Έρωτας όπως Έρημος!!

[gon]

Ανεβαίνω για το εκκλησάκι εκεί που η θεά του βουνού είναι η μουσική , του ουρανού που ποτέ δεν θα αγκιξη το κορμί μου , αλλά η καρδιά μας θα τρέξει σε κάποια στιγμή .Καθισμένη και η δύω κοιτάμε τα πεύκα που είναι σαν , το Όνειρο της φωνής τον αγκελον , το αεράκι τρέχει παντού και η σκέψη μου για εκείνη με τρελαίνει σαν τον αέρα , που τραγουδά για την αμαρτία , της ψυχής μας , το τσιγάρο ανάβει μαζί με τον θύω μου , που αρχίζει να τραγουδά για τον ερωτά , που χάθηκε μέσα στην καταχνιά , της ζωης και της ψυχής τον ανθρώπων .
Καθόμασταν απέξω , σε ένα μικρό κέδρο ξάπλα σε μια κουβερτούλα , που αφήνει στο εκκλησάκι ο θειος μου , τα μάτι τρέχουν εικόνες και πάθη , στο μυαλό μου , αίνο ο θειος μου έλεγε το τραγούδι της μεγάλης , αμαρτίας του ερωτά , και τα γίδια γύρο μας , έτρεχαν χόρευαν , στο ρυθμό της φωνή του θειου , και ο αέρας έπαιζε την νότες της ψυχής μου .
Η σκιά της τρέχει στον ουρανό και την ανάσα της φύσις , γύρο μου αλλά αυτό το χαμόγελο που πρέπει να ξεχάσω , για τη η καρδιά κλέη μαζί με την σκέψη της ζωης μου , τελικά την σκέφτομαι και την νιώθω γύρο μου , είναι το .

Όνειρο
Ήλιος
Φως
Αμαρτία
Κλάμα της καρδιάς και της σκέψης μου .??
Ξαφνικά κλαίω σαν μόρο , γιατί η ζωή είναι σκιερή και άδικη , με μερικές τρελές στιγμές της ζωης μας , την θέλω αλλά δεν μπορώ να την , έχω ποτέ.??

Ο θειος σηκώνεται και μπαίνει μέσα στο εκκλησάκι , πάω και εγώ και η ανάσα από τα ανάμενα , καντήλια με ηρεμούν , και η εικόνες με ταξιδεύουν στο άπυρο , της ζωης μας , με κείται και μου λέει ο θειος μου .

Ο πόνος της ψυχής είναι το σαράκι της μοναξιάς και της τρέλας μου λέει , κοιτάω γύρο και πέφτω κάτω και κλαίω , τελικά ναι νιώθω περίεργα σε αυτό το μέρος , η καρδιά τρέχει ποτάμι , από αυτό που έχει γέμιση την αμαρτία και την σκέψη του κορμιού της .Κλαίω και η ψυχή μου χάνεται σε αυτόν το χώρο , που η εικόνα της πανάγιας με αγκαλιάζει , και η ανάσα της με συντροφεύει , ένας κεραυνός πέφτει και η μπόρα αρχίζει , να έρχεται .Η βροχή πέφτει και εγώ κάτω να , σκέφτομαι , με την ανάσα της μεγάλης μητέρας όλου του κόσμου , μας να με συντροφεύει σε αυτήν την μπόρα της ζωης μου .Η βροχή πέφτει και μουσκεύει τη γη μαζί , με την καρδιά που κλέη και πονά , για τα πεδία που πεθαίνουν η πεινάν σε αυτόν τον τρελό πλανήτη , που η καρδιές έχουν γυνή κόλαση φωτιάς , και η ματιές ένα μίσος για αυτόν που θα σου χαμογελάσει .
Η βροχή πέφτει και εγώ στα γόνατα να τρέχω , στης εικόνες της θυμίσεις μου , για εκείνη που τελικά με έκανε να ? , ένα χέρι με ακουμπά και με πιάνει σφιχτά από τον , ωμό και τα μάτια μου τρέχουν δάκρυ και πόνο για αυτή που , με έκανε να ζήσω το Όνειρο της αμαρτίας , και του πόνου της ψυχής μου .Σηκώθηκα και η νύχτα άρχισε να πέφτει , αρχίσαμε να κατεβαίνουμε , στην καλύβα που , θα μας ζέσταινε , και θα μας χαλάρωνε το τζάκι και η , ζεστασιά της σκέψης που , θα είχε αλλάξει ρότα , και το κορμί θα ένιωθε την κούραση , της αμαρτίας και του ερωτά .
Θύε θέλω να εξομολογηθώ πρέπει η ψυχή να πετάξει δεν αντέχει , το φορτίο της αγάπης της ,με κείται και φυσάει την φωτιά που ανάβει στο τζάκι , με κείται και μου λέει , ας γυνή έτσι αφού το θέλεις , σε διό μέρες στο χωριό και από εκεί στο μοναστήρι , να εξομολογηθεί η ψυχή που καίγεται , από την μεγαλύτεροι αρρώστια του ερωτά , στον θύω σου που είναι εκεί ηγούμενος , θα πάμε από το βουνό μέσα στα δέντρα , με τα άλογα και τα γίδια θα τα προσέχει , η θεία σου , εκτός αν έρθει ο θειος σου και σε συνοδέψει για εκεί .
Τον κοιτάω όλο αγάπη και τρυφερότητα , πρέπει να το κανό μόνος μου αυτό το μονόπατη της καρδιάς μου , του λέω και κουλουριάζομε στο στρώμα από πεύκα και φτέρες στην κάπα που ήταν δίπλα μου και η θεά του ύπνου με αγκαλιάζει τρυφερά .
Τώρα ξερό πως την ΑΓΑΠΩ