Συμβουλές σε έναν επίδοξο συγγραφέα...

[tristana]

Και ναι έφτασε η στιγμή που η γνώμη της μαμάς και των φίλων σου
-άσπονδων και σπονδυλωτών- δικαιώνεται.
Αποφασίζεις να αρχίσεις να εκδίδεσαι. Με αξιοπρέπεια πάντα.
Σεμνά και ταπεινά εισχωρείς στα άδυτα των αδύτων ... στο γραφείο
ΤΟΥ εκδότη. Εδώ έχεις δύο επιλογές: ή να πεις "πάρε με, Εκδότη, και κάνε με ό,τι θες" ή να προβάλλεις και τις δικές σου απόψεις. (Η δεύτερη περίπτωση εάν δεν είσαι ο Εμπειρίκος τουλάχιστον, καλό είναι να αποφεύγεται). Τα συμφωνείτε, λοιπόν, χαμογελάτε ο ένας στον άλλον εκείνος για να σε ξεφορτωθεί και εσύ με το "χαμόγελο" του δελφινιού που για όσους γνωρίζουν είναι μια εκδήλωση επιθετικότητας του συμπαθούς θηλαστικού -καμία σχέση με τον Φλίπερ- και φεύγεις φουσκώνοντας σαν διάνος -εάν είσαι ματαιόδοξος και ελαφρώς αλλού- ή νιώθοντας απελπισία και ανάθεματίζοντας την ώρα και τη στιγμή -εάν είσαι ρεαλιστής και ήθελες απλώς ένα μπεστ-σέλερ!!!!!!- και μετά... καλώς όρισες συνάδελφε του Ντοστογιέφσκι και ελπίδα μας για το Νόμπελ!! Εάν ως τώρα τα γραπτά σου
τα είχαν θαυμάσει ένας-δυο δυστυχείς που από ευγένεια τα είχαν διαβάσει
και από ακόμα μεγαλύτερη ευγένεια σου είχαν απαντήσει, από 'δώ και πέρα
-οποία εκδίκηση- θα πληρώνουν για να σε διαβάζουν. 'Οσο να πεις είναι μια ικανοποίηση... (τίνος;)

Ορίστε, λοιπόν, που θα μπορείς πλέον να βγαίνεις στην λαϊκή της γειτονιάς σου και να υπογράφεις τα βιβλία σου ενώ ξοπίσω σου τα παιδιά
θα κάνουν χοντρή καζούρα φωνάζοντας "Ο συγγραφέας! Ο συγγραφέας!
Μαζέψτε ντομάτες".

Εάν μετά απ' αυτό και έχοντας γίνει αφάνταστα πιο νόστιμος -τόσες ντομάτες πάνω σου, δεν μπορεί...- βγάλεις και άλλο βιβλίο...
φρόντισε να με καλέσεις.
Στο κάτω-κάτω, τον ίδιο εκδότη έχουμε!!!!

Με πολλή αγάπη και γέλιο στον Χρήστο που με πήρε από το χεράκι.  

Υ.Γ: Αν δω την τσέπη σου να φουσκώνει να χαρώ ή να ανησυχήσω;
Πόσες ντομάτες χωρούν εκεί μέσα άραγε;  :lol:

[elix]

Αγαπητή μου συγγραφέα,

Χμ, διέκρινα μια σκωπτική διάθεση απέναντί μου, η οποία εν πολλοίς είναι δικαιολογημένα αλλά εν ολίγοις αδικαιολόγητη. Διότι:

Μηδένα δικάσης πριν αμφοί μύθον ακούσης.
Τώρα θα μου πεις, μύθο εσύ, μύθο εγώ άντε να δούμε πότε θα απομυθοποιηθούμε!
Ενυ γουαίη!
Νιώθω πως πρέπει λίγο να απολογηθώ.
Παρεξήγησες σαφώς το χαμόγελό μου. Δεν ήταν ένα χαμόγελο να σε ξεφορτωθώ! Μα καθόλου, σε βεβαιώ.

Ήταν ένα χαμόγελο που έλεγε, εμμέσως πλην σαφώς:
-Ξεφορτώσου με και μην ξαναπατήσεις!!!!

Άκουσέ με λίγο:
Είσαι μικρή και άπραγη, δεν έχεις βγει στη ζωή ακόμα και νομίζεις ότι μια σεμνή και ταπεινή εισχώρηση στα άδυτα των αδύτων μου θα ήταν ικανή να σου ανοίξει τις πόρτες της επιτυχίας. Δεν είναι όμως έτσι τα πράγματα δυστυχώς.
Υπάρχουν εισχωρήσεις και εισχωρήσεις.
Αν ήταν τουλάχιστον λιγότερο σεμνή, κάτι μπορεί να γινόταν. Το ταπεινή δεν με πείραξε, αρκετά πράγματα μπορούν να γίνουν με τρόπο ταπεινό, μάλιστα δε η ταπεινότης πολλές φορές προσφέρει μεγίστην ικανοποίησιν –ιδέ Κλίντον, κλπ.-

Αλλά το θέμα μου δεν είναι αυτό καθεαυτό.
Αυτό που θέλω να σου είναι ότι, αν επιμένεις ντε και καλά σε σεμνές εισχωρήσεις, θα πρέπει να εργασθείς σκληρότατα. Διότι -όπως και συ ίσως γνωρίζεις- ,
Το ένα τρίτο 1/3 των Ελλήνων γράφει, το δεύτερο τρίτο μουσικοσυνθέτει και...
... το δύσμοιρο τρίτο τρίτο,  καλείται να διαβάσει το πρώτο τρίτο και να ακούει το δεύτερο τρίτο!
Έλεος!!!
Σκέφτηκες ποτέ καλή μου το τρίτο τρίτο;
Που ανάμεσα στα τόσα καθημερινά προβλήματα που έχει,
τη τζιπούρα 4Χ4 που πρέπει να τη βγάλει βόλτα να ξεσκάσει,
το εκτός σχεδίου οικόπεδο που πρέπει να του χτίσει αυθαίρετη βίλα για να δείξει,
τις διακοπές στο σανμουνί που πρέπει να κλείσει έγκαιρα σαλέ για να πάει για σκι,
τα σινιέ ρούχα της κυρίας από το Παρίσι και τόσα άλλα προβλήματα που του φέρνουν αϋπνίες και αναγκάζεται να τρέχει μέσα στη νύχτα στα σκυλάδικα...
ανάμεσα λοιπόν στα τόσα...
ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΔΙΑΒΑΖΕΙ ΚΑΙ ΣΕΝΑ;
Και πάλι έλεος.

Παρεχτός, όπως σου είπα, αν εργασθείς σκληρά.
Να γράφεις αξιόλογα άρθρα και σχόλια σε εκδόσεις που άπτονται της Ελληνικής πραγματικότητας, ειδύουν  βαθιά στην καρδιά των δρώμενων, τα αναλύουν και προσφέρουν στον αναγνώστη, με ένα γλαφυρό μα και πνευματικό τρόπο, μια πεμπτουσία αναλυτικών κρίσεων και αποφθεγμάτων που πραγματικά θα βοηθήσουν αυτό το δύσμοιρο τρίτο να κατανοεί σε βάθος αυτά τα, διαμάντια σε έννοιες, που άδουν στα σκυλάδικα του τύπου:
¨Έλα στον παππού¨, ¨Είσαι νινί ακόμα¨, ¨Το νινί σέρνει καράβι¨ κλπ.
Λαμπρά δείγματα τέτοιων εκδόσεων, τράφφικ, λοιπόν, χάι, κλπ.

Καλή μου συγγραφέα,
Δυο δρόμους έχεις να διαλέξεις.
Ή θα εργασθείς σκληρά ως ανωτέρω...
Ή θα βάλεις κατιτίς  παραπάνω σε ταπεινότητα στις εισχωρήσεις (σου), της σεμνότητος παντελώς εξαιρουμένης.

Φιλικά

Ο ΕΚΔΟΤΗΣ ΣΟΥ

ΥΓ. Υπό τα ανωτέρω δεδομένα-και ιδίως το δεύτερο-...
πότε λες να ξαναπεράσεις;;;;

[tristana]

Εάν υπήρχαν τέτοιοι εκδότες -αδάμαντες σωστοί-
ακόμα και εγώ θα είχα προ καιρού αμνημονεύτου εκδοθεί!

'Ελιξ, εφ' όσον δεν υπάρχει ιμότικον για χειροκρότημα, δέξου το δικό μου
που είναι ειλικρινές.

Υ.Γ: Παρεμπιπτόντως, τα δικά σου βιβλία θα τα αγοράσω μην σου πω ότι θα φτάσω και σε ακρότητες... θα τα διαβάσω!!!!  :twisted:  :lol:

[elix]

'Ελιξ, εφ' όσον δεν υπάρχει ιμότικον για χειροκρότημα, δέξου το δικό μου
που είναι ειλικρινές.

Υποθέτω ότι το χειροκρότημα είναι για τις σοφές μου συμβουλές.
Ευχαριστώ.
Και αν εκδοθείς εκ νέου ή επανεκδοθείς, μη διστάσεις να ζητήσεις ξανά τη συμβουλή μου -αλλά και την συμβολή μου αν χρειαστεί-   :oops:  :oops:  :oops:

[Maniat]

η συγγραφή δεν είναι μόνο μελάνι πάνω σε χαρτί.
το χαρτί αλλάζει και τρισδιάστατα μορφή από την πίεση της πένας.

Και μου το είπε η μάνα μου, καλοκαιριάτικα σοκολάτες δεν κάνει...

Τρις, καλές μας πολυδιάστατες αναγνώσεις !