Οιονει χοντρομπαλας, αδεξιος και μπουλης.

[kodikas]

Καθισα να γραψω ένα κειμενο για να κανιβαλισω κατι τυπους στο φορουμ,
 αλλα δεν ηξερα πώς να αρχισω και μεχρι να μου ερθει η εμπνευση
αποφασισα να χαζολογησω και ανοιξα το κουτι της πανδωρας να
δω τι εχει μεσα.
(Για φαντασου με τι μπορει να ασχοληθει ο ανθρωπος όταν δεν εχει γκομενα να τρωγεται μαζι της..)

Από μικρους λοιπον, αλλους λιγο, αλλους πολύ μας προετοιμαζουν
για μια υπερχη ζωη, με ροζουλια συνεφακια, μονογαμιες,
ζωη χωρις απιστιες, αιωνιους ορκους, βοηθεια μας.
Μεγαλωνοντας αυτή η ειδυλλιακη εικονα αλλαζει για παντα
γεμιζοντας μας οργη, απογοητευση και νευρα τσιτα
από την συναισθηματικη λαμογια που συναντουμε.
Ετσι είναι η ζωη.
Κι απ ότι εχω ακουσει είναι και η μονη που εχουμε.
Κι όταν λεμε ζωη, μιλαμε για τα καθημερινα πραγματα με τα
οποια γνωριζομαστε.
Για μοναξια, λαχταρα, απωλεια, πονο, πλανη, ελπιδα, παθος, ερωτα,
 συμφορα, ανεντιμοτητα, προδοσια.
Απλα καθημερινα που τα συναντουμε και αφου τα συναντησουμε
και γνωριστουμε καλα μαζι τους,
τα τριβουμε στη μουρη του επομενου που θα παει να βρεθει στο δρομο μας.

Αντρες γυναικες δεν ειμαστε διατεθειμενοι να παραχωρησουμε ουτε ποντο
 και κανεις δεν υπολογιζει τις αναγκες του αλλου.
Λειτουργουμε σε συγχιση, με ξεσπασματα και αδιαλλαξια.
(αμαν, το μυαλο μου κατι επαθε και αρχισε να δουλευει με περιεργη διαυγεια..
Τρομαζω.. )

Βεβαια  είναι πιο διασκεδαστικο να πειραματιζεσαι σε σχεσεις που σε συναρπαζουν.
Προυποθετει όμως την σιγαση της οργης οσο και της απογοητευσης που εχουμε αποθηκευσει μεσα μας.
Υπαρχει κανεις που δεν θελει μια ζωη που θα περιεχει όλα οσα κανουν την καρδια, το μυαλο και το σωμα να ανατριχιαζει;
Πρεπει λοιπον να βρουμε το κουραγιο και την θεληση για την αρχη μιας καινουργιας προσπαθειας.
Μιας προσπαθειας που θα επιφερει την ικανοποιηση και που στην πορεια θα εξελιχθει σε πανδαισια.
Και προσοχη.

Αν αφησουμε να περασουν τα μεσανυχτα, θα ξαναγινουμε κολοκυθες.

[Pappas10]

Δεν είναι όλοι ανυποχώρητοι ούτε είναι όλες κλεισμένες στον ιδεατό μικροκοσμό τους. Και τανάπαλιν.

Γενικά και διαψεύσεις και συγχίσεις όλοι αντιμετωπίζουμε. Πάντα όταν κοιτάς ψηλά (άνθρωπος = άνω + θρώσκω = κοιτώ ψηλά, κατά μία θεωρία) σκοντάφτεις, πατάς κόπρανα κλπ.

Πρέπει να έχεις όμως ελπίδες για να καταφέρνεις να τις διαψεύσεις. Απελπισμένος ποτέ δεν προσπαθείς και αν δεν προσπαθείς δεν καταφέρνεις. Απέλπιδες προσπάθειες είναι καταδικασμένες - συνήθως - στην αποτυχία.

Νομίζω ότι απλά περιγράφεις μία πραγματικότητα με τον κυνισμό που της αναλογεί.

Ε και;;;

[riaghul]

Από μικρους λοιπον, αλλους λιγο, αλλους πολύ μας προετοιμαζουν
για μια υπερχη ζωη, με ροζουλια συνεφακια, μονογαμιες,
ζωη χωρις απιστιες, αιωνιους ορκους, βοηθεια μας.
Μεγαλωνοντας αυτή η ειδυλλιακη εικονα αλλαζει για παντα
γεμιζοντας μας οργη, απογοητευση και νευρα τσιτα
από την συναισθηματικη λαμογια που συναντουμε.
Ετσι είναι η ζωη. μοναξια, λαχταρα, απωλεια, πονο, πλανη, ελπιδα, παθος, ερωτα,συμφορα, ανεντιμοτητα, προδοσια.
Απλα καθημερινα που τα συναντουμε και αφου τα συναντησουμε
και γνωριστουμε καλα μαζι τους,
τα τριβουμε στη μουρη του επομενου που θα παει να βρεθει στο δρομο μας.

Ναι προετοιμάζουμε ή προετοιμαστήκαμε για μια ζωή -χωρίς επίθετα υπέροχη,στραβή , απαιτητική κλπ.- με σύννεφα μεν αλλά χωρίς χρώμα :wink:  και με όλα τα υπόλοιπα που είπες. Τι συναντάμε? Τον δίπλα μας , το παραδίπλα μας που κι αυτός μεγάλωσε κάπως έτσι... και που κι εμείς με τη σειρά μας το μεταφέρουμε στον επομενο άνθρωπο στην επόμενη γενιά..... :roll:  Το κακό δηλ -Αν είναι κακό- είμαστε εμείς οι ίδιοι.
Βολευόμαστε όμως στην ιδέα του ότι περνάμε καλά..έχουμε το σπιτάκι μας, το αυτοκινητάκι μας, μια ψευτοδουλίτσα με τη βοήθεια του κάθε γονιού απο κοντά , κάνα εξοχικό για διαφυγή......κλπ... ε. τι άλλο θέλουμε?
ΓΙατί πια δεν επαναστατεί κανείς αν όλα τούτα δεν είναι βόλεμα?
Γιατί δεν ξεσηκώνεται να επιδιώξει το αλλοιώτικο?
"Ξεμείναμε απο ιδέες" !!!

Αντρες γυναικες δεν ειμαστε διατεθειμενοι να παραχωρησουμε ουτε ποντο
 και κανεις δεν υπολογιζει τις αναγκες του αλλου.
Λειτουργουμε σε συγχιση, με ξεσπασματα και αδιαλλαξια.
(αμαν, το μυαλο μου κατι επαθε και αρχισε να δουλευει με περιεργη διαυγεια..Τρομαζω.. )

Αν δεν μπορούμε να παραχωρήσουμε το ελάχιστο πως να απολαύσουμε το μέγιστο που ζητάμε?
Ε! και που τρομάζεις τι κάνεις? τι κάνουμε? Σκεφτόμαστε κάτι διαφορετικό?
Ξανα..βολευόμαστε και περιμένουμε τα μεσανυχτα να πούμε καμμιά βλακεία να περάσει η βραδυά..


Όμως γιατί τοση Απαισοδοξία πια?

οργη, απογοητευση και νευρα τσιτα
από την συναισθηματικη λαμογια που συναντουμε.
μοναξια, λαχταρα, απωλεια, πονο, πλανη, ελπιδα, παθος, ερωτα,
 συμφορα, ανεντιμοτητα, προδοσια.
Λειτουργουμε σε συγχιση, με ξεσπασματα και αδιαλλαξια.

Κράτησα τα συναισθήματα μόνο και εκτός απο εκείνο που αναφέρεται στον έρωτα ...όλα τα υπόλοιπα είναι ενα  μαύρο χάλι...
Αν είναι έτσι αστο μην ερωτευτείς ποτέ

Τελικά μόνο αυτά είναι η ζωή? :roll:
Ας χαρούμε βρε παιδιά με την καθημερινότητα. Με τα απλά πράγματα που μας ξεφεύγουν επειδή επενδύουμε "αλλού". Ας πούμε μια καλημέρα με τη ψυχή μας ..κι ας μην μας απαντήσει ο άλλος....εγώ, εσύ θα νοιώσουμε καλά γιαυτό..
Ας χαμογελάσουμε στο τραγούδι που ακούμε (φτάνει να μην είναι καψουροτράγουδο )
Και στην τελική Ναι..υπάρχουν όλα αυτά που είπες αλλά υπάρχει και χαμογελο, ευχαρίστηση, έρωτας, ένα ευχ'αριστο γεγονός, ηρεμία στο δείλι, γαλήνη στη θάλασσα (μη τη κοιτάμε μόνο φουρτουνιασμένη),αγάπη σε ένα παιδί, δικαίωση σ΄ενα λόγο.....