Υπομονή...

[black_velvet]

Από συνέντευξη του Άρη Σερβετάλη σε γνωστό γυναικείο περιοδικό]

MC]
ΑΣ.: Δε νομίζω ότι ολοκληρώνεσαι με το να βρεις αυτό ακριβώς που θέλεις. Και να το βρεις, μπορεί να μην το εκτιμήσεις. Για να βρεις έναν άνθρωπο και να ταιριάζεις και σε 5 πράγματα, πρέπει να είσαι σε τέτοια πνευματική κατάσταση και να έχεις δουλέψει τόσο με τον εαυτό σου ώστε να είσαι σε θέση να εκτιμήσεις τον θησαυρό του άλλου.
Γιατί πολλές φορές συναντιόμαστε με ανθρώπους και δεν τους εκτιμάμε. Τους φανταζόμαστε διαφορετικούς και προσπαθούμε να βρούμε αυτό που έχουμε πλάσει εμείς στη φαντασία μας. Έτσι χάνουμε.
Για να βρεις έναν άνθρωπο που σου ταιριάζει γάντι, πρέπει ο ένας από τους δύο να έχει φοβερή υπομονή και να έρθει η αγάπη, εφόσον υπάρχει ο έρωτας. Αν δεν υπάρχει υπομονή, που είναι δυσεύρετη στην εποχή μας, θα φεύγεις από κάθε σχέση. Είναι εξαντλητική αυτή η διαδικασία. Ψυχή βγαίνει, ψυχή μπαίνει.
MC: Η υπομονή, όταν δεν εκτιμηθεί, μπορεί να γίνει εξαντλητική γι' αυτόν που την έχει.
ΑΣ.: Εγώ την υπομονή την έχω σε πολύ μεγάλη θέση, ίσως γιατί εγώ ο ίδιος δεν έχω υπομονή στις σχέσεις μου. Τη βλέπω σαν κάτι μοναδικά αγνό και καθαρό. Δεν παλεύεται η υπομονή. Είναι μεγάλη αρετή. Η μεγαλύτερη.

Εσείς τι λέτε για όλ' αυτά;

Κι από υπομονή; πώς πάτε; έχετε; χαίρεστε όταν/αν έχει ο άνθρωπος που ήταν/είναι/προσπάθησε να είναι δίπλα σας; είστε σε θέση να την αναγνωρίσετε; καταλαβαίνετε; την θεωρείτε καλοπροαίρετη; (για να μην πω "αρετή" όπως κι ο ΑΣ) ή μήπως, βουλιαγμένοι μες στις δικές σας αναζητήσεις, θεωρείτε πως οι πάντες συνομωτούν εναντίον σας;

[black_velvet]

Προσωπικά έχω απίστευτη υπομονή. Σε σημείο που δεν είναι λίγες οι στιγμές που απορώ ακόμη κι εγώ η ίδια με τον εαυτό μου. Και με αυτά που ανέχομαι πάρα μα πάρα πολλές φορές.

Και δεν έχω καλούπια. Ούτε για το πώς θέλω να ζω εγώ. Ίσα ίσα, μ' αρέσουν οι αλλαγές. Το διαφορετικό. Το νέο. Με αναζωογονεί. Όχι πως δεν έχω τις συνήθειές μου και τη δική μου ρουτίνα. Ας πούμε απλά πως την εκτιμώ ακόμη περισσότερο όταν ξεφεύγω από αυτήν.  ]

[Enia]

Μια χαρά τα λέει ο Άρης, θα διαφωνήσω μόνο στο σημείο που λέει 'πρέπει ο ένας από τους δύο να έχει φοβερή υπομονή'. Λάθος κατ'εμέ. Και οι δύο πρέπει να έχουν υπομονή. Γιατί αλλιώς και η υπομονή του ενός πολύ σύντομα θα εξαντληθεί, κι αν δεν εξαντληθεί θα φτάσει η σχέση σε ένα τέλμα, όπου ο ένας προσπαθεί, ο ένας κυνηγάει, ο ένας αγωνίζεται και ο άλλος είναι ο άβουλος, το θύμα, ο 'προβληματικός' ή πολύ απλά ο αδιάφορος... Δεν γίνεται χωριό έτσι...

Χρειάζεται υψηλή (συναισθηματική) νοημοσύνη για να αναγνωρίσεις αυτό που έχεις απέναντί σου αρχικά, να το φέρεις δίπλα σου στη συνέχεια, και να το κρατήσεις μέσα σου για πάντα...

Και η υπομονή, όπως εγώ το καταλαβαίνω, σε αυτό έγκειται... Να βρει κανείς την υπομονή να δουλέψει με τον εαυτό του, να αναγνωρίσει τα θετικά και τα αρνητικά, τα ξεχωριστά του γνωρίσματα, τα θέλω του, τα όνειρά του. Κι αν υποθέσουμε πως κάπως τα κουτσοφέρνει σε αυτό, μετά να μπορέσει να προσεγγίσει και αυτόν που επέλεξε για σύντροφο...

Αυτό που λες Κωσταντίνα μου σχετικά με τα πρότυπα, είναι μια άλλη πολλή μεγάλη κουβέντα...!

[sevenseas]

ουφ
μονο που το διαβασα εξαντληθηκα


κατω η υπομονή
αμεση ενεργια εδω και τώρα

[black_velvet]

Ναι, όντως είναι άλλη κουβέντα. Είπαμε, μ' έπιασε η "φλυαρία".  ]

[black_velvet]

]

[sevenseas]

θα εισα δικιο αν εγρεφα ενεργεια αντι του λανθασμενου ενεργεια

εχω παψει πια εδω και καιρο να κανω υπομονη
να δινω ευκαιριες
ΤΕΡΜΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ

και
περνάω τελεια

[sevenseas]

μια φορα ειπα και γω να γραψω λαθος
κι εγραψα σωστα
φτουυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυ

[kuria]

η υπομονη ειναι η πλεον παρεξηγημενη εννοια...
σαν επαγγελματιας οφειλω να διαθετω τη δεουσα υπομονη και μεθοδικοτητα ωστε να ειμαι αποτελεσματικη στη δουλεια μου...
επισης το να παραστεκομαι υπομονετικα σε καποιον αρρωστο που βγαζει  προς τα εξω τον πονο και τις ανασφαλειες του, ισως και να δειχνει μεγαλοθυμια...
το να παραμενω ομως με εναν ανθρωπο που δε με εκτιμα ή μου κακοφερεται, προσφεροντας του συνεχως "δευτερες" ευκαιριες, που ισως και ποτε δε ζητησε, ευελπιστωντας πως καποτε θα του ρθει η επιφοιτηση και θα δει το "φως μου το αληθινο" ε, αυτο δεν ειναι υπομονη... ειναι επιμονη που στο τελος μπορει και να καταντησει εμμονη...
τον στελνω λοιπον εγκαιρως στο καλο και η Παναγια μαζι του!!!

[Nasia9]

Εγώ ξέρω.....ότι και η υπομονή έχει τα όρια της... από ένα σημείο και μετά,για εμένα,παύει να είναι υπομονή και καταντάει κάτι άλλο (το οποίο αν το γράψω,θα σας εξοργίσει πάλι,και βαριέμαι να κάνω αναλύσεις)
Έχω υπομονή όταν χρειάζεται,εκεί που χρειάζεται και μέχρι κάποιο σημείο. Θεωρώ ότι όταν η υπομονή εκτιμάται,τότε χαλάλι . Όταν καταπατάται όμως,τότε γίνομαι ταύρος..στη κυριολεξία..και δε ξέρω τι θα πρωτοσπάσω. Είμαι καλή... όχι βλαμένη..  ]
 

[black_velvet]

...
το να παραμενω ομως με εναν ανθρωπο που δε με εκτιμα ή μου κακοφερεται, προσφεροντας του συνεχως "δευτερες" ευκαιριες, που ισως και ποτε δε ζητησε, ευελπιστωντας πως καποτε θα του ρθει η επιφοιτηση και θα δει το "φως μου το αληθινο" ε, αυτο δεν ειναι υπομονη... ειναι επιμονη που στο τελος μπορει και να καταντησει εμμονη...
τον στελνω λοιπον εγκαιρως στο καλο και η Παναγια μαζι του!!!

Αυτό δεν είναι καν επιμονή και εμμονή kuria. Αυτό είναι ο απόλυτος εθελοτυφλισμός!
Όχι, εγώ τουλάχιστον δεν μιλάω για τέτοιο επίπεδο σχέσης. Ούτε για αυτού του "είδους" την υπομονή. Για μένα, σε μια τέτοια περίπτωση δεν υφίσταται καν σχέση!

[LoLboY]

πάντα μπέρδευα την υπομονή με την επιμονή και μερικές φορές με την εμμονή εις -νη καταληγουν και τα τρία

[plus_]

MC: Η υπομονή, όταν δεν εκτιμηθεί, μπορεί να γίνει εξαντλητική γι' αυτόν που την έχει.
ΑΣ.: Εγώ την υπομονή την έχω σε πολύ μεγάλη θέση, ίσως γιατί εγώ ο ίδιος δεν έχω υπομονή στις σχέσεις μου. Τη βλέπω σαν κάτι μοναδικά αγνό και καθαρό. Δεν παλεύεται η υπομονή. Είναι μεγάλη αρετή. Η μεγαλύτερη.[/color]

εγω θεωρω οτι το μυστικο κρυβεται εδω.
προλαβαινει και δηλωνει πρωτος ο ενας
απο τους δυο οτι δεν εχει υπομονη και
εμμεσα ξεκαθαριζει οτι ο αλλος πρεπει να κανει και για τους δυο.
η συνταγη αψογη και δοκιμασμενη...

[fmas]

Εγώ ένα ξέρω και αυτό θα πω...... Υπομονή κάνουν και τα λάστιχα όσπου σκάνε......

Και εγώ είμαι κοντά στο να σκάσω!!!!!!!

[black_velvet]

[quote user="plus_" post="278910"]

MC: Η υπομονή, όταν δεν εκτιμηθεί, μπορεί να γίνει εξαντλητική γι' αυτόν που την έχει.
ΑΣ.: Εγώ την υπομονή την έχω σε πολύ μεγάλη θέση, ίσως γιατί εγώ ο ίδιος δεν έχω υπομονή στις σχέσεις μου. Τη βλέπω σαν κάτι μοναδικά αγνό και καθαρό. Δεν παλεύεται η υπομονή. Είναι μεγάλη αρετή. Η μεγαλύτερη.[/color]

εγω θεωρω οτι το μυστικο κρυβεται εδω.
προλαβαινει και δηλωνει πρωτος ο ενας
απο τους δυο οτι δεν εχει υπομονη και
εμμεσα ξεκαθαριζει οτι ο αλλος πρεπει να κανει και για τους δυο.
η συνταγη αψογη και δοκιμασμενη...[/quote]

Αυτό θέλει άραγε ο ένας; Να κάνει υπομονή ο άλλος και για τους δυο;
Ή μήπως αυτό τελικά τον εγκλωβίζει;