Η Σκοτεινή Φάτνη του Χριστού και οι Πολύχρωμοι Δρόμοι...

[orxidea]

Ο χριστιανικός κόσμος για ακόμη μια φορά ετοιμάζεται να εορτάσει τα Χριστούγεννα. Οι βιτρίνες των καταστημάτων, οι δρόμοι και οι πλατείες στολίζονται με πολύχρωμες γιρλάντες. Τα ηχεία βουίζουν τραγούδια στους ήχους της κατανάλωσης των συναισθημάτων,ως διεγερτικό στην μανία της αγοράς και όλα αυτά, όταν η ιστορία χωρίζεται στην π. Χ. και μ. Χ. εποχή, αλλά οι καρδιές θαρρείς πεισματικά αρνούνται να περάσουν το κατώφλι.
Όλη αυτή η ατμόσφαιρα σου δίδει την αίσθηση ότι στο βάθος της εκφράζει μια υποσυνείδητη συλλογική ενοχή της ανθρωπότητας απέναντι στο Θείο βρέφος της Βηθλεέμ, για κείνο το παγερό αφιλόξενο, μα συνάμα σωτήριο βράδυ. Είναι η ντροπή που νιώθει ο κόσμος της αφθονίας και της καταναλωτικής υστερίας, της μοντέρνας ειδωλολατρίας, που δεν μπορεί να κατανοήσει και να δεχθεί ότι ο Θεός που πιστεύει γεννήθηκε σε μια άσημη γωνιά της γης, μέσα σε μια άσημη φάτνη αλόγων ζώων.
Δεν είναι μια μεγάλη πρωτεύουσα της εποχής εκείνης που δέχεται την σαρκωμένη αγάπη του Θεού. Δεν είναι κάποιες σημαίνουσες προσωπικότητες, ούτε καν οι άνθρωποι που εκπροσωπούσαν την θρησκεία, αλλά απλοί ποιμένες και αλλοεθνείς μάγοι. Ο Χριστός 2000 χρόνια τώρα επιμένει να διαλέγει ως τόπο γεννήσεώς Του την βρώμικη, σκοτεινή, παγερή, άσημη, ανώνυμη, περιθωριακή, φάτνη της Βηθλεέμ, όπως ακριβώς είναι και οι καρδιές των ανθρώπων, για τους οποίους και σαρκώθηκε. Αυτούς τους οποίους συναναστράφηκε και αγάπησε στην επίγειο παρουσία Του. Μην ξεχνάμε ποτέ ότι μια από της μεγαλύτερες κατηγορίες που δέχθηκε ο Χριστός από τους φαρισαίους ήταν] «να μην φοβάστε τα μηδενικά που λαχταρούν να γίνουν φάτνες».[/i][/color]