Αν είχα απαντήσει στο μήνυμά σου δεν θα έβαζες .............

[aiollus]

Αν είχα απαντήσει στο μήνυμά σου δεν θα έβαζες το κραγιόν που δεν μου αρέσει...

Πες ότι κάποια στιγμή αδιαφορούσα και δεν σου απαντούσα- όσο δύσκολο κι αν ήταν αυτό για μένα-.
Τι θα γινόταν!
Να τι θα γινόταν!
Εσυ πειραγμένη απο την αδιαφορία μου, δεν μπορούσες να μείνεις σπίτι, δεν μπορούσες να μου μιλήσεις ούτε να μου στείλεις μήνυμα από εκεί, ήδη είχες φορέσει ένα κραιγιόν που δεν μου άρεσε το χρώμα του -κόκκινο της φωτιάς -, ντύθηκες βιαστικά- η ώρα ήταν κοντά δώδεκα- και πήγες προς ένα Internet cafe, μουρμουρίζοντας στο δρόμο:
-Θα σου δείξω εγώ τώρα.

Στο δρόμο ώρα δώδεκα, λίγοι ήταν οι διαβάτες όμως κανείς δεν έμεινε απαθής στο πέρασμά σου καθώς το σώμα σου, φωτισμένο από τα φώτα στις βιτρίνες, διαγραφόταν προκλητικό μέσα από το ημιδιάφανο, κόκκινο φόρεμα.

Κάποια στιγμή κάποιος σε πλησίασε και σε ρώτησε την ώρα - εγώ σε είχα ρωτήσει την ώρα, θυμάσαι μια φορά που καθόσουνα στην πολυθρόνα με τα πράσινα πανιά, στο χωριουδάκι ψηλά στο βουνό, εμένα μου μιλησες - αλλά εσύ σ΄αυτόν δεν απάντησες, συνέχισες το δρόμο σου παγερή- τουλάχιστον έτσι θέλω να πιστεύω- αλλά και αν του μίλησες και αυτός σε πλάνεψε, τάζοντάς σου μια κολώνια που θα ταιριάζει στο δέρμα σου, εμένα τι με νοιάζει, μου είσαι κάτι ;

Ενα πλάσμα της φαντασίας μου είσαι, που σε φτιάχνω όπως θέλω, μπορεί να σε κάνω να με αγαπάς τρελλά, να νοιάζεσαι για μένα, να ανησυχείς αν αργήσω να γυρίσω σπίτι...
στο δικό μας το σπίτι, το ζεστό, που θα μυρίζει αρνάκι στο φούρνο με ρύζι κάθε Κυριακή,
στο δικό μας το σπίτι, που θα ακούμε κλασσική μουσική και Πρωτοψάλτη,
στο δικό μας το σπίτι, που θα έχει μία γλάστρα με βασιλικό στο μπαλκόνι και θα τη μυρίζω κάθε πρωί πριν φύγω για τη δουλειά και θα κόβω ένα φυλλαράκι να το αφήνω στο μαξιλάρι σου χωρίς να σε κοιτάξω γιατί πάλι θα σε θέλω,
στο δικό μας το σπίτι που θα έχει ένα πατάρι με άχρηστα πράγματα και που όλο θα μου λες να το αδειάσω και όλο θα βρίσκω δικαιολογίες να μην το κάνω...

... γιατί κάθε φορά που μου το λες εγώ θα θέλω να κάνουμε έρωτα,
στο δικό μας το σπίτι που καμμιά φορά μπορει και να μυρίζει Amor Amor που φοράς και τόσο μου αρέσει...

Εσύ...
Εφτασες στο cafe.
Μπήκες μέσα φουριόζα, παράγγειλες μια cola light, και κάθησες σε έναν υπολογιστή. Μου έστειλες ένα μήνυμα αλλά δεν πήρες πάλι απάντηση.
Και τότε...
...πήγες στον explorer και έγραψες στο search: Hard core, μουρμουρίζοντας πάλι:
Θα σου δείξω εγώ.
Γιατί το έκανες αυτό; Δεν σκέφτηκες καθόλου ότι μπορεί εγώ να μην αδιαφορούσα στ΄αλήθεια για σένα, αλλά να έδειχνα έτσι για να σε πειράξω;
Εισαι πολύ σκληρή και απόλυτη. Δεν δίνεις περιθώρια.

Κάποια στιγμή βαρέθηκες τα ίδια και τα ίδια, Huge penis, shaved pussy και το έκλεισες.
Σκέφτηκες εμένα. Εδώ στην Αθήνα, σε έναν υπολογιστή και να σου γράφω, να σου γράφω!
Ξαφνικά με αγάπησες.
Θα ήθελες και συ, το σπίτι μας να μυρίζει αρνάκι στο φούρνο με ρύζι- εγώ θα το είχα μαγειρέψει, Κυριακή, πρωί-πρωί, ενώ εσύ θα κοιμόσουνα ακόμα , και εγώ θα σε ήθελα τρελά, μα δεν τολμούσα να σε ξυπνήσω κι έτσι θα έβαζα το φαγητό στο φούρνο και θα περίμενα να ξυπνήσεις και να σου φτιάξω καφέ, και το μεσημέρι πιά, αφού θα είχαμε πιεί ένα μπουκάλι κρασί, θα κάναμε έρωτα.

Γύρισες πίσω βιαστικά.
Ήταν πια νύχτα περασμένη, ώρα δύο.
Κοιμήθηκες ολόγυμνη και με ονειρεύτηκες. Ονειρεύτηκες το σπίτι μας, τη γλάστρα με το βασιλικό, που είχα ξεχάσει να τον ποτίσω και μου γκρίνιαζες.
Ονειρεύτηκες πως ήμασταν στην κουζίνα, εγώ είχα ανοίξει το φούρνο να δω το φαγητό και εσύ ήρθες, έκλεισες το φούρνο, με φίλησες αχόρταγα και μου έκανες έρωτα.
Το φαγητό κάηκε.
Φάγαμε τοστ και ντομάτα. Το πιό ωραίο τοστ που είχα φάει ποτέ.
Είχε τη γεύση από το φιλί σου και η ντομάτα την απαλάδα από το δέρμα σου.

Ξύπνησες το πρωί, με τη γεύση του καμένου φαγητού ακόμα- εσύ το είχες δοκιμάσει, επιμένοντας ότι τρώγεται-.
Αρχισες να ετοιμάζεις τα πράγματά σου. Βιαζόσουνα να έρθεις σε μένα- τουλάχιστον, έτσι θέλω να πιστεύω.
Ξαφνικά αποθύμισες αυτόν το αρωματοποιό, με όποια κουσούρια και να έχει-μπορεί να είναι εγωϊστής, μπορεί να σε ζηλεύει, μπορεί να σε θέλει ολοδική του.
Είναι άραγε αλήθεια, τον αποθύμισες, κι ας σε έριξε στα βράχια;
Που μπορεί να σου γράψει ποιήματα;
Που μπορεί να σου φέρνει κάθε Κυριακή πρωί τον καφέ σου αλλά να μην θέλει να σε ξυπνήσει παρά να περιμένει μέχρι το σώμα σου να ανακλαδιστεί ηδονικά από την προσμονή ;
Που μπορεί κάποια στιγμή να αδειάσει επιτέλους το πατάρι από τα άχρηστα ενώ την ίδια στιγμή θέλει να σου κάνει έρωτα;

Οταν έρθεις σπίτι μας να φοράς το προκλητικό κόκκινο φόρεμα σου που μόλις αγόρασες..
...μα ποιό κόκκινο σου πάει και ποιό όχι, εγώ το ξέρω.
Είναι το κόκκινο του ήλιου που νυστάζει.



Εσύ φίλη μου τι θα έκανες αν δεν απαντούσε στο μήνυμά σου;
Τι χρώμα κραγιόν θα φορούσες;

[minoraki]

εγω δεν θα φορουσα κανενα κραγιον......
γιατι δεν θα μπορουσα να καταλαβω γιατι δεν απηντησες στο μηνυμα μου.....ποσα και ποσα μηνυματα εχουν μεινει αναπαντητα......και παραμενει παντοτε το ενα μεγαλο ΓΙΑΤΙ??
πως μπορουσα εγω να ξερω οτι εσυ δεν αδιαφορουσες? εεεεεε? πως?? ενα μηνυμα που παραμενει αναπαντητο, δειχνει σχεδον παντοτε αδιαφορια......ποσες και ποσες φορες δεν εχω σκεφθει να κανω delete.....ομως παντοτε δισταζω.....γιατι σκεπτομαι οτι, εαν καποια στιγμη η λαχταρα μου για να σε ακουσω ειναι τρομερα μεγαλη και εγω εχω σβησει ολες τις πορτες τις επικοινωνιας μας.....τοτε τα δακρυα μου θα αργησουν να στερεψουν......γιατι ολη αυτη η παρασταση?? γιατι δεν μου ειπες την αληθεια......παντοτε σου ελεγα οτι ησουν η ανασα μου......σχεδον η μοναδικη πηγη χαρας μου....ηξερες οτι την στιγμη που θα με ζητουσες, εγω θα σου απαντουσα......η φωνη σου ειναι μεσα στο μυαλο μου.....το αμηχανο γελιο σου.....εχεις το δικαιωμα να μου το στερησεις?? ηθελες να δειξεις δυνατος.....αδιαφορος.....καποτε σου ειχα πει οτι, ισως να μην ξαναζησει κανεις απο τους δυο μας μια τετοια ιστορια αγαπης......προσπαθω να μην το σκεπτομαι.....ομως εχω παντοτε να μηνυματα σου καλα φυλαγμενα στη μνημη του κινητου μου και την ζεστη παρουσια σου μεσα στην καρδια σου.....
ειπες οτι δεν θα φορουσα το κραγιον που δεν θα σου αρεσε.....αρα θα φορουσα το χρωμα που λατρευες......αρα ηξερες οτι θα εκανα τα παντα για να σε ευχαριστησω......
αναπαντητα μηνυματα και κλειστα κινητα!!!! γιατι??
αραγε δεν ηξερες οτι αυτα σκοτωνουν τα αισθηματα?

καποτε μου εστειλες ενα μηνυμα :
someone loves you
misses you
worries about you
lost without you
will aways be there for you.....

και εγω σου απηντησα :
I love you just the way you are......
εισαι παντοτε μεσα στην καρδια, στην ψυχη και στο σωμα μου.....

και ετσι ξεκινησαν ολα!!!!!

[Argiro]

Ρέκβιεμ για μια χαμένη αγάπη, που έσβησε μέσα στην παρεξήγηση και την κρυψίνοια... Ελπίζω ο επόμενος να είναι πιο ευθύς τύπος και να μην κάνει τέτοιου είδους νούμερα... :twisted:

[balland]

σορρυ,δεν ειχα καρτα να απαντησω :roll:

[chriastina]

αν δεν απαντούσε στο μήνυμά μου....

θα έβαζα το κραγιόν της πίκρας,θα φόραγα το φόρεμα της απογοήτευσης,θα έβαζα το άρωμα της απόρριψης.....

θα πήγαινα κοντά του....θα τον φιλούσα με το φιλί της πίκρας,θα του ζητούσα να χαιδέψει το κορμί μου πάνω απο το φόρεμα της απογοήτευσης και όλα αυτά μέσα σ έναν αέρα απόρριψης......

[minoraki]

αν δεν απαντούσε στο μήνυμά μου....

θα έβαζα το κραγιόν της πίκρας,θα φόραγα το φόρεμα της απογοήτευσης,θα έβαζα το άρωμα της απόρριψης.....

θα πήγαινα κοντά του....θα τον φιλούσα με το φιλί της πίκρας,θα του ζητούσα να χαιδέψει το κορμί μου πάνω απο το φόρεμα της απογοήτευσης και όλα αυτά μέσα σ έναν αέρα απόρριψης......

:roll:  :roll:  :roll: να σου πω κρις? γιατι θα επρεπε να εβαζα τον εαυτο μου και σε αλλη μια παρα πολυ επωδυνη διαδικασια? και γιατι θα επρεπε να τον υποβιβασω (τον εαυτο μου εννοω) τοσο πολυ ακομα μια φορα!!!!! :evil:  :evil: