Σε ποια ηλικία θεωρείτε σωστό να σταματούν οι "γονικές

[orxidea]

Σε ποια ηλικία θεωρείτε σωστό να σταματούν οι "γονικές παροχές?

Τώρα τελευταία βρέθηκα σε μια συζήτηση μεταξύ αγγλίδων και ελληνίδων και σε κάποιο σημείο ειπώθηκε οτι στο εξωτερικό οι γονείς σταματάνε να χαρτζιλικώνουν τα παιδιά τους μόλις κλείσουν τα 18 και μάλιστα οτι το θεωρούν αδιανόητο να συνεχίσουν. Στην Ελλάδα, όπως όλοι γνωρίζουμε η χρηματοδότηση συνεχίζεται μέχρι την περάτωση των σπουδών αλλά και πολλές φορές μετά απο αυτή.
Εσείς ποιά απο τις 2 αντιλήψεις ενστερνίζεστε?[/i][/color]

[kuria]

και στην ολλανδια μου ελεγε μια φιλη που κατοικει εκει, οι ολλανδεζες μαγειρευουν τοσα κομματια κρεας οσα και τα ατομα της οικογενειας και τα μεγαλυτερα τα τρωνε οι γονεις γιατι αυτοι δικαιουνται την καλυτερη μεριδα αφου προσφερουν τα περισσοτερα... ανω των 18 τα παιδια πληρωνουν ενοικιο στους γονεις...
μην τρελαθουμε τωρα... δε λεμε να υποθαλπτουμε ισοβιους φοιτητες και χαραμοφαηδες αλλα οχι και να πεταμε τα παιδια μας στο δρομο κι υστερα να αναρωτιομαστε γιατι υπαρχουν μεγαλα ποσοστα αυτοκτονιων στις νεαρες ηλικιες....

[heinrich]

Nα πω την αλήθεια, χαρτζιλίκι δεν παίρνω αλλά κάτι τάπερ NA!!!
«Nα σου στείλω μερικά γεμιστά?» και καταντάς να τρως γεμιστά για 3 ημέρες. Tο καλύτερο είναι οι γιαγιάδες που στις γιορτές σου δίνουν 25 ευρώ να πάρεις σοκολάτα. χαχαχα
H υπερβολή είναι στα γονίδια του Eλληνα όπως και ο θεσμός της αγαπημένης και κλειστής οικογένειας. Θεωρώ δίκαιο πως εφόσον οι γονείς μου στερήθηκαν ορισμένα πράγματα για να μην μου λείψει τίποτα, έτσι και εγώ πρέπει να σταθώ στο πλαί τους όταν το πέρασμα του χρόνου θα τους καταστήσει ανήμπορους. Προσωπικά δεν φοβάμαι τα γηρατειά, αλλά την ανημποριά και τη μοναξιά. Παιδιά δεν έχω αλλά θα μου ήταν αδιανόητο να «διώξω» ένα πλάσμα που έχω γεννήσει και το ξέρω απ'έξω και ανακατωτά και να ψοφήσω μόνος.
Bέβαια όλα αυτά χρειάζονται μια ισορροπία. Δεν μπορείς να κόβεις τα φτερά του νέου και να τον κάνεις υπόδουλό σου, ούτε και να τον απομακρύνεις έως τελικής εξαφάνισης. Θεωρώ φρόνιμο πως όπως φροντίζεις να δίνεις τα καλύτερα εφόδια στο παιδί σου έτσι και αυτό να ανταποδίδει τα δέοντα.

Tο να συγκρίνουμε τα δικά μας με ξενική κουλτούρα το θεωρώ γελοίο από τη στιγμή που δεν ομοειδή. Eίναι σαν το Φιλανδικό μοντέλο παιδείας που θέλουν να φέρουν στην Eλλάδα λες και και Φιλανδοί πίνουν φραπέ με τις ώρες στο ήλιο. Eπιπλέον και από ό,τι έχω ακούσει (αλλά δεν έχω διασταυρώσει) τα νέα παιδιά που φευγουν από το σπίτι τους φερ' ειπείν στην Aγγλία  έχουν και παροχές και επιδοτήσεις από το κράτος για να (ή όταν) δημιουργήσουν οικογένεια. Δεν ξέρω πραγματικά αν αληθεύει το παραπάνω αλλά δείχνει την διάθεση ενός κράτους. Aπό την στιγμή που δεν γίνεται στην Eλλάδα κάτι παρόμοιο τότε δεν μπορεί και να συγκριθεί.

[orxidea]

Eγώ κάπου στη μέση είμαι... Θεωρώ οτι είναι καλύτερο όταν υπάρχει καλή σχέση γονέα-παιδιού να χρηματοδοτούνται οι σπουδές αλλά όταν τελειώσουν να χαράξει το παιδί το δικό του δρόμο. Δυστυχώς πολλές φορές όμως, δεν υπάρχει fair play σε αυτό το θέμα οπότε καταλήγει είτε ο γονιός να χρησιμοποιεί τα χρήματα σαν μέσο για να ελέγξει το παιδί, είτε το παιδί να καλοπερνάει με τα λεφτά των γονιών και να τελειώνει τη σχολή στο διπλάσιο και βάλε του προβλεπόμενου χρόνου αδιαφορώντας για το άν οι γονείς του ζορίζονται για να το σπουδάσουν...[/color]

[joking]

εφ όσον το παιδί συνεχίζει τις σπουδές του και η οικογένεια έχει την οικονομική άνεση να το υποστηρίζει, θεωρώ λογικό οι "γονικές παροχές" να συνεχίζονται

από τη στιγμή όμως που το "παιδί" εντάσσεται στην αγορά εργασίας, θεωρώ απαράδεκτο ειδικά να μη συνεισφέρει στις οικογενειακές δαπάνες - πολύ περισσότερο, όταν η οικογένεια είναι μισθοσυντήρητη και μοιράζεται μαζί τους την ίδια στέγη

οι γονείς είναι πάντα γονείς και πάντα μας βλέπουν σαν "παιδιά"  - άσχετα που εγώ είμαι πλέον μια δίμετρη 40κάτι γαϊδούρα και ο άλλος μπορεί να είναι ένας 35κάτι μαντράχαλος .... αυτό όμως δεν μου δίνει δικαίωμα να τους εκμεταλλεύομαι

δεν θα πρέπει να μπερδεύουμε την φροντίδα, την αγάπη και την υποστήριξη μεταξύ  γονιών-παιδιών με τις οικονομικές παροχές

και δεν μπορούμε να θεωρούμε τους εαυτούς μας ανεξάρτητα άτομα όσοσ η επιβίωση μας και η ικανοποίηση των αναγκών μας εξαρτάται από ξένο πορτοφόλι


αααα!!  όσο για τα ταπεράκια .....

ομολογώ ότι εξακολουθώ να παίρνω κι εγώ - κι ας είμαι πλέον αποδεδειγμένα καλή μαγείρισσα  -  τα επιστρέφω όμως πάντα γεμάτα ]

[seagull]

Ξεκινησα να δουλευω απο μικρη ηλικια, ηθελα να μουν ανεξαρτητη οικονομικα Απο πρωτη λυκειου τα καλοκαιρια ήδη το πηγαινα σερι και μολις τελειωσα το λυκειο την επομενη αμεσως μερα ημουν υπευθυνη καπου
Δεν θυμαμαι να τους δυσκολεψα ποτε αν και οι ανθρωποι μπορουσαν να βοηθησουν και με το παραπανω ως και τωρα, δεν το θελα,  και ποτε δενθυμαμαι να ειχαμε σβαρες διαφωνιες αλλα και να μην μου σταθουν καπου  
Στα παιδια μου ομως θα ημουν διαφορετικη , δεν θα θελα να κοπιασουν τοσο...είμαι καλα γιατρέ μου
θα εκανα οτι μπορουσα για να μην τους λειψει κατι απο τα βασικα που θα ήθελαν και πριν ακομη το ζητησουν αν γινοταν , να χαιρονται τη ζωη με ανοιχτους οριζοντες
Πρωτη ενοια μου όμως κυριως θα ταν και θα μεριμνουσα να μαθουν και να ειναι ανεξαρτητα και κεινα
να εκτιμουν καταρχην και να περνουν αποφασεις ζωης γενικοτερα δινοντας τους ακόμη και με εξυπνο τροπο κινητρα και δεν θα χρησιμοποιουσα τις παροχες για ελεγχο ποτε
Εννοειται οτι παω ταπερ παντα το ζητουλακι οταν μυρισω σπανακοπιτα που περιεχει και χορτα μαζεμενα απο τα χερακια της με χειροποιητο φυλλο 'η ενα γλυκο μικρασιατικο με ψυχα απο αμυγδαλο και ζαχαρη αχνη Δε με χαλαει ουτε εχω ενοχες :evil: αν πηρα και ολο το ταψι καμμια φορα    

[heinrich]

Y.Γ. ο πατέρας μου είχε το κουσούρι να με ανταμοίβει για κάτι είχα προσφέρει σε αντίθεση με την μητέρα μου που με κακομάθαινε. Mανάδες. Eυτυχώς έχω πάρει τα κουσούρια από τον πατέρα μου.

[orxidea]

Δεν ξέρω αν μου ξέφυγε αλλά νομίζω κανένας δεν ανέφερε το βασικότερο.
Στην Ελλάδα δεν έχουμε τις υποδομές για την οικονομική ανεξαρτησία των νέων!
Δεν συζητάμε για την περίπτωση που έχει τελειώσει εκπαιδευτικές υποχρεώσεις!
Μιλάμε για οικονομική σχετική ανεξαρτησία πριν την επαγγελματική σταδιοδρομία που είναι ανύπαρκτη στην Ελλάδα και φυσικά δικαιολογημένα καθώς οι εταιρείες δεν έχουν κίνητρα να προσφέρουν part-time jobs.

Συνεπώς και να θες δύσκολα τα πράγματα και ο μόνος τρόπος είναι καφετέρια (αν είσαι γυναίκα και όχι κακάσχημη αλλιώς λάτζα) παράσιτο στο εκπαιδευτικό σύστημα κάνοντας ιδιαίτερα.

Συνεπώς ότι και να λέμε όσο και να θέλουμε, τζίφος το παραμύθι. Μόνη λύση σωστή για τους γονείς κατεμέ είναι να δίνουν ένα ποσό συγκεκριμένο το μήνα στο παιδί μπας και τουλάχιστον μάθει να διαχειρίζεται λεφτά! Και φυσικά να μην ενιχύουν οικονομικά καταστάσεις όπως αιώνιοι φοιτητές![/i][/color]