Ήλιοι, Φεγγάρια, Πεφτάστερα...

[Nikos28]

Οι άνθρωποι που μας πλαισιώνουν είναι σαν ουράνια σώματα...

Πρώτ' απ' όλα, οι Ήλιοι. Είναι αυτοί που συμπορευόμαστε σταθερά, αυτοί με τους οποίους έχουμε δεσμούς σοβαρούς και ουσιώδεις, αυτοί που με τις πράξεις ή τις παραλείψεις τους επηρεάζουν σοβαρά την ευτυχία και τη γαλήνη μας.

Μετά, τα Φεγγάρια. Είναι αυτοί που εμφανίζονται διακριτικά στη ζωή μας και πολλές φορές την αχνοφωτίζουν σε καιρούς χαλεπούς και σκοτεινούς, αυτοί με τους οποίους κάνουμε παρέα για ένα διάστημα και μετά σιγά-σιγά χανόμαστε - μέχρι να ξανασυναντηθούμε, να τα ξαναπούμε και να ξαναχαθούμε, και πάει λέγοντας.

Και τέλος, τα Πεφτάστερα. Αυτοί είναι διάττοντες αστέρες, πρόσωπα που κάνουν στο στερέωμα της ζωής μας μια απότομη και θεαματική εμφάνιση και μετά σβήνουν εξίσου απότομα, αφήνοντας πίσω τους μόνο μια έντονη, εφήμερη ανάμνηση.
Είναι αυτό που λένε οι Βρετανοί ''πλοία που περνάνε τη νύχτα''...

Η ζωή, σαν ουρανός που είναι τρόπο τινά, τα χρειάζεται όλα - Ήλιους, Φεγγάρια και Πεφτάστερα.
Η ουσία, όμως, βρίσκεται στους Ήλιους...


Πώς ξεκίνησε η σχέση που έχετε με τους δικούς σας Ήλιους;
 
Φαινόταν εξ αρχής οτι θα είναι ''ηλιακή'' ή όχι;
Μήπως εξελίχθηκε σε ηλιακή ενώ στην αρχή έδινε την εντύπωση της ''σεληνιακής'' ή της ''πεφταστέρινης'';
Ή μήπως και τα δυο μαζί;

Τελικά, υπάρχει κάποιος αξιόπιστος δείκτης που να δείχνει τι απ' τα τρία είναι ένας νέος άνθρωπος που μπαίνει στη ζωή μας;
Ή μήπως αυτό το δείχνει μόνο ο χρόνος;


Γράψτε...  :wink:

[Enia]

Και οι μαύρες τρύπες υπάρχουν... Και οι δορυφόροι υπάρχουν...

 :roll:

Επιγραμματικά θα πω ότι ακόμα και ο Ήλιος γεννιέται... Από μια κουκίδα σκόνης δεν ξεκινάει ο κάθε πλανήτης?

Το θέμα είναι σε ποια φάση της ζωής του θα τον πετύχεις...

[minoraki]

Οι άνθρωποι που μας πλαισιώνουν είναι σαν ουράνια σώματα...και βεβαια ειναι....δεν γινεται να  τους αποφυγουμε...

Πρώτ' απ' όλα, οι Ήλιοι. Είναι αυτοί που συμπορευόμαστε σταθερά, αυτοί με τους οποίους έχουμε δεσμούς σοβαρούς και ουσιώδεις, αυτοί που με τις πράξεις ή τις παραλείψεις τους επηρεάζουν σοβαρά την ευτυχία και τη γαλήνη μας.αυτοι και εαν ειναι που επηρεαζουν την ζωη μας....μας φερνουν ευτυχια ή δυστυχια....πιστεψε με....το βιωνω....

Μετά, τα Φεγγάρια. Είναι αυτοί που εμφανίζονται διακριτικά στη ζωή μας και πολλές φορές την αχνοφωτίζουν σε καιρούς χαλεπούς και σκοτεινούς, αυτοί με τους οποίους κάνουμε παρέα για ένα διάστημα και μετά σιγά-σιγά χανόμαστε - μέχρι να ξανασυναντηθούμε, να τα ξαναπούμε και να ξαναχαθούμε, και πάει λέγοντας.εαν δεν χαθουν τελειως, καλως εκαναν και εμφανιστηκαν στην ζωη μας...τουλαχιστον για ενα μικρο εστω χρονικο διαστημα μας εδωσαν τα φωτα τους...πορευομαστε με τις αναμνησεις....πολυ σοβαρο ατου για την μετεπειτα ζωη μας.....ειναι παρελθον μας....
Και τέλος, τα Πεφτάστερα. Αυτοί είναι διάττοντες αστέρες, πρόσωπα που κάνουν στο στερέωμα της ζωής μας μια απότομη και θεαματική εμφάνιση και μετά σβήνουν εξίσου απότομα, αφήνοντας πίσω τους μόνο μια έντονη, εφήμερη ανάμνηση.εφημερη? στο χερι μας ειναι να την κανουμε διαχρονικη.....κραταμε τις αναμνησεις μας....κριμα σε οποιον δεν εχει αυτους τους αστερες να λαμπουν στη ζωη του.....τι θα εχει αραγε να αναλογιστει αργοτερα.....το απολυτο χαος?
Είναι αυτό που λένε οι Βρετανοί ''πλοία που περνάνε τη νύχτα''...πλοια ομως ολοφωτα....γεματα αναμνησεις....θυμησες απο το παρελθον μας.....γεματα φως....χαρα....χαμογελα.....γιατι θα πρεπει να ειναι σκοτεινα, μαυρα....χωρις περιεχομενο??? στο μυαλο μας ειναι ολα να τα κανουμε φωτεινα....

Η ζωή, σαν ουρανός που είναι τρόπο τινά, τα χρειάζεται όλα - Ήλιους, Φεγγάρια και Πεφτάστερα.
Η ουσία, όμως, βρίσκεται στους Ήλιους...
εεεεεεεεεεεε ναι λοιπον νικολα βρισκεται στους ηλιους.....ηλιους φωτεινους....γεματους φως, ελπιδα και χαμογελο.....παντου υπαρχει φως....στον ηλιο που καθε πρωι ανατελει.....στο μικρο λουλουδι μας που αναφυεται στην βεραντα μας.....στο γελιο ενος μικρου παιδιου που θα μας χαμογελασει.....στη σκεψη οτι καθε μερα, ξημερωνει μια καινουργια μερα.....και σου το λεω εγω που εχοντας χασει καθε ελπιδα οτι θα ξαναχαμογελασω, θα ξαναδω το γελιο του παιδιου, θα ξανακουσω την φωνη του, την ανασα του, το χαδι του, εν τουτοις ποτε δεν επαψα να ευελπιστω οτι αυριο ξημερωνει μια καινουργια μερα....που θα μου φερει κατι νεο, καινουργιο, υγειες, ανεπαναληπτο.....ντουμ σπιρο σπερο....νικολα μην το ξεχνας....
 :arrow: σορρυ παραφερομαι και μπαχαλευω εκ νεου το θεμα σου....


Πώς ξεκίνησε η σχέση που έχετε με τους δικούς σας Ήλιους;
μια χαρα φαινοταν....χωρις κανενα προβλημα...δυστυχως ομως δεν ζουμε μονοι μας πανω σε αυτον τον πλατητη....
 
Φαινόταν εξ αρχής οτι θα είναι ''ηλιακή'' ή όχι;και βεβαια φαινοταν οτι θα ηταν γεματη φως και χαμογελο....
Μήπως εξελίχθηκε σε ηλιακή ενώ στην αρχή έδινε την εντύπωση της ''σεληνιακής'' ή της ''πεφταστέρινης'';
Ή μήπως και τα δυο μαζί;στην αρχη ολα νικολα μας φαινονται μια χαρα....ομως υπαρχουν και εξωγενεις παραγοντες οι οποιοι δυστυχως δεν μας αφηνουν να ζησουμε το αιωνιο ονειρο μας....δυστυχως....

Τελικά, υπάρχει κάποιος αξιόπιστος δείκτης που να δείχνει τι απ' τα τρία είναι ένας νέος άνθρωπος που μπαίνει στη ζωή μας;μπορει και να μην υπαρξει νεος ανθρωπος....δεν εξαρτωνται ολα απο καποιον δευτερο που θα μπει στην ζωη μας....υπαρχουν τοσοι αλλοι παραγοντες που δεν αφηνουν το ονειρο μας να ζησει.....πιστεψε με.....ο δευτερος ανθρωπος απλως ειναι στη στη σκεψη μας....
Ή μήπως αυτό το δείχνει μόνο ο χρόνος; ο χρονος ειναι συμμαχος μας....σε ολες τις φασεις της ζωης μας.....εγω τουλαχιστον τον εχω φιλο μου.....ασε τον χρονο να κυλησει....και αυτος θα δειξει.....


Γράψτε...  :wink:

:arrow:ξεφυγα απο το θεμα παλι? :roll:

[Nikos28]

Μια χαρά τα είπες, Πόλλυ...  

Και, μάλιστα, έγραψες αυτά ακριβώς που περίμενα να γράψεις!  

[Enia]

και για να απαντήσω πιο αναλυτικά....

Πώς ξεκίνησε η σχέση που έχετε με τους δικούς σας Ήλιους;
Φαινόταν εξ αρχής οτι θα είναι ''ηλιακή'' ή όχι;
Μήπως εξελίχθηκε σε ηλιακή ενώ στην αρχή έδινε την εντύπωση της ''σεληνιακής'' ή της ''πεφταστέρινης''; Ή μήπως και τα δυο μαζί;

Τελικά, υπάρχει κάποιος αξιόπιστος δείκτης που να δείχνει τι απ' τα τρία είναι ένας νέος άνθρωπος που μπαίνει στη ζωή μας;
Ή μήπως αυτό το δείχνει μόνο ο χρόνος;

Όπως το θέτεις, δεν θα μπορούσα να μην μετρήσω για Ήλιους τους γονείς μου... Για κάθε άνθρωπο είναι το κέντρο του σύμπαντός του. Τουλάχιστον μέχρι κάποια ηλικία. Αλλά ακόμα και όταν μεγαλώνουμε δεν παύουν να έχουν εξέχουσα θέση στη ζωή μας και με έμμεσο ή άμμεσο τρόπο να επηρεάζουν τις αποφάσεις μας. Απλά είναι πάντα εκεί, και πολλές φορές τους θεωρούμε δεδομένους και δεν τους μετράμε... Ή απλά έρχεται η στιγμή που αποφασίζουμε να φύγουμε για το δικό μας πλανητικό σύστημα...  :wink: Γυρνάμε λοιπόν γύρω από τον εαυτό μας σε μια τρελή τροχιά, μέχρι να βρεθεί ο καινούριος Ήλιος που θα βάλει όλο το σύστημα σε τάξη! :lol:

Θεωρώ εαυτόν πολύ τυχερό -ευλογημένο- που έχω έναν Ήλιο στη ζωή μου. ("Ήλιε μου, Ήλιε μου, Βασιλιά μου..."  :wink:  :lol: )
Και ναι, φάνηκε εξαρχής ότι θα είναι ηλιακή σχέση!   Ξέρεις, κάποιοι πλανήτες ασκούν τέτοια μαγητική δύναμη, που δεν μπορείς να τους αγνοήσεις...  

Ποτέ πριν σε -ερωτικές- σχέσεις μου δεν είχα σκεφτεί πως μπορεί να περιστρέφομαι εγώ γύρω από κάποιον άλλον. Ποτέ πριν δεν είχα αφήσει κάποιον άλλο να 'με βάλει σε τροχιά'...    :lol:

Τώρα όμως που έμαθα να ταξιδεύω στο διάστημα και λάμπω από το φως του... δεν το αλλάζω με τίποτα!  

   :roll:

Τελικά νομίζω πως τα φεγγάρια φαίνονται από την αρχή... και παραμένουν πάντα φεγγάρια... Είναι οι φίλοι μας, και εκείνοι που έχουν κάτι να μας δώσουν, που εμπιστευόμαστε και που περνάμε καλά μαζί τους, όμως δεν μπορούμε να τους βάλουμε στο κέντρο. Άσε που πρέπει να τους αφήνουμε να ξεκουράζονται που και που, να μην τους εξαντλούμε γιατί αλλιώς θα κουραστούν και θα σβήσουν, ή θα φύγουν από το δικό μας σύστημα...

Κάποιοι κομήτες περνάνε τόσο γρήγορα που μέχρι να συνειδητοποιήσουμε την ύπαρξή τους έχουν ήδη χαθεί... Μπορεί να κοιτάμε την φωτεινή γραμμή που άφησαν, και να ικτήρουμε γιατί δεν τους βουτήξαμε από τα μαλλιά να τους κρατήσουμε κοντά μας λίγο ακόμα...

Είναι και φάσεις της ζωής μας που καθόμαστε ξαπλωμένοι στην παραλία μια αυγουστιάτικη νύχτα και βλέπουμε την βροχή των μετεωριτών... Από μια ευχή στο κάθε αστέρι... Και την επόμενη μέρα τα έχουμε ήδη ξεχάσει...

Το μόνο που θα έπρεπε να μας φοβίζει είναι μην μπερδέψουμε κάποιον μεγάλο διάτοντα αστέρα για ήλιο...

[Nikos28]

Λιλάκι,

Χαίρομαι πολύ για τη γλαφυρότητα των όσων μας έγραψες και συμφωνώ με όλα - ιδιαίτερα με την τελευταία σου φράση...  :wink:

Ωστόσο, η σύγχυση μεταξύ διαττόντων και ήλιων, είναι κάτι που γίνεται συχνά.

Κι αυτό οφείλεται σε ''θάμπωμα των τηλεσκοπίων'', σε αστρονομική ''τύφλωση'' που προκαλεί η επιθυμία για ξημέρωμα και φως, ιδιαίτερα μετά απο μια παρατεταμένη νύχτα παραπλανητικών μετεωρόλιθων...    :twisted:

[minoraki]

Μια χαρά τα είπες, Πόλλυ...  

Και, μάλιστα, έγραψες αυτά ακριβώς που περίμενα να γράψεις!  

ευχαριστω πολυ για την ψηφο εμπιστοσυνης νικολα!!!!!
εαν εβαζα υποψηφιοτητα στις εκλογες, μαλλον θα ειχα εναν σιγουρο ψηφοφορο..... ]