Οι Αόρατες Πόλεις....

[fortune]

:roll:  :roll:  :roll:

Γλυκια μου Ζαχαρουλα σε ευχαριστω πολυ!!!
Ποια ομως θα ηταν τα αναμενομενα συναισθηματα?

[larus audouinii]

Ένα διάλειμα λοιπον....αν και είμαι εντός θέματος και συνέχειας των σκέψεων.
Πόσες διασκευές έχει γίνει το ¨Ομορφη Πόλη που μου θυμίσατε....Αρλέτα, Maria del Mar Bonet, Λέναδρος, Μαρινένα, Μητσιάς, Φραγκούλης, τόσοι άλλοι ...Μπέζος !

Fortune άτι αλλάζει, δειλά δειλά, και με πολύ αργούς ρυμούς

[kapoia_za]

[quote user="fortune" post="356872"]Ποια ομως θα ηταν τα αναμενομενα συναισθηματα? [/quote]
...όταν κοιτάς από ψήλά να μοιάζει η γη με ζωγραφιά
-----
Στέλλα:))

[fortune]

:roll:  :roll:  :roll:

Mαλιστα... :smile:

Κατι παραπανω απο ζωγραφια θα ελεγα...Την στιγμη ,που το αεροπλανο πιανει το υψος ,που σταματα την ανυψωση και ευθυγραμιζεται πανω απο τα συννεφα..οταν ταξιδευεις πρωι κυριως...την ωρα της ανατολης...τρελλαινεσαι απο το καλος των χρωματικων συνδυασμων.Αυτο το πορτοκαλομπλεμωβ( :shock: ) ειναι μια μαγικη στιγμη....Αν την στιγμη αυτη την μαγεμενη ριξεις μια ματια στο πρασινο καφε και τις αλλες γηινες αποχρωσεις  κατω...εχεις ...το ουρανιο τοξο ,δωρο μεσα απο ανταυγειες...

Αν λοιπον ο Μαρκο Πολο ,την ωρα ,που εξιστορουσε στον Κουμπλα Χαν τις περιγραφες του για τις πολεις ,τις αναμυγνηε με χρωμα...τοτε η δυσθυμια του ηγεμονα θα γυριζε σε ευτυχια...και ισως και να πιστευε οτι ο παραδεισος δεν εχει χαθει οριστικα..αλλα ηταν παντα εκει..και τους περιμενε...!

f.

[kapoia_za]

τότε δε σε κατάλαβα πριν..
στις πτήσεις με παίρνει ο ύπνος..
στις  περιγραφές του Κουμπλαι Χαν υπάρχει  χρώμα..
αλλά ο Μάρκο Πόλο δεν το βλέπει..
 :razz:

[larus audouinii]

:lol:  :cool:

[kapoia_za]

Ζούμε σ' έναν κόσμο μαγικό
με φόντο την Ακρόπολη, το Λυκαβηττό
Γεμάτα τα μπαλκόνια, πολιτικά αηδόνια
Υποσχέσεις και αγάπες και πολύχρωμα μπαλόνια
για ευτυχισμένα χρόνια

Κι εσύ Ελένη και κάθε Ελένη
της επαρχίας, της Αθήνας κοιμωμένη
Η ζωή σου, να το ξέρεις, είναι επικηρυγμένη
Να πεθαίνεις για την Ελλάδα είναι άλλο
κι άλλο εκείνη να σε πεθαίνει

Ζούμε σ' ένα κόσμο μαγικό
Υποχθόνια δουλεύει με μοναδικό σκοπό
Να σε μπάσει στο παιχνίδι, τη ζωή σου πως θα φτιάξει
Να σου τάξει, να σου τάξει την ψυχή σου να ρημάξει

Κι όταν φτάσει να ελέγχει της ελπίδας σου τον πόνο
δεν του φτάνει ετούτο μόνο
Με γλυκόλογα σε παίρνει απ' το χέρι
Σε βαφτίζει της Ελλάδας νοικοκύρη

Κι εκεί που λες αλλάξανε τα πράγματα και σηκώνεις το ποτήρι
Αρπάζει, κλέβει τ' όνειρό σου και του κάνει χαρακίρι