Ινδουϊσμός

[junkie]

Το σύστημα της κάστας

Ο Ινδουϊσμός είναι μια πολυθεϊστική θρησκεία, που έχει φέρει ως τον αιώνα μας την πολυθεϊστική βαρβαρότητα. Και μια έκφραση αυτής της βαρβαρότητας, είναι ο ρατσιστικός διαχωρισμός των ανθρώπων σε ανώτερους και κατώτερους. Σε κάστες. Ο πολυθεϊσμός είναι ντροπή για τον 21ο αιώνα μ.Χ.

Σύμφωνα με τις "ιερές" Βέδες, οι ψευτοθεοί του Ινδουισμού δημιούργησαν το απάνθρωπο σύστημα των καστών μετά από μια ανθρωποθυσία. Οι καλοί "θεοί" έφτιαξαν την κατώτερη κάστα απ' τα πόδια του γίγαντα που θυσίασαν, για να τον τιμωρούν οι άλλοι Ινδουιστές, όταν αυτοί της κατώτερης κάστας ανακατεύονται με τους "ανωτέρους" τους!!!

 

 «Οι Brahmin, οι Ksatriya, οι Vaisya και οι Sudra διαχωρίζονται ανάλογα με την ποιότητα των εργασιών τους, σύμφωνα με τις δυνάμεις της φύσης. Η ειρήνη, η εγκράτεια, η αυστηρότητα, η αγνότητα, η αμνησικακία, η δικαιοσύνη, η όραση, η σοφία και η πίστη είναι οι φυσικές υποχρεώσεις των Brahmin. Ο ηρωισμός, η δύναμη, η αποφασιστικότητα, η επινοητικότητα, η ανδρεία στη μάχη, η γενναιοδωρία και η ηγεσία είναι οι φυσικές υποχρεώσεις των Ksatriya. Η γεωργία, η φύλαξη των αγελάδων, και το εμπόριο είναι οι φυσικές υποχρεώσεις των Vaisya, αλλά για τους Sudra αρμόζει μονάχα ο μόχθος και η υπηρεσία των υπολοίπων» (Μπαγκαβάδ Γκιτά XVIII, 41-44).
«Οι θεοί ετοίμασαν τη θυσία με τον [γίγαντα] Πουρούσα ως προσφορά... Όταν κομμάτιασαν τον Πουρούσα, πόσες μερίδες έφτιαξαν; Πώς ονομάζουν το στόμα του, τα χέρια του; Πώς ονομάζουν τους γοφούς και τα πόδια του; Οι Brahmin ήταν το στόμα του, απ’ τα δυο του χέρια δημιουργήθηκαν οι Rajanya. Οι γοφοί του έγιναν οι Vaisya, από τα πόδια του παράχθηκαν οι Sudra» (Ριγκ Βέδα X, 10]



/////////////////////////////////////////////////////////////////////////////



[/color]

Όπου υπάρχει πολυθεϊσμός, υπάρχει και η βαρβαρότητα των δαιμόνων που λατρεύονται εκεί ως "θεοί". Και τι θέλουν οι δαίμονες; Το θάνατο των ανθρώπων!

Η Garuda Purana, ένα ιερό κείμενο του Ινδουισμού, που συνήθως διαβάζεται κατά την καύση των νεκρών, αναφέρει ότι όλες οι γυναίκες, ανεξαρτήτως κάστας, οφείλουν να καούν ζωντανές μετά το θάνατο του συζύγου. Το έθιμο αυτό ονομάζεται sati. Εξαιρέσεις αποτελούν οι έγκυες και οι μητέρες μικρών παιδιών. Αν δεν το κάνουν, θα τιμωρηθούν και θα ξαναγγεννιούνται ως γυναίκες ώσπου να το κάνουν (Garuda Purana ΙΙ 4]

 

«Στολισμένες με ωραία κοσμήματα, χωρίς δάκρυα, απαλλαγμένες από τη θλίψη, να πηδήξουν [οι χήρες] μεσ' την πυρά όπου εκείνος [ο νεκρός σύζυγος] κείται.» (Ριγκ Βέδα Χ, 18], που έχουν ονομαστεί, με τη Rukmini ως αρχηγό, αγκάλιασαν το πτώμα του Χάρι [δηλαδή του Κρίσνα] και μπήκαν στη νεκρική πυρά. Η Revati επίσης αγκαλιάζοντας τον Ράμα [άλλη ενσάρκωση του ίδιου ψευτοθεού], μπήκε στη φλεγόμενη σωρό, που της φαινόταν δροσερή, γιατί χαιρόταν που βρισκόταν με τον αφέντη της. Ακούγοντας αυτά τα γεγονότα, η Ugrasena και η Anakadundubhi, με τη Devaki και τη Rohini, παραδόθηκαν στις φλόγες.» (Vishnu Purana V, 38)

 

«Αν ο άνδρας μιας γυναίκας πεθάνει, εκείνη ας ζήσει με αγαμία, αλλιώς να μπει στη νεκρική πυρά [προφανώς παρά τη θέλησή της].» (Vishnu Smirti XXV, 14)

 

Ο Άραβας Alberuni αναφέρει ότι, «Η χήρα έχει την υποχρέωση να διαλέξει μεταξύ δυο πραγμάτων, είτε να παραμείνει χήρα για όλη της τη ζωή, είτε να καεί ζωντανή... Όσον αφορά τις γυναίκες των βασιλιάδων, τις καίνε είτε το θέλουν αυτές είτε όχι» (II, 69).

 

«Η σύζυγος, όταν πεθάνει ο άντρας της, πρέπει να επιτρέψει να καεί ζωντανή στη νεκρική πυρά του άντρα της.» (Abbe J. A. Du Bois, HINDU CUSTOMS, MANNERS AND CEREMONIES, Oxford 1906, pg. 345)            

 

Δυστυχώς, οι πιστοί Ινδουιστές ακόμη τηρούν το έθιμο. Το 1990, πάνω από 50 χήρες κάηκαν ζωντανές στο έθιμο αυτό !!!
(Sonali Verma, Reuter, 12 August 1997, New Delhi)
 
Φοβερή, λοιπόν, η φιλοσοφία του Ινδουϊσμου; Πιο ανεπτυγμένη η πνευματικότητα του;; Δυστυχώς, στις μέρες μας, πολλοί αφελείς πιστεύουν αυτές τις απόψεις... ο Θεός να μας φωτίζει...