Η ΠΡΙΓΚΗΠΙΣΣΑ_ΚΑΡΧΑΡΙΑΣ ΗΡΘΕ, ΙΣΩΣ ΚΑΙ ΓΙΑ ΝΑ ΜΕΙΝΕΙ...

[H_PRIGKHPISSA_KARXARIAS]

._

[Anonymous]

Εντυπωσιακή δήλωση εισόδου και σίγουρα όχι απαρατήρητη

Τα λόγια και οι πράξεις μας, μας ορίζουν.............
όχι μόνο αυτά που λεμε και πράττουμε αλλά ακόμα και αυτά που δεν λεμε ούτε πράττουμε........



 ]Υ.Γ.[/b]
Είναι εντυπωσιασμός και η κατηγόρια στον εντυπωσιασμό, τουλάχιστον αυτό νομίζω εγώ

[SAPFO]

..... τί σημαίνει¨κατηγόρια στον εντυπωσιασμό "

[Anonymous]

Κατηγόρια = κατηγορία


Η θα μπορούσα να έγραφα

Είναι εντυπωσιασμός να κατηγορείς τον εντυπωσιασμό




 :shock:

[H_PRIGKHPISSA_KARXARIAS]

._

[atomant]

Χρόνια τώρα στην πλώρη, το παχουλό άσπρο καπώ της παλιάς μου μερσεντές.

Μ' ένα κέρμα αχρησιμοποίητο στο χέρι,

που ποτέ δεν μου ζήτησε κανείς στα διόδια.

Μ' έναν οβολό στο στόμα, όταν επιτέλους το κέρμα βρει τον προορισμό του και μου ζητηθεί...



Πόσες φορές πήγε να μας βγάλει στις παράξενες γρήγορες στροφές! Και είδε η μούρη του αυτοκινήτου ό,τι δεν είδαμε εμείς...

Νεράιδες να χορεύουν στον πάτο του γκρεμού. Και να περιμένουν, κάτω να φθάσει το καπέλο μας, χωρίς το κεφάλι του...



Ο Μερμηγκας φοράει τα καλά του, όταν είναι να πάει επίσκεψη, κυρίως εκεί που είναι απών...

Γενικώς ο Μερμηγκας πάντα τις επίσημες ημέρες φοράει εξάπαντος τα καλά του!

Το 'χουν αυτό οι άνθρωποι που ταξιδεύουν· θέλουν να χωρίζουν τη γιορτή και τη σχόλη απ' τις καθημερινές...

Ισως γιατί μακρά τα μπάρκα τα μακρυνά σαν «μακρά οδός απανδόκευτος»· ίσως γιατί ο ξοδεμένος χρόνος στην τύρβη των αναγκαίων εξαγοράζεται μ' ένα φρεσκάρισμα στο κουρείο το Σάββατο, σ' έναν απογευματινό καφέ στο σπίτι μιας παλιάς φίλης

που δεν της πήγες όσα λουλούδια έπρεπε νεώτερος, πας τώρα με μια ήσυχη γραβάτα κι ένα απόμαχο χαμόγελο να τα πείτε

σήμερα που ευκαιρεί, όλο δουλειές έχει ανοίξει κι όλο σε τρεχάματα βρίσκεται τελευταίως. Πας με τα τσιγάρα σου φωλιασμένα στην τσέπη σου -το μόνο ήσυχο πράγμα πάνω σου- ακόμα και στο πορτοφόλι σου σπαρταράνε παλιά σημειώματα

στίγματα στον χάρτη που ακόμα σημειώνεις διαδρομές και δρομολόγια.


Σήμερα λοιπόν ο Μερμηγκας έχει πάει επίσκεψη κι άφησε εμένα στη θέση του να σας γράψω ,ήγουν, αν διαπιστώσετε κάποιες διαφορές στο ύφος, παρακαλώ την επιείκειά σας...


Ευτυχώς οι εθνικές οδοί διανυκτερεύουν.

Μάλιστα διανυκτερεύουν χωρίς χορηγούς.

Οπότε μπορείς να αμολυθείς στα χιλιόμετρα και με αυτοκίνητο παλιάς τεχνολογίας, γεμάτο τα πάθια του εκείνο, τα πάθη σου εσύ...

Με μπόσικα ακρόμπαρα, πεθαμένα αμορτισέρ και προβληματική την επαναφορά του ντεμπραγιάζ το αυτοκίνητο. Με μισόσβηστο καντράν εσύ και μάτι σαν θολό παρμπρίζ· βλέπεις από μακρυά τα διόδια φωτισμένα.

Προτιμώ να πληρώσω αρκεί να 'ναι άνθρωπος μέσα στο κουβούκλιο, άνθρωπος που ακούει το ραδιοφωνάκι του, ζεσταίνεται απ' το ηλεκτρικό σώμα και με κοιτά μηχανικά

χωρίς να με καταγράφει καθώς πληρώνω τα λύτρα για λίγα ακόμα χιλιόμετρα, για λίγη ακόμα διαδρομή μετά τα φωτισμένα διόδια -τα σκοτεινά κι έρημα μου προκαλούν θλίψη, χάσκουν καθώς τα προσπερνάς χωρίς εμπόδιο, χωρίς άνθρωπο που θα σε κοιτάξει χωρίς να σε δει.

«Τελευταίως τα ταξίδια σου φθάνουν ώς τα διόδια, πιο μακρυά φθάνει μόνον η απουσία σου» καγχάζει το μισόσβηστο καντράν μου.

Γι' αυτό καγχάζει! Επειδή είναι μισόσβηστο.

Ή μήπως το αντίθετο; - είναι η βραδυφλεγής σκέψη που κάνω, λίγα χιλιόμετρα παρακάτω.


Καθόλου δεν είχε φαντασθεί ο Μερμηγκας και ούτε είχε υποψιασθεί ότι θα έμενε οριστικώς νέος εξαιτίας μιας και μόνο στιγμής. Κάποτε ξέμεινε στη

μέση μιας γέφυρας γυρίζοντας από 'κεί που είχε πάει, ενώ ήθελε να πήγαινε εκεί απ' όπου γύριζε. Από τότε έμεινε μετέωρος πάνω σε μία γέφυρα που χορεύει ζεϊμπέκικο

στο πάλκο των ανέμων. (Γι' αυτό εκρίθη επικίνδυνη κι έχει τεθεί χρόνια τώρα εκτός κυκλοφορίας)...


Γι' αυτό επίσης σας έλεγα στην αρχή αυτού του σημειώματος ότι ο Μερμηγκας σήμερα έχει να πάει μιαν επίσκεψη εκεί που είναι απών. Εκεί που όλα γερνάνε ωραία χωρίς αυτόν.

Μόνο που για να φτάσει εκεί πρέπει να περάσει εκείνη τη γέφυρα όπου έμεινε μετέωρος ο εαυτός του να χορεύει μαζί της στον αιώνα. Αλλά τα διόδια!

Πάντα άδεια! Χωρίς έναν άνθρωπο μέσα να περάσεις να σε κοιτάξει και να μη σε δει...

[Anonymous]

Ομολογώ ότι ορισμένες φορές κατανοώ καλύτερα την έπαρση του καρχαρία παρά την φιλοσοφική διάθεση του μέρμηγκα με τις αυτοαναιρέσεις του


Ίσως γιατί οι ομορφότερες διαδρομές είναι εκείνες χωρίς διόδια

Είναι οι διαδρομές που ο δρόμος είναι πιο δύσκολος με μπόλικες στροφές, λακκούβες και συχνά ενδιαφέρουσα θέα.......

Οι διοδιακές διαδρομές έχουν ως βασικό τους χρώμα, τις αποχρώσεις του γκρι.....
γκρι παντού, άσφαλτος, προστατευτικά, κράσπεδα και όλα τα σχετικά



 :shock: