προς όλα τα όντα, που φαίνεται σταθερή , αυτή υπόκειται σε πλήθος κινήσεων. Δεν θα ήταν ανόητο να υποτεθεί ότι η τροφός όλων των όντων θα πρέπει να είναι ακίνητη, αυτή που είναι η αιτία της γέννησης όλων των όντων , αυτή που γεννάει όλα τα πράγματα; Χωρίς κίνηση πράγματι είναι αδύνατον εκείνο που γεννάει να γεννήσει οτιδήποτε…Μάθε λοιπόν ότι όλα τα πράγματα στον κόσμο μηδενός εξαιρουμένου βρίσκονται εν κινήσει, είτε ελαττούμενα είτε αυξανόμενα. Και ότι εκείνο που βρίσκεται σε κίνηση, βρίσκεται στην ζωή, χωρίς να είναι ανάγκη κάθε ζωντανό ον να διατηρεί την ταυτότητα του. Χωρίς αμφιβολία παιδί μου, ο κόσμος όταν τον δεις στο σύνολο του είναι ακίνητος, αλλά τα μέρη του βρίσκονται όλα σε κίνηση, χωρίς ωστόσο, τίποτε να χάνεται ή να καταστρέφεται…"


Σύμφωνα με τον Πυθαγόρα, η μονάς είναι η έννοια της ατομικότητας, μια συστατική σταγόνα του χωρίς ακτές Ωκεανού του ευρύχωρου Όντος. Αντίστοιχα, η ανθρώπινη ψυχή είναι μια προεκβολή της Μοναδικής Ουσίας.

Για τον Πλωτίνο, η Ψυχή έχει τρεις υποστάσεις. Ζει με τον Νου και μέσω του Νου ενώνεται με το Ένα. Το άλλο τμήμα της αυτό που κοιτάζει προς τον βυθό, είναι υπεύθυνο για τη δημιουργία των σωμάτων. Όμως και αυτό το τμήμα ποτέ δεν χάνει την επαφή του με τον Νου. Βρίσκεται ανάμεσα στον Νου και τις αισθήσεις. Είναι η ενδιάμεση αιτία των αισθήσεων και ο εκπρόσωπος του Νου. Τα χαρακτηριστικά αυτού του τμήματος, που λέγεται και ατομική ψυχή και κοιτάζει προς τις αισθήσεις, είναι ο επαγωγικός συλλογισμός, αφού μπορεί και συμπεραίνει από τις αιτίες τα αποτελέσματα. Μπορεί όμως να υπερυψώνεται πάνω από τη λογική, εφόσον ένα τμήμα της παραμένει πάντοτε στον Νου ή στην Παγκόσμια Ψυχή και έτσι να συμμετέχει στην Κοσμική Ζωή μέσω της διαισθητικής σκέψης.....

Η ψυχή ως ενότητα που αντιπροσωπεύει τη ζώσα και παραγωγική δύναμη του κόσμου, ενεργεί σε διαφορετικά επίπεδα και με διαφορετικούς τρόπους, παράγοντας έτσι διαδοχικά πυκνότερες εικόνες ή αντανακλάσεις του εαυτού της, εμψυχωμένες όμως με όλο και λιγότερη δύναμη. Φθάνει λοιπόν στο χαμηλότερο σημείο του κόσμου και σχηματίζει τον κόσμο των φαντασμάτων και των σκιών, όπου η δύναμη της συνείδησης είναι ανύπαρκτη, βυθισμένη στην αδράνεια και στον λήθαργο της ύλης.

Σε αυτό το επίπεδο της ζωής, οι ατομικές ψυχές έχουν έντονη την τάση της χωριστικότητας και της απομόνωσης, το ίδιο όπως και όλα τα πράγματα είναι εξωτερικά και αποκομμένα και μεταξύ τους και από την εσωτερική τους υπόσταση. Αυτή η χωριστικότητα, για τον Πλωτίνο, είναι το αμάρτημα της ανθρώπινης ψυχής, το οποίο και πληρώνει αφενός στον μεταθανάτιο Άδη και αφετέρου μετενσαρκούμενη σε σώματα που ταιριάζουν όσο το δυνατό καλύτερα στις ποιότητές της.

Για τον Πλάτωνα, η ψυχή είναι αθάνατη, επειδή ό,τι κινείται αιώνια είναι αθάνατο, και πραγματικό. Αντίθετα ότι είναι κινούμενο από κάτι άλλο, όταν παύει να έχει κίνηση, παύει να έχει και ζωή. Αυτό όμως που κινείται από τον εαυτόν του, είναι και η πηγή και η αρχή της κίνησης, επομένως ενέχει την αρχή της ζωής.....Η δε ψυχή ως κάτι το αυτοκινούμενο, είναι η αρχή της κίνησης και είναι αθάνατη και άφθαρτη. Σήμερα η επίσημη χριστιανική εκκλησία δεν αποδέχεται την μετενσάρκωση σύμφωνα με την απόφαση του συμβουλίου της Νίκαιας το 325 μ.χ , με το οποίο αποφασίστηκε ποια βιβλία θα αποτελούσαν την Βίβλο που ξέρουμε σήμερα, ενώ πλήθος άλλων χριστιανικών βιβλίων καταστράφηκαν για να μην υπάρξει σύγχυση.

Ήταν όμως έτσι και κατά τους πρώτους χριστιανικούς χρόνους;

Ο Χριστός είπε ότι εάν κάποιος δεν γεννηθεί ξανά , δεν μπορεί να γνωρίσει την βασιλεία του Θεού. Όταν ο Νικόδημος μην καταλαβαίνοντας τον ρώτησε εάν είναι ποτέ δυνατόν ένας άνθρωπος μπορεί να μπει δεύτερη φορά σε μήτρα ο Χριστός του απάντησε:" εκτός και εάν κάποιος γεννηθεί από νερό και πνεύμα , δεν μπορεί να εισέλθει στο βασίλειο του Θεού. Αυτό που γεννήθηκε από σάρκα είναι σάρκα, και αυτό που γεννήθηκε από πνεύμα είναι πνεύμα.".

Tα πρώτα χρόνια του Χριστιανισμού οι Πατέρες της εκκλησίας δεν συμφωνούσαν οι μεταξύ τους σχετικά με τη φύση και το πεπρωμένο της ψυχής. Εξετάζοντας τις απόψεις των πρώτων Χριστιανών θεολόγων διαπιστώνουμε πως υπάρχει σαφή επίδραση του Πλάτωνα και του Πυθαγόρα.

Ο μάρτυρας Ιουστίνος (100-165 μ.Χ.), δέχεται ότι οι ψυχές ενσαρκώνονται πολλές φορές σε διάφορα ανθρώπινα σώματα, χωρίς κάθε φορά ο άνθρωπος να θυμάται τις προηγούμενές του ενσαρκώσεις. Αν η ζωή του ανθρώπου είναι ζωώδης, έλεγε, η ψυχή μπορεί στην επόμενή της ενσάρκωση, να ενσαρκωθεί στο σώμα κάποιου ζώου.

Ο Κλήμης Αλεξανδρείας (150-220 μ.Χ.), ήταν Πλατωνιστής και έλεγε ότι υπάρχει μια Εσωτερική Χριστιανική διδασκαλία που δεν είναι για όλους. Βάσει αυτής, έλεγε ότι και εμείς προϋπήρξαμε σαν ψυχές και ο Χριστός προϋπήρξε, υπάρχει και θα υπάρχει πάντα πάνω στη Γη.

Ο Ωριγένης (185-254 μ.Χ.) ήταν υπέρμαχος της Πλατωνικής φιλοσοφίας και έλεγε ότι "οι ψυχές που έχουν οι άνθρωποι, είναι αθάνατες και προϋπήρξαν". "Τα περί αναστάσεως των ψυχών" έλεγε, "είναι σκέψεις αυτών που δεν έχουν εσωτερικές εμπειρίες και χρησιμοποιούν την ανθρώπινη λογική για πράγματα που δεν υπάγονται στο φυσικό πεδίο γνώσης. Οι ψυχές, προϋπήρξαν σε άλλους πνευματικούς κόσμους και μετά από έναν μεγάλο αριθμό ενσαρκώσεων, θα ξαναεπιστρέψουν σ' αυτούς τους ανώτερους κόσμους ".

Η καταδίκη του Ωριγένη γι αυτές του τις ιδέες, από το Πέμπτο Οικουμενικό Συμβούλιο, το 553 μ.Χ., αναθεωρήθηκε από τους μεταγενέστερους, οι οποίοι και βεβαιώνουν την πλαστογράφηση ορισμένων γραπτών του, προκειμένου οι εχθροί του να τον παρουσιάσουν σαν επικίνδυνο αιρετικό άτομο.

Ο Άγιος Αυγουστίνος (354-430 μ.Χ.), Καθολικός επίσκοπος που ποτέ δεν αρνήθηκε τις Νεοπλατωνικές του ιδέες, σε σημείο που να λέει ότι ο Πλωτίνος ήταν μετενσάρκωση του Πλάτωνα. Η διδασκαλία του ήταν ένα μείγμα μυστικιστικής ευλάβειας, Νεοπλατωνικής φιλοσοφίας, αλληγορικής θεώρησης των Γραφών, Καθολικής αλλά συγχρόνως και Προτεσταντικής παράδοσης και αυστηρής λογικής. "Οι ψυχές θα έλθουν κατά την ανάσταση στο σώμα που κάποτε κατοίκησαν" έλεγε, "αλλά δεν πηγαίνουν από ένα ανθρώπινο, σε κάποιο άλλο μη ανθρώπινο σώμα".

Ο Συνέσιος (370-430 μ.Χ.) επίσκοπος Πτολεμαϊδας, υποστήριζε : "Η ψυχή, έλεγε, έρχεται στη Γη και κατοικεί μέσα στο σώμα κάποιου ζώου, όπως κάποιος από μας μπαίνει σε ένα πλοίο για να ταξιδέψει. Με τον ίδιο τρόπο κατοικεί και μέσα σε σώματα ανθρώπων Με αυτόν τον τρόπο, η ψυχή παίρνει εμπειρίες μέσα σε διάφορα σώματα στον υλικό κόσμο και τελικά επιστρέφει στο λιμάνι από το οποίο άρχισε το ταξίδι της, που είναι η Αγκαλιά του Πατέρα, το Βασίλειο των Ουρανών".

Ο Χαλκίδιος, ένας χριστιανός φιλόσοφος, έλεγε ότι "οι ψυχές που δεν κατόρθωσαν σε μια τους ενσάρκωση να αποκτήσουν τη Θέωση, έρχονται και ξανάρχονται μέσα σε διάφορα ανθρώπινα σώματα, μέχρι να την αποκτήσουν".

Στην συνέχεια, και με την παρακμή της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, με τις καταστροφές των γραπτών κειμηλίων και τη θανάτωση φιλοσόφων και πνευματικών ανθρώπων, η άγνοια που επακολούθησε κατά την εποχή του Μεσαίωνα, επέτρεψε να κυριαρχήσουν οι απόψεις των Ιερατείων, να διαστρεβλωθούν οι διδασκαλίες, σε βαθμό που να χαθεί το Εσωτερικό τους νόημα, και σήμερα τα Ευαγγέλια να περιέχουν πολλές αντιφάσεις και ασάφειες.

 






ΠΡΟΪΣΤΟΡΙΑ ΚΑΙ ΑΤΛΑΝΤΙΔΑ

"Η Αληθινή ιστορία δεν είναι αυτή που μας διδάσκουν"
ΡΕΝΕ ΓΚΡΟΥΣΣΕ

Από τους πιο γνωστούς και αμφισβητούμενους μύθους είναι αυτός της Ατλαντίδος του Πλάτωνα. Πρόκειται όμως για μύθο ή κάποια μέρα θα αποκαλυφθεί όπως έγινε και με την Τροία ότι η Ατλαντίδα υπήρξε και ότι η συμβατική ιστορία πρέπει να αναθεωρήσει τις απόψεις της ; Σύμφωνα με την επίσημη ιστορία ο άνθρωπος έχει να επιδείξει έναν στοιχειώδη πολιτισμό από την νεολιθική εποχή γύρο στο 6000 π.χ., όσον αναφορά δε τους πρόγονοι μας αυτοί προέρχονται από τους Ινδο-ευρωπαίους… Σύμφωνα με τον Πλάτωνα 9500 χρόνια πριν από αυτόν (421 π.χ), έγινε μεγάλη καταστροφή που είχε σαν αποτέλεσμα την βύθιση της Ατλαντίδος.

Ο ίδιος επίσης μας αναφέρει ότι μετά από κάθε καταστροφή (που μάλλον συνέβαινε συχνά τα αρχαία χρόνια , χαρακτηριστικό είναι ότι οι Έλληνες περιγράφουν τρεις κατακλυσμούς του Ωγύγου, του Δαρδάνου, και του Δευκαλίωνα), όσοι επιζούσαν ήταν οι αγράμματοι βουνίσιοι που είχαν ακούσει μόνο τα ονόματα των παλαιών ηγετών αλλά γνώριζαν ελάχιστα πράγματα για αυτούς. Επειδή δε επί πολλές γενιές δεν είχαν τα αναγκαία μέσα για αν επιζήσουν, σκέφτονταν συνεχώς τα πράγματα που τους έλειπαν, χωρίς να δίνουν καμία σημασία για όλα που είχαν συμβεί τα προηγούμενα χρόνια.

Μας περιγράφει λοιπόν τι έμαθε ο Σόλων όταν ταξίδεψε στην Αίγυπτο:


"Εκεί λοιπόν (στην Αίγυπτο) όταν επήγαν ο Σόλων, καθώς είπε τιμήθηκε με εξαιρετικές τιμές από τους κατοίκους και ζητώντας πληροφορίες για την παλαιά ιστορία της χώρας από τους ιερείς εκείνους που την γνώριζαν πολύ καλά, ανακάλυψε ότι ούτε αυτός ο ίδιος ούτε άλλος κανείς Έλληνας γνώριζε τίποτε σχεδόν για τα παλαιά. Και όταν κάποτε ηθέλησε να τους παρασύρει σε συζήτηση για τα παλαιά άρχισε να τους λέει για τις αρχαιότατες παραδόσεις των Αθηνών, για τον Φορωνέα, ο οποίος θεωρήθηκε ως ο πρώτος άνθρωπος, και για την Νιόβη, διηγήθηκε επίσης για τον Δευκαλίωνα και την Πύρρα πως επιβίωσαν μετά τον κατακλυσμό και για τους απογόνους των και προσπάθησε να καθορίσει πόσα έτη είχαν περάσει από όσα έλεγε και να τα χρονολογήσει. Κάποιος από τους ιερείς πολύ ηλικιωμένος του είπε τότε:
΄΄Σόλων, Σόλων, σεις οι Έλληνες είσθε αιωνίως παιδιά, κανείς Έλλην δεν είναι γέρων". Ο Σόλων όταν άκουσε αυτά, του είπε: "Πώς γίνεται αυτό, τί εννοείς με αυτά που λες;".
Και εκείνος απάντησε: "Όλοι είσθε νέοι κατά την ψυχή, διότι δεν έχετε μέσα εις την ψυχή σας καμία παλαιά γνώσιν δια την αρχαία παράδοση, ούτε και κανένα μάθημα παλαιό από την πολυκαιρία. Αιτία αυτού του φαινομένου είναι η εξής: Πολλές καταστροφές ανθρώπων έχουν γίνει και θα γίνουν από πολλά αίτια, οι πλέον μεγαλύτερες από πυρκαγιές και κατακλυσμούς και οι μικρότερες από αμέτρητα άλλα αίτια.

Π.χ. η παράδοση που επικρατεί εις την χώρα σας, ότι δηλαδή κάποτε ο Φαέθων o υιός του Ηλίου, αφού έζευξε το άρμα του πατρός του, επειδή δεν είχε την ικανότητα να ακολουθήσει τον ίδιον με τον πατέρα τον δρόμο και τα επί γης πυρπόλησε και αυτός κτυπηθείς από κεραυνό εφονεύθη, αυτό λέγεται ως μύθος, ενώ η πραγματικότης είναι η "παράλλαξις" των πέριξ της γης περιφερόμενων ουρανίων σωμάτων και η καταστροφή από το άφθονο πυρ κατά μακροχρόνια διαστήματα των επί της γης ευρισκομένων όντων.

Τότε λοιπόν όσοι κατοικούν εις τα όρη και εις υψηλούς και εις ξηρούς τόπους καταστρέφονται περισσότερο από εκείνους που κατοικούν πλησίον των ποταμών και της Θαλάσσης. Εις την χώρα μας όμως ο Νείλος, ο οποίος και κατά τα άλλα είναι σωτήρ μας, μας σώζει και εις τοιαύτας περιπτώσεις αμηχανίας υπερεκχειλίζων. Όταν εξάλλου οι Θεοί, καθαρίζοντας την γη, την καταπλημμυρίζουν με νερά, όσοι ευρίσκονται εις τα όρη σώζονται, όπως π.χ. οι βουκόλοι και οι βοσκοί, όσοι όμως κατοικούν εις τας πόλεις σας παρασύρονται από τους ποταμούς εις την Θάλασσαν.

Εις την χώρα μας όμως εδώ ούτε τότε ούτε άλλοτε πίπτει εκ των άνω νερό επάνω εις την γη, αλλά αντιθέτως φυσικότατα αναδύεται εκ των κάτω προς τα άνω. Εξ' αιτίας αυτών λοιπόν των αιτιών οι παραδόσεις της χώρας μας λέγεται ότι είναι παλαιότατες. Η αλήθεια όμως είναι ότι εις όλα τα μέρη, όπου ο χειμώνας ή η ζέστη δεν είναι υπερβολικά, υπάρχει πάντοτε το γένος των ανθρώπων, άλλοτε πολυάριθμο και άλλοτε ολιγάριθμο.

Όσα ωραία ή μεγάλα ή καθ' οιονδήποτε τρόπον αξιόλογα έχουν γίνει εις την χώρα σας ή εις την ιδική μας ή εις άλλον τόπον από όσους γνωρίζομε εξ ακοής, όλα αυτά είναι από παλαιούς χρόνους γραμμένα εδώ εις τους ναούς μας και έχουν διασωθεί.

Εις την χώρα σας όμως καθώς και εις άλλες χώρας, όσα κάθε φορά έχουν διοργανωθεί ώστε να είναι κατάλληλα δια τα γράμματα και δια τα άλλα όσα είναι αναγκαία εις τας πόλεις, έρχεται κατά καθορισμένα χρονικά διαστήματα σαν φοβερά ασθένεια εναντίον τους ρεύμα από τον ουρανό και αφήνει ζωντανούς μόνον τους αγράμματους και αμόρφωτους από σας, ώστε γίνεστε εξ αρχής πάλι σαν νέοι, χωρίς να γνωρίζετε τίποτε από τα παλαιά που τυχόν έγιναν είτε εις την δική μας είτε εις την δική σας χώρα.

Όσα λοιπόν είπες προηγουμένως, Σόλων, δια τας δικές σας παραδόσεις περί γενεαλογιών, ελάχιστα διαφέρουν από παιδικά παραμύθια, διότι σεις ενθυμείσθε μόνον ένα κατακλυσμό της γης μολονότι προηγουμένως έχουν γίνει πολλοί, κατόπιν δε γνωρίζετε ότι εις την χώρα σας έζησε το πλέον ωραιότερο και το πλέον καλύτερον ανθρώπινο γένος, από το οποίον κατάγεσαι και εσύ και οι συμπολίτες σου, διότι τέλος πάντων διεσώθη ολίγον σπέρμα, Εσείς όμως το ξεχάσατε, διότι και οι απόγονοι των διασωθέντων επί πολλές γενεάς πέθαιναν χωρίς να γνωρίζουν να γράφουν.

Διότι κάποτε Σόλων, πριν από τον μεγάλο κατακλυσμό, η σημερινή πόλις των Αθηναίων υπήρξε αρίστη εις τον πόλεμο και γενικώς εις την διακυβέρνησίν της ήτο τελεία. Εις την πόλιν εκείνη λέγεται ότι έγιναν κάλλιστα έργα και διεμορφώθησαν τα πλέον άριστα πολιτεύματα από όσα ημείς έχομε ακούσει ότι υπήρξαν επί της γης". Όταν άκουσε αυτά ο Σόλων, όπως μου είπε, θαύμασε και έδειξε πολύ μεγάλη προθυμία να μάθη περισσότερα, παρακαλών τους ιερείς να του διηγηθούν όλα γενικώς και με κάθε λεπτομέρεια δια τους αρχαίους συμπολίτες του.

Ο ιερεύς λοιπόν του είπε: "Δεν υπάρχει λόγος να μη το κάμω, Σόλων, αλλά Θα σου τα ειπώ και προς χάριν σου και χάριν της πόλεώς σας, προ πάντων όμως προς χάριν της θεάς, η οποία και την δική σας και την δική μας χώρα προστάτευσε και ανέθρεψε και μόρφωσε, την δική σας χίλια χρόνια πρωτύτερα, αφού επήρε το σπέρμα δια σας από την γη και τον Ήφαιστο και αργότερα την δική μας.

Εις τα ιερά μας βιβλία είναι γραμμένο, ότι η διοργάνωση της πόλεως εδώ έγινε προ οκτώ χιλιάδων ετών. Θα σου διηγηθώ λοιπόν με λίγα λόγια για τους νόμους που είχαν και για το πλέον ωραιότερο που έκαναν οι προ εννέα χιλιάδων ετών συμπολίτες σου, άλλοτε, όταν θα έχουμε την ευκαιρία, Θα πούμε τις λεπτομέρειες δι' όλα αυτά αφού θα έχωμε εμπρός μας τα ίδια τα κείμενα.

Τους νόμους λοιπόν της πόλεως εκείνης εξέτασέ τους εν αντιπαραβολή προς τους εδώ.

Διότι θα εύρης εδώ πολλά παραδείγματα των νόμων που υπήρχαν τότε εις την πόλιν σας, εν πρώτοις θα ίδης ότι το ιερατικό γένος είναι τελείως ξεχωριστό από τα άλλα, ύστερα απ' αυτά και η τάξις των τεχνιτών είναι ξεχωριστά οργανωμένη, διότι εργάζεται απομονωμένη από τας άλλας, χωρίς να αναμειγνύεται με αυτάς, το ίδιον και η τάξις των βοσκών, των κυνηγών και των γεωργών. Ασφαλώς έχεις αντιληφθεί ότι και η τάξις των πολεμιστών εδώ είναι ξεχωριστή από τας άλλας και ότι εις αυτούς κατά νόμον δεν επιτρέπεται να ασχολούνται εις τίποτε άλλο εκτός από τον πόλεμο. Θα παρατήρησες εξ' άλλου, ότι ο οπλισμός τους είναι ασπίδες και δόρατα, με τα οποία πρώτοι 'απ' όλους τους Ασιάτες οπλιστήκαμε εμείς, διότι μας τα δίδαξε η Θεά, όπως είχε διδάξει και σας πρώτους εις εκείνους τους τόπους.

Όσον αφορά την μόρφωση , βλέπεις βέβαια πόση φροντίδα κατέβαλε εξ αρχής ο νόμος δια την τακτοποίηση των πάντων μέχρι της μαντικής και της ιατρικής που ασχολείται με την υγεία, αφού εφήρμοσε τας Θείας αυτάς επιστήμας εις τας ανθρωπίνας ανάγκας και συστηματοποίησε όλας τας γνώσεις που προέρχονται από αυτάς. Η Θεά λοιπόν ίδρυσε πρώτη την δική σας πόλιν, αφού εφήρμοσε όλη αυτήν την οργάνωση και τακτική, διάλεξε τον τόπον όπου γεννήθηκε, αφού πρόσεξε καλά την ευκρασία των εποχών του έτους και κατενόησε, ότι Θα αναδείξει ανθρώπους πολύ συνετούς. Ζούσαν λοιπόν εις την πόλιν τους χρησιμοποιούντες τοιούτους νόμους και διοικούμενοι πάρα πολύ καλά και είχον υπερβάλει όλους τους ανθρώπους εις κάθε είδος αρετής, όπως ήτο φυσικόν, αφού ήσαν γέννημα και θρέμμα Θεών. Θαυμάζονται λοιπόν πολλά και μεγάλα έργα της πόλεώς σας γραμμένα εδώ, ένα όμως υπερέχει κατά το μέγεθος και την αρετήν.

Λέγουν δηλαδή τα βιβλία μας, πόση εχθρική δύναμιν κατέστρεψε κάποτε η πόλις σας, δύναμιν, η οποία με αλαζονεία, αφού εξώρμησεν από έξω, από τον Ατλαντικόν ωκεανόν, επήρχετο ταυτοχρόνως κατά της Ευρώπης και της Ασίας. Διότι τότε το εκεί πέλαγος ημπορούσε κανείς να το περάσει, επειδή εις την είσοδο του, την οποίαν σεις ονομάζετε στήλας του Ηρακλέους, είχε μίαν νήσον, η νήσος αυτή ήτο μεγαλύτερα από την Λιβύην και την Ασίαν ηνωμένας και απ' αυτήν εκκινούντες οι τότε άνθρωποι ηδύναντο να αποβιβασθούν εις τας άλλας νήσους και από αυτάς κατόπιν εις ολόκληρον την απέναντι ήπειρον την , ευρισκόμενη γύρω από τον αληθινό εκείνον ωκεανό. Διότι τα μέρη αυτά που ευρίσκονται εντεύθεν του στομίου που αναφέραμε, φαίνονται σαν λιμήν με κάποια στενή είσοδο και η ξηρά που το περικλείει πολύ δικαιολογημένα και αληθώς δύναται να ονομαστεί ήπειρος.

Εις την νήσον λοιπόν αυτήν Ατλαντίδα ωργανώθη μεγάλη και αξιοθαύμαστος δύναμης βασιλέων, η οποία εκυριάρχει εις ολόκληρον την νήσον καθώς και εις πολλάς άλλας νήσους και τμήματα της ηπείρου εκτός τούτων οι βασιλείς εκείνοι εξουσίαζον, από τα εντεύθεν του στομίου μέρη, την Λιβύην μέχρι της Αιγύπτου και την Ευρώπην μέχρι της Τυρρηνίας. Ολόκληρος λοιπόν η δύναμις αυτή, αφού συνεκεντρώθη και ενοποιήθη, επεχείρησε τότε με μίαν εξόρμησίν της να υποδουλώση και τον ιδικόν μας τόπον και τον ιδικόν σας και ολόκληρο τον εντεύθεν του στομίου.

Την εποχή εκείνη, Σόλων η δύναμις της πόλεώς σας ανεδείχθη εξαιρετική μεταξύ όλων των ανθρώπων και εξ' αιτίας της αρετής της και εξ' αιτίας της ανδρείας της. Διότι αφού εξεπέρασεν όλους κατά την ανδρεία και τας πολεμικάς τέχνας, είτε αρχηγεύουσα των Ελλήνων είτε και τελείως μόνη της, κατ' ανάγκην, διότι οι άλλοι την εγκατέλειψαν, αφού έφθασε εις το χείλος της καταστροφής, κατανίκησε τους επιδρομείς, έστησε τρόπαια εναντίον των επόδισε να υποδουλωθούν όσοι ακόμη δεν είχον υποδουλωθεί και απελευθέρωσε χωρίς καμία αξίωση, όλους ημάς τους άλλους που είμεθα εντεύθεν των Ηρακλείων στηλών.

Μετά παρέλευσιν αρκετού χρόνου όμως έγιναν φοβεροί σεισμοί και κατακλυσμοί και εντός ενός τρομερού ημερονυκτίου ολόκληρος ο στρατός σας ετάφη εις την γην και εξηφανίσθη επίσης βυθισθείσα εις την Θάλασσαν η νήσος Ατλαντίς.

Δι' αυτό ακριβώς και τώρα το μέρος εκείνο του ωκεανού είναι αδιάβατον και αδιερεύνητον, διότι εμποδίζει ο πολύ ολίγον υπό την επιφάνειαν της Θαλάσσης πηλός, τον οποίον εδημιούργησεν η νήσος, όταν κατεβυθίσθη"…."


Εκτός όμως του Πλάτωνα υπάρχουν αναφορές σε πλήθος άλλα αρχαία κείμενα διαφόρων λαών, αλλά και ανεξήγητα ευρήματα που δημιουργούν τεράστια ερωτήματα και προβληματισμό….

· Στην Αίγυπτο σε ιερογλυφικά κείμενα που βρέθηκαν σε πυραμίδα, υπάρχει αναφορά για τους ΖΕΠ ΤΕΠΙ (η πρώτη φορά), τους επτά σοφούς που ήρθαν από ένα νησί που καταποντίστηκε, και έφεραν μαζί τους στην χώρα του Κέμ (Αίγυπτο) έναν ανεπτυγμένο πολιτισμό . Ήταν πεπεισμένοι ότι τα θεμέλια του πολιτισμού τους εδραιώθηκαν κατά τη διάρκεια αυτής της ασυνήθιστης και ένδοξης εποχής.

Ο R. T. Rundle Clark, καθηγητής Αιγυπτιολογίας στο Πανεπιστήμιο του Μάντσεστερ σχολίασε πάνω στις αρχαίες αρχές της Πρώτης Εποχής: "Κάθε τι του οποίου η ύπαρξη ή η αυθεντία πρέπει να δικαιολογηθεί ή να εξηγηθεί πρέπει να αναφέρεται στην Πρώτη Εποχή. Αυτό ήταν πραγματικότητα για τα φυσικά φαινόμενα, τις ιεροτελεστίες, τα βασιλικά εμβλήματα, τα σχέδια των ναών, τις μαγικές ή ιατρικές φόρμουλες, το ιερογλυφικό σύστημα, το ημερολόγιο - όλα τα εφόδια του πολιτισμού... Όλα όσα ήταν καλά ή αποτελεσματικά ιδρύθηκαν στις αρχές της "Πρώτης Εποχής" - η οποία ήταν, επομένως, μια χρυσή εποχή απόλυτης τελειότητας...".Η Πρώτη Εποχή φαίνεται πως ήταν η περίοδος κατά τη διάρκεια της οποίας ο Όσιρις βασίλευε σαν πρώτος βασιλιάς της Αιγύπτου. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου ήταν που δημιούργησε το νόμο (Μάατ) και ξεκίνησε τη λατρεία προς τον Ρα, το μονοθεϊστικό Θεό της Αιγύπτου.

Ο Rundle Clark εξήγησε: "Η βασιλεία του Όσιρη ήταν μια χρυσή εποχή, μοντέλο για τις μετέπειτα γενεές.". Η Μάατ και ο μονοθεϊσμός, το μοντέλο για τις μετέπειτα γενεές που διατυπώθηκε από τον Όσιρη, ήταν η δύναμη που οδηγούσε, πίσω από την Αιγυπτιακή κουλτούρα, για χιλιάδες χρόνια."

Στην Σουμερική πόλη Νιπούρ, βρέθηκαν αρχεία που περιγράφουν τον καιρό πριν τον κατακλυσμό, όταν ο Θεός του Ουρανού συνωμότησε με τον Θεό του βροχής να καταστρέψουν την ανθρωπότητα. Ο Θεός της Γης προειδοποίησε τον βασιλιά για τον επερχόμενο κατακλυσμό. Πριν τον κατακλυσμό ο Βασιλιάς ζούσε σε ένα νησί στον Ωκεανό που είχε μεγάλες πόλεις και υπέροχα βουνά, ενώ οι Αζτέκοι στην Αμερική μιλάνε για ένα μυστηριώδες νησί από όπου είχαν έρθει οι πρόγονοι τους που λεγόταν Αζτλάν.

Ο χάρτης του Τούρκου Ναυάρχου Πίρι Ρέις αποτελεί ένα ακόμη μυστήριο για τις γνώσεις που είχαν οι αρχαίοι πολιτισμοί. Ο χάρτης του Piri Reis εμφανίζει τη Βόρεια Αμερική, τη Νότια Αμερική, τη Γροιλανδία και Ανταρκτική, υπείρους που το 1513 δεν είχαν ακόμα ανακαλυφθεί. Ειδικοί υποστηρίζουν ότι είναι τόσο τέλειος που θα μπορούσε μόνο να έχει γίνει από πολύ τις φωτογραφίες υψηλού ύψους.!!!. Ο χάρτης του Piri Reis ανακαλύφθηκε το 1929, ενώ το παλάτι Topkapi Serai μετατρεπόταν σε ένα μουσείο. Το σωζόμενο μέρος του χάρτη είναι περίπου 90επί 65 εκ.


· Μια από τις επιγραφές προσδιορίζει τις πηγές που χρησιμοποιήθηκαν από τον Piri Reis: οκτώ χάρτες του Πτολεμαίου , τέσσερις σύγχρονοι (του Reis) πορτογαλικοί χάρτες, ένας αραβικός χάρτης της νότιας Ασίας, και ένας χάρτης του Κολόμπου για τα μέρη του νέου κόσμου. Σύγχρονες έρευνες αποκάλυψαν ότι το έδαφος που απεικονίζει ο χάρτης στο νότο του Ατλαντικού Ωκεανού είναι μια απεικόνιση της Ανταρκτικής κάτω από τον πάγο , που προηγείται χρονικώς της ανακάλυψης της ηπείρου το 1820, και υποστηρίζουν ότι η προϊστορική Ανταρκτική έχει αντιγραφεί από αρχαίους χάρτες δεκάδες χιλιάδων, ακόμη και εκατοντάδες χιλιάδων, ετών….

·Στο αρχαίο Ινδικό έπος Μαχαμπχαράτα περιγράφεται μία μάχη που μοιάζει με πυρηνική σύγκρουση..: "Eνα μοναδικό βλήμα φορτισμένο με όλη την δύναμη του σύμπαντος. Μια πυρακτωμένη στήλη από καπνούς και φλόγες φωτεινή όσο χίλιοι ήλιοι υψώθηκε σε όλο της το μεγαλείο.. Ήταν ένα άγνωστο όπλο, ένα σιδερένιο αστροπελέκι, , ένας γιγάντιος αγγελιοφόρος θανάτου, που έκανε στάχτες ολόκληρη την φυλή των Βρισνίς και των Αντχάκας. Τα πτώματα ήταν τόσο καμένα που δεν αναγνωριζόντουσαν . Τα μαλλιά και τα νύχια τους είχαν πέσει, πήλινα αντικείμενα είχαν σπάσει χωρίς εμφανή αιτία, ενώ τα πουλιά είχαν γίνει άσπρα. Μετά από λίγες ώρες όλες οι τροφές είχαν μολυνθεί. Για να ξεφύγουν από την φωτιά , οι στρατιώτες έπεφταν στο ποτάμι για να πλυθούν τόσο αυτοί, όσο και ο εξοπλισμός τους….".Όταν τον 19ο αιώνα έγιναν εκσκαφές σε περιοχή της Ινδίας οι αρχαιολόγοι ανακάλυψαν μία πόλη στους δρόμους της οποίας υπήρχαν οι πιο ραδιενεργοί σκελετοί που έχουν μετρηθεί , έως την έκρηξη της Χιροσίμα.


Σε μία άλλη περίπτωση το 1969 σοβιετικοί επιστήμονες του Πανεπιστήμιου του Λένιγραντ , ανακάλυψαν ένα πλήθος από σκελετούς. Διαπιστώθηκε πως είχαν ηλικία 100.000 χρόνων. Ορισμένοι από τους σκελετούς αυτούς είχαν πάνω στο στήθος τους σημάδια από χειρουργικές επεμβάσεις. Ειδικοί οστεολόγοι μελέτησαν τα ευρήματα και κατάληξαν στο εξής συμπέρασμα: "η χειρουργική επέμβαση είχε απόλυτη επιτυχία γιατί το περιόστεο αναπτύχθηκε κανονικά πάνω από το σημείο της εγχείρησης. Αν ο άνθρωπος πέθαινε αμέσως, το περιόστεο δεν θα μπορούσε να αναπτυχθεί. Κρίνοντας από το πάχος του, σε μία από τις περιπτώσεις ο άνθρωπος που υποβλήθηκε στην λεπτή αυτή επιχείρηση θα πρέπει να έζησε πέντε τουλάχιστον χρόνια…"

Το 1873 το βρετανικό ωκεανογραφικό πλοίο Τσάλεντζερ διαπίστωσε πως το βάθος του ωκεανού κοντά στην ευρωπαϊκή και την Αμερικανική ακτή ξεπερνά τα 3600 μέτρα, ενώ το μέσο βάθος στο κέντρο του είναι μόλις 1800 μέτρα.

Το 1968 μια ομάδα από Αμερικανούς και Αιγυπτίους επιστήμονες προσπάθησαν να φωτογραφήσουν μα ακτίνες Χ το εσωτερικό των πυραμίδων. Το αποτέλεσμα ήταν αρνητικό και ανεξήγητο . Για κάποιο λόγω το φωτογραφικό είδωλο στις ίδιες θέσεις άλλαζε συνεχώς "μορφή"….

Είναι επιστημονικά αποδεκτό ότι οι πυραμοειδείς κατασκευές έχουν την ιδιότητα συσσώρευσης ενέργειας, η οποία επιδρά τόσο σε οργανικά σώματα αλλά και σε ανόργανα. Είναι γνωστά τα πειράματα που έγιναν με πτώματα ζώων τα οποία διατηρούνται για μεγάλο χρονικό διάστημα χωρίς να αποσυντίθενται, με τον ίδιο τρόπο που δεν αναπτύσσονται μικροοργανισμοί σε νερό που έχει τοποθετηθεί μέσα σε πυραμίδες, ενώ μικρά αντίγραφα πυραμίδων χρησιμοποιούνται για ακόνισμα λεπίδων….

Κλιμακούμενη Πυραμοειδή κατασκευή τύπου Ζιγκουράτ βρέθηκε κάτω από την θάλασσα στο νησί Γιοναγκούνι της Ιαπωνίας , και σύμφωνα με τον καθηγητή Μασάκι Κιμούρα γεωλόγο στο πανεπιστήμιο της Οκινάουα χρονολογείται τουλάχιστον από το 8000 π.χ..

Τον Σεπτέμβριο του 1989 ανακαλύφθηκε στο Ξηροχώρι Θεσσαλονίκης από τους Παλαιοντολόγους Γεώργιο Κουφό του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, και Λουί ντέ Μπονίς του Πανεπιστημίου Πουατιέ της Γαλλίας, το κρανίο ανθρωποειδούς - προγόνου του ανθρώπου της ομάδας των ραμαπιθήκων , ηλικίας 11 με 9 εκατομμυρίων ετών. Οι επιστήμονες το ονόμασαν "Ουρανοπίθηκο Μακεδονικό" και είναι κατά 7-5 περίπου εκατομμύρια έτη αρχαιότερος απ' τον Αυστραλοπίθηκο τον Αφρικανικό, ο οποίος παρουσιάσθηκε στην περιοχή του Ισημερινού πριν 3,18 εκατομμύρια χρόνια (κατ' άλλους πριν 5 εκ.) και βάσει αυτού του ευρήματος εθεωρείτο κοιτίδα του ανθρώπου η Αφρική.

Η ανακάλυψη του κ

576 Επισκέπτες, 0 Χρήστες