Aν....

[aiollus]

Aν....

"Aν να κρατάς καλά μπορείς το λογικό σου όταν τριγύρω όλοι τα' χουν χαμένα και σ΄ εσέ της ταραχής τους ρίχνουν την αιτία.

Αν να εμπιστεύεσαι μπορείς τον ίδιο εαυτό σου όταν ο κόσμος δε σε πιστεύει κι αν μπορείς να του σχωρνάς αυτή τη δυσπιστία.
Να περιμένεις αν μπορείς δίχως να χάνεις την υπομονή σου, κι αν οι άλλοι σε συκοφαντούν να μην καταδεχτείς ποτέ το ψέμα, και αν σε μισούν, εσύ ποτέ σε μίσος ταπεινό να μην ξεπέσεις, μα να μην κάνεις τον καλό ή τον πολύ σοφό στα λόγια.

Αν να ονειρεύεσαι μπορείς και να μην είσαι δούλος των ονείρων, αν να στοχάζεσαι μπορείς δίχως να γίνει ο στοχασμός σκοπός σου, αν να αντικρίζεις σου το θρίαμβο και τη συμφορά παρόμοια και όμοια να φέρνεσαι σ' αυτούς τους δυο τυραννικούς απατεώνες, αν σου βαστά η ψυχή ν' ακούς όποιαν αλήθεια εσύ είχες ειπωμένη, παραλλαγμένη απ' τους κακούς, για να' ναι απ' τους άμυαλους παγίδα, ή συντριμμένα να θωρείς όσα σου 'χουν ρουφήξει τη ζωή σου και πάλι να ξαναρχινάς να χτίζεις μ' εργαλεία που 'ναι φθαρμένα.

Αν όσα απόχτησες μπορείς σ' ένα σωρό μαζί να τα μαζέψεις και δίχως φόβο, μονομιάς κορώνα η γράμματα όλα να τα παίξεις και να τα χάσεις και από αρχής, ατράνταχτος, να ξεκινήσεις πάλι και να μην βγάλεις και μιλιά γι' αυτό τον ξαφνικό χαμό σου.

Αν νεύρα και καρδιά μπορείς και σπλάχνα και μυαλό όλα να τα σφίξεις να σε δουλέψουν ξαναρχής, κι ας είναι από πολύν καιρό σωσμένα και να κρατιέσαι πάντα ορθός, κι' αν δεν σου 'χει τίποτε απομείνει παρά μονάχα η θέληση, κράζοντας σε όλα αυτά <<βαστάτε>>.

Αν με τα πλήθη να μιλάς μπορείς και να κρατάς την αρετή σου, με βασιλιάδες να γυρνάς, δίχως απ' τους μικρούς να ξεμακρύνεις.
Αν μήτε φίλοι, μήτ' εχθροί μπορούνε πια ποτέ να σε πειράξουν, όλο τον κόσμο αν αγαπάς, μα και ποτέ πάρα πολύ κανένα.

Αν του θυμού σου τις στιγμές, που φαίνεται αδυσώπητη η ψυχή σου, μπορείς ν΄ αφήσεις να διαβούν την πρώτη ξαναβρίσκοντας γαλήνη ,δική σου θα 'ναι τότε η Γη, μ' όσα και μ' ότι πάνω της κι' αν έχει και κάτι ακόμα πιο πολύ :

Άντρας αληθινός θα 'σαι παιδί μου."


Από το ποίημα "If" του Kipling