Αθήνα 7-9-1999 .....

[Soula_1]

Αθήνα 7-9-1999  μεγάλος σεισμός !
Το θυμάστε?    Θυμάστε τι κάνατε εκείνη την στιγμή?
Θα θέλατε να τις μοιραστούμε εδω?
Μην ξανάρθουν ποτέ παρόμοιες μνήμες.
Αγάπη, υγεία και να περνάμε καλά.


Φυσικά και την θυμάμαι ,μου έμεινε αξέχαστη και με το παραμικρό κούνημα κοιτάζω αμέσως το πολύφωτο!
Μέχει επιρεάσει  πάρα πολύ.
Ισως επειδή εκείνη την στιγμή ήμουν Ομόνοια με την  κόρη μου.
Θυμάμαι μόλις είχα πληρώσει τα τσιγάρα που πήρα και ένιωσα ένα κούνημα, ένα  δυνατό βουητό κάτω απ τα πόδια μου.Λες και θ΄άνοιγε η γη..... Για να μην ανησυχίσει η κόρη μου της είπα πως ήταν ο μετροπόντικας. Αλλά μούπε "τι μετροπόντικας καλέ,ΣΕΙΣΜΟΣ γίνεται!" Και κει ξεκίνησε ο πανικός, ο περιπτεράς τα παράτησε όπως ήταν κι έφυγε, κόσμος έτρεχε απ εδώ και απ εκεί, δεν ξέραμε που να πάμε, έπεφταν τούβλα απο τα κτήρια,παντού υπήρχε ομίχλη, είχαν  έρθει και ασθενοφόρα και ρωτούσαν αν υπήρχαν τραυματίες,   ένα τούβλο είχε πέσει στον ώμο της κόρης μου, ακριβώς τη στιγμή που την τράβηξα για να πεταχτούμε στη μέση της πλατείας, για να γλυτώσουμε απ τα τούβλα που έπεφταν από τα κτήρια.Εκείνη τη στιγμή δεν το είχε καταλάβει. Δεν ξέραμε τι να κάνουμε και που να πάμε.Ετσι προτίμησα να πάμε στον άντρα μου.Κι εδω ας σταματήσω καλύτερα, γιατί τόσο εργασιομανής δεν υπάρχει.  Το βράδυ κοιμηθήκαμε στη παραλία.Ολος ο κόσμος εκεί ήταν!
Αυτάάάά  !
Αλλιως είναι να τα ζεις-κι αλλιως να τα περιγράφεις
Σούλα

[SoFiA24]

Αν το θυμάμαι λέει ;;; Ξεχνιούνται αυτά ;;;

Τότε δούλευα στο 2ο όροφο ενός παλιού κτιρίου στα Εξάρχεια... Και ξαφνικά αρχίζουν τα ηχεία από τον υπολογιστή να πάνε πέρα-δωθε...Λέω "Σοφία πεινάς πολύ τράβα φάε τίποτα γιατί βλέπεις τα ηχεία να κουνιούνται" (Δεν είχα προλάβει να φάω κάτι εκείνη την ημέρα) ! Έλα όμως που το κούνημα έγινε ακόμα πιο δυνατό.Ευτυχώς αντέδρασα με ψυχραιμία και μπήκα κάτω απ το γραφείο σε αντίθεση με έναν συνάδελφο που πήγαινε μια στο παράθυρο και μια στην πόρτα πανικόβλητος! Όταν τέλειωσε αυτό το πράγμα και κατεβαίνοντας τις σκάλες για να βγω έξω παρατήρησα την τεράστια ρωγμή που είχε γίνει στο κτίριο και τότε άρχισα να τρέμω πραγματικά.

Βγήκα έξω κατάχλωμη κι αναζήτησα τον μπαμπά μου (δουλεύαμε μαζί τότε) και φύγμαε για το σπίτι. Βλέπετε η οικογένεια ήταν μοιρασμένη εκείνη την ώρα. Ο αδερφός μου ήταν μόνος του στο σπίτι και η μαμά μου γυρνούσε απ τη δουλειά.

Έφτασα σπίτι ανέβηκα πάνω και το δωμάτιό μου έμοιαζε με βομβαρδισμενο τοπίο. Τα πράγματα από τις βιβλιοθήκες και τα διάφορα ράφια κοσμούσαν το πάτωμα. Πήρα 2 αναγκαία πράγματα και κατέβηκα πάλι κάτω όπου περάσαμε το υπόλοιπο βράδυ με τους υπόλοιπους ενοίκους της πολυκατοικίας. 3 βράδια έκανα για να μπω σπίτι...

Ειλικρινά δε θα θελα να το ξαναζήσω
Σοφία

[heinrich]

βασικά εγω κουνιόμουν στην καρέκλα μου, από τα νεύρα μου γιατί είχε κολλήσει ο υπολογιστής. Aπό τις φωνές των κοριτσιών το κατάλαβα

[SurvivoR]

egw odhgousa kai eblepa ton dromo de3ia aristera......kai anarotiomoun..........ti diaolo akoma souromenos apo to brady eimai  :lol:
alla otan gurisa spiti.........ema8a ti egine...

eftuxes dn eixame oute zhmies oute 8hmata......

mono kati poturia espasan......

goutri gouri  :lol:

[seagull]

το εχω ζησει λιγο διαφορετικα..
απο τις εικονες που μου εχουν μεινει ειναι ενος νεαρου κατω απο συντριμια
..η αγωνια να φτασεις να παλεψεις ..και η πρωτες λεξεις ηταν χρειαζομαι ..ενα φαρμακο..πισω να φτασεις σε γιατρο....ευχομαι να μην Μας δινει τετοιες δοκιμασιες

[barby]

[size=24][/size]ΕΓΩ ΕΥΤΥΧΩΣ ΔΕΝ ΕΧΩ ΖΗΣΕΙ ΑΚΟΜΑ Κ ΟΥΤΕ ΘΕΛΩ ΠΟΤΕ,ΤΕΤΟΙΕΣ ΣΤΙΓΜΕΣ

[barby]

[size=24][/size]ΕΓΩ ΕΥΤΥΧΩΣ ΔΕΝ ΕΧΩ ΖΗΣΕΙ ΑΚΟΜΑ Κ ΟΥΤΕ ΘΕΛΩ ΠΟΤΕ,ΤΕΤΟΙΕΣ ΣΤΙΓΜΕΣ