ΔΗΜΟΣ ΜΟΥΤΣΗΣ

[sevenseas]

τον θυμαμαι
μαθητής γυμνασιου, οταν 3-4 το επισκεφθηκαμε στο σπιτι του εκει πισω απο τοην Μιχαλακοπουλου , ενα παλιο φιωροφο
μας ειχε ενυπωσιασει η ΤΕΤΡΑΛΟΓΙΑ του
τον θυμαμαι
σε κομματικες συνελευσεις για την τεχνη και την μουσικη
τον θυμαμαι
και τωρα που σωπασει

τι να πει?
τι να γραψει?
για ποιον?

Βοριάς και κρύο
έξω φυσάει
κι ο καπετάνιος
στο καφενείο
καπνό μασάει
Μισοκοιμάται
μισοθυμάται
και τραγουδάει:

Παιδάριο παιδάριο
στην Προύσσα στον Σαγγάριο
μες στου πολέμου τη φωτιά
έριξ' η μοίρα τα χαρτιά
και με την πρώτη καραβιά
γλιτώσαμε από την σκλαβιά
και πέσαμε στην προσφυγιά

Ανατολή Ανατολή
δική σου είμαστε φυλή.

Στη Μυτιλήνη και στη Χιο
μακρυά από τ'άγριο το στοιχειό
μας βάλανε σ'ένα χωριό
και στήσαμε νοικοκυριό
ώσπου την άλλη την χρονιά
φύσηξε αγέρας τα πανιά
και φτάσαμε στην Κοκκινιά

Εδώ ριζώσαμε βαθειά
με τους καημούς μας αρμαθιά
και μέσα στην αναποδιά
κάναμ' αγγόνια και παιδιά
Ψωμί μας φέρνουν και κρασί
τώρα που μείναμε μισοί
δόξα Σοι Κύριε δόξα Σοι.

[sevenseas]

Θα σου πάρω βιολιά και ένα ντέφι γλυκό να σου παίζουν
Ερηνούλα μου, Ερηνούλα μου

Mεταξύ μας όπως βλέπεις τα περιθώρια στενεύουν
Ερηνούλα μου, Ερηνούλα μου

Τις καμμένες πόλεις, τα νεκρά παιδιά θυμάμαι και το αίμα
Ερηνούλα μου, Ερηνούλα μου

και η δικιά μου η ζωή, δίχως νόημα δίχως φωνή και μ' άδειο βλέμμα
Ερηνούλα μου, Ερηνούλα μ

Πέφτει σύρμα, πέφτει σύρμα και οι μισθοφόροι που σε κυβερνούν
πέφτει σύρμα, πέφτει σύρμα, οι ίδιοι αύριο θα σε δικάζουν
και "Χαίρε, Καίσαρα μελλοθάνατε" θα σου πουν
αυτά που λες, "et preterea censeo Carthago delenda est"

Με τρομάζεις σαν των γηπέδων τις φωνές και τις σημαίες
Ερηνούλα μου, Ερηνούλα μου

φοβισμένος σε κοιτάζω διπλωμένες κρατώντας τις κεραίες
Αχ Ερηνούλα μου, Ερηνούλα μου

Πέφτει σύρμα, πέφτει σύρμα και οι μισθοφόροι που σε κυβερνούν
πέφτει σύρμα, πέφτει σύρμα, οι ίδιοι αύριο θα σε δικάζουν
και "Χαίρε, Καίσαρα μελλοθάνατε" θα σου πουν
αυτά που λες, "et preterea censeo Carthago delenda est"

Ξεκινάς να με βρεις κι όλο πέφτεις θαρρείς σ'ένα τοίχο
Ερηνούλα μου, Ερηνούλα μου

και ερωτεύεσαι εκεί δίχως χρώμα, δίχως οσμή και δίχως μύθο
Αχ Ερηνούλα μου, Ερηνούλα μου

Πέφτει σύρμα, πέφτει σύρμα και οι μισθοφόροι που σε κυβερνούν
πέφτει σύρμα, πέφτει σύρμα, οι ίδιοι αύριο θα σε δικάζουν
και "Χαίρε, Καίσαρα μελλοθάνατε" θα σου πουν
αυτά που λες, "et preterea censeo Carthago delenda est"

Αλλά εγώ Θα σου πάρω βιολιά και ένα ντέφι γλυκό να σου παίζουν
Ερηνούλα μου, Ερηνούλα μου...

[sevenseas]

Στα εννιακόσια δέκα οχτώ
από την Μικράν Ασία
μου 'στειλες κάρτες με στρατό
και με την Αγιά Σοφία

Κι αυτά συμβαίνουν στον καιρό

Μ' από τότε μέχρι εδώ
σπίτι μείναμε μόνο δυό
ο Άγιος Φεβρουάριος κι εγώ

Πρόσφυγα σ' έριξαν εδώ
κι ο χάρος έξι βήματα
στα χρόνια που 'ρθα να σε δω
μέσα στα παραπήγματα

Κι αυτά συμβαίνουν στον καιρό

[sevenseas]

Αγκαλιά και πλάι-πλάι
κοιμηθήκαμε στην άμμο,
κι ονειρεύτηκα βραδιά του Μάη
πως παρέα ήμασταν στη Σάμο.

Εγώ αγεράκι στο νησί
και στο βουνό το κύμα,
ούτε δικός μου είσ' εσύ,
σ' αγαπώ και είναι κρίμα.

Μ' ένα θαλασσί φουστάνι
γι' αρραβώνα και για γάμο,
σφύριζαν καράβια στο λιμάνι
και σαντούρια παίζανε στη Σάμο.

[sevenseas]

Στα καλντερίμια συζητούν
ως το πρωί γειτόνοι
μα σκοτεινιάζει ο καιρός
και στις καρδιές νυχτώνει

Άλλος για Χίο τράβηξε πήγε
κι άλλος για Μυτιλήνη
κι άλλος στης Σύρας τα στενά
αίμα και δάκρυα πίνει

Σε πανηγύρι και γιορτή
απ' την Αγιά Μαρκέλλα
σ' αγόρασα χρυσή κλώστη
και κόκκινη κορδέλα

Άλλος για Χίο τράβηξε πήγε
κι άλλος για Μυτιλήνη
κι άλλος στης Σύρας τα στενά
αίμα και δάκρυα πίνει

[sevenseas]

Τo 'χουν γραμμένο στο σταθμό με κιμωλία
το τρένο θα 'ρθει πιο αργά
να περιμένεις, θέλω τσιγάρα και βιβλία
και μια φανέλα για τα κρύα τα βαριά

Καλή αντάμωση, φιλιά
και θα τα πούμε από κοντά
κι αν θυμηθείς φέρε και μια φωτογραφία
που 'χαμε βγάλει Κυριακή στον Πειραιά

Κι άμα ρωτήσεις θα στο πουν και στα γραφεία
το τρένο θa 'ρθει πιο αργά
να περιμένεις, θέλω τσιγάρα και βιβλία
και μια φανέλα για τα κρύα τα βαριά

Κι αν δε σ' αφήσουν απ' τη δουλειά
να περιμένεις και πιο αργά
στείλε την πιο μικρή, την αδερφή σου, την Αιμιλία
θα 'μαι στο ένα απ' τα πρώτα τρία τα φορτηγά

[sevenseas]

Σαν άξαφνα ώρα μεσάνυχτα
ακουστεί αόρατος θίασος να περνά
με μουσικές εξαίσιες - με φωνές
την τύχη σου που ενδίδει πια
τα έργα σου που απέτυχαν
τα σχέδια της ζωής σου
που βγήκαν όλα πλάνες
μη ανωφέλετα θρηνήσεις
προπάντων να μην γελαστείς
μην πεις πως ήταν ένα όνειρο
μάταιες ελπίδες τέτοιες μη καταδεχτείς
σαν έτοιμος από καιρό σα θαρραλέος
σαν που ταιριάζει σε
που αξιώθηκες μια τέτοια πόλη
πλησίασε σταθερά προς το παράθυρο
κι άκουσε με συγκίνηση
αλλ' όχι με των δειλών τα παρακάλια
και παράπονα
ως τελευταία απόλαυση τους ήσους
τα εξαίσια όργανα του μυστικού θιάσου
κι αποχαιρέτα την τήν Αλεξάνδρεια που χάνεις

[sevenseas]

Όσες φορές η αγάπη μου δοκίμασε να φύγει
κατέβαινε στη θάλασσα καράβι για να βρει
μα πλοίο δε φαινότανε κι η αγάπη μου επέστρεφε
παρέμεινε κι ακόμα εντός μου ζει.

Ήρεμα κούκλα μου, ήρεμα κι απλά
γιατί τα λόγια είναι λίγα μα της καρδιάς πολλά.

Μα εγώ ξέρω πως κάποτε, στο πέρασμα του χρόνου
όλα τελειώνουν αφήνοντας μια ανθρώπινη ερημιά
κι οι αγάπες μας θυμίζουνε πρόσωπα ίδια κι όμοια
ξένα, πολύ ξένα και μακρινά.

Ήρεμα κούκλα μου, ήρεμα κι απλά
γιατί τα λόγια είναι λίγα μα της καρδιάς πολλά.

Γι' αυτό κι εγώ αποφάσισα να σώσω την ψυχή μου
και τράβηξα κατά την έρημο για να συγκεντρωθώ
μα ο άγγελος για ενέχυρο ζήτησε τη ζωή μου
τον πλήρωσα κι ακόμα του χρωστώ.

Ήρεμα κούκλα μου, ήρεμα κι απλά
γιατί τα λόγια είναι λίγα μα της καρδιάς πολλά.

[sevenseas]

Άπονη καρδιά παρακαλώ, παρακαλώ
Θά ’ρθω μια βραδιά
παλιούς καημούς να σου θυμίσω

Άπονη καρδιά παρακαλώ, παρακαλώ
Θά ’ρθω μια βραδιά
και θα σου τραγουδήσω

Έβγα τα μεσάνυχτα ψηλά στο παραθύρι
Έβγα τα μεσάνυχτα με την στροφεγγιά
Άπονη καρδιά θάρθω μια βραδιά
θά ’ρθω στην αγάπη σου να βρω παρηγοριά

Άπονη καρδιά παρακαλώ, παρακαλώ
Πότε θα σε δω
στα χέρια μου να σε κρατήσω

Άπονη καρδιά παρακαλώ, παρακαλώ
Θά ’ρθω μια βραδιά
κρυφά να σου μιλήσω

[sevenseas]

Απόψε μην αργείς
στον ουρανό να βγεις
στον ουρανό να βγεις
λουλούδι μου
αγγελούδι μου χρυσό.

Πάρε το παλιό δρομάκι
πάρε την ανηφοριά
να γλυκάνεις το φαρμάκι
άντε, που 'χω μέσα στην καρδιά.

Απόψε μην αργείς
στην πόρτα σου να βγεις
στην πόρτα σου να βγεις
καρδούλα μου
αγαπούλα μου χρυσή.

[sevenseas]

Άσπρα, κόκκινα, κίτρινα, μπλε
καραβάκια στο ταξίδι δε με παίρνετε, καλέ;
Δε με παί-, δε με παίρνετε, καλέ
ίσα με το Γαλαξείδι, δε με παίρνετε, καλέ;

Ένα και δύο μετράω τα κύματα
έγια μόλα, έγια λέσα,
ποιος θα με φέρει κοντά σου, καρδούλα μου
και στην αγκαλιά σου μέσα;
Ένα και δύο σου στέλνω μηνύματα
ναι, και το σταυρό μου κάνω,
αν δε με πάρεις κοντά σου, καρδούλα μου
να το ξέρεις, θα πεθάνω.

Άσπρα, κόκκινα, κίτρινα, μπλε
καραβάκια στο ταξίδι δε με παίρνετε, καλέ;

Άσπρα, κόκκινα, κίτρινα, μπλε
καραβάκια στο Αιγαίο, δε με βλέπετε, καλέ;
Δε με βλέ-, δε με βλέπετε, καλέ
όπου μέρα νύχτα κλαίω, δε με βλέπετε, καλέ;

Ένα και δύο μετράω τα κύματα...

[sevenseas]

Αύριο πάλι, αύριο πάλι θα 'ρθω να σε βρω
Κρίμα που δεν με πιστεύεις
Κρίμα που μ' αφήνεις μόνο μου να ζω

Αύριο πάλι, αύριο πάλι θα 'ρθω να σου πω
Κρίμα που δεν με πιστεύεις
Κρίμα που δεν ξέρεις πόσο σ' αγαπώ

[sevenseas]

Ποια χέρια πήραν, πήραν τα κεριά
Κι ήρθε ξανά, κι ήρθε ξανά το βράδυ
Και δεν μπορεί η παρηγοριά
Να με βρει στο, να με βρει στο σκοτάδι

Αυτά τα χέρια είναι δικά σου
Και τα 'χεις στείλει για να με δικάσουν
Είναι μαχαίρια που 'χουν τ' όνομα σου
Αυτά τα χέρια, τα χέρια τα δικά σου

Ποια χέρια γίναν, γίνανε σπαθιά
Χριστέ και Παναγιά μου
Κι από το στήθος, στήθος μου βαθιά
Θα κόψουν την, θα κόψουν την καρδιά μου

Αυτά τα χέρια είναι δικά σου
Και τα 'χεις στείλει για να με δικάσουν
Είναι μαχαίρια που 'χουν τ' όνομα σου
Αυτά τα χέρια, τα χέρια τα δικά σου

[sevenseas]

Βράδιασε
στο μουράγιο βράδιασε
θαλασσοπούλια της νύχτας ρωτώ
αν θά΄ρθεις απ' τα ξένα.

Βράδιασε
στην καρδιά μου βράδιασε
τον ουρανό θα ρωτήσω για σένα
μα δεν θα στο πω.

Άργησες πολύ
και σε περιμένω
μ' ένα μου φιλί
κι ένα δάκρυ μου

Βράδιασε
στο μουράγιο βράδιασε
τα τρεχαντήρια της νύχτας ρωτώ
αν θά'ρθεις απ' τα ξένα

Βράδιασε
στην καρδιά μου βράδιασε
τον ουρανό θα φωτίσω για σένα
μ' ένα άστρο χρυσό.

[sevenseas]

Σιγά σιγά κι αυτό το βράδυ
Θα ‘ρθω στην πόρτα σου για λίγο να σταθώ
σιγά σιγά μες στο σκοτάδι
ένα παράπονο της νύχτας να σου πω

Μη μου κρατάς κλειστή την πόρτα
Βρέχει ο Θεός και θα βραχώ
Άνοιξε αγάπη μου σαν πρώτα
Να μπω κι εγώ να ζεσταθώ