ΠΑΣΧΑ."ΣΤΑΥΡΩΣΙΜΟ ΚΑΙ ΑΝΑΣΤΑΣΙΜΟ ΠΑΣΧΑ"

[junkie]

Μικρό οδοιπορικό στο Πάσχα των Ορθοδόξων


Σύμφωνα με την πίστη της Χριστιανικής Ορθοδοξίας η πορεία του ανθρώπου είναι συγχρόνως ένα σταυρώσιμο κι ένα αναστάσιμο περπάτημα μέσα στον κόσμο, από τη γέννηση ως τον θάνατο.
Δεν χωρίζεται ο πόνος από την χαρά. Και τα δύο συνευρίσκονται και κατανοούνται σε μια βαθύτερη ενότητα. Και όπως η ζωή του Χριστού, της Παναγίας και των Αγίων της Εκκλησίας υπήρξε μια ατέλευτη πορεία χαρμολύπης (χαράς και λύπης μαζί), έτσι και η ζωή του Χριστού και των Αγίων Του, είναι μια πορεία χαρμολύπης.
Το Πάσχα (λέξη εβραϊκή, που θα πει]


Την Μεγάλη Δευτέρα
Ξεκινάμε με την προοπτική να ακολουθήσουμε τα Πάθη του Χριστού σα να είναι δικά μας Πάθη, ακούγοντας το κάλεσμα της Εκκλησίας, το βράδυ της Κυριακής των Βαΐων]

Την Μεγάλη Τρίτη
Η ακολουθία προβάλλει την παραβολή των Δέκα Παρθένων και μας διδάσκει την εγρήγορση. Να αφήσουμε την τεμπελιά και να αναστηθούμε από τον βαρύ ύπνο της αμαρτίας, γιατί οι δυνάμεις του σκότους αγρυπνούν. Να αγρυπνήσουμε κι εμείς με στολισμένες τις λαμπάδες των αρετών και των καλών έργων, εκλάμποντες με πίστη ορθή, με ορθοπραξία, πολλαπλασιάζοντας τα τάλαντα που μας έδωσεν ο Θεός.


Την Μεγάλη Τετάρτη
Ο Ορθόδοξος πιστός ζει έντονα το μυστήριο της Μετάνοιας και της Συγχωρήσεως. Μέσα στο ανοιξιάτικο δειλινό ακούγεται το γνωστό ανεπανάληπτο τροπάριο της Κασσιανής «Κύριε, η εν πολλαίς αμαρτίαις...», όπου τα δάκρυα της αμαρτωλής γυναίκας ανακατεύονται με τα μύρα της αγάπης της.
Η αμαρτία είναι σκλαβιά. Η αγάπη ελευθερώνει τον άνθρωπο. Η ελευθερία του ανθρώπου να αγαπά χωρίς σύνορα συναντά την συγγνώμη του Θεού και σμίγει με την ασύνορη αγάπη Του.

Την Μεγάλη Πέμπτη
Στην μνήμη μας έρχεται το τελευταίο βράδυ, που ο Χριστός συμμετέχει στο Δείπνο με τους Μαθητές Του.
Δύο κυρίως θέματα προβάλλει η Εκκλησία την ημέρα αυτή]


Την Μεγάλη Παρασκευή
Εορτάζουμε «τα άγια και άχραντα Πάθη του Σωτήρος». Αφ εσπέρας, το βράδυ της Μεγάλης Πέμπτης διαβάζονται οι δώδεκα ευαγγελικές περικοπές γνωστές ως δώδεκα ευαγγέλια, που περιγράφουν το μέγεθος των Παθών του Κυρίου, με τομές των ύμνων που παρεμβάλλονται, ώστε να μπούμε στο βαθύτερο μυστήριο του θανάτου του Χριστού. Μετά το πέμπτο ευαγγέλιο γίνεται οι «έξοδος» του Εσταυρωμένου. Οι χοροί ψάλλουν]


Το Μέγα Σάββατον
Είναι η επισφράγιση της Σαρακοστής και η αρχή της Πασχαλινής περιόδου. Είναι η εορτή της Ταφής του Κυρίου και η κάθοδός Του στον Άδη. Στον Όρθρο της ημέρας, δηλαδή το βράδυ της Μ. Παρασκευής, τα Εγκώμια που ψάλλονται έχουν αναστάσιμο χαρακτήρα.
Το πρωί του Μ. Σαββάτου έχομε τον Εσπερινό της Αναστάσεως.
Ο ιερέας, ντυμένος στα λευκά άμφια, σκορπάει δάφνες μέσα στον ναό και ψέλνει το δοξαστικό τροπάρι]


Το συνοπτικό αυτό περιδιάβασμα των Αγίων Ημερών βοηθάει τον αληθινά πιστό να βιώσει και να γιορτάσει άξια το Πάσχα των Ορθοδόξων, δηλαδή το Σταυρώσιμον και Αναστάσιμον Πάσχα. Να μην περιορίζεται απλά και μόνον σε μία τυπική εξωτερική συμμετοχή στις Ακολουθίες, ούτε να εξαντλείται στις προετοιμασίες ενός φολκλορικού διακόσμου, στα πατροπαράδοτα έθιμα (τα οποία πολλές φορές είναι επηρεασμένα από δεισιδαιμονίες και πλάνες).
Πάσχα στην ορθόδοξη πίστη και ζωή δεν είναι μόνο το πασχαλινό αρνί, το πασχαλιάτικο τσουρέκι, το κόκκινο αυγό και η άσπρη λαμπάδα, πολύ περισσότερο το κάψιμο του Ιούδα και οι εκκωφαντικές κροτίδες, που τραυματίζουν τις ακοές και την αισθητική μας, αλλά η ιερή γεύση του μεταμορφωτικού δυναμισμού των Αγίων Ημερών και η συνάντηση προσωπικά του καθενός με τον Αναστημένο Χριστό. Είναι το πέρασμα από την μοναξιά στην συντροφικότητα, από την μαζοποίηση και τον ατομισμό στην διπροσωπική επικοινωνία, από το άγχος και την κυριαρχία των ενστίκτων, στην ελευθερία του πνεύματος και στη χαρά της δημιουργίας, της προσφοράς και της αγάπης, η έξοδος από τα αδιέξοδα των αναγκών της ζωής στις υπερβάσεις της χάριτος, που συνθέτει μέσα στις όμορφες καρδιές των ανθρώπων ως απάντηση στην νικητήρια κραυγή «ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ», ο δυναμικός αντίλαλος της προσωπικής μετοχής]



Πρωτοπρεσβύτερος Ευάγγελος Παχυγιαννάκης